به منظور بررسی عملکرد، اجزای عملکرد و میزان پروتئین دانه ژنوتیپ های نخود در کشت پاییزه، آزمایشی در سال زراعی 86–1385 در پژوهشکده کشاورزی دانشگاه زابل به صورت طرح بلوک کامل تصادفی در چهار تکرار اجرا گردید. نخودهای مورد بررسی شامل 9 ژنوتیپ و یک توده محلی بودند. نتای چکیده کامل
به منظور بررسی عملکرد، اجزای عملکرد و میزان پروتئین دانه ژنوتیپ های نخود در کشت پاییزه، آزمایشی در سال زراعی 86–1385 در پژوهشکده کشاورزی دانشگاه زابل به صورت طرح بلوک کامل تصادفی در چهار تکرار اجرا گردید. نخودهای مورد بررسی شامل 9 ژنوتیپ و یک توده محلی بودند. نتایج نشان داد اکثر ویژگی های مورد بررسی بین ژنوتیپ ها تفاوت بسیار معنی داری داشتند، به طوری که از نظر تعداد ساقه اصلی ژنوتیپ های MCC436و MCC386با 83/2 و 25/1 ساقه اصلی بیشترین و کمترین تعداد را تولید کردند. همچنین بیشترین و کمترین تعداد شاخه فرعی به ترتیب در ژنوتیپ های MCC436 وMCC509 مشاهده شد. از نظر طول دوره رسیدگی توده محلی دیررس ترین و ژنوتیپ MCC373 زودرس ترین ژنوتیپ ها بودند. ژنوتیپMCC436 دارای بیشترین تعداد نیام در بوته بود و حداکثر عملکرد دانه (1126 کیلوگرم در هکتار) را نیز تولید کرد. توده محلی بالاترین وزن صد دانه را به خود اختصاص داد و از نظر عملکرد در رتبه سوم قرار گرفت. درصد پروتئین نیز بین ژنوتیپ ها متفاوت و از 3/16 تا 4/23 متغییر بود که به ترتیب متعلق به ژنوتیپ هایMCC207 وMCC509بود. نتایج نشان داد که در شرایط آزمایش ژنوتیپMCC436در مقایسه با سایر ژنوتیپ ها از سازگاری بالاتری برخوردار بود و عملکرد دانه و پروتئین بیشتری تولید کرد.
پرونده مقاله
این مطالعه به منظور ارزیابی اثر محلول پاشی پوترسین بر عملکرد و خصوصیات فیزیولوژیک گندم رقم SW-82-9 تحت شرایط تنش قطع آبیاری به صورت کرت خرد شده )اسپلیت پلات) در قالب طرح پایه بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار (هر تکرار 12 تیمار) در مزرعه پژوهشی دانشگاه آزاد اسلامی واحد و چکیده کامل
این مطالعه به منظور ارزیابی اثر محلول پاشی پوترسین بر عملکرد و خصوصیات فیزیولوژیک گندم رقم SW-82-9 تحت شرایط تنش قطع آبیاری به صورت کرت خرد شده )اسپلیت پلات) در قالب طرح پایه بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار (هر تکرار 12 تیمار) در مزرعه پژوهشی دانشگاه آزاد اسلامی واحد ورامین - پیشوا اجرا شد. تیمار های اصلی شامل چهار سطح: آبیاری معمول، قطع آبیاری در مرحله ی ساقه دهی، قطع آبیاری در مرحله ی گل دهی و قـطع آبیاری در مـرحله ی زایشی یا پـر شدن دانـه و عـوامل فرعـی (محلول پاشی پوترسیـن) شامل محلـول پاشی با آب مقطـر، محلول پاشی پوترسین با غلظت 75 و150 قسمت در میلیون بود. بیش ترین عملکرد و درصد پروتئین در مرحله پر شدن دانه و محلول پاشی پوترسین با غلظت150 قسمت در میلیون بـه ترتیـب به میزان 8/509 کیلو گرم در هکتار و 61/8 درصد بود در حالی که کم ترین عملکرد پروتئین در مرحله قـطع آبیاری در مرحله گل دهی با 03/387 کیلو گرم در هکتار و کم ترین درصد پروتئین در مرحله آبیاری معمولی به میزان 5/6 درصد حاصل شد. بـالا ترین میزان کلروفیلa، کلروفیلb و کلروفیل کل از تیمار آبیاری معمولی و محلول پاشی پوترسین با غلظت 150 قسمت در میلیون به ترتیب با متوسط 81/1، 62/0 و 43/2 میلی گرم بر لیتر به دست آمدکه با سایر تیمار های آبیاری معمول و محلـول پاشی پوترسیـن اختـلاف معنی داری نداشت. کم ترین میزان این صفات را تیمار قطع آبیاری در مرحله پر شدن دانه و محلول پاشی با آب خالص به ترتیب با متوسط 24/1، 49/0 و73/1میلی گرم بر لیتر به خود اختصاص داد. بالا ترین و پایین ترین میزان هدایت الکتریکی برگ بـه ترتیب از تیمار قطع آبیاری در مرحله پر شدن دانه و محلـول پاشی با آب خالص با 45/944 میکـرو مول بر سانتی متر و تیـمار آبیـاری معمول و استفاده از پوترسین حاصل شد. قطع آبیاری در مراحل مختلف رشد، سبب کاهش میزان کلروفیلa، میزان کلروفیلb، کلروفیل کل و محتوای آب نسبی برگ شد در حالی که سبب افزایش میزان پروتئین دانه، پرولین و هدایت الکتریکی برگ گردید و محلول پاشی با پوترسین توانست تمام شاخصه های فوق را در حد آبیاری معمولی بهبود بخشد.
پرونده مقاله
این تحقیق به منظور مقایسه ی تأثیر روش های کاربرد کودهای شیمیایی حاوی عناصر ریزمغذی بر عملکرد دانه، کاه، میزان پروتئین و غلظت عناصر غذایی در دانه گندم در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با پنج تیمار روش کاربرد کود شامل: مصرف خاکی، محلول‌پاشی، آغشته نمودن بذر، مصرف خاکی به چکیده کامل
این تحقیق به منظور مقایسه ی تأثیر روش های کاربرد کودهای شیمیایی حاوی عناصر ریزمغذی بر عملکرد دانه، کاه، میزان پروتئین و غلظت عناصر غذایی در دانه گندم در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با پنج تیمار روش کاربرد کود شامل: مصرف خاکی، محلول‌پاشی، آغشته نمودن بذر، مصرف خاکی به علاوه محلول‌پاشی و آغشته نمودن به علاوه محلول‌پاشی، در سه تکرار در ایستگاه تیکمه‌داش آذربایجان‌شرقی اجرا شد. پس از آماده‌سازی زمین و تهیه ی کرت ها، کودهای اصلی نیتروژن، فسفر و پتاسیم براساس آزمون خاک و توصیه کودی منطقه از منابع اوره، سوپر فسفات تریپل و سولفات پتاسیم به صورت یکسان در تمام کرت ها اعمال گردید. در روش مصرف خاکی، سولفات روی، سولفات منگنز، سولفات مس، سکوسترین آهن و اسید بوریک هر کدام به ترتیب به میزان 40، 30، 20 ،10 و 20 کیلوگرم در هکتار، قبل از کاشت در سطح کرت پخش و با خاک مخلوط شدند. در روش محلول‌پاشی، عناصر ریزمغذی هر کدام با غلظت دو در هزار به همراه نیم درصد اوره در سه مرحله ی ساقه رفتن، خوشه رفتن و یک هفته بعد از گل دهی به صورت محلول‌پاشی اعمال گردید. در روش آغشته نمودن بذر، یک لیتر محلول 30 درصد از کودهای مذکور تهیه و بر روی 10 کیلوگرم بذر گندم پاشیده و به دقت مخلوط شدند. در روش توأم مصرف خاکی به علاوه محلول‌پاشی تلفیق دو روش مذکور و در روش آغشته نمودن بذر به علاوه محلول‌پاشی، تلفیق دو روش مربوطه اجرا شد. نتایج حاصل از تجزیه و تحلیل آماری نشان داد که تأثیر تیمارهای فوق بر عملکرد دانه گندم در سطح 1 درصد و بر غلظت روی در دانه ی گندم در سطح 5 درصد معنی دار شد. بر اساس گروه بندی به عمل آمده، روش مصرف خاکی+ محلول پاشی از سایر روش ها بهتر بود، در صورتی که سه تیمار شامل روش های محلول پاشی، آغشته نمودن بذر + محلول پاشی و مصرف خاکی+ محلول پاشی، پروتئین دانه گندم را بیشتر افزایش دادند. از نظر تأثیر تیمارها بر وزن هزاردانه نیز روش آغشته نمودن بذر نسبت به سایر تیمارها ارجحیت داشت اما هیچ یک از روش ها اثر معنی داری روی عملکرد کاه گندم نداشتند. بنابراین روش مصرف خاکی توأم با محلول‌پاشی عناصر ریزمغذی، به دلیل افزایش قابل ملاحظه در عملکرد دانه و نیز بالا بردن میزان پروتئین و غلظت عناصر در دانه گندم در مقایسه با سایر روش ها در زراعت گندم ارجحیت دارد.
پرونده مقاله
سکوی نشر دانش
سند یا سکوی نشر دانش ،سامانه ای جهت مدیریت حوزه علمی و پژوهشی نشریات دانشگاه آزاد می باشد
