این تحقیق به منظور بررسی خصوصیات ابعاد الیاف (زیست‎سنجی) ساقه بادمجان (Solanum melogena L. var. esculentum) به صورت آزمایشگاهی در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در 3 تکرار در منطقه غرب گیلان (شهرستان آستارا) به اجرا در آمد. برای این کار تعداد بیست بوته بادمجان از باغ چکیده کامل
این تحقیق به منظور بررسی خصوصیات ابعاد الیاف (زیست‎سنجی) ساقه بادمجان (Solanum melogena L. var. esculentum) به صورت آزمایشگاهی در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در 3 تکرار در منطقه غرب گیلان (شهرستان آستارا) به اجرا در آمد. برای این کار تعداد بیست بوته بادمجان از باغ های آستارا تهیه شد و تعداد سه بوته (ساقه) پس از انتقال به آزمایشگاه از میان این بوته ها به صورت تصادفی برای انجام پژوهش انتخاب گردید. پس از استخراج الیاف به روش فرانکلین، ابعاد فیبرها، ضرایب زیست‎سنجی و درصد اجزاء تشکیل دهنده ساقه ها شامل پوست، چوب و مغز بررسی شدند. طبق نتایج به دست آمده در این پژوهش، اختلاف معنی داری بین ابعاد الیاف (فیبرها و آوندها) و ضرایب زیست‎سنجی در ارتفاعهای مختلف ساقه مشاهده نشد. همچنین نتایج حاصل از تجزیه و تحلیل آماری نسبت اجزاء تشکیل دهنده ساقه ها نشان داد که اختلاف معنی داری از نظر درصد قسمت چوبی و پوست در ارتفاع های مختلف وجود ندارد. با این وجود اختلاف معنی داری در مورد قسمت مغزی در ارتفاع های مختلف وجود داشت (p<0.05)، به طوری که با افزایش ارتفاع درصد قسمت مغزی در ساقه ها کاهش یافت. میانگین طول فیبر، قطر فیبر، قطر حفره سلولی و ضخامت دیواره سلولی فیبرهای ساقه ها به ترتیب 63/0 میلی متر، 23/16 میکرو متر، 99/17 میکرو متر و 12/4 میکرو متر و ضریب رانکل، ضریب نرمش و کیفیت درهم رفتگی الیاف به ترتیب برابر 51، 49 و 27/40 به دست آمد. همچنین میانگین درصد وزنی اجزاء تشکیل دهنده ساقه شامل مغز، پوست و قسمت چوبی از ارتفاع بالای ساقه به سمت پایین به ترتیب 84/4، 62/14 و 54/80 درصد بود.
پرونده مقاله
دستیابی به برنامه مناسب آبیاری و تاثیر مدیریت آب و کود نیتروژن بر گیاه بادمجان به دلیل طولانی بودن دوره رشد آن، هنگامی می تواند منجر به افزایش عملکرد محصول شود که مدیریتی صحیح در زمینه مصرف آب و کود صورت گیرد. از این رو تحقیق حاضر به منظور بررسی امکان کاهش مصرف آب در گی چکیده کامل
دستیابی به برنامه مناسب آبیاری و تاثیر مدیریت آب و کود نیتروژن بر گیاه بادمجان به دلیل طولانی بودن دوره رشد آن، هنگامی می تواند منجر به افزایش عملکرد محصول شود که مدیریتی صحیح در زمینه مصرف آب و کود صورت گیرد. از این رو تحقیق حاضر به منظور بررسی امکان کاهش مصرف آب در گیاه بادمجان با استفاده از سیستم آبیاری قطره ای نواری (Tape) و تعیین مقدار مناسب کود نیتروژن و اثر آن بر روی عملکرد محصول و تعیین تابع تولید و ضریب گیاهی (Kc) و ضریب حساسیت محصول به تنش رطوبت (Ky) در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار در شهرستان آستانه اشرفیه در سال زراعی 1389 انجام گرفت. تیمارهای اصلی شامل چهار سطح آبیاری، بدون آبیاری (دیم) و آبیاری قطره ای با مدیریت 60، 80 و 100 درصد نیاز آبی گیاه و تیمارهای فرعی شامل چهار سطح نیتروژن با مقادیر صفر، 90، 120 و 150 کیلوگرم در هکتار بود. نتایج تحقیق نشان داد که آبیاری قطره ای در مدیریت 100 درصد نیاز آبی گیاه با مصرف 120 کیلوگرم نیتروژن در هکتار حداکثر میزان تولید محصول را با تولید 9/51 تن در هکتار داشت. مقدار کارایی مصرف آب در محدودة 20/4 تا 42/11 کیلوگرم برمترمکعب متغیر بود و مدیریت آبیاری نسبت به نیتروژن تاثیر بیشتری بر افزایش عملکرد داشت. مقدار ضریب گیاهی در طول دوره رشد بین 8/0 تا 9/0 متغیر بود در حالی که ضریب حساسیت بادمجان به تنش 06/1 به دست آمد. مقدار ارتفاع گیاه و ارتفاع ریشه در مدیریت آبیاری و مقدار قطر محصول در مدیریت کود نیتروژن معنی دار نشد. اما آبیاری و مقدار کود مصرفی و اثر متقابل آن ها بر عملکرد محصول و کارآیی مصرف آب معنی دار بود.
پرونده مقاله
فراوانی جمعیت Thrips tabaci Lind.، از آفات مهم صیفی و سبزیجات، روی طبقات تحتانی و فوقانی ژنوتیپهای مختلف بادنجان (سیاه مشهد، برازجان، Black beauty، سیاه نیشابور، محلی زابل، 905 امامی، جویبار مازندران، سرخون هرمزگان و قلمی ورامین) در سال های 1379 و 1380 در منطقهی ورامی چکیده کامل
فراوانی جمعیت Thrips tabaci Lind.، از آفات مهم صیفی و سبزیجات، روی طبقات تحتانی و فوقانی ژنوتیپهای مختلف بادنجان (سیاه مشهد، برازجان، Black beauty، سیاه نیشابور، محلی زابل، 905 امامی، جویبار مازندران، سرخون هرمزگان و قلمی ورامین) در سال های 1379 و 1380 در منطقهی ورامین مورد مطالعه قرارگرفت. کشت نشاء ژنوتیبهای بادنجان در طرح آماری بلوکهای کامل تصادفی با سه تکرار و هر تکرار شامل چهار ردیف 10 تایی در اوائل اردیبهشت ماه انجام شد. وفور و تغییرات جمعیت تریپس در فواصل هفت روز تا آبان ماه با جمعآوری تصادفی تعداد 5 برگ برای هر تکرار از سطوح اشاره شده مورد ارزیابی قرار گرفت. برای شمارش جمعیت در سطح چهار سانتیمتر مربع پشت برگ از استریو میکروسکوپ استفاده شد. برای مقایسه میانگین دادهها از نرم افزار SAS و گروهبندی جمعیت تریپس بین ژنوتیپها و در فواصل نمونهبرداری از آزمون چند دامنهای دانکن استفاده شد. نتایج حاصله از تجزیهی سالانهی جمعیت تریپس بین طبقات فوقانی و تحتانی، تفاوت آماری معنیداری را نشان داد، به طوری که جمعیت تریپس روی طبقات تحتانی چندین برابر بیشتر از طبقات فوقانی بود. بیشترین جمعیت تریپس را در سالهای 79 و 80 به ترتیب ژنوتیپهای برازجان و جویبار مازندران با میانگین تعداد 55/1 و 86/0 داشتند. تجزیه مرکب جمعیت تریپس از نظر آماری روی طبقات فوقانی و تحتانی معنیدار نبود. روند افزایش جمعیت از خرداد ماه آغاز شد و حداکثر تراکم جمعیت تریپس در نمونه برداری هفتگی به ترتیب برای سالهای 1379 و 1380 در اواسط تیر ماه و اوائل مرداد ماه به ثبت رسید. براساس این نتایج، زمان اوج تریپس در منطقهی ورامین اوائل تیر میباشد. جمعیت تریپس در سال نخست دو برابر سال دوم و همچنین ژنوتیپ برازجان پذیرای بیشترین جمعیت این آفت در میان ژنوتیپها بود.
پرونده مقاله
کشت بادمجان گلخانه ای در دو الی سه سال اخیر توسعه قابل ملاحظه ای در کشور پیدا کرده وجمعیت طغیانی کنه تارتن دو لکه ای (Tetranychus urticae Koch) خسارت گسترده ای روی این محصول درگلخانه های در ورامین برای اولین بار داشته است. تاثیر دو آفت کش گیاهی جدید ماریاپرو-ام + کاورین چکیده کامل
کشت بادمجان گلخانه ای در دو الی سه سال اخیر توسعه قابل ملاحظه ای در کشور پیدا کرده وجمعیت طغیانی کنه تارتن دو لکه ای (Tetranychus urticae Koch) خسارت گسترده ای روی این محصول درگلخانه های در ورامین برای اولین بار داشته است. تاثیر دو آفت کش گیاهی جدید ماریاپرو-ام + کاورینو تولید داخل و بایو-2 وارداتی در مقایسه با دو کنه کش قدیمی پروپارژیت 57 درصد ای سی و تترادیفون 52/7 درصد ای سی علیه کنه تارتن دو لکه ای رقم بادمجان لامپی 1574 درشرایط گلخانه در منطقه پیشوای ورامین درسال 1399-1400 مطالعه شد. از سم پاش فرغونی برای محلول پاشی تیمارها استفاده و کارآئی هر تیمار با جمع آوری تصادفی تعداد 15 نمونه برگ از قسمت های مختلف گیاه و شمارش جمعیت مراحل فعال کنه تارتن در سطح 2 سانتی متر مربع در قسمت زیرین و میانی برگ بادمجان در نوبت های یک روز قبل و 3 و 7 و 15 روز بعد انجام شد. بیشترین تلفات کنه تارتن ( 100 درصد) از تاثیر هر دو غلظت پروپارژیت 57 درصد ای سی در نوبت های 3 و 7 روز بعد و کمترین تاثیر به مقدار 92/58 درصد از غلظت 2 میلی لیتر/لیتر تترادیفون برای نوبت 15 روز بعد ثبت شد. کاهش تلفات کنه با شیب کم در اکثر تیمارها تا نوبت 15 روز بعد ملاحظه شد. از غظت مجاز کنه کش های قدیمی در شرایط طغیانی جمعیت کنه تارتن تا قبل از برداشت محصول و از آفت کش های گیاهی و در تناوب مصرف در دوره برداشت می توان برای کنترل کنه آفت بادمجان گلخانه ای و تولید محصول سالم استفاده نمود.
پرونده مقاله
بادمجان Solanumm elongena L. از گروه سبزیجات میوه ای است که در نواحی گرم و استوایی رشد می کند. این گیـاه همـواره مـورد حملـه عـوامل مختلف بیمـاری زا به ویژه قـارچ عامل بیمـاری پژمردگـی ورتیسیـلیـومی (Verticillium dahliae) قرار دارد. این بیماری با کاهش عملکرد تا 50% و چکیده کامل
بادمجان Solanumm elongena L. از گروه سبزیجات میوه ای است که در نواحی گرم و استوایی رشد می کند. این گیـاه همـواره مـورد حملـه عـوامل مختلف بیمـاری زا به ویژه قـارچ عامل بیمـاری پژمردگـی ورتیسیـلیـومی (Verticillium dahliae) قرار دارد. این بیماری با کاهش عملکرد تا 50% و تقلیل کیفیت میوه، از مهم ترین بیماری های خسارت زای بادمجان محسوب می شود. کنترل بیماری با استفاده از قارچ کش ها موفقیت چندانی نداشته است، از اینرو، در این تحقیق مقاومت ارقام مختلف بادمجان نسبت به این بیماری بررسی شد. بدین منظور ابتدا جدایه های این قارچ از مناطق مختلف کشت بادمجان در استان های تهران و البرز از آوند چوبی گیاه جدا سازی شد و پس از خالص سازی و اثبات بیماری زایی ، 15 جدایه به دست آمده از نظر توان بیماری زایی به روش غوطه ور کردن ریشه رقم حساس ورامینی در سوسپانسیون اسپور با غلظت 106 اسپور در میلی لیتر مورد بررسی قرار گرفتند. شدت شاخص بیماری پس از پنج هفته بر اساس مقیاس یک تا هفت محاسبه گردید. بر اساس نتایج، جدایه V-E-Km-2 به دست آمده از نمونه گیاهی یا نمونه خاک آلوده در شهر در محمدشهر کرج با 92 درصد آلودگی به عنوان مؤثر ترین جدایه از لحاظ بیماری زایی شناسایی گردید. در مرحله ارزیابی مقاومت ارقام مختلف ریشه، 14 رقم بادمجان متداول کشت و ارقام در دست معرفی همانند روش اثبات بیماری زایی، با اسپور قارچ مایه زنی شدند. آمار برداری از علائم بیماری 35 روز بعد از آلوده سازی مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج حاصله از تجزیه واریانس داده ها نشان داد تیمار ها در سطح 1% با هم اختلاف معنی داری دارند. بررسی میانگین ها و ارزیابی مقاومت ارقام بادمجان به بیماری پژمردگی ورتیسیلیومی نشان داد هفت رقم پاسارگاد، Volentala، هیبرید آرو، Lady، Sohrab، یک بیوتی (1) و Minabella در گروه متحمل (T) در دامنه 5/31 تا 7/49 درصد شاخص بیماری قرار گرفتند. در ادامه این تحقیق، انجام بررسی های تکمیلی در شرایط مزرعه جهت معرفی ارقام متحمل برای کشت در کشور ضروری است.
پرونده مقاله
استفاده از موسیلاژهای خوراکی یکی از روشهای مناسب برای بهبود خصوصیات ظاهری مواد غذایی سرخشده است. هدف از این پژوهش، بررسی تغییرات مؤلفههای رنگی شامل روشنایی، قرمزی، زردی، تغییرات رنگ و مساحت برشهای بادمجان پوششدهی شده با غلظتهای مختلف موسیلاژ دانه ریحان هنگام سرخ چکیده کامل
استفاده از موسیلاژهای خوراکی یکی از روشهای مناسب برای بهبود خصوصیات ظاهری مواد غذایی سرخشده است. هدف از این پژوهش، بررسی تغییرات مؤلفههای رنگی شامل روشنایی، قرمزی، زردی، تغییرات رنگ و مساحت برشهای بادمجان پوششدهی شده با غلظتهای مختلف موسیلاژ دانه ریحان هنگام سرخ کردن عمیق بود. در این پژوهش، برشهای بادمجان درون سرخکن قرار گرفته و هر یک دقیقه (تا 12 دقیقه) اثرات دمای سرخ کردن در سه سطح 150، 175 و 200 درجه سلسیوس بر ویژگیهای ظاهری نمونهها بررسی شد. برای مدلسازی مؤلفه تغییرات رنگ نیز از مدلهای توانی، درجه دوم، گومپرتز، لجستیک، ریچارد، اماماف و ویبول استفاده شد. مؤلفه روشنایی محاسبه شده برای فرآیند سرخ شدن نمونههای بادمجان نشان داد که نمونههای پوشش داده شده با موسیلاژ دانه ریحان روشنتر هستند. با افزایش غلظت موسیلاژ دانه ریحان از صفر به 5/1 درصد، مؤلفه قرمزی نمونهها از 96/7 به 25/11 افزایش یافت. نمونههای پوشش داده شده به صورت معنیداری زردتر بودند (05/0>P) اما بین غلظتهای 1 و 5/1 درصد موسیلاژ اختلاف معناداری وجود نداشت (05/0<P). میانگین مقادیر مؤلفه تغییرات رنگ برای نمونه شاهد، 5/0 درصد، 1 درصد و 5/1 درصد موسیلاژ دانه ریحان به ترتیب برابر 71/43، 25/41، 64/42 و 88/40 بود. برای مدلسازی مؤلفه تغییرات رنگ، مدل اماماف در مقایسه با سایر مدلها خطای کمتری داشت. میانگین تغییرات مساحت محاسبه شده برای نمونه شاهد، 5/0 درصد، 1 درصد و 5/1 درصد موسیلاژ دانه ریحان به ترتیب برابر 41/49، 68/43، 41/42 و 66/36 بود. نتایج نشان داد که پوششدهی برشهای بادمجان با موسیلاژ دانه ریحان باعث حفظ شکل ظاهری محصول سرخشده گردید و کمترین تغییرات مساحت در زمان سرخ شدن در تیمار پوششدهی با 5/1 درصد موسیلاژ مشاهده شد.
پرونده مقاله
در این تحقیق بررسی تاثیر پیش تیمارهای مختلف )شیمیایی و پوشش دهی با ترکیبات هیدروکلوئیدی( بر سرخ کردن به عنوان یک راهکار برای کاهش جذب روغن و بهبود افزایش ماندگاری بادمجان سرخ شده مورد ارزیابی قرار گرفت. برای فرآیند پوشش دهی با ترکیبات هیدروکلوئیدی از دو ترکیب پکتین (% 2 چکیده کامل
در این تحقیق بررسی تاثیر پیش تیمارهای مختلف )شیمیایی و پوشش دهی با ترکیبات هیدروکلوئیدی( بر سرخ کردن به عنوان یک راهکار برای کاهش جذب روغن و بهبود افزایش ماندگاری بادمجان سرخ شده مورد ارزیابی قرار گرفت. برای فرآیند پوشش دهی با ترکیبات هیدروکلوئیدی از دو ترکیب پکتین (% 2و 4% ) و کربوکسی متیل سلولز (%2 و 4%) و تیمارهای آنزیم بری با آب داغ و بخاراستفاده شد . برای فرآیند شیمیایی از محلولهای نمک طعام4% و متا بی سولفیت سدیم 0.1% استفاده شد سپس عملیات سرخ کردن عمیق در دمای 160 و180 درجه سانتی گراد و در زمان 2 و 4 دقیقه انجام گرفت و خصوصیات فیزیکو شیمیایی همچون مقدار رطوبت ، تغییرات نسبی جذب روغن ، اندازه گیری جذب روغن ، راندمان سرخ کردن ، درصد پوشش دهی ، قهوه ای شدن غیر آنزیمی وتغییرات رنگ مورد بررسی قرار گرفت . نتایج نشان دادکه نوع پیش تیمار روی خصوصیات مقدار رطوبت ، جذب روغن ، تغییرات نسبی جذب روغن ، راندمان سرخ کردن ، درصد پوشش دهی برش های بادمجان بعد از سرخ کردن در سطح آماری یک درصد ، تأثیر معنیدار داشت. زمان و دمای سرخ کردن تاثیر معنی داری (01/0>P)بر روی راندمان سرخ کردن برش های بادمجان داشت . بطوریکه بیشینه مقدار راندمان سرخ کردن برش های بادمجان با اختلاف آماری معنی دار (01/0>P) در برش های سرخ شده در دمای 160 درجه سانتی گراد مشاهده شد .
پرونده مقاله
در این تحقیق، تاثیر پیش تیمارهای مختلف بر خواص فیزیکوشیمیایی و رنگ حلقه های بادمجان خشک شده با هوای داغ مورد بررسی قرار گرفت. تیمارها عبارت بودند از نمونه شاهد بدون هیچگونه عملیات پیش تیمار، غوطه وری در محلول نمک طعام 5 و 10 درصد به مدت 60 دقیقه، غوطه وری در محلول متابی چکیده کامل
در این تحقیق، تاثیر پیش تیمارهای مختلف بر خواص فیزیکوشیمیایی و رنگ حلقه های بادمجان خشک شده با هوای داغ مورد بررسی قرار گرفت. تیمارها عبارت بودند از نمونه شاهد بدون هیچگونه عملیات پیش تیمار، غوطه وری در محلول نمک طعام 5 و 10 درصد به مدت 60 دقیقه، غوطه وری در محلول متابی سولفیت سدیم 5/0و 1 درصد به مدت 2 دقیقه. سپس تیمارها در دمای 70 درجه سانتی گراد خشک شدند و فاکتورهای رنگ سنجی (L*، a* و b*)، میزان چروکیدگی و قهوهای شدن، درصد رطوبت و نمک و نسبت جذب آب مجدد نمونه ها تعیین شد. نتایج تجزیه آماری داده ها نشان داد که استفاده از پیش تیمارها موجب کاهش مقدار رطوبت نمونه ها شد که در این بین متابی سولفیت موثرتر از محلول نمک بود. قابلیت جذب آب برش های خشک بادمجان تیمار شده با متابی سولفیت بطور معنیداری بیشتر از نمونه های تیمار شده با آب نمک و شاهد بود. میزان چروکیدگی نمونه شاهد بطور معنی داری بیشترین مقدار و تیمار آب نمک بطور معنی داری کمترین مقدار بود. استفاده از عملیات پیش فراوری موجب کاهش معنی دار دانسیته نوری و به عبارت دیگر موجب کاهش قهوه ای شدن و افزایش اندیس L* برش های بادمجان شد که تاثیر متابی سولفیت بیشتر بود. نمونه شاهد بطور معنی داری کمترین اندیس L* و تیمار متابی سولفیت بطور معنی داری بیشترین مقدار L* را داشتند (p<0.05).
پرونده مقاله
در پژوهش حاضر اثر پیش تیمار مایکروویو در(دمای 140، 160 و 180 درجه سانتیگراد به مدت پنج دقیقه) بر انتقال حرارت طی سرخ کردن عمیق مورد بررسی قرار گرفت. میزان دریافت روغن و رطوبت فرآورده در هر دقیقه از فرآیند اندازه گیری گردید. نتایج نشان داد که پیش تیمار مایکروویو بر انتقا چکیده کامل
در پژوهش حاضر اثر پیش تیمار مایکروویو در(دمای 140، 160 و 180 درجه سانتیگراد به مدت پنج دقیقه) بر انتقال حرارت طی سرخ کردن عمیق مورد بررسی قرار گرفت. میزان دریافت روغن و رطوبت فرآورده در هر دقیقه از فرآیند اندازه گیری گردید. نتایج نشان داد که پیش تیمار مایکروویو بر انتقال جرم مؤثر بود. نمونه های تیمار یافته با مایکروویو روغن کمتری جذب کردند. سینتیک معادله درجه اول قانون فیک برای تشریح داده های انتشار رطوبت بکار رفت. ضریب نفوذ مؤثر رطوبت در محدوده 8-10×07/1-8-10×58/2محدوده متر مربع برثانیه وثابت سرعت جذب روغن بین 12/0 و 3-10×2 یک بر ثانیه قرار داشت. انرژی اکتیواسیون ضریب نفوذ مؤثر رطوبت منحنی آرنیوس در محدوده 98/17- تا 18/34 کیلو ژول بر مول قرار داشت.
پرونده مقاله
هلیکوباکتر پیلوری میتواند عامل بیماریهای دستگاه گوارش نظیر ورم معده، زخم معده و سرطان معده باشد. درمان اصلی این بیماری مصرف آنتیبیوتیک است ولی با توجه به طول درمان این بیماری و آسیبهای ناشی از مصرف آنتیبیوتیک، نیاز به پیدا کردن درمانهای جایگزین احساس میشود که به چکیده کامل
هلیکوباکتر پیلوری میتواند عامل بیماریهای دستگاه گوارش نظیر ورم معده، زخم معده و سرطان معده باشد. درمان اصلی این بیماری مصرف آنتیبیوتیک است ولی با توجه به طول درمان این بیماری و آسیبهای ناشی از مصرف آنتیبیوتیک، نیاز به پیدا کردن درمانهای جایگزین احساس میشود که بهنظر میرسد استفاده از گیاهان دارویی بهترین جایگزین برای درمان این بیماری باشد. هدف از این تحقیق بررسی اثر غنیسازی ماست بادمجان با عصاره الکلی شیرینبیان بر مهار هلیکوباکتر پیلوری بود. عصاره شیرینبیان با غلظتهای 1/0 ، 2/0 ، 3/0 ، 4/0 و 5/0 درصد به نمونههای ماست بادمجان اضافه شد. نمونه شاهد (فاقد عصاره) نیز تهیه گردید. نمونههای ماست به مدت سه هفته در دمای 4 درجه سانتیگراد نگهداری شد. ویژگیهای میکروبی، فیزیکوشیمیایی و حسی نمونههای ماست مورد بررسی قرار گرفت. حداقل غلظت بازدارندگی عصاره شیرین بیان به روش میکرودایلوشن علیه هلیکوباکتر پیلوری ppm 7000 و حداقل غلظت کشندگی آن ppm 10000 بود. بیشترین قطـر هاله عدم رشد باکتری مربوط به نمونه ماست بادمجان حاوی 5/0 درصد عصاره شیرینبیان بود. با افـزودن عـصاره شیرینبیان به نمونههای ماست بادمجان، میزان اسیدیته و آب اندازی بهطور معنیداری کاهش یافت ( 05/0>p ). افزودن عصاره شیرینبیان موجب بهبود پذیرش کلی حسی نمونهها شد. در بین نمونهها، نمونه حاوی 5/0 درصد عصاره شیرین-بیان بهعنوان تیمار برتر انتخاب گردید. بنابراین ماست بادمجان حاوی عصاره شیرینبیان ضمن داشتن یک کیفیت حسی مطلوب، میتواند در مهار هلیکوباکتر پیلوری موثر باشد.
پرونده مقاله
شوری یکی از مهمترین عوامل اقلیمی محدود کننده رشد در گیاهان زراعی است. به منظور بررسی اثر تنش شوری ناشی از کلرید سدیم بر وضعیت گلدهی ارقام بادمجان پرورش یافته در هوای آزاد، پژوهشی در قالب طرح کاملا تصادفی با 5 تکرار انجام شد. تیمارهای شوری در 7 سطح شامل غلظت های 0، 10، 2 چکیده کامل
شوری یکی از مهمترین عوامل اقلیمی محدود کننده رشد در گیاهان زراعی است. به منظور بررسی اثر تنش شوری ناشی از کلرید سدیم بر وضعیت گلدهی ارقام بادمجان پرورش یافته در هوای آزاد، پژوهشی در قالب طرح کاملا تصادفی با 5 تکرار انجام شد. تیمارهای شوری در 7 سطح شامل غلظت های 0، 10، 20، 40، 60، 80 و 100 میلی مولار کلرید سدیم بود. مقادیر مختلف نمک کلرید سدیم به آب آّبیاری (با هدایت الکتریکی 219 میکروموس بر سانتی متر) اضافه گردیدند. نشاهای آماده شده سه رقم بادمجان (محلی جهرم ، قلمی دزفول و دلمه هندی) در کیسه های پلاستیکی حاوی 9 کیلوگرم خاک غالب منطقه خنج کشت گردید. تیمارهای شوری به مدت 5 ماه اعمال شد. نتایج نشان داد که به طورکلی شوری باعث کاهش تعداد گل در هر بوته در مقایسه با تیمار شاهد شده و زمان گلدهی را به تأخیر انداخت، اما بر تعداد گل های باز شده اثر معنی داری نداشت. در بین ارقام مورد بررسی بر اساس صفات مطالعه شده، رقم محلی جهرم به عنوان رقمی با تحمل بیش تر و رقم قلمی دزفول به عنوان حساس ترین رقم در برابر شوری ناشی از کلرید سدیم ارزیابی گردید.
پرونده مقاله
سکوی نشر دانش
سند یا سکوی نشر دانش ،سامانه ای جهت مدیریت حوزه علمی و پژوهشی نشریات دانشگاه آزاد می باشد