انروفلوکساسین

دسترسی آزاد مقاله

1 - بررسی عملکرد و برخی فراسنجههای بیوشیمیایی سرم متعاقب درمان مداوم و مقطعی با انروفلوکساسین در طیور گوشتی مبتلا به کلی باسیلوز
عادل فیضی .

عوامل آنتی‌بیوتیکی بطور گسترده‌ای به منظور کاهش خسارات ناشی از باکتری اشریشیاکولای در صنعت طیور استفاده می‌شوند. هدف از مطالعه حاضر مقایسه دو روش تجویز مقطعی و ممتددار انروفلوکساسین بر عملکرد و برخی فراسنجه‌های بیوشیمیایی بود. در این مطالعه تعداد450 قطعه جوجه گوشتی مبتل چکیده کامل

عوامل آنتی‌بیوتیکی بطور گسترده‌ای به منظور کاهش خسارات ناشی از باکتری اشریشیاکولای در صنعت طیور استفاده می‌شوند. هدف از مطالعه حاضر مقایسه دو روش تجویز مقطعی و ممتددار انروفلوکساسین بر عملکرد و برخی فراسنجه‌های بیوشیمیایی بود. در این مطالعه تعداد450 قطعه جوجه گوشتی مبتلا به کولی ‌باسیلوزیس انتخاب و بصورت تصادفی در سه گروه 150 قطعه‌ای هر کدام با 3 تکرار توزیع شدند. درگروه اول، انروفلوکساسین با روش ممتد به مدت 4 روز و درگروه دوم به روش تجویز مقطعی به مدت 4 روز و روزانه 8 ساعت استفاده شد. سپس از هر گروه تعداد 21 نمونه خونی اخذ و با آزمایش‌های بیوشیمیایی میزان ALT،AST، پروتئین تام،ALP و کراتینین اندازه‌گیری شد. علائم کالبدگشایی و بالینی نیز ارزیابی گردید. به منظور مقایسه نتایج مطالعه از آزمون T مستقل و نرم‌افزار آماری SPSS ویرایش 22 استفاده بعمل آمد. بین دو روش تجویز دارو از نظر میزان AST و ALT اختلاف آماری معنی‌داری وجود داشت(05/0P<). درگروه درمان ممتد میزان گلبول‌های سفید و هتروفیل کاهش معنی‌داری داشت (05/0P<). میزان درصد لنفوسیت، منوسیت و هماتوکریت بین دو گروه اختلاف معنی‌داری نداشت(05/0<P). نتایج مطالعه حاضر نشان داد که درمان مقطعی با انروفلوکساسین در درمان کلی ‌باسیلوزیس نتایج بهتری داشته و این روش منجر به کاهش هزینه‌های استفاده از آنتی‌بیوتیک در تولید طیور می‌شود. بنابراین تجویز مقطعی دارو برای درمان کلی باسیلوزیس پیشنهاد می‌شود. پرونده مقاله

دسترسی آزاد مقاله

2 - مقایسه اثرات ونکومایسین و انروفلوکساسین بر روی نسبت هتروفیل/لنفوسیت، تغییرات توکسیک هتروفیل‌ها و شمارش کلنی‌ها در استئومیلیت ناشی از استافیلوکوکوس اورئوس مقاوم به متی‌سیلین در خرگوش
علی تقی‌پور، سیامک مشهدی‌رفیعی، محمد نصراله‌زاده‌ماسوله .

استئومیلیت از شرایط مهم و تهدید کننده زندگی است که در پزشکی و دامپزشکی متعاقب جایگزینی عامل عفونی پس ازعفونت با باکتری و یا ناشی از تروما، تورم بافت نرم ویا حتی اعمال جراحی ارتوپدی و بخصوص در افراد دچار ضعف سیستم ایمنی مشکل‌ساز است. از بین عوامل عفونی متعدد ایجاد کننده چکیده کامل

استئومیلیت از شرایط مهم و تهدید کننده زندگی است که در پزشکی و دامپزشکی متعاقب جایگزینی عامل عفونی پس ازعفونت با باکتری و یا ناشی از تروما، تورم بافت نرم ویا حتی اعمال جراحی ارتوپدی و بخصوص در افراد دچار ضعف سیستم ایمنی مشکل‌ساز است. از بین عوامل عفونی متعدد ایجاد کننده استئومیلیت، استافیلوکوکوس اورئوس های حساس ومقاوم به متی سیلین نقش مهمی دارند. از آنجایی که امروزه گونه‌های مقاوم به ونکومایسین از گوشه کنار جهان گزارش شده‌اند و ونکومایسین به عنوان درمان خط اول موارد استئومیلیت حاد ناشی از گونه های مقاوم به متی سیلین می‌باشد، تلاش برای جستجوی درمان جایگزین از دغدغه های محققان است. در این مطالعه ۱۸ سر، خرگوش سفید نیوزلندی در سه گروه کنترل، ونکومایسین و انروفلوکساسین قرار گرفتند. خرگوش‌ها با ۱۰۶واحد تشکیل دهنده کلنی از باکتری در دیافیز استخوان تیبیا آلوده شده و پس از دوهفته متعاقب اطمینان از ایجاد استئومیلیت حاد با توجه به رادیولوژی در سه گروه به شکل تصادفی تقسیم شدند. قبل و بعد از ایجاد استئومیلیت پارامترهای التهابی، نسبت هتروفیل به لنفوسیت و تغییرات توکسیک هتروفیل‌ها اندازه‌گیری شد. پس از دوهفته درمان در گروه‌های درمانی، دو هفته نیز به عنوان استراحت در نظر گرفته شده و خرگوش‌ها با تجویزمقادیر بالای داروی بیهوشی آسان‌کشی و استخوان جهت بررسی میکروبیولوژی وشمارش کلنی ارسال شد. پس از تجزیه و تحلیل آماری تفاوت بین گروه کنترل و ونکومایسین و گروه کنترل و انروفلوکساسین در پارامترهای مورد مطالعه معنی دار بوده (۰۵/۰>P) و در عوض تفاوت بین گروه ونکومایسین و انروفلوکساسین معنی دار نبود (۰۵/۰<P). به نظر می‌رسد انروفلوکساسین می‌تواند جایگزین مناسبی برای ونکومایسین در استئومیلیت حاد ناشی از استافیلوکوکوس آرئوس مقاوم به متی سیلین می‌باشد. پرونده مقاله

دسترسی آزاد مقاله

3 - تاثیر کمپوست کردن هوازی و بی‌هوازی بر حذف آنتی‌بیوتیک‌های انروفلوکساسین و سیپروفلوکساسین از کود مرغی
مهسا محمدزاده فروزان قاسمیان رودسری اکبر حسنی عباسعلی زمانی

10.22034/jest.2020.35812.4264

زمینه و هدف: بخش زیادی از آنتی بیوتیک های مورد استفاده در مرغداری ها از طریق فضولات آنها خارج می شود. این فضولات به عنوان کود آلی در کشاورزی استفاده شده و باعث انتشار آنتی بیوتیک های دامی در محیط زیست می شود. این ترکیب‌ها ممکن است سبب افزایش مقاومت آنتی بیوتیکی جمعیت ها چکیده کامل

زمینه و هدف: بخش زیادی از آنتی بیوتیک های مورد استفاده در مرغداری ها از طریق فضولات آنها خارج می شود. این فضولات به عنوان کود آلی در کشاورزی استفاده شده و باعث انتشار آنتی بیوتیک های دامی در محیط زیست می شود. این ترکیب‌ها ممکن است سبب افزایش مقاومت آنتی بیوتیکی جمعیت های میکروبی شود و یا به گیاهان رشد یافته در این خاک ها صدمه وارد کند. هدف از این پژوهش تعیین تاثیر کمپوست کردن کود مرغی به روش هوازی و بی هوازی بر مقدار آنتی بیوتیک های انروفلوکساسین و سیپروفلوکساسین موجود در کود مرغی در دو سطح غلظتی بالا و پایین و مقایسه آنها با یکدیگر بوده است. روش بررسی: این آزمایش در سال 1396 انجام شد. دو نمونه کود مرغی گوشتی تازه پس از اتمام دوره تیمار مرغ ها با آنتی بیوتیک انروفلوکساسین تهیه شد. این دو نمونه محتوی دو سطح غلظتی بالا و پایین از انروفلوکساسین و سیپروفلوکساسین بودند. عملیات کمپوست نمودن کودهای مرغی به روش آماری کاملاً تصادفی و با تیمارهای 1- هوازی در سطح غلظتی پایین 2- هوازی در سطح غلظتی بالا 3- بی هوازی در سطح غلظتی پایین و 4- بی هوازی در سطح غلظتی بالا در پنج تکرار به مدت 75 روز انجام یافت. در فواصل زمانی مشخص نمونه ها تهیه شده و غلظت انروفلوکساسین و سیپروفلوکساسین در آنها به روش HPLC اندازه گیری شد. داده های به دست آمده با معادله سنتیکی درجه اول برازش شده و نیمه عمر تجزیه آنتی بیوتیک ها محاسبه شد. یافته ها: نتایج نشان داد که در پایان دوره، در تیمارهای یک تا چهار به ترتیب 2/54، 3/64، 3/65 و 7/69 در صد از انروفلوکساسین و 0/41، 8/57، 8/57 و 8/61 در صد سیپروفلوکساسین باقی مانده بود. ضریب همبستگی به دست آمده از برازش معادله سنتیکی درجه اول در تیمارها (بین 71/0 تا 92/0) نشان داد که داده های آزمایش به خوبی با این معادله برازش می شوند. نیمه عمر تجزیه انروفلوکساسین بین 27/96 تا 68/150 روز به دست آمد. مقدار نیمه عمر تجزیه برای سیپروفلوکساسین نیز بین 28/57 تا 48/117 روز به دست آمد. بحث و نتیجه گیری: در مجموع نتایج نشان داد که فرایند کمپوست کردن موجب کاهش غلظت آنتی بیوتیک ها شده و از ورود آن به محیط زیست جلوگیری می کند. سرعت تجزیه آنتی بیوتیک ها در شرایط هوازی بیشتر از شرایط بی هوازی بود. نرخ تجزیه هر دو آنتی بیوتیک در غلظت اولیه بالا کمتر از نرخ تجزیه آن در غلظت پایین بود. نرخ تجزیه سیپروفلوکساسین نیز بیشتر از انروفلوکساسین بود. نتایج این پژوهش می تواند به ایجاد قوانین و مقررات مربوط در نهادهای مرتبط، در جهت کاهش ورود آنتی بیوتیک های دام و طیور به محیط زیست کمک کند. پرونده مقاله

دسترسی آزاد مقاله

4 - میزان باقی‌مانده انروفلوکساسین در گوشت مرغ و بوقلمون، به‌روش کروماتوگرافی مایع با کارایی بالا در استان اصفهان (مقاله کوتاه)
سهیل تیموری مجید غلامی آهنگران امیر شاکریان

این مطالعه با هدف مقایسه باقی‌مانده آنتی‌بیوتیک انروفلوکساسین در گوشت مرغ و بوقلمون در استان اصفهان با روش کروماتوگرافی مایع با کارایی بالا انجام گرفت. به‌این منظور 60 نمونه گوشت مرغ و بوقلمون در تابستان و پاییز 1395 جمع‌آوری و مورد آزمایش قرار گرفت. نتایج نشان داد که 4 چکیده کامل

این مطالعه با هدف مقایسه باقی‌مانده آنتی‌بیوتیک انروفلوکساسین در گوشت مرغ و بوقلمون در استان اصفهان با روش کروماتوگرافی مایع با کارایی بالا انجام گرفت. به‌این منظور 60 نمونه گوشت مرغ و بوقلمون در تابستان و پاییز 1395 جمع‌آوری و مورد آزمایش قرار گرفت. نتایج نشان داد که 48 نمونه از 60 نمونه گوشت مرغ و بوقلمون (80%) واجد بقایای انروفلوکساسین بودند که حداقل غلظت انروفلوکساسین در نمونه‌های مثبت گوشت مرغ 64/3 میکروگرم در کیلوگرم و حداکثر غلظت 68/254 میکروگرم در کیلوگرم می‌باشد. حداقل و حداکثر بقایای انروفلوکساسین در گوشت بوقلمون 34/11 و 84/50 میکروگرم در کیلوگرم بود. علاوه‌بر این، میانگین بقایای انروفلوکساسین در گوشت مرغ 72/62±00/38 میکروگرم در کیلوگرم و در نمونه‌های گوشت بوقلمون 31/15±36/21 میکروگرم در کیلوگرم بود. با احتساب حداکثر مجاز باقی‌مانده دارویی انروفلوکساسین بر اساس استاندارد اتحادیه اروپا (برابر 30 میکروگرم در کیلوگرم) 66/46% نمونه‌‌های گوشت مرغ و 20% نمونه‌های گوشت بوقلمون دارای غلظت انروفلوکساسین بالاتر از حد مجاز می‌باشند. به‌طور کلی به منظور بهبود کیفیت بهداشتی گوشت طیور توصیه می‌شود قوانین ملی برای پایش باقی‌مانده آنتی‌بیوتیک در گوشت طیور قبل از کشتار اعمال گردد. پرونده مقاله

دسترسی آزاد مقاله

5 - مطالعه میزان باقی‌مانده انروفلوکساسین در عضلات و کبد ماهیان قزل آلای رنگین کمان در استان چهار محال و بختیاری به روش الایزا
فیروز فدایی فرد

انروفلوکساسین از آنتی بیوتیک های پرمصرف دامپزشکی است که در سال های اخیر استفاده آن در کنترل بیماری های عفونی ماهیان پرورشی رشد چشمگیری داشته است. هدف از انجام مطالعه حاضر اندازه گیری میزان باقی مانده انروفلوکساسین در عضلات و کبد ماهی قزل آلای رنگین کمان پرورشی استان چه چکیده کامل

انروفلوکساسین از آنتی بیوتیک های پرمصرف دامپزشکی است که در سال های اخیر استفاده آن در کنترل بیماری های عفونی ماهیان پرورشی رشد چشمگیری داشته است. هدف از انجام مطالعه حاضر اندازه گیری میزان باقی مانده انروفلوکساسین در عضلات و کبد ماهی قزل آلای رنگین کمان پرورشی استان چهار محال و بختیاری به روش الایزا بود. برای این منظور در فصول بهار و تابستان 1390 به مزارع پرورشی مناطق اردل و کوهرنگ مراجعه و از هر منطقه سه مزرعه انتخاب گردید و 15 نمونه در سه گروه وزنی کمتر از 50 گرم، 50 تا 150 گرم و بیشتر از 150 گرم (5 نمونه از هر گروه وزنی) صورت گرفت. طبق نتایج مطالعه، بیشترین و کمترین درصد باقی مانده انروفلوکساسین به ترتیب در گروه های وزنی زیر 50 گرم و بالای 150 گرم و به میزان 33/58 و 33/23 درصد ردیابی شد. در مقایسه بین مناطق مختلف نیز کوهرنگ با میزان50/11 ± 84/13 و 06/18 ± 95/19 و اردل با میزان 62/11 ± 83/12 و 09/11 ± 22/11 میکروگرم در کیلوگرم آنتی بیوتیک در عضله و کبد به ترتیب دارای بیشترین و کمترین میزان باقی مانده بودند. همچنین میزان باقی مانده در عضله و کبد در فصل بهار 00/13 ± 27/14 و 69/21 ± 06/22 و در فصل تابستان 29/10 ± 40/12 و 31/7 ± 86/8 میکروگرم در کیلوگرم بوده است. در ضمن در تمامی گروه های وزنی میزان باقیمانده انروفلوکساسین در نمونه های کبد بالاتر از عضلات تشخیص داده شد. اما در کل میزان باقی مانده انروفلوکساسین در نمونه های آزمایش شده پایین تر از حد مجاز اتحادیه اروپا بود. پرونده مقاله

دسترسی آزاد مقاله

6 - تعیین باقیمانده انروفلوکساسین در گوشت بلدرچین‌های عرضه شده در یزد با روش کروماتوگرافی مایع با کارایی بالا (مقاله کوتاه)
محمد علی دادگرنیا مجید غلامی آهنگران امیر شاکریان

آنتی‌بیوتیک‌هاعموماً به‌منظور پیشگیری و درمان بیماری‌های مختلف میکروبی به‌طور وسیع برای انسان و حیوان تجویز می‌گردند. این مطالعه باهدف ارزیابی باقیمانده داروی انروفلوکساسین در گوشت بلدرچین‌های عرضه‌شده در استان یزد با روش کروماتوگرافی مایع با کارایی بالا انجام گرفت. به چکیده کامل

آنتی‌بیوتیک‌هاعموماً به‌منظور پیشگیری و درمان بیماری‌های مختلف میکروبی به‌طور وسیع برای انسان و حیوان تجویز می‌گردند. این مطالعه باهدف ارزیابی باقیمانده داروی انروفلوکساسین در گوشت بلدرچین‌های عرضه‌شده در استان یزد با روش کروماتوگرافی مایع با کارایی بالا انجام گرفت. به این منظور طی 4 ماه پایانی سال 93 تعداد 50 نمونه گوشت بلدرچین منجمد از استان یزد جمع‌آوری و با روش کروماتوگرافی مایع با کارایی بالا مورد آزمایش قرار گرفت. نتایج نشان داد که 22 درصد از نمونه‌‌ها (11 نمونه از 50 نمونه) واجد بقایای انروفلوکساسین در عضله بلدرچین‌های نمونه‌گیری شده بود که حداقل غلظت انروفلوکساسین در نمونه‌های مورد بررسی 08/3 میکروگرم در کیلوگرم و حداکثر غلظت09/117 میکروگرم در کیلوگرم بود. میانگین بقایای انروفلوکساسین در عضلات بلدرچین‌های نمونه‌گیری شده 60/8 میکروگرم در کیلوگرم بود. بر مبنای استاندارد اتحادیه اروپا (30 میکروگرم در کیلوگرم) 14 درصد کل نمونه‌‌ها دارای غلظت انروفلوکساسین بالاتر از حد مجاز بود. به‌طورکلی به‌منظور بهبود کیفیت بهداشتی بلدرچین‌های گوشتی بهتر است قوانین مناسب جهت الزام رعایت پرهیز از مدت مصرف آنتی‌بیوتیک‌ها در فارم‌های پرورش بلدرچین اعمال شود. پرونده مقاله

دسترسی آزاد مقاله

7 - تاثیر درمانی ماربوفلوکساسین بر ورم‌پستان ناشی از اشریشیاکولای در گاوهای شیری
جواد رحیمیان جلال شایق امیر علی گلزاری

10.30495/jvcp.2021.1884896.1251

تاثیر آنتی‌بیوتیک‌ها بر ورم‌پستان‌های ناشی از باکتری‌ اشریشیاکولای یکی از مخاطرات صنعت دامپروری است. هدف از انجام مطالعه حاضر، بررسی اثر داروی ماربوفلوکساسین به عنوان یک داروی جدید و مقایسه آن با اثرات داروی انروفلوکساسین در ورم‌پستان‌های درجه I و II مربوط به ‌ اشریشیاک چکیده کامل

تاثیر آنتی‌بیوتیک‌ها بر ورم‌پستان‌های ناشی از باکتری‌ اشریشیاکولای یکی از مخاطرات صنعت دامپروری است. هدف از انجام مطالعه حاضر، بررسی اثر داروی ماربوفلوکساسین به عنوان یک داروی جدید و مقایسه آن با اثرات داروی انروفلوکساسین در ورم‌پستان‌های درجه I و II مربوط به ‌ اشریشیاکولای ‌بود. بدین منظور تعداد 90 راس گاو مبتلاء به ورم‌پستان درجه I و II شناسائی و در سه گروه، "آ" درمان با انروفلوکساسین، "ب" درمان با ماربوفلوکساسین، و "پ" به عنوان گروه شاهد با اعمال دارونما، طبقه بندی گردید. گاوهای مذکور تحت تیمار قرار گرفتند. بر اساس یافته‌ها، در گروه ماربوفلوکساسین 28، در گروه انروفلوکساسین 24 و در گروه شاهد 2 مورد از گاو ها درمان شدند. گاوهایی هم که در مدت حداکثر 5 روز، درمان نشدند به عنوان گاوهای درمان ناپذیر در نظر گرفته شدند. نتایج تحلیل آماری داده‌ها، نشان از تاثیر معنی‌دار داروی ماربوفلوکساسین در مقایسه با دو گروه درمان با انروفلوکساسین و شاهد داشت (001/0p <). به نظر می‌رسد که برای درمان گاوهای مبتلا به ورم پستان درجه I و II ناشی از اشریشیا کولای، داروی ماربوفلوکساسین می‌تواند به عنوان یک داروی موثر در مقایسه با انروفلوکساسین مورد استفاده قرار گیرد. پرونده مقاله

دسترسی آزاد مقاله

8 - مطالعه تجربی اثر روش‌های پخت کبابی، میکروفر و آب‌پز نمودن بر باقی‌مانده انروفلوکساسین در بافت‌های خوراکی طیور
افشین جوادی حمید میرزایی سیدامین خطیبی علی مناف حسینی

هدف از این تحقیق، بررسی اثرات فرآیندهای مختلف پخت نظیر آب‌پز کردن، کباب‌کردن و میکروویو کردن بر باقی مانده انروفلوکساسین در عضلات، کبد و سنگدان جوجه‌های گوشتی بود. به هر یک از جوجه‌ها، آنتی‌بیوتیک انروفلوکساسین به میزان 5/0 در هزار در آب آشامیدنی به مدت 5 روز تجویز گردی چکیده کامل

هدف از این تحقیق، بررسی اثرات فرآیندهای مختلف پخت نظیر آب‌پز کردن، کباب‌کردن و میکروویو کردن بر باقی مانده انروفلوکساسین در عضلات، کبد و سنگدان جوجه‌های گوشتی بود. به هر یک از جوجه‌ها، آنتی‌بیوتیک انروفلوکساسین به میزان 5/0 در هزار در آب آشامیدنی به مدت 5 روز تجویز گردید و آب و غذای مشابه گروه شاهد در اختیارشان قرار گرفت. سپس از هر لاشه به طور مجزا و در شرایط آسپتیک از بافت‌های گوشت، کبد و سنگدان نمونه‌برداری شد. باقیمانده انروفلوکساسین با استفاده از روش میکروبی و پلیت حاوی باکتری اشریشیا کولای بررسی شد. بعد از انجام مراحل مختلف آزمایش بر روی نمونه‌های خام و تأیید وجود بقایای آنتی‌بیوتیک، نمونه‌های مثبت خام با استفاده روش‌های مختلف پخت، پخته شدند و پس از آن بار دیگر نمونه‌های پخته نیز با روش مشابه مورد آزمایش قرار گرفتند. نتایج نشان داد که پس از انجام فرآیندهای مختلف پخت باقی مانده این دارو کاهش می‌یابد. بیشترین میزان کاهش در نمونه‌های گوشت و سنگدان پخته مربوط به فرآیندهای آب‌پز کردن و در نمونه‌های کبد پخته مربوط به فرآیند کبابی بود و بیشترین میزان باقی مانده قابل تشخیص مربوط به فرآیند میکروویو کردن در مورد تمامی نمونه‌های پخته بود. با توجه به نتایج این تحقیق می‌توان این چنین نتیجه‌گیری کرد که فرآیندهای پخت مواد غذایی نمی‌تواند میزان کلی این آنتی بیوتیک ها را از بین ببرد بلکه فقط می‌تواند میزان آن را کاهش دهد و قسمت اعظم باقی مانده‌ها نیز در طی فرآیند آب‌پز کردن از بافت به مایع پخت تراوش می‌کند. پرونده مقاله

دسترسی آزاد مقاله

9 - اثر انروفلوکساسین بر تغییرات ظاهری، میکروسکوپی و هیستوشیمیایی غضروف مفصلی بره
کاوه خزائیل یزدان مظاهری محمود هاشمی تبار حسین نجف زاده حسن مروتی علیرضا قدردان

استفاده از فلوروکینولون‌ها به مدت بیش از دو هفته و خصوصاً با دوزهای بالا سبب ایجاد تغییراتی در غضروف مفصلی می‌گردد. با توجه به استفاده نسبتاً زیاد از انروفلوکساسین در گله‌های گوسفندی، مطالعه حاضر با هدف بررسی تأثیر انروفلوکساسین بر برخی تغییرات غضروف مفصلی بره‌های در حا چکیده کامل

استفاده از فلوروکینولون‌ها به مدت بیش از دو هفته و خصوصاً با دوزهای بالا سبب ایجاد تغییراتی در غضروف مفصلی می‌گردد. با توجه به استفاده نسبتاً زیاد از انروفلوکساسین در گله‌های گوسفندی، مطالعه حاضر با هدف بررسی تأثیر انروفلوکساسین بر برخی تغییرات غضروف مفصلی بره‌های در حال رشد انجام گردید تا برخی مکانیسم‌های احتمالی مؤثر در ایجاد این تغییرات ارزیابی شود. در این تحقیق 12 رأس بره نر به سن حدود 2 ماه به سه گروه تقسیم شدند که شامل گـروه کـنـترل کـه فـقط تـزریق سـرم فـیزیـولـوژی داشت، گروه درمانی که انروفلوکساسین را روزانه 5 میلیگرم بر کیلوگرم به مدت 15 روز به صورت تزریق زیر پوستی دریافت ‌کرد و گروه توکسیک انروفلوکساسین را مشابه با گروه درمانی ولی با دوز 35 میلیگرم بر کیلوگرم دریافت ‌نمود. 24 ساعت پس از آخرین تزریق، دام‌ها ذبح شدند و مفصل استایفل تشریح گردید. بعد از ارزیابی ماکروسکوپی، جهت مطالعات میکروسکوپی نمونه برداری شد. مقاطع بافتی غضروف مفصلی تهیه شده از نظر مورفومتری و هیستوشیمی بررسی گردید. تغییرات ماکروسکوپی از جمله ایجاد فلاپ‌های غضروفی در گروه توکسیک مشاهده شد. تغییرات میکروسکوپی شامل حضور سلول‌های دوکی شکل و حفره در ماده زمینه‌ای، کاهش ضخامت کلی غضروف، کم شدن تعداد کندروسیت‌ها و افزایش تعداد لاکوناهای خالی و کاهش پروتئوگلیکان‌ها و قندهای ماده زمینه‌ای در گروه توکسیک قابل مشاهده بود. در گروه درمانی برخی از این تغییرات با شدت کمتری نسبت به گروه توکسیک مشاهده ‌گردید. نتایج این مطالعه نشان داد مصرف انروفلوکساسین در بره‌های در حال رشد حتی با دوز درمانی توصیه شده، از نظر ایجاد تغییرات در غضروف مفصلی کاملاً هم بیخطر نیست. پرونده مقاله

فهرست مقالات انروفلوکساسین

سکوی نشر دانش

پیوندهای سایت

مراکز مرتبط

پشتیبانی

صفحات رسمی