مقایسه اثرات ونکومایسین و انروفلوکساسین بر روی نسبت هتروفیل/لنفوسیت، تغییرات توکسیک هتروفیل‌ها و شمارش کلنی‌ها در استئومیلیت ناشی از استافیلوکوکوس اورئوس مقاوم به متی‌سیلین در خرگوش
محورهای موضوعی : پاتوبیولوژی مقایسه ای
علی تقی‌پور، سیامک مشهدی‌رفیعی، محمد نصراله‌زاده‌ماسوله .
1
(.)
کلید واژه: استئومیلیت تجربی, استافیلوکوکوس اورئوس مقاوم به , ونکومایسین, انروفلوکساسین, نسبت هتروفیل به لنفوسیت,
چکیده مقاله :
استئومیلیت از شرایط مهم و تهدید کننده زندگی است که در پزشکی و دامپزشکی متعاقب جایگزینی عامل عفونی پس ازعفونت با باکتری و یا ناشی از تروما، تورم بافت نرم ویا حتی اعمال جراحی ارتوپدی و بخصوص در افراد دچار ضعف سیستم ایمنی مشکل‌ساز است. از بین عوامل عفونی متعدد ایجاد کننده استئومیلیت، استافیلوکوکوس اورئوس های حساس ومقاوم به متی سیلین نقش مهمی دارند. از آنجایی که امروزه گونه‌های مقاوم به ونکومایسین از گوشه کنار جهان گزارش شده‌اند و ونکومایسین به عنوان درمان خط اول موارد استئومیلیت حاد ناشی از گونه های مقاوم به متی سیلین می‌باشد، تلاش برای جستجوی درمان جایگزین از دغدغه های محققان است. در این مطالعه ۱۸ سر، خرگوش سفید نیوزلندی در سه گروه کنترل، ونکومایسین و انروفلوکساسین قرار گرفتند. خرگوش‌ها با ۱۰۶واحد تشکیل دهنده کلنی از باکتری در دیافیز استخوان تیبیا آلوده شده و پس از دوهفته متعاقب اطمینان از ایجاد استئومیلیت حاد با توجه به رادیولوژی در سه گروه به شکل تصادفی تقسیم شدند. قبل و بعد از ایجاد استئومیلیت پارامترهای التهابی، نسبت هتروفیل به لنفوسیت و تغییرات توکسیک هتروفیل‌ها اندازه‌گیری شد. پس از دوهفته درمان در گروه‌های درمانی، دو هفته نیز به عنوان استراحت در نظر گرفته شده و خرگوش‌ها با تجویزمقادیر بالای داروی بیهوشی آسان‌کشی و استخوان جهت بررسی میکروبیولوژی وشمارش کلنی ارسال شد. پس از تجزیه و تحلیل آماری تفاوت بین گروه کنترل و ونکومایسین و گروه کنترل و انروفلوکساسین در پارامترهای مورد مطالعه معنی دار بوده (۰۵/۰>P) و در عوض تفاوت بین گروه ونکومایسین و انروفلوکساسین معنی دار نبود (۰۵/۰<P). به نظر می‌رسد انروفلوکساسین می‌تواند جایگزین مناسبی برای ونکومایسین در استئومیلیت حاد ناشی از استافیلوکوکوس آرئوس مقاوم به متی سیلین می‌باشد.
Osteomyelitis is one of the most important life threatening conditions in medicine and veterinary subsequently localized through infection agent following sepsis by bacteria or from trauma, soft tissue, or even following the orthopedic surgery. From among various inflectional agents, MSSA aureus which is sensitive and resistant to MRSA Methicillin play important role in causing osteomyelitis staphylococcus. Since today it is reported from around the world species resistant to vancomycin which is applied as primary treatment in the cases of acute osteomyelitis resulted from MRSA, efforts to find out alternative treatment is a matter of concern for researchers. In this study, 18 New Zealand white rabbits were divided in to 3 groups of control, vancomycin and enrofloxacin. Rabbits were infected by CFU106 from bacteria in diaphysis of tibia bone and after two weeks ensuring that the acute osteomyelitis induced in tibia bone tissues, rabbits were distributed in 3 groups randomly. Before and after inducing osteomyelitis, inflammatory parameters of heterophil to lymphocyte ratio and toxic changes were measured. After two weeks’ treatment in groups of treatment, two weeks were considered as rest too. after that bones sent for colony counting and microbiology examination. Findings of statistical analysis showed that the difference between control group and vancomycin and control group and enrofloxacin in introduced parameters was significant (P<0.05), however there was not significant difference between the groups of vancomycin and enrofloxacin (P<0.05). It is supposed that vancomycin could be substituted by enrofloxacin in acute osteomyelitis resulted from MRSA.
