مقدمه: سس کچاپ محصولی پر مصرف بوده و از آن جایی که آمار مصرف مواد غذایی آماده و نیز کچاپ رو به افزایش است، بنابراین بهبود ارزش غذایی این محصول از طریق فرمولاسیونهای جدید نظیر افزودن ترکیبات پری بیوتیک ضروری به نظر میرسد.
مواد و روشها: در این پژوهش، ویژگیهای شیمیایی چکیده کامل
مقدمه: سس کچاپ محصولی پر مصرف بوده و از آن جایی که آمار مصرف مواد غذایی آماده و نیز کچاپ رو به افزایش است، بنابراین بهبود ارزش غذایی این محصول از طریق فرمولاسیونهای جدید نظیر افزودن ترکیبات پری بیوتیک ضروری به نظر میرسد.
مواد و روشها: در این پژوهش، ویژگیهای شیمیایی (pH، اسیدیته، مواد جامد محلول و مواد جامد نامحلول)، فیزیکی (آب اندازی و رنگ) و حسی نمونههای کچاپ پری بیوتیک شامل مقادیر مختلف اینولین و گالاکتوالیگوساکارید به همراه سایر قوام دهنده ها (نشاسته اصلاح شده و زانتان و گوار) مورد بررسی قرار گرفت.
یافته ها: به استثناء نتایج اسیدیته، اختلاف معناداری بین ویژگیهای شیمیایی نمونه ها وجود نداشت. نمونههای پری بیوتیک حاوی نشاسته اصلاح شده نسبت به نمونههای دارای مقادیر مشابه پری بیوتیک همراه با زانتان و گوار آب اندازی بیشتری داشتند. شاخصهای رنگی L*، a* وb* با افزایش ترکیبات پری بیوتیک افزایش یافت و اختلاف رنگ کلی برای نمونه های پری بیوتیک دارای نشاسته اصلاح شده بالاتر بود. اگر چه ویژگی های حسی نمونه های کچاپ پری بیوتیک تحت تأثیر استفاده از اینولین و گالاکتوالیگوساکارید ها قرار گرفت، اما مقبولیت کلی اکثر نمونههای پری بیوتیک اختلاف معناداری با کچاپ تجاری نداشت.
نتیجه گیری: با توجه به نتایج حاصل شده در این پژوهش، سس کچاپ پری بیوتیک با ویژگی های فیزیکوشیمیایی وحسی قابل قبول با استفاده از اینولین و گالاکتوالیگوساکارید در فرمولاسیون آن، قابل تولیداست. ویژگیهای نمونههای پری بیوتیک حاوی زانتان وصمغ گوار به ویژه از نظر میزان آب آندازی به کچاپ تجاری شباهت بیشتری نشان دادند.
پرونده مقاله
این پژوهش به منظور بررسی اثر افزودن نانوذرات اکسید مس و الیگوساکارید مانان به جیرهی جوجههای گوشتی بر فلور میکربی روده و وزن اندامهای درونی بدن طراحی شد. 160 قطعه جوجهی گوشتی از سویهی تجاری کاب 500 در سن 14 روزگی به صورت تصادفی در چهار تیمار قرار گرفتند. به ازای هر چکیده کامل
این پژوهش به منظور بررسی اثر افزودن نانوذرات اکسید مس و الیگوساکارید مانان به جیرهی جوجههای گوشتی بر فلور میکربی روده و وزن اندامهای درونی بدن طراحی شد. 160 قطعه جوجهی گوشتی از سویهی تجاری کاب 500 در سن 14 روزگی به صورت تصادفی در چهار تیمار قرار گرفتند. به ازای هر تیمار چهار تکرار و در هر تکرار ده قطعه جوجهی گوشتی قرار گرفت. آزمایش به صورت فاکتوریل، در قالب طرح کاملا تصادفی اجرا شد. فاکتورهای آزمایشی شامل سطحهای صفر و mg/kg 100 از نانو مس و سطحهای صفر و 1 g/kg از مکمل الیگوساکارید مانان بود. برای اندازه گیری جمعیت فلور میکربی روده از محتویات کلواک پرندهها نمونهبرداری شد. جداسازی اندام های داخلی بدن در پایان آزمایش (روز42 پرورش) انجام شد. نتایج این پژوهش نشان داد، الیگوساکارید مانان اثر معنی داری بر جمعیت باکتریهای دستگاه گوارش نداشت. مکمل نانومس به طور معنی داری جمعیت خانوادهی انتروباکتریاسه را در کلواک کاهش داد (05/0 P<)، اما بر جمعیت باکتریهای تولید کنندهی لاکتیک اسید اثر معنیداری نشان نداد. وزن اندامهای درونی بدن، وزن نهایی بدن و نیز چربی شکمی تحت تاثیر تیمارهای آزمایشی قرار نگرفتند (05/0 P>).
پرونده مقاله
1024x768Normal0falsefalsefalseEN-USX-NONEAR-SA
/* Style Definitions */
table.MsoNormalTable
{mso-style-name:"Table Normal";
mso-tstyle-rowband-size:0;
mso-tstyle-colband-size:0;
mso-style-noshow:yes;
mso-style-priority:99;
mso-style-qformat:yes;
mso-style-parent:"";
mso-padding-alt:0in 5.4pt 0in 5.4pt;
mso-para-margin:0in;
mso-para-margin-bottom:.0001pt;
mso-pagination:widow-orphan;
font-size:10.0pt;
font-family:"Times New Roman","serif";
mso-bidi-font-family:"B Nazanin";}
>زمینه و هدف: گالاکتو اولیگوساکارید(GOS)، پربیوتیکی است که از واکنش آنزیمی لاکتوز حاصل شده و عمدتاً از مولکولهای گلوکز و گالاکتوز تشکیل شده است.هدف از این پژوهش، بررسی اثرات سطوح مختلف گالاکتوالیگوساکارید جیره، بر سیستم دفاع آنتی اکسیدانی در ماهی زبرا(Danio rerio) به عنوان مدل آزمایشگاهی می باشد.روش کار: تعداد 420 قطعه ماهی 1/045 میلیگرم به طور کاملاً تصادفی در چهار تیمار با سه تکرار در آکواریومهای 60 لیتری توزیع و با چهار جیره آزمایشی حاوی صفر، 5/0، 1 و 2 درصد پربیوتیک به مدت 8 هفته غذادهی شدند. در پایان دوره آزمایش فعالیت آنتیاکسیدان کل ماهیها و نیز بیان ژنهای مرتبط با دفاع آنتی اکسیدانی کاتالاز(CAT) و سوپراکسید دیسموتاز(SOD) بررسی گردید.یافته ها: نتایج به دست آمده نشان داد که استفاده از سطوح مختلف گالاکتو اولیگوساکارید اثر معنیداری بر فعالیت آنتیاکسیدانی کل نداشت(05/0P). هم چنین بررسی بیان ژنهای مورد نظر نیز نشان دهنده کاهش سطح بیان ژن CAT در گروههای تغذیه شده با سطوح 5/0 و 2 درصد نسبت به گروه شاهد بود(05/0>P). در حالی که بین سطح 1 درصد و گروه شاهد اختلاف معنیداری وجود ندارد(05/0P). بررسی میزان بیان نسبی ژن SOD نیز نشان دهنده کاهش معنادار بیان این ژن در گروههای تغذیه شده با سه سطح 5/0، 1 و 2 درصد نسبت به گروه شاهد بود(05/0>P). در حالی که بین این سه سطح با یکدیگر اختلاف معناداری مشاهده نشد(05/0Pنتیجه گیری: با توجه به این نتایج به نظر میرسد که استفاده از گالاکتوالیگوساکارید در جیره ماهی زبرا سبب کاهش بیان ژن های مرتبط با دفاع آنتی اکسیدانی ماهی زبرا می شود ولی بر فعالیت آنتی اکسیدانی کل اثری ندارد.
پرونده مقاله
به منظور بررسی اثر باکتری لاکتوباسیلوس پلانتاروم (Lactobacillus plantarum) و قند مانان الیگوساکارید(Mannan Oligosaccharides) بر رشد و برخی فاکتورهای گوارشی ماهی قزل آلای رنگین کمان، تعداد 270 عدد ماهی قزل آلای رنگین کمان با میانگین وزنی 8/28 گرم به صورت کاملا تصادفی در چکیده کامل
به منظور بررسی اثر باکتری لاکتوباسیلوس پلانتاروم (Lactobacillus plantarum) و قند مانان الیگوساکارید(Mannan Oligosaccharides) بر رشد و برخی فاکتورهای گوارشی ماهی قزل آلای رنگین کمان، تعداد 270 عدد ماهی قزل آلای رنگین کمان با میانگین وزنی 8/28 گرم به صورت کاملا تصادفی در قالب 6 تیمار مختلف پروبیوتیک، پری بیوتیک و سینبیوتیک و در 3 تکرار توزیع شدند. گروه پروبیوتیک در دو تیمار آزمایشی 3/0 و 5/0 گرم از باکتری لاکتوباسیلوس پلانتاروم بر کیلوگرم غذا، گروه پری بیوتیک در یک تیمار آزمایشی به میزان 2 گرم مانان الیگوساکارید بر کیلوگرم غذا و گروه سینبیوتیک در دو تیمار (3/0 گرم باکتری مذکور به همراه 2 گرم مانان الیگوساکارید بر کیلوگرم غذا) و تیمار (5/0 گرم باکتری مذکور به همراه 2 گرم مانان الیگوساکارید بر کیلوگرم غذا) به مدت 45 روز غذادهی شدند. در پایان دوره آزمایش به منظور بررسی هر یک از شاخص های مورد مطالعه تعداد 15 عدد ماهی بطور کاملا تصادفی صید گردیده و با روش های مختلف زیست سنجی، کالری متری و بررسی میکروسکوپی مورد ارزیابی واقع شدند. پژوهش حاضر، افزایش معنادار فاکتورهای رشد و فعالیت آنزیم های گوارشی را متعاقب مصرف باکتری لاکتوباسیلوس پلانتاروم در تیمارهای پروبیوتیک و سینبیوتیک در قیاس با تیمار شاهد نشان داد (P<0.05).
پرونده مقاله
زمینه و هدف: پربیوتیک ها ترکیب غذایی غیر قابل هضمی هستند که از طریق تحریک انتخابی، رشد و فعال کردن یک یا تعداد محددی از باکتری های موجود در روده اثرات سودمندی بر روی میزبان داشته و می تواند سلامتی میزبان را بهبود بخشد. برایارزیابیمیزانسمیتآلاینده هایمحیطیشاخص هایفیزیولو چکیده کامل
زمینه و هدف: پربیوتیک ها ترکیب غذایی غیر قابل هضمی هستند که از طریق تحریک انتخابی، رشد و فعال کردن یک یا تعداد محددی از باکتری های موجود در روده اثرات سودمندی بر روی میزبان داشته و می تواند سلامتی میزبان را بهبود بخشد. برایارزیابیمیزانسمیتآلاینده هایمحیطیشاخص هایفیزیولوژیکیمتفاوتیدرماهی هاوجودداردکهازجملهآن هابافت شناسیاست. روش کار: در این تحقیق 147 قطعه ماهی کپور معمولی به مدت دو هفته جهت سازگاری با شرایط محیطی آکواریوم، نگهداری شدند. LC50/96h برای سم ورتیمک(ورتمیک) 243/1 محاسبه گردید که براساس آن سه غلظت کشنده ppm2، ppm3، ppm6 برای این بررسی در نظر گرفته شد. اضافه کردن پربیوتیک ایزومالتو الیگوساکارید به غذا با روش اسپری کردن به میزان g/kg1 صورت گرفت. طی دوره تحت تأثیر قرار دادن ماهیان در معرض پربیوتیک ایزومالتو الیگوساکارید و سم ورتیمک، ماهیان توسط 220 میلی گرم بر لیتر محلول بیهوش کننده گل میخک به سرعت بیهوش شده و بافت کبد، آبشش آن ها برای مطالعات بافت شناسی جدا گردید. یافته ها: نتایج نشان داد تیمارهایی که بعد از القای پربیوتیک در معرض سم ورتیمک قرار گرفتند عارضه های بافتی شامل از بین رفتن سلول های کبدی، پرخونی، نکروز و کاریولیز هسته در بافت کبد و عارضه های هایپرپلازی تیغه اولیه، پرخونی، نکروز، چسبندگی تیغه های ثانویه، در بافت آبشش مشاهده شد که عارضه ها به ترتیب در غلظت ppm6، ppm 3 و ppm 2بیشترین اثر تخریب را در بافت کبد و آبشش نشان دادند. نتیجه گیری: پربیوتیک ایزومالتو الیگوساکارید نتوانست از میزان عارضه های ناشی از آسیب بافتی سم ورتیمک در بافت کبد و آبشش ماهی کپور بکاهد.
پرونده مقاله
آزمایشی در قالب طرح کاملاً تصادفی برای مطالعه اثرات استفاده از سطوح مختلف مانان الیگوساکارید (صفر، 1 , 2 و 3 گرم در کیلوگرم جیره پایه) بر صفات عملکردی رشد، صفات مربوط به لاشه و پروفیل چربی خون روی جوجه های گوشتی صورت گرفت. تعداد 600 قطعه جوجه گوشتی یک روزه از سویه راس چکیده کامل
آزمایشی در قالب طرح کاملاً تصادفی برای مطالعه اثرات استفاده از سطوح مختلف مانان الیگوساکارید (صفر، 1 , 2 و 3 گرم در کیلوگرم جیره پایه) بر صفات عملکردی رشد، صفات مربوط به لاشه و پروفیل چربی خون روی جوجه های گوشتی صورت گرفت. تعداد 600 قطعه جوجه گوشتی یک روزه از سویه راس 308 به صورت تصادفی در 5 تیمار قرار گرفتند. هر تیمار دارای 6 تکرار بود و در هر تکرار 20 قطعه جوجه قرار داشت. از آنتی بیوتیک آویلامایسین (10 میلی گرم در کیلوگرم جیره پایه) به عنوان شاهد مثبت در آزمایش استفاده گردید. نتایج حاصله در دوره آغازین نشان داد که هیچ یک از صفات عملکردی تحت تأثیر افزودن پری بیوتیک قرار نگرفت. همچنین افزودن آویلامایسن نیز اثری بر این صفات نداشت. در دوره رشد، صفت افزایش وزن در جیره های حاوی 2 و 3 گرم در کیلوگرم پری بیوتیک و یا آویلامایسین بیشتر از جیره شاهد (0.05>P) و ضریب تبدیل غذایی در جیره های حاوی 3 گرم در کیلوگرم پری بیوتیک و یا آویلامایسین کمتر از جیره شاهد بود (0.05>P). در دوره پایانی افزودن 2 و 3 گرم در کیلوگرم پری بیوتیک یا آویلامایسین ضریب تبدیل غذایی و افزایش وزن را در مقایسه با جیره شاهد بهبود داد (0.05>P). همچنین افزودن 2 و 3 گرم در کیلوگرم پری بیوتیک موجب کاهش چربی حفره شکمی (درصدی از وزن زنده) در مقایسه با جیره شاهد شد (0.05>P). ولی با جیره حاوی آویلامایسین تفاوت معنی داری نداشت. مقدار کلسترول سرم خون تنها در جیره حاوی 3 گرم در کیلوگرم پری بیوتیک کمتر از جیره شاهد بود (0.05>P). به نظر می رسد سطوح 2 و 3 گرم در کیلوگرم مانان الیگوساکارید، مناسب ترین سطح برای استفاده در جیره های طیور باشد.
پرونده مقاله
این تحقیق به منظور بررسی تأثیر سطوح مختلف پری بیوتیک ساف مانان در جیره بر عملکرد رشد بچه ماهی کوی (Koi carp) انجام شد. در این تحقیق تعداد 120 قطعه بچه ماهی با میانگین وزن اولیه ۲۰۰ گرم بهمدت 8 هفته به 4 گروه و هرگروه دارای 3 تکرار بوده است. گروههای غذایی شامل گروه شاه چکیده کامل
این تحقیق به منظور بررسی تأثیر سطوح مختلف پری بیوتیک ساف مانان در جیره بر عملکرد رشد بچه ماهی کوی (Koi carp) انجام شد. در این تحقیق تعداد 120 قطعه بچه ماهی با میانگین وزن اولیه ۲۰۰ گرم بهمدت 8 هفته به 4 گروه و هرگروه دارای 3 تکرار بوده است. گروههای غذایی شامل گروه شاهد، تیمار1 (05/0 درصد پربیوتیک ساف مانان در کیلوگرم غذا)، تیمار 2 (01/0 درصد پربیوتیک ساف مانان در کیلوگرم غذا)، تیمار 3 (15/0 درصد پربیوتیک ساف مانان در کیلوگرم غذا) بودند. شرایط پرورش در هر 12 استخر به صورت روزانه کنترل میشد. نتایج این مطالعه نشان داد افزودن سطوح مختلف پری بیوتیک ساف مانان به جیره ماهی کوی اثر معنی داری بر فاکتورهای رشد دارد. ماهیان تغذیه شده در تیمار 2 در انتهای آزمایش وزن بالاتر، افزایش وزن بیشتر و ضریب تبدیل غذایی کمتری نسبت به تیمار شاهد و سایر تیمارها داشتند. همچنین استفاده از پری بیوتیک ساف مانان در 3 تیمار منجر به افزایش بقاء در آنها در مقایسه با گروه شاهد نشده است. در ترکیب لاشه، پری بیوتیک ساف مانان هیچ تغییری در میزان پروتیین وچربی لاشهها ایجاد نکردند و تنها باعث افزایش خاکستر لاشه وکاهش رطوبت لاشه ماهی کوی شدند.
پرونده مقاله
هدف از این تحقیق بررسی اثرات فروکتوالیگوساکارید بر نرخ زنده مانی لاکتوباسیلوسکازئی، خصوصیات فیزیکوشیمیایی و حسی ماست همزده تهیه شده از شیر گاومیش می باشد .تیمارها شامل: تیمار شاهد (A): ماست فاقد پروبیوتیک و فروکتوالیگوساکارید، تیمار E: ماست تلقیح شده باcfu/ml 108ازلاکتو چکیده کامل
هدف از این تحقیق بررسی اثرات فروکتوالیگوساکارید بر نرخ زنده مانی لاکتوباسیلوسکازئی، خصوصیات فیزیکوشیمیایی و حسی ماست همزده تهیه شده از شیر گاومیش می باشد .تیمارها شامل: تیمار شاهد (A): ماست فاقد پروبیوتیک و فروکتوالیگوساکارید، تیمار E: ماست تلقیح شده باcfu/ml 108ازلاکتوباسیلوسکازئی و فاقد فروکتوالیگوساکارید، تیمار B: ماست تلقیح شده با cfu/ml 108 از لاکتوباسیلوسکازئی و حاوی1% فروکتوالیگوساکارید،تیمار C: ماست تلقیح شده با cfu/ml 108 از لاکتوباسیلوسکازئی و حاوی1/0% فروکتوالیگوساکارید و تیمار D: ماست تلقیح شده باcfu/ml108 از لاکتوباسیلوسکازئی و حاوی 01/0% فروکتوالیگوساکاریدمی باشد. قابلیت زنده مانی لاکتوباسیلوسکازئی، خصوصیات فیزیکوشیمیایی (نظیر pH ،اسیدیته بر حسب دورنیک، ماده خشک %،چربی% و پروتئین%) مطابق با استاندارد ملی ایران و خصوصیات حسی نظیر طعم و بافت بر اساس آزمون لذت بخشی در طی بیست و دوروز از دوره نگهداری انجام شد. نرخ قابلیت زنده مانی لاکتوباسیلوس کازئی برای تمامی تیمارها بیش از cfu/ml107 حاصل شد. اسیدیته و ویسکوزیته تیمارها درطی دوره نگهداری بیست و دو روزه افزایش یافت که به موازات آن pHتیمارها کاهش یافت.افزودن فروکتوالیگوساکارید مقدار چربی تیمارها را به طور معنی داری (05/0p < ) تحت تاثیر قرار نداد مقدار ماده خشک تیمارها وابسته به مقدار فروکتوالیگوساکارید بود. پروتئین تیمارها به استثنای تیمار Dتا پایان روز یازدهم نگهداری کاهش یافت.ارزیابی حسی با توجه به ویژگی طعم و بافت نشان داد که تیمارهای با غلظت بالاتر فروکتوالیگوساکارید امتیاز بالاتری داشتند. تیمار B بهترین تیمار با توجه به قابلیت زنده مانی خوب لاکتوباسیلوس کازئی و غلظت بالاتر فروکتوالیگوساکارید و قابلیت پذیرش خوب به وسیله ارزیاب های حسی می باشد.
پرونده مقاله
در این پژوهش نمونههای ژله پروبیوتیک (دارای باکتری باسیلوس کوآگولانس)، سینبیوتیک (دارای باسیلوس کوآگولانس و ترکیب پریبیوتیک گالاکتوالیگوساکارید)، به همراه شاهد (فاقد باکتری و ترکیب پری بیوتیک) تولید شدند و شش هفته در یخچال نگهداری شدند. ارزیابی پروبیوتیکها به صورت هف چکیده کامل
در این پژوهش نمونههای ژله پروبیوتیک (دارای باکتری باسیلوس کوآگولانس)، سینبیوتیک (دارای باسیلوس کوآگولانس و ترکیب پریبیوتیک گالاکتوالیگوساکارید)، به همراه شاهد (فاقد باکتری و ترکیب پری بیوتیک) تولید شدند و شش هفته در یخچال نگهداری شدند. ارزیابی پروبیوتیکها به صورت هفتگی انجام شد. جهت تأیید ایمنی آزمونهای میکروبی بررسیباکتریهای اشرشیا کلی، سالمونلا، استافیلوکوکوس اورئوس و باکتریهای لاکتیکی انجام شد. ویژگیهای فیزیکوشیمیایی نمونههای ژله شامل pH، بریکس و سینرسیس (آب اندازی) در طول شش هفته ارزیابی گردید. ویژگیهای حسی نمونهها با آزمون حسی بررسی شد. نتایج نشان داد که در طول شش هفته روند کاهشی پروبیوتیک ها در نمونههای پروبیوتیک و سین بیوتیک وجود داشته است. نمونههای ژله ویژگی پروبیوتیک بودن را تا هفته ششم حفظ نمودند اما تا حدوداً بین هفتههای چهارم و پنجم وضعیت مطلوب تر بود. ازنظر ایمنی در هیچیک از نمونهها میکروارگانیسمهای مورد آزمایش مشاهده نشد. نتایج بریکس نشان داد که از هفته پنجم روند کاهشی در نمونههای پروبیوتیک و سین بیوتیک نسبت به شاهد مشهودتر بود که در هفته ششم معنادار نیز بوده است (05/0p<). pH نمونه ها تا قبل از هفته چهارم با یکدیگر اختلاف معناداری نداشته اند (05/0p>) اما بعد از آن نمونههای پروبیوتیک و سین بیوتیک به طور معناداری نسبت به نمونه شاهد pHکمتری داشتند (05/0p<). در آزمون سینرسیس، در هیچیک از نمونهها سینرسیس مشاهده نشد. نتایج آزمون حسی بیانگر عدم تأثیر معنادار افزودن باکتری پروبیوتیک و ترکیب پریبیوتیک به نمونههای ژله، نسبت به شاهد بود (05/0p>). بنابراین با توجه به نتایج حاصل شده میتوان ژله پروبیوتیک و سین بیوتیک با ویژگیهای کیفی مناسب تولید نمود.
پرونده مقاله
این تحقیق درخردادماه سال1392درمرکز تحقیقات ، علوم شیلاتی و فنون دریائی دکترکیوان در بندر چمخاله با هدف تعیین تاثیر سطوح متفاوت پری بیوتیک مانان الیگوساکارید و پری بیوتیک دیواره سلولی مخمر نانوایی برفاکتورهای خونی و ایمنی بچه ماهیان اسکار(Astronou چکیده کامل
این تحقیق درخردادماه سال1392درمرکز تحقیقات ، علوم شیلاتی و فنون دریائی دکترکیوان در بندر چمخاله با هدف تعیین تاثیر سطوح متفاوت پری بیوتیک مانان الیگوساکارید و پری بیوتیک دیواره سلولی مخمر نانوایی برفاکتورهای خونی و ایمنی بچه ماهیان اسکار(Astronouts o cellatus ) به مدت 8 هفته انجام پذیرفت. پس از یک هفته سازگاری با شرایط پرورشی 100عدد بچه ماهی اسکار با میانگین وزنی 35/0گرم بصورت تصادفی به 4 آکواریوم با تراکم25 عدد در هرآکواریوم به مدت 8 هفته با توجه به دمای آب به میزان10در صد زیتوده تغذیه شدند. در این آزمایش باغنی سازی ناپلی آرتمیا با پری بیوتیک مانان الیگوساکارید در سه تیمار 250،500،750میلی گرم در لیتر و یک گروه شاهد(هریک باسه تکرار) به مدت سه هفته، معادل بیست ویک روز بچه ماهیان اسکارمورد تغذیه قرارگرفتند واز ابتدای هفته چهارم تا انتهای هفته هشتم نیز با افزودن پری بیوتیک دیواره سلولی مخمردرسه تیمار 1،2،3درصد ویک گروه شاهد به میزان صفر(هریک با سه تکرار) با غذای آغازین بچه ماهی اسکارکه از شرکت بیومار تهیه شده بود، مورد تغذیه قرارگرفتند. در پایان دوره گلبول های سفید و قرمزخون، هماتوکریت، هموگلوبین، نوتروفیل،مونوسیت بین تیمار ها و شاهد اختلاف معنی دار آماری مشاهد شد ودر تیمارها افزایش معنی داری نسبت به شاهدداشته است، اما لنفوسیت در شاهد بیشترازکلیه تیمارها بوده است (P≤0.05 ) . غلظت متوسط هموگلوبین در گلبول قرمز خون( MCH) ، میزان حجم متوسط گلبولی خون ماهیان(MCV )، غلظت متوسط هموگلوبین گلبو های قرمز خون، ( MCHC ) و ائوزینوفیل مورد بررسی بین تیمار ها و شاهد اختلاف معنی دار آماری مشاهده نشد (P>0.05). دربررسی فاکتورهای ایمنی، لیزوزیم خون، IgM در تمامی گروه های تیماری بیشترازگروه شاهد بوده است و به لحاظ آماری اختلاف معنی دار مشاهده گردید (P<0.05). میزان ایمنوگلوبولین کل بین تیمار ها اختلاف معنی دار آماری مشاهده شد ودر تیمار% 1 و% 3 بیشتر از شاهد و تیمار% 2 بوده است.
پرونده مقاله
این مطالعه به منظور بررسی سطوح مختلف پربیوتیک گالاکتو الیگوساکارید بر شاخصهای رشد و مورفولوژی روده ماهی قرمز (Carassius auratus gibelio) طراحی و اجرا گردید.بدین منظور تعداد 240 قطعه بچه ماهی با میانگین وزنی 28/0 ± 88/4 گرم به چهار گروه تقسیم شدند. گروه اول به عن چکیده کامل
این مطالعه به منظور بررسی سطوح مختلف پربیوتیک گالاکتو الیگوساکارید بر شاخصهای رشد و مورفولوژی روده ماهی قرمز (Carassius auratus gibelio) طراحی و اجرا گردید.بدین منظور تعداد 240 قطعه بچه ماهی با میانگین وزنی 28/0 ± 88/4 گرم به چهار گروه تقسیم شدند. گروه اول به عنوان شاهد با جیره پایه (فاقد گالاکتو الیگوساکارید)، گروه های دوم، سوم و چهارم به ترتیب با جیره های حاوی 0، 5/0، 1 و 2 درصد گالاکتوالیگوساکارید به ازاء هر کیلوگرم جیره غذایی به مدت شش هفته تغذیه شدند. در انتهای آزمایش شاخصهای رشد (شامل وزن نهایی، ضریب رشد، ضریب تبدیل غذا) محاسبه گردید. علاوه براین از روده ماهیان قرمز نمونه برداری به عمل آمد و میانگین طول، عرض و سطح جذب پرزهای روده در هر تیمار مورد بررسی قرار گرفت.نتایج نشاندهنده تاثیرمعنیدار تیمار 2 درصد گالاکتوالیگوساکارید بر افزایش طول و عرض و سطح جذب پرز روده بود (05/0 p <). در حالیکه اختلاف معنیداری در شاخصهای رشد مشاهده نشد. با توجه به تأثیر معنیدار پربیوتیک گالاکتو الیگوساکارید در افزایش سطح جذب روده ماهیان قرمز و همچنین افزایش نسبی شاخصهای رشد در ماهیان تغذیه شده با گالاکتو الیگوساکارید نسبت به تیمار شاهد، بنظرمیرسد این ماده می تواند بعنوان یک عامل محرک رشد و تغذیه در جیره غذایی ماهیان قرمز زینتی مورد استفاده قرار گیرد.
پرونده مقاله
سکوی نشر دانش
سند یا سکوی نشر دانش ،سامانه ای جهت مدیریت حوزه علمی و پژوهشی نشریات دانشگاه آزاد می باشد