اثرات استفاده از سطوح مختلف مانان الیگوساکاریدها بر عملکرد، صفات لاشه و پروفیل چربی خون در جوجه های گوشتی
محورهای موضوعی : اکوفیزیولوژی گیاهان زراعی
محمد افروزیه
1
(
استادیار گروه علوم دامی دانشکده کشاورزی دانشگاه آزاد اسلامی واحد تبریز
)
بابک قلی زاده
2
(
دانش آموخته کارشناسی ارشد علوم دامی دانشگاه آزاد اسلامی واحد شبستر
)
علی مناف حسینی
3
(
مربی گروه علوم دامی دانشکده کشاورزی دانشگاه آزاد اسلامی واحد تبریز
)
کلید واژه: عملکرد, جوجه گوشتی, چربی خون, لاشه, مانان الیگوساکارید,
چکیده مقاله :
آزمایشی در قالب طرح کاملاً تصادفی برای مطالعه اثرات استفاده از سطوح مختلف مانان الیگوساکارید (صفر، 1 , 2 و 3 گرم در کیلوگرم جیره پایه) بر صفات عملکردی رشد، صفات مربوط به لاشه و پروفیل چربی خون روی جوجه های گوشتی صورت گرفت. تعداد 600 قطعه جوجه گوشتی یک روزه از سویه راس 308 به صورت تصادفی در 5 تیمار قرار گرفتند. هر تیمار دارای 6 تکرار بود و در هر تکرار 20 قطعه جوجه قرار داشت. از آنتی بیوتیک آویلامایسین (10 میلی گرم در کیلوگرم جیره پایه) به عنوان شاهد مثبت در آزمایش استفاده گردید. نتایج حاصله در دوره آغازین نشان داد که هیچ یک از صفات عملکردی تحت تأثیر افزودن پری بیوتیک قرار نگرفت. همچنین افزودن آویلامایسن نیز اثری بر این صفات نداشت. در دوره رشد، صفت افزایش وزن در جیره های حاوی 2 و 3 گرم در کیلوگرم پری بیوتیک و یا آویلامایسین بیشتر از جیره شاهد (0.05>P) و ضریب تبدیل غذایی در جیره های حاوی 3 گرم در کیلوگرم پری بیوتیک و یا آویلامایسین کمتر از جیره شاهد بود (0.05>P). در دوره پایانی افزودن 2 و 3 گرم در کیلوگرم پری بیوتیک یا آویلامایسین ضریب تبدیل غذایی و افزایش وزن را در مقایسه با جیره شاهد بهبود داد (0.05>P). همچنین افزودن 2 و 3 گرم در کیلوگرم پری بیوتیک موجب کاهش چربی حفره شکمی (درصدی از وزن زنده) در مقایسه با جیره شاهد شد (0.05>P). ولی با جیره حاوی آویلامایسین تفاوت معنی داری نداشت. مقدار کلسترول سرم خون تنها در جیره حاوی 3 گرم در کیلوگرم پری بیوتیک کمتر از جیره شاهد بود (0.05>P). به نظر می رسد سطوح 2 و 3 گرم در کیلوگرم مانان الیگوساکارید، مناسب ترین سطح برای استفاده در جیره های طیور باشد.
A complete randomized experiment was conducted to study the effect of different levels of mannanoligosaccharides (0, 1, 2 and 3 g/kg into the basal diets) on growth performance, carcass characteristic and blood lipid profile in broiler chicks. Six hundred one day old Ross 308 broiler chicks were randomly assigned into 5 treatments. Each treatment consisted of 6 replicates and there were 20 chicks in each replicate. In this experiment, avilamicin antibiotic (10 mg/kg into the basal diet) was used as a positive control. The obtained in results starter period showed that, none of the growth performance parameters affected by adding prebiotic. Adding avilamicin also did not affect the parameters under study. By adding 2 and 3 g/kg prebiotic or avilamicin into basal diet weight gain improved as compared with control diet (P<0.05) and feed conversion ratio was significantly lower in diet supplemented by 3 g/kg prebiotic or avilamicin in comparison with control diet (P<0.05). In finisher period, supplementing 2 and 3 g/kg prebiotic or avilamicin to the diet at the final growth period improved feed conversion ratio and weight gain significantly (P<0.05) as compared with the control diet. Addition 2 and 3 g/kg prebiotic to the diet decreased abdominal fat pad (as a percentage of live weight) significantly as compared with control diet, but its difference with diet supplemented by avilamicin was not significant. Only, in diet supplemented by 3 g/kg prebiotic the level of serum cholesterol was lower as compared with control diet (P<0.05). It seems that the best levels of mannanoligosaccharides were 2 and 3 g/kg of broiler diets.
