فهرست مقالات مانان الیگوساکارید

• دسترسی آزاد مقاله
  • صفحه چکیده
  • متن کامل
  
  1 - بررسی اثر لاکتوباسیلوس پلانتاروم و مانان الیگوساکارید بر رشد و برخی فاکتورهای گوارشی ماهی قزل آلای رنگین کمان (Oncorhynchus mykiss)
  محمد حامد نجفی انفرادی فلورا محمدی زاده مهدی سلطانی امیر هوشنگ بحری نجمه شیخ زاده
  به منظور بررسی اثر باکتری لاکتوباسیلوس پلانتاروم (Lactobacillus plantarum) و قند مانان الیگوساکارید(Mannan Oligosaccharides) بر رشد و برخی فاکتورهای گوارشی ماهی قزل آلای رنگین کمان، تعداد 270 عدد ماهی قزل آلای رنگین کمان با میانگین وزنی 8/28 گرم به صورت کاملا تصادفی در چکیده کامل

  به منظور بررسی اثر باکتری لاکتوباسیلوس پلانتاروم (Lactobacillus plantarum) و قند مانان الیگوساکارید(Mannan Oligosaccharides) بر رشد و برخی فاکتورهای گوارشی ماهی قزل آلای رنگین کمان، تعداد 270 عدد ماهی قزل آلای رنگین کمان با میانگین وزنی 8/28 گرم به صورت کاملا تصادفی در قالب 6 تیمار مختلف پروبیوتیک، پری بیوتیک و سینبیوتیک و در 3 تکرار توزیع شدند. گروه پروبیوتیک در دو تیمار آزمایشی 3/0 و 5/0 گرم از باکتری لاکتوباسیلوس پلانتاروم بر کیلوگرم غذا، گروه پری بیوتیک در یک تیمار آزمایشی به میزان 2 گرم مانان الیگوساکارید بر کیلوگرم غذا و گروه سینبیوتیک در دو تیمار (3/0 گرم باکتری مذکور به همراه 2 گرم مانان الیگوساکارید بر کیلوگرم غذا) و تیمار (5/0 گرم باکتری مذکور به همراه 2 گرم مانان الیگوساکارید بر کیلوگرم غذا) به مدت 45 روز غذادهی شدند. در پایان دوره آزمایش به منظور بررسی هر یک از شاخص های مورد مطالعه تعداد 15 عدد ماهی بطور کاملا تصادفی صید گردیده و با روش های مختلف زیست سنجی، کالری متری و بررسی میکروسکوپی مورد ارزیابی واقع شدند. پژوهش حاضر، افزایش معنادار فاکتورهای رشد و فعالیت آنزیم های گوارشی را متعاقب مصرف باکتری لاکتوباسیلوس پلانتاروم در تیمارهای پروبیوتیک و سینبیوتیک در قیاس با تیمار شاهد نشان داد (P<0.05). پرونده مقاله
• دسترسی آزاد مقاله
  • صفحه چکیده
  • متن کامل
  
  2 - اثرات استفاده از سطوح مختلف مانان الیگوساکاریدها بر عملکرد، صفات لاشه و پروفیل چربی خون در جوجه های گوشتی
  محمد افروزیه بابک قلی زاده علی مناف حسینی
  آزمایشی در قالب طرح کاملاً تصادفی برای مطالعه اثرات استفاده از سطوح مختلف مانان الیگوساکارید (صفر، 1 , 2 و 3 گرم در کیلوگرم جیره پایه) بر صفات عملکردی رشد، صفات مربوط به لاشه و پروفیل چربی خون روی جوجه های گوشتی صورت گرفت. تعداد 600 قطعه جوجه گوشتی یک روزه از سویه راس چکیده کامل

  آزمایشی در قالب طرح کاملاً تصادفی برای مطالعه اثرات استفاده از سطوح مختلف مانان الیگوساکارید (صفر، 1 , 2 و 3 گرم در کیلوگرم جیره پایه) بر صفات عملکردی رشد، صفات مربوط به لاشه و پروفیل چربی خون روی جوجه های گوشتی صورت گرفت. تعداد 600 قطعه جوجه گوشتی یک روزه از سویه راس 308 به صورت تصادفی در 5 تیمار قرار گرفتند. هر تیمار دارای 6 تکرار بود و در هر تکرار 20 قطعه جوجه قرار داشت. از آنتی بیوتیک آویلامایسین (10 میلی گرم در کیلوگرم جیره پایه) به عنوان شاهد مثبت در آزمایش استفاده گردید. نتایج حاصله در دوره آغازین نشان داد که هیچ یک از صفات عملکردی تحت تأثیر افزودن پری بیوتیک قرار نگرفت. همچنین افزودن آویلامایسن نیز اثری بر این صفات نداشت. در دوره رشد، صفت افزایش وزن در جیره های حاوی 2 و 3 گرم در کیلوگرم پری بیوتیک و یا آویلامایسین بیشتر از جیره شاهد (0.05>P) و ضریب تبدیل غذایی در جیره های حاوی 3 گرم در کیلوگرم پری بیوتیک و یا آویلامایسین کمتر از جیره شاهد بود (0.05>P). در دوره پایانی افزودن 2 و 3 گرم در کیلوگرم پری بیوتیک یا آویلامایسین ضریب تبدیل غذایی و افزایش وزن را در مقایسه با جیره شاهد بهبود داد (0.05>P). همچنین افزودن 2 و 3 گرم در کیلوگرم پری بیوتیک موجب کاهش چربی حفره شکمی (درصدی از وزن زنده) در مقایسه با جیره شاهد شد (0.05>P). ولی با جیره حاوی آویلامایسین تفاوت معنی داری نداشت. مقدار کلسترول سرم خون تنها در جیره حاوی 3 گرم در کیلوگرم پری بیوتیک کمتر از جیره شاهد بود (0.05>P). به نظر می رسد سطوح 2 و 3 گرم در کیلوگرم مانان الیگوساکارید، مناسب ترین سطح برای استفاده در جیره های طیور باشد. پرونده مقاله