بررسی رابطه آموزش شهروندی و توسعه پایدار شهری ( مطالعه موردی: شهر اردبیل)
محورهای موضوعی : مطالعات جامعه شناختی شهریمنصور آرایش 1 , محمد تقی شیخی 2 *
1 - گروه جامعه شناسی اقتصادی و توسعه دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران شمال
2 - گروه جامعه شناسی دانشگاه الزهراء (نویسنده مسؤول)
کلید واژه:
چکیده مقاله :
یکی از مهمترین و پیچیده ترین تحولات اجتماعی در نیم قرن اخیر، توسعه شهرنشینی و یکی از ضروری ترین عوامل همراه با توسعه شهرنشینی توجه به بحث توسعه پایدار شهری است. که این شکل از توسعه در عین برآورده کردن نیازهای فعلی، توان مداوم جوامع شهری نسل های آینده را نیز در ابعاد مختلف زیست محیطی، اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی تضمین می کند. از مولفه هایی که به توسعه پایدار شهری در تضمین این توانایی کمک می کند آموزش شهروندی است.بنابر این هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه آموزش شهروندی و توسعه پایدار شهری (اردبیل) است.چارچوب نظری و مدل نظری با استفاده از نظریه ی نظریه پردازانی از حوزه شهروندی همچون برایان. اس.ترنر، روسو، ماکیاولی، اسلر و استارکی و... ارائه شد. روش پژوهش از لحاظ هدف، کاربردی و از لحاظ چگونگی جمع آوری اطلاعات، در زمره پژوهش های توصیفی- پیمایشی است. جامعه آماری، شهروندان شهر اردبیل و حجم نمونه براساس روش کوکران 384 نفر است. روش نمونه‌گیری، خوشه ای چندمرحله ای و روش تحلیل شامل آزمون همبستگی پیرسون و مدل یابی معادلات ساختاری است. نتایج نشان می دهد که مدل پیشنهادی روابط بین متغیرهای از برازش قابل قبولی برخوردار بود همچنین بین آموزش شهروندی و شاخص های توسعه پایدار شهری رابطه مثبت و معنا داری وجود دارد.سطح معنی داری (p ) شاخص های فرهنگی و اجتماعی 01/0، اقتصادی و زیست محیطی 05/0 بود. جهت تاثیر بیشتر آموزش شهروندی بر توسعه پایدار شهری لازم است ابتدا بستر آموزش ( جامعیت و پویایی قانون، رفاه و تامین اجتماعی ) در جامعه فراهم شده سپس شرایط مداخله گر ( بی اعتمادی نهادی، عدم توسعه فرهنگی و ناکارآمدی آموزش رسمی) مرتفع گردد.
One of the most important and complex social developments in the last half century is the development of urbanization and one of the most essential factors associated with urban development is the issue of sustainable urban development. This form of development, while meeting current needs, ensures the continued empowerment of future generations of urban communities in various environmental, economic, social and cultural dimensions. One of the components that helps sustainable urban development in ensuring this ability is citizenship education. Therefore, the aim of this study is to investigate the relationship between citizenship education and sustainable urban development in the city of Ardabil. The theoretical framework and theoretical model was developed using theories of citizenship like that of Brian. S. Turner, Rousseau, Machiavelli, Asler and Starkey. The research population consisted of the citizens of Ardabil, of which, using Cochran's formula, 384 people were selected as the sample via a multi-stage clustering sampling technique. Pearson correlation test and structural equation modeling were used for inferential tests. The results showed that the proposed model of relationships between variables had an acceptable fit. There was also a positive and significant relationship between citizenship education and indicators of sustainable urban development. Significant level (p) of cultural and social indicators was 0.01, economic and environmental indicators was 0.05. For citizenship education to have a greater impact on sustainable urban development, it is necessary to first provide the education platform (comprehensiveness and dynamism of law, welfare and social security) in society, then remove the intervening conditions (institutional distrust, lack of cultural development and inefficiency of formal education) that hinder development.