این پژوهش با هدف بررسی اثر رفتارهای اخلاقی و شیوههای اعمال قدرت مربیان بر رفتارها و میزان خطرپذیری نوجوانان رزمیکار با توجه به نقش میانجی رابطه مربی و ورزشکار بود. شرکت کنندگان این پژوهش را 304 نفر از رزمیکاران نوجوان با دامنه سنی 14 تا 16 سال تشکیل میدادند که به رو چکیده کامل
این پژوهش با هدف بررسی اثر رفتارهای اخلاقی و شیوههای اعمال قدرت مربیان بر رفتارها و میزان خطرپذیری نوجوانان رزمیکار با توجه به نقش میانجی رابطه مربی و ورزشکار بود. شرکت کنندگان این پژوهش را 304 نفر از رزمیکاران نوجوان با دامنه سنی 14 تا 16 سال تشکیل میدادند که به روش هدفمند و در دسترس از باشگاههای شهر نجف آباد انتخاب شدند. ابزارهای پژوهش شامل مقیاس رفتار مربیگری مرتبط با اخلاق ورزشکاری بولتر و ویس، شیوههای اعمال قدرت مربیان سوسمان و دیپ، رفتارهای اجتماعی و ضداجتماعی در ورزش کاوسانو و بوردلی، خطرپذیری نوجوانان ایران زاده محمدی و همکاران و رابطه مربی و ورزشکار جوویت و نتومانیس بودند. نتایج حاصل از الگوسازی معادله ساختاری نشان داد که مدل تأثیر رفتار اخلاقی مربی و اعمال قدرت بر خطر پذیری و رفتار های اجتماعی و ضد اجتماعی نوجوانان رزمی کار با میانجیگری کیفیت ارتباط مربی و ورزشکار از برازش مطلوب برخوردار است. نتایح نشان داد که رفتار اخلاقی مربی هم بر خطر پذیری نوجوانان و هم بر رفتارهای اجتماعی آن ها تأثیر دارد و با وارد شدن کیفیت ارتباط مربی این تأثیر بیشتر می شود. شیوههای اعمال قدرت مربی اثر مستقیم بر رفتار و خطرپذیری رزمیکاران ندارد اما به صورت غیر مستقیم با میانجیگری رابطه مربی و ورزشکار بر رفتار و خطرپذیری رزمیکاران اثر میگذارد. بنابراین نتایج حاصل از این پژوهش نشان میدهد که رابطه مربی و ورزشکار متغیر واسطهای در رابطه بین رفتار اخلاقی و شیوه اعمال قدرت مربی بر رفتارها و میزان خطرپذیری رزمیکاران است.
پرونده مقاله