واکاوی جایگاه سلبریتی ها در توسعه سیاسی ایران پس از انقلاب اسلامی (1384- 1402)
محورهای موضوعی : فصلنامه علمی تحقیقات سیاسی و بین المللی
جواد بیگلری
1
(
گروه علوم سیاسی، دانشکده علوم اجتماعی، دانشگاه رازی، کرمانشاه، ایران
)
سید شمس الدین صادقی
2
(
دانشیار دانشگاه رازی، کرمانشاه، ایران.
)
مسعود اخوان کاظمی
3
(
استاد گروه علوم سیاسی، دانشگاه رازی، کرمانشاه، ایران.
)
کلید واژه: تبعیت, توسعه سیاسی, سلبریتی, سلبریتی زدگی سیاست, شبکه های اجتماعی,
چکیده مقاله :
با مرجعیت یافتن سلبریتیها برای شهروندان، این گروه طی سالیان اخیر اقدام به انعکاس دغدغه مردم از طریق شبکه¬های اجتماعی نمودند تا هواداران و اعتبار بیشتری کسب نمایند. اما انعکاس نیازهای جامعه از سوی ستارگان مستلزم دخالت در اموری خارج از حیطه تخصصی خود همچون سیاست، اقتصاد و غیره بود و همین امر چالش¬ها و موانعی را در فرایند توسعه سیاسی به وجود می¬آورد. سوال مطرح این است که سلبریتی¬ها چه جایگاهی در توسعه سیاسی ایران پس از انقلاب اسلامی داشتهاند؟ در پاسخ به سوال مذکور این فرضیه مطرح گردید که با توجه به نفوذ چهره¬ها و سلبریتی¬زدگی سیاست در جمهوری¬اسلامی، این گروه می¬تواند چالش¬هایی را در روند توسعه سیاسی برجای گذارد. هدف از این پژوهش نیز نشان دادن جایگاه سلبریتی¬ها در تضعیف فرآیند توسعه سیاسی و سلبریتی¬زدگی سیاست می¬باشد. یافته¬های پژوهش حاکی از آن است که که مداخلات سلبریتی¬ها در مسائل مختلف سیاسی- اجتماعی هرچند در آینده ممکن است نتایج مثبت و سطحی به همراه داشت باشد، اما در نهایت منجر به نتایجی خواهد شد که روند توسعه سیاسی و دموکراتیزاسیون را مختل خواهد نمود. این مقاله با استناد به اسناد و منابع کتابخانه¬ای و به روش کیفی از نوع تبیینی- تحلیلی ارائه شده است.
Due to the authority of celebrities for the citizens,this group has been reflecting people's concerns through social networks in recent years in order to attract more fans and gain more credibility.However,reflecting the needs of the society on the part of the stars required meddling in matters outside their specialized field such as politics,economy and etc,and this created challenges and obstacles in the process of political development and in the process of democratization.The question is,what place have celebrities played in the political development of Iran after the Islamic Revolution?In response to the mentioned question,the hypothesis was raised that due to the influence of figures and the celebrity of politics in the Iran,this group can pose challenges in the process of political development.The purpose of this research is to show the position of artists in weakening the process of political development and celebritization of politics.The findings of the research indicate that the interventions of artists in various political-social issues may bring positive and superficial results in the future,but ultimately it will lead to results that will disrupt the process of political development and democratization.This article is presented with reference to documents and library resources and qualitative method of analytical-descriptive type.
منابع فارسی: الف) کتاب¬ها: 1. ازکیا، مصطفی. (1392). مقدمه¬ای بر جامعه¬شناسی توسعه روستایی، تهران: انتشارات اطلاعات.
2. اشتریان، کیومرث. (1386). سیاستگذاری عمومی ایران، تهران: میزان.
3. بشیریه، حسین. (1391). موانع توسعه سیاسی در ایران، چ 2. تهران: گام نو.
4. توسلی، غلام¬عباس. (1382). مشارکت اجتماعی در شرایط جامعه آنومیک. چ اول. تهران: انتشارات دانشگاه تهران.
5. جهانیان، رمضان. (1388). مدیریت مشارکتی رویکردی نوین در اداره سازمان¬ها، چ اول. کرج: سرافراز.
6. دورکیم، امیل. (1360). درباره تقسیم کار اجتماعی، ترجمه باقر پرهام. چ 2. تهران: کتابسرای بابل.
7. روشه، گی. (1376). تغییرات اجتماعی، ترجمه منصور وثوقی. چ 19. تهران: نشر نی.
8. روشه، گی. (1393). مقدمه¬ای بر جامعه¬شناسی عمومی، ترجمه هما زنجانی¬زاده. تهران: سمت.
9. سیف¬زاده، سیدحسین. (1392). نظریه¬های مختلف درباره راه¬های گوناگون نوسازی و دگرگونی سیاسی، چ 2. تهران: نشر قومس.
10. علی¬بابایی، غلامرضا. (1382). فرهنگ سیاسی آرش، تهران: نشر آشیان.
11. قوام، عبدالعلی. (1390). توسعه سیاسی و تحول اداری، چ 2. تهران: نشر قومس.
12. کاستلز، مانوئل. (1385). عصر اطلاعات: اقتصاد، جامعه و فرهنگ (ظهور جامعه شبکه¬ای)، ج 2، ترجمه احمد عقیلیان و همکاران، چ 5، تهران: نشر طرح نو.
13. کشمور، الیس. (1395). فرهنگ شهرت، ترجمه احسان شاه¬قاسمی، چ 1، تهران: پژوهشگاه فرهنگ، هنر و ارتباطات.
14. گیدنز، آنتونی. (1387). جامعه¬شناسی، ترجمه منوچهر صبوری، چ 22، تهران: نشر نی.
15. مرصوصی، نفیسه؛ بهرامی¬پاوه، رحمت¬اله. (1390). توسعه پایدار روستایی، تهران: دانشگاه پیام نور.
16. مک¬کوایل، دنیس. (1385). درآمدی بر نظریه¬های ارتباطات جمعی، ترجمه پرویز اجلالی، تهران: انتشارات مرکز مطالعات و تحقیقات رسانه¬ها.
17. مک¬لوهان، مارشال. (1377). درآمدی بر اثر رسانه¬ها، ترجمه سعید آذری، چ 1، تهران: مرکز تحقیقات صدا و سیما.
18. نش، کیت. (1380). جامعه¬شناسی سیاسی معاصر: جهانی شدن، سیاست و قدرت. ترجمه محمدتقی دلفروز، چ 7، تهران: کویر.
19. هاولت، مایکل؛ ام، رامش. (1380). مطالعه خط مشی عمومی. ترجمه عباس منوریان و ابراهیم گلشن. تهران: مرکز آموزش مدیریت دولتی.
ب) مقالات: 1. آذرشب، محمدتقی؛ آسوده، رضا. (1398). "جایگاه جامعه مدنی در توسعه سیاسی"، فصلنامه راهبرد سیاسی، 8 (3)، بهار، صص 105- 91.
2. بیگلری، جواد؛ اخوان¬کاظمی، مسعود. (1401). "شناسایی تهدیدات و آسیب¬های امنیتی نقش¬آفرینی شبکه¬های اجتماعی در انتخابات ایران"، مجله پژوهش¬های سیاسی و بین¬المللی، 13 (53)، اسفند، صص 89- 64.
3. حیدری، علی؛ رضایی، علیرضا؛ صالحی¬نجف¬آبادی، عباس. (1398). "توسعه سیاسی در جمهوری¬اسلامی¬ایران با محوریت نقش شوراهای اسلامی و مشارکت شهروندی"، جستارهای سیاسی معاصر، 10 (1)، بهار، صص 50- 27.
4. رفیع¬پور، فرامرز. (1378). "خرده فرهنگ سبک زندگی و هویت"، فصلنامه رشد آموزش علوم اجتماعی، 20 و 21، صص 8- 1.
5. رنانی، محسن؛ دلیری، حسن. (1388). "آیا سرمایه اجتماعی، واقعاً سرمایه است؟"، مجله راهبرد یاس، 19، پاییز، صص 170- 147.
6. سردارنیا، خلیل¬الله. (1390)."ضرورت مشارکت سیاسی نسل سوم جوانان در ایران، نقد تشکل¬های مشارکتی و پیشنهاد مدل کارآمد"، فصلنامه سیاست، 41 (2)، تابستان، صص 195- 179.
7. سردارنیا، خلیل¬الله؛ حیدری، مصطفی. (1394). "تحلیل جنبش اجتماعی مصر در چارچوب نظریه¬های متاخر جنبش¬های اجتماعی و جان فوران"، فصلنامه سیاست، 45 (3)، پاییز، صص 719- 699.
8. سلطانی¬فر، مهدی؛ گرانمایه¬پور، علی و هاشمی، شهناز. (1399). "خلاقیت سلبریتی¬ها بر فرایند سیاستگذاری عمومی"، نشریه ابتکار و خلاقیت در علوم انسانی، 9 (4)، بهار، صص 242- 217.
9. شریفی، رضا. (1397). مطالعه¬ای در مورد سلبریتی¬ها و دانش¬آموزان دبیرستانی مطالعه موردی: دبیرستان¬های فرهنگ (پسرانه) و طلوع (دخترانه)، پایان¬نامه کارشناسی¬ارشد، دانشگاه تهران.
10. غفوری، محمود؛ کمالی، یحیی. (1389). "افکار عمومی و سیاستگذاری (تاملی نظری)"، فصلنامه سیاست، 40 (2)، صص 188- 171.
11. فاطمی¬نیا، سیاوش؛ حیدری، سیامک. (1389). "عوامل مرتبط با تعهدات شهروندی"، فصلنامه رفاه اجتماعی، 10 (38)، 64- 41.
12. فاطمی¬نیا، محمدعلی؛ حیدری، مهدی و جوانبخت، حسن. (1400). "ضریب نفوذ اجتماعی سلبریتی¬ها و عوامل اجتماعی موثر بر آن در شهر رشت"، فصلنامه پژوهش¬های ارتباطی، 28 (4)، زمستان، صص 67- 39.
13. فهیمی¬سیوکی، محمدرضا؛ پویا، علیرضا. (1399). "مدیریت خبر در استفاده از ظرفیت سلبریتی¬ها برای افزایش اعتماد به اخبار رسانه ملی"، فصلنامه مطالعات میان رشته¬ای ارتباطات و رسانه، 3 (3)، پاییز، صص 70- 41.
14. محمدی، حمزه. (1385). "درآمدی بر جنبش¬های اجتماعی"، نشریه زریبار، س 10، ش 60، صص 30- 11.
15. معمار، ثریا و دیگران. (1391). "شبکه¬های اجتماعی مجازی و بحران هویت (با تاکید بر بحران هویتی ایران)". فصلنامه مطالعات و تحقیقات اجتماعی در ایران، 1 (4)، صص 176- 155.
16. مولایی، محمدمهدی. (1395). "گردش فرهنگ سلبریتی در رسانه¬های اجتماعی: مطالعه فعالیت¬های سلبریتی¬های ایرانی و هوادارانشان در اینستاگرام"، فصلنامه جامعه و فرهنگ، 5 (21)، صص 80- 57.
17. نبوی، عبدالحسین؛ حسین¬زاده، حسین و حسینی، سیده¬هاجر. (1389). "بررسی عوامل اجتماعی و اقتصادی موثر بر احساس امنیت اجتماع"، فصلنامه جامعه¬شناسی کاربردی، 21 (4)، صص 96- 73.
منابع لاتین: A) Books: 1. Blackshaw, T and Crawford, G (2009), The Sage Dictionary of Leisure Studies. Sage.
2. Hartly, J. (2002). Communication Cultural and Media Study: The Key Concept, Psychology Press.
3. Hogg, M. A. and Abrama, D. (1988). Social Identification: A Social Psychology of Inter Group Relations and Group Process, University of Queensland, Rout Ledge.
4. Leslie, L. Z. (2011). Celebrity in the 21st Century, California: ABC-CLIO.
5. Lowson, K. (1976). When the Comparative Study of Political Parties, New York, St. Martins Press.
B) Articles: 1. Boyd, D. M., and Ellison, N. B. (2007), “Social network sites: definition, history, and scholarship”, Journal of Computer-Mediated Communication, 13 (1): pp 210- 230.
2. Ferris, O. K. (2007). “Sociology of Celebrity”, Sociology Compass, 1, Issue. 1, pp 371- 384.
3. Gamson, J. (1992). “The Assembly Line of Greatness: Celebrity in Twentieth-Century America”. Critical Studies in Mass Communication, 9, pp 1-24.
4. Hetherington, M. J. (1998). “The Political Relevance of Political Trust”, American Political Science Review, 92 (4), pp 791-808.
5. Mayfield, A. (2008). What is Social Media, London, Available on: https://www.icrossing.com/uk.
6. Mukherjee, D. (2009). “Impact of Celebrity Endorsment on Brand Image”, Social Science Electronic Publishing, August (6), pp
2-35, Available on: http://ssrn.com/abstract=1444814 7. Papadakis, E. (1999). “Constitution of Confidence and Mistrust in Australian Institution”. Australian Journal of Political Science, 34(1), pp 73-95.
8. Pempek, T and ,. Et al. (2009), “College students” social networking experiences on Facebook”, Journal of Applied Developmental Psychology, 30, pp 227- 238.
منابع اینترنتی 1. http://www.ensafnews.com/372493.