نیروی انسانی به عنوان با ارزشترین سرمایه یک سازمان و جامعه محسوب می شود؛ لذا از دیرباز کشورها بر روی این نیروی با ارزش سرمایه گذاری کرده و سعی در بارور نمودن آن دارند. بنابراین، هدف پژوهش حاضر بررسی رابطۀ بین اینرسی سازمانی و نوآوری با توجه به نقش میانجی اشتیاق شغلی کا چکیده کامل
نیروی انسانی به عنوان با ارزشترین سرمایه یک سازمان و جامعه محسوب می شود؛ لذا از دیرباز کشورها بر روی این نیروی با ارزش سرمایه گذاری کرده و سعی در بارور نمودن آن دارند. بنابراین، هدف پژوهش حاضر بررسی رابطۀ بین اینرسی سازمانی و نوآوری با توجه به نقش میانجی اشتیاق شغلی کارکنان تأمین اجتماعی زاهدان می باشد. روش پژوهش توصیفی پیمایشی مبتنی بر مدلسازی معادلات ساختاری است. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیۀ کارکنان اداره کل سازمان تأمین اجتماعی زاهدان به تعداد 500 نفر است. با استفاده از جدول مورگان، حجم نمونه آماری 217 نفر تعیین شد و نمونهگیری با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی انجام شد. ابزار گردآوری دادهها، پرسشنامه اینرسی سازمانی هاگ (2014)، پرسشنامه نوآوری جیمنز و همکاران (2011) و پرسشنامه اشتیاق شغلی سالوناوا و شوفلی(2002) میباشد. روایی صوری و محتوایی از طریق تحلیل عاملی تأییدی مورد تأیید قرار گرفت. پایایی پرسشنامهها با استفاده از آزمون آلفای کرونباخ به ترتیب برابر با 81/0، 85/0، 87/0 محاسبه شد که حاکی از پایایی مناسب ابزار پژوهش است. داده های به دست آمده، با استفاده از نرم افزارهای SPSS 20 و Smart PLS به روش مدلسازی معادلات ساختاری مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. نتایج نشان داد متغیر میانجی اشتیاق شغلی در رابطۀ بین اینرسی سازمانی بر نوآوری معنادار است.
پرونده مقاله