بهکْتی یا عبادت عاشقانه از دیدگاه شنکره و رامانوجه

محورهای موضوعی : مسیحیت

پریا الیاسی ¹ (ندارد)

تاریخ دریافت : 1391/05/25 تاریخ پذیرش : 1391/07/19 تاریخ انتشار : 1392/01/01

کلید واژه: بهکْتی, جنانه, سگونه بهکْتی, نیرگونه بهکْتی, بهگودگیت,

چکیده مقاله :

بهکْتی به معنی "ستایش عاشقانه از اصطلاحات مهم در دو مذهب عمدة هندویی (ویشنویی وشیوایی) است. هندشناسان اولیه بهکْتی را احساس و عاطفة لجام گسیخته و مهارناپذیری می دانستندکه در تقابل با جنانه (معرفت) یا شناخت عقلانی خداوند قرار داشته است، اما علمای هندو هم چونشنکره و رامانوجه هرگز جنانه و بهکْتی را منفصل از یکدیگر تصور نکرده اند، بلکه این دو راهمواره مکمل یکدیگر دانسته اند. تنها تفاوت دیدگاه آنان نسبت به بهکْتی در موضوعی است کهبهکتی بر آن حمل میشود؛ در واقع، شنکره معتقد به نیرگونه بهکْتی (بهکْتی تنزیهی) بود ورامانوجه به سگونه بهکْتی (بهکْتی تشبیهی) باور داشت

چکیده انگلیسی:

Bhakti or Loving Devotion is one of the most important terms in twomajor Hindu sects, i.e. Vaishnavism and Shaivism. Early Indologistsconsidered bhakti as an unbridled and irrepressible feeling which is incontrast with jñāna (knowledge) or rational knowledge of God.However Hindu sages and scholars, such as Śankra and Rāmānuja,never considered jñāna and bhakti detached from each other, butbelieved that these two are always complementary. Their onlydisagreement is about the subject of bhakti, while Śankra emphasizednirgūna-bhakti (devotion to divinity without form) Rāmānuja believedin sagūna-bhakti (devotion to a personal form of God).