شیوع پزودوموناس آئروژینوزا در گونه های مختلف میگوی اصفهان و چابهار در تابستان و پاییز و تاثیر فصل و محل عرضه بر آن
محورهای موضوعی : آلودگی میکروبی مواد غذائی
سید مجید هاشمی
1
(گروه بهداشت مواد غذایی، دانشکده دامپزشکی، واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران)
ابراهیم رحیمی
2
(گروه بهداشت مواد غذائی و بهداشت و بیماریهای آبزیان، دانشکده دامپزشکی، واحد شهرکرد، دانشگاه آزاد اسلامی، شهرکرد، ایران)
سید امیرعلی انوار
3
(گروه بهداشت مواد غذایی، دانشکده دامپزشکی، واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران)
حامد اهری
4
(گروه علوم و مهندسی صنایع غذایی، واحد علوم وتحقیقات تهران، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران.)
مریم عطایی
5
(گروه بهداشت مواد غذایی، دانشکده دامپزشکی، واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران)
کلید واژه: میگو, آلودگی میکروبی, پزودوموناس آئروژینوزا, ژن تشخیصی, nanI,
چکیده مقاله :
باکتری پزودوموناس آئروژینوزا خطر بالقوه بروز مسمومیت‌های غذایی مخصوصا در آبزیانی مانند میگو می‌باشد. با هدف تعیین و مقایسه میزان آلودگی در گونه‌های مختلف میگو در دو فصل تابستان و پاییز در اصفهان و چابهار از عضله شکمی 35 میگو در هر فصل هر شهر نمونه‌گیری شد. نمونه‌ها در محیط پپتون واتر هموژن شده، انکوبه و در محیط PCA کشت شدند. کلنی‌های مشکوک جداسازی شده و تست‌های تائیدی پزودوموناس آئروژینوزا و تایید حضور ژن اختصاصی پزودوموناس آئروژینوزا، nanI به روش PCR انجام شد. در تابستان اصفهان و چابهار به ترتیب 5/48 و 7/25 درصد نمونه‌ها آلوده بودند. در فصل پاییز این شیوع برای اصفهان 9/22 و برای چابهار 20 درصد بود. در اصفهان در تابستان بیشترین آلودگی مربوط به گونه Metapenaueus affinis و کمترین مربوط به Penaeus semisulcatus بود. در پاییز اصفهان بیشترین تعداد مربوط به Penaeus merguiensis و کمترین باز هم مربوط به گونه Penaeus semisulcatus بود. در شهر چابهار نیز، در هر دو فصل بیشترین نمونه آلوده مربوط به گونه Metapenaeus affinis بود و کمترین آلودگی در تابستان مربوط به گونه Panaeus semisulcatus و در پاییز مربوط به هم Penaeus semisulcatus و هم Litopenaeus vannamei بود. شیوع بالایی از این باکتری در نمونه‌های گونه‌های مختلف میگو در هر دو فصل و هر دو شهر وجود داشت که احتمال بالای خطر بروز مسمومیت‌های غذایی پزودوموناس آئروژینوزا ناشی از مصرف نادرست میگو را بیان می‌کند. رعایت زنجیره سرد در هنگام نگهداری، حمل و نقل و عرضه میگو تا حد زیادی در کنترل این مشکل موثر خواهد بود.
Pseudomonas aeruginosa a potential risk factor for food poisoning especially in aquatic foods like shrimp. In order to determine and compare the rate of infection in different species of shrimp in two seasons of summer and autumn in Isfahan and Chabahar cities, the abdominal muscle of 35 shrimps in each season of each city were sampled. Samples were homogenized in peptone water medium, then incubated and cultured in PCA medium. Suspected colonies were isolated and then confirmatory tests of Pseudomonas aeruginosa and confirmation of the presence of nanI, the specific gene of Pseudomonas aeruginosa by PCR.In summer, in Isfahan and Chabahar, 48.5% and 25.7% were infected respectively. In autumn, the prevalence was 22.9% for Isfahan and 20% for Chabahar, respectively. In Isfahan, the highest rate of infection was related to Metapenaueus affinis and the lowest to Penaeus semisulcatus in summer. In autumn, the highest number of infected samples was related to Penaeus merguiensis and the lowest to Penaeus semisulcatus. In Chabahar city, in both seasons, the most infected samples were related to Metapenaeus affinis, and the lowest to Panaeus semisulcatus and in autumn was related to both Penaeus semisulcatus and Litopenaeus vannamei.There was a high prevalence of this bacterium in samples of different shrimp species in both seasons and both cities, which indicates a high risk of food poisoning of Pseudomonas aeruginosa due to improper consumption of shrimp. Cold chain observance during storage, transportation and sell of shrimp will be very effective in controlling this problem.
_||_