بررسی تحلیل ساختاری رمان سووشون بر اساس نظریّة برمون

Subject Areas : Persian Language and Literature

Fariba  Raisee Sarahidi ¹ (h.D. Student, Farsi Language and Literature Department, Faculty of Humanities, Islamic Azad University, Shahrekord Branch, Shahrekord, Iran.)
Hossein  Khosravi ² (Associate Professor, Farsi Language and Literature Department, Faculty of Humanities, Islamic Azad University, Shahrekord Branch, Shahrekord, Iran)
Mohammad Ali  Atash Soda ³ (Associate Professor, Farsi Language and Literature Department, Faculty of Humanities, Islamic Azad University, Fasa Branch, Fasa, Iran.)

Received: 2017-10-02 Accepted : 2017-11-22 Published : 2017-11-22

Keywords: روایت, ساختار, سووشون, structure, Narrative, سیمین‌دانشور, برمون, پی‌رفت, Simine danesvar, sovashoon, bermoon, Proceedings,

Abstract :

نگاه ساختاری به آثار ادبی به سبب بررسی عناصر درون متنی و کشف الگوی پیوند آنها، زمینه های دریافت شایسته تر از ماهیّت ادبیات را فراهم می آورد و با ارائة شگردهای خلق آثار برتر ادبی می تواند به ساختارگرا به بررسی عناصر داستان، فرم های روایی و قوانین ترکیب آنها پرداخته اند. که در این میان"کلود برمون" با ابداع یک نظام مبتنی بر نمایش شکل واره ای، طرحی را پیشنهاد می کند که بر پایة چگونگی روابط بین کوچک ترین واحدها استوار است. رمان مشهورسووشون، اثری تو در تو و گسترده است که محورها و جریان های چندگانه، آن را شکل داده اند. برای بررسی ساختارهای متن این رمان، ناچار باید طرح کلی آن را استخراج کرد و سپس به تحلیل آن پرداخت. در تجزیة رمان به طرح اولیة، شخصیت ها، به میزان شرکت در زنجیرة حوادث و نقششان در ساختن نقاط اوج در درجة اهمیت قرار می گیرند. قدرت یک رمان واقع گرا چون سووشون در تعداد پی رفت های کامل و چگونگی چینش و روابط علّی و معلولی برقرار شده در میان آنهاست. تعداد پی رفت های اصلی معمولاً به تعداد نقاط اوج داستانی وابسته اند. هر شخصیّت در طول رمان با پی رفت های متعدد ایفای نقش می کند ولی همة آنها در ایجاد ساختمان اصلی داستان نقش محوری ندارند. بنابراین رمان سووشون، ترکیبی منطقی از پی رفت های محوری است که در ارتباطی معنادار با پی رفت های فرعی و ثانوی هستند و تعداد شخصیت های آن تحت تأثیر عواملی چون تعداد روایت های اصلی ساختمان قدرتمند روایت ها، ارتباط هدفدار آنها با یکدیگر، فضای کلی و موضوع قرار دارد.

References:

-احمدی، بابک.(1380). ساختار و تأویل متن؛ چ8، تهران: نشر مرکز.

-اخوت، احمد.( 1371 ).دستور زبان داستان، چاپ اول، اصفهان: فردا.

-ارسطو، فن شعر.(1343). ترجمة عبدالحسین زرّین‌کوب، چ2، تهران: انتشارات علمی.

-اسکولز، رابرت.(1383). درآمدی بر ساختارگرایی در ادبیات؛ ترجمة فرزانه طاهری، چاپ دوم، تهران: انتشارات آگاه، 1383.

-بالایی، کویی پرس؛ کر یستف، میشل.( 1378 ). سرچشمه های داستان کوتاه، ترجمة احمد کریمی حکاک، چاپ اول، تهران: پاپیروس.

-دیچز، دیوید.(1379). شیوه‌های نقد ادبی؛ ترجمة محمّد تقی صدقیانی و غلامحسین یوسفی، چ 5، تهران: انتشارات علمی.

- ریمون کنان، شلومیث.(1387). روایت داستانی، بوطیقای معاصر، ترجمه ابوالفضل حری،  تهران: نیلوفر.

-سلدن، رامان.( 1372 ). راهنمای نظریة ادبی معاصر، ترجمة عباس مخبر، تهرا ن: طرح نو.

-سید حسینی، رضا.( 1384). مکتب های ادبی، چ5، جلد دوم، تهران: نگاه.

عابدینی،حسن.(1369).صد سال داستان نویسی در ایران، ج2،چاپ2، تهران:نیلوفر.

-فورستر، ای.ام.(1384). جنبه‌های رمان؛ ترجمة ابراهیم یونسی، چ5، تهران: انتشارات آگاه.

-مکاریک، ایرن اریما.( 1384 ).دانش نامة نظریه ادبی معاصر،  ترجمة مهران مهاجر و محمد نبوی، تهران: آگه.

-مهرور، زکریا.(1380). بررسی داستان امروز از دیدگاه سبک و ساختار تهران: تیرگان.

-میرصادقی، جمال.(1382).داستان نویسان معاصر ایران، تهران: اشاره.

-میرصادقی، میمنت.(1379). رمان های معاصر فارسی. تهران: نیلوفر.

-میر صادقی، جمال؛ عناصر داستان.(1385). چ5، تهران: انتشارات سخن.