زمینه و هدف: فقدان اطلاعات بهنگام، مستند و علمی از وضعیت موجود (سطح و پراکنش) صنوبرکاری‌های استان تهران یکی از مشکلات اصلی مدیران بخش تولید چوب برای برنامه‌ریزی و مدیریت تأمین چوب در استان و کشور است. تهیه نقشه و مشخص کردن محدوده‌های صنوبرکاری و پراکنش آنها در استان تهران برای پایش و ارزیابی تغییرات سطح صنوبرکاری در دوره‌های کوتاه‌مدت از اهداف تحقیق حاضر می‌باشند.روش بررسی: پژوهش حاضر از فروردین 1397 تا اسفند 1398 به‌مدت 2 سال در سطح کل استان تهران انجام شد. در این پژوهش از داده‌های چند زمانه، از ابتدا تا انتهای دوره رویش صنوبر (نیمه دوم اسفند تا آذر) سال 2018 میلادی، حداقل 6 مقطع زمانی به فاصله 30 تا 40 روز، از داده‌های ماهواره Sentinel-2 استفاده شد. سپس 355 عرصه صنوبرکاری با پراکنش یکنواخت در استان به عنوان نمونه تعلیمی جهت استفاده در طبقه‌کننده SVMبرداشت‌ شد. پس از آزمون و کالیبره کردن مدل SVM بر اساس فنولوژی جنس صنوبر و نمونه‌های میدانی برداشت شده، نقشه پراکنش عرصه‌های صنوبرکاری استان استخراج گردید.یافته‌ها: نتایج نشان داد مساحت کل عرصه‌های صنوبرکاری استان تهران 1/511 هکتار می‌باشد که 04/0 درصد از کل مساحت استان را در برمی‌گیرد. یک درصد از کل محدوده‌های صنوبرکاری‌ها جهت کنترل میدانی به صورت کاملاً تصادفی انتخاب و پس از کنترل میدانی، خطای کلی نقشه تهیه شده محاسبه گردید. در این تحقیق موقعیت دقیق مکانی و مساحت صنوبرکاری‌ها با دقت قابل قبول (7/96 درصد) برآورد شد. بیشترین میزان سطح صنوبرکاری‌ها در شهرستان‌ دماوند (8/196 هکتار) و کمترین آن در ورامین (22/0 هکتار) به‌دست آمد.بحث و نتیجه‌گیری: با استفاده از اطلاعات حاصل (نقشه پراکنش و مساحی صنوبرکاری‌های استان) می‌توان در مطالعات مربوط به برنامه‌ریزی کشت و توسعه زراعت چوب برای حال و آینده استان اقدام نمود. پرونده مقاله