چکیده
مقدمه: کشور ایران از جمله کشورهای خشک و کم‌آب جهان محسوب می­شود که تأمین آب شرب در بسیاری از شهرهای آن، یکی از معضلات اصلی مدیریت منابع آب شهری می­باشد. در این راستا، یکی از مناسب­ترین روش‌ها برای مبارزه با کم‌آبی، کاهش و محدودسازی استفاده از آب‌های با کیفیت بالا در آبیاری فضای‌ سبز می باشد. لذا نیاز به مدیریت مؤثر در برنامه­ریزی­های کلان شهری در بخش مدیریت منابع آب فضای سبز شهری، به­ویژه در فصل­های گرم سال بیش از پیش احساس می­شود. هدف از پژوهش حاضر، بهینه­سازی چندهدفه و مدیریت تخصیص پساب تصفیه­شده با استفاده از مدل های پویایی سیستم (سیستم داینامیک) به­منظور آبیاری فضای سبز شهری در کلان­شهر شیراز می­باشد.
روش­: بدین منظور، عوامل مؤثر بر تأمین منابع آب و آبیاری فضای سبز شهر شیراز، شبیه­سازی شده و با توجه به آن، پیش‌بینی مصارف و میزان منابع در دسترس و بهینه­سازی تخصیص، ارائه شده است. هم­چنین، در پژوهش حاضر، عوامل مؤثر در شرایط فعلی و آینده که می­تواند بر مدل پیشنهادی تأثیرگذار باشد، مورد توجه قرار گرفته و دو سناریو افزایش بازده آبیاری فضای سبز و استفاده از پساب تصفیه­شده اعمال گردیده است.
یافته­ ها: نتایج نشان دادند که افزایش بازده آبیاری از طریق مدیریت انتقال، ذخیره و توزیع آب و هم­چنین آبیاری در ساعات مناسب، تأثیر به مراتب بیش­تری در مقایسه با استفاده از پساب تصفیه‌شده به منظور کاهش برداشت از منابع محدود کنونی خواهد داشت؛ به­گونه­ای که با افزایش راندمان آبیاری به میزان 40 و 50 درصد به­ترتیب مقدار 14 و 39 درصد از کمبودهای آبی برطرف می­شود.
نتیجه­ گیری: نتایج شبیه­سازی نشان داد که به­منظور رسیدن به پایداری سامانه باید ترکیبی از انواع سناریوهای کاهش سرانه­ مصرف آب فضای سبز، افزایش بازده آبیاری، استفاده از پساب تصفیه‌شده و فضاهای خشک­منظر در توسعه فضاهای شهری مدنظر قرار گیرد.  پرونده مقاله