در مسئله خدمات مراقبتی-درمانی در منزل (HHC)، تخصیص تیم‌های پزشکی به بیماران و زمان‌بندی اعضای آن‌ها به صورت دستی انجام می­گیرد که چنین رویکردی یک فرآیند زمان‌بر بوده و گاهاً با تخصیص بهینه فاصله دارد. در این مقاله برآنیم تا با رویکردی ابتکاری جدید مبتنی بر زمان‌بندی پروژه با منابع محدود، به بررسی مسئله تخصیص زمان‌بندی جهت زمان‌بندی تیم‌های پزشکی به بیماران بپردازیم. از جمله مزیت‌های چنین رویکردی‌ می‌توان به استفاده از قضایا، مسائل نمونه‌ای استاندارد و شیوه‌های (فرا)ابتکاری متنوع زمان‌بندی جهت بهبود کیفیت تخصیص و همچنین تعیین حداقلی تعداد نیروهای انسانی مورد نیاز برای پوشش دادن تمام خدمات پزشکی درخواست شده توسط بیماران اشاره کرد. در این رویکرد با تعریف یک قاعده اولویت پویا و استفاده از شیوه زمان‌بندی موازی در قالب یک الگوریتم پیشنهادی به حل مسئله HHC‌ می‌پردازیم. از جمله معیارهای ارزیابی برای بررسی کیفیت جواب‌های شدنی حاصل از زمان‌بندی‌ می‌توان به کمینه کردن مدت زمان سفر اعضای تیم‌های پزشکی، کاهش ساعات اضافه‌کاری، استفاده حداکثری از پتانسیل نیروهای انسانی و غیره  اشاره کرد. مجموعه جواب‌های شدنی مسئله در محدودیت‌هایی مانند مدت زمان کاری قید شده در قرارداد، پنجره زمانی سخت هر خدمت، استراحت اجباری و تخصیص مطلوب تیم پزشکی به بیماران (متناسب با نوع خدمت خواسته شده توسط بیمار) صدق‌ می‌کنند. نتایج عددی حاصل از اعمال الگوریتم پیشنهادی بر روی مسائل کتابخانه‌ای کولیش، به منظور تجزیه و تحلیل رویکرد جدید ابتکاری آورده شده است که نشان از توانایی بالای این نوع رویکرد تبدیلی جدید در حل مسئله HHC دارد. پرونده مقاله

امروزه با رشد روزافزون جمعیت و همچنین عواملی مانند افزایش افراد سالمند، افزایش تعداد بیمارانی که ازبیماریهای مزمن رنج می برند، تقاضا برای دریافت مراقبتهای پزشکی در منزل (HHC) در حال افزایش است. مراکز ارائه دهنده خدمات مراقبتی پزشکی همواره به دنبال راهکارهایی جهت برنامه ریزی و زمانبندی دقیق ارائه خدمات مراقبتی - درمانی هستند تا علاوه برکمینه کردن هزینه های خود، میزان رضایت بیماران و پرستاران را بیشینه نمایند. در این راستا، ازیک سو بیمار تمایل دارد تا با در نظر گرفتن مهارت پرستار اختصاص داده شده، در پنجره زمانی مورد ترجیحش ملاقات شود. از سوی دیگر، پرستار نیز ترجیح می دهد که در پنجره زمانی مورد مطلوب خود به ارائه خدمات بپردازد. علاوه بر این موارد، حفظ قوانین ساعت کاری در قرارداد، رعایت بازه های زمانی نرم و سخت ارائه خدمات و استراحت های الزامی از محدودیت هایی هستند که ضروری است در این نوع مسائل در نظر گرفته شوند. اهداف این مقاله کمینه کردن زمان رفت و آمد پرستاران و بیشینه نمودن همزمان سطح رضایت بیماران و پرستاران و همچنین کاهش ساعات اضافه کاری پرستاران می باشد که با در نظر گرفتن ترجیحات پرستاران و بیماران و اختصاص استراحت های اجباری به پرستاران بعد از مدت زمان کاری مشخص،در قالب یک مدل برنامه ریزی ریاضی چندهدفه ارائه می گردد. در ادامه به منظوربررسی و تحلیل عملکرد مدل پیشنهادی، با در نظر گرفتن معیار توقف بر روی زمان حل مسئله، مدل پیشنهادی را بر روی مجموعه ای از مسائل تصادفی متفاوت مورد آزمون قرار می دهیم. پرونده مقاله