هدف این پژوهش مقایسه طرحواره‌های ناسازگار اولیه در مجرمان جنسی و افراد عادی بود. این پژوهش، مطالعه توصیفی ـ پس‌رویدادی است. از مجرمان جنسی مرد بالای 18 سال شهر تهران که در سال 1388 در زندان‌های رجایی‌شهر و قزل‌حصار به‌سر می‌بردند، 45 مجرم جنسی به شیوۀ نمونه‌گیری در دسترس انتخاب شدند. 45 فرد همتا با این گروه براساس متغیرهای سن، تأهل، سطح تحصیلات و شغل برای گروه گواه انتخاب شدند. از پرسشنامۀ طرحواره‌های ناسازگار اولیۀ SQ-SF (یانگ، اسمیت و همکاران، 1995) برای جمع‌آوری داده‌ها استفاده شد. تحلیل تمایزی گام به‌گام نشان داد که چهار طرحوارۀ رهاشدگی، بی‌اعتمادی، وابستگی و آسیب‌پذیری به ترتیب از بیشترین به کمترین توانایی پیش‌بینی عضویت افراد در گروههای مجرم‌ جنسی و غیرمجرم را دارند (001/0 P< ). با استفاده از طرحواره‌های رهاشدگی، بی‌اعتمادی، وابستگی و آسیب‌پذیری می‌توان افراد مجرم جنسی و غیرمجرم را از هم تشخیص داد. بنابراین درمان‌های شناختی ‌ـ رفتاری مجرمان جنسی باید علاوه بر افکار خودآیند منفی، باورهای بنیادین اولیه را نیز مورد توجه قرار دهند. پرونده مقاله

این پژوهش با هدف پیش‌بینی شادکامی در جانبازان و ایثارگران انجام گرفت. روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی است. همۀ جانبازان و ایثارگران کشور در سال 91 جامعۀ آماری پژوهش را تشکیل دادند. از این جامعه نمونه‌ای به تعداد 1135 نفر از ایثارگران از 10 استان کشور بر اساس شیوۀ نمونه‌گیری طبقه‌ای سهمیه‌ای نامساوی انتخاب شد. مقیاس شادکامی آکسفورد (آرگایل، 1995)، پرسشنامۀ شخصیتی نئو (جان، دوناهو و کنتل، 1991)، مقیاس محقق‌ساختۀ فعالیت‌های ارادی (نوفرستی، 1391) و پرسشنامۀ اطلاعات جمعیت‌شناختی بر روی گروه نمونه اجرا و نتایج حاصل از این پرسشنامه‌ها با استفاده از تحلیل رگرسیون چندگانۀ سلسله‌مراتبی تجزیه و تحلیل شد. یافته‌های به‌دست آمده از تحلیل رگرسیون نشان دادکه روان‌رنجورخویی، برونگرایی، انجام فعالیت‌های ارادی، سلامت جسمانی و سطح درآمد مهمترین پیش‌بینی‌کننده‌های شادکامی در جانبازان و ایثارگران بود (0001/0P =). پرونده مقاله

هدف این پژوهش، ساخت و اعتباریابی مقیاس شادکامی در جامعۀ ایرانی بود. روش پژوهش، ترکیبی از روش کیفی و کمی بود. ابتدا برای شناسایی مؤلفه‌های شادکامی از رویکرد پدیدارشناسی استفاده شد. 58 نفر به شیوۀ نمونه‌گیری با حداکثر تنوع از جامعۀ افراد 18 تا 65 سال شهر تهران و کرج انتخاب شدند. برای گردآوری داده‌ها از مصاحبه استفاده شد. تحلیل کیفی داده‌ها با استفاده از شیوۀ تحلیل کلایزی انجام شد. یافته‌های کیفی نشان داد که شادکامی در نمونۀ پژوهش شامل هشت مقولۀ تأمین مایحتاج اولیه زندگی و رفاه، عواطف و هیجانات، روابط، رسیدن به اهداف و خواسته‌ها در زندگی، ارزش‌های معنوی، توانایی‌ها و ویژگی‌های شخصیتی، سلامتی و انتخابگری است. سپس برای هرکدام از مقوله‌ها گویه‌هایی ساخته شد. در ادامه، مقیاس بر روی 500 نفر که به شیوه نمونه‌گیری هدفمند از مناطق مختلف تهران و کرج انتخاب شدند، اجرا شد. یافته‌ها ضریب آلفای کرونباخ را 92/0 نشان داد. همچنین بین مقیاس با مقیاس شادکامی آکسفورد (74/0=r) و پرسشنامۀ جهت‌گیری به زندگی (69/0=r) همبستگی مثبت و معنادار و با پرسشنامۀ افسردگی بک (62/0 -=r) همبستگی منفی و معنادار وجود داشت. نتایج تحلیل عاملی به شیوۀ تعیین مؤلفه‌های اصلی با چرخش واریماکس نشان داد که مقیاس شادکامی شامل 6 مقولۀ عواطف مثبت، روان‌رنجوری، ارزش‌های معنوی با تمرکز بر توانمندی‌های فردی، انتخابگری، روابط و تأمین مایحتاج اولیه زندگی و رفاه است. پرونده مقاله

پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه بین بدرفتاری دوران کودکی و خودجرحی بدون خودکشی با در نظر گرفتن نقش واسطه‌ای ابعاد مثبت و منفی شفقت خود انجام شد. این پژوهش از نظر هدف یک پژوهش توسعه‌ای و از نظر شیوه گردآوری داده‌ها یک پژوهش توصیفی از نوع همبستگی بود. نوجوانان بین 13 تا 18 سال که در سال تحصیلی 1401-1400 در حال تحصیل بودند، جامعه آماری پژوهش حاضر را تشکیل دادند. از جامعه آماری پژوهش، نمونه‌ای به حجم 575 نفر به شیوه نمونه‌گیری در دسترس انتخاب شدند. یافته‌ها با استفاده از روش مدل‌یابی معادلات ساختاری و با استفاده از نرم‌افزار SPSS و AMOS تحلیل شد. نتایج نشان داد رابطه مستقیم و معناداری بین بدرفتاری دوران کودکی و خودجرحی بدون خودکشی در بین نوجوانان وجود دارد. همچنین مدل مبتنی بر اثر میانجی ابعاد مثبت و منفی شفقت خود بین بدرفتاری‌ دوران کودکی با خودجرحی بدون خودکشی در نوجوانان برازش خوبی با داده‌ها داشت. به همین دلیل می‌توان نتیجه گرفت ابعاد مثبت شفقت خود در بین کودکانی که در محیط رشدشان محبت کافی دریافت نمی‌کنند در معرض خطر قرار می‌گیرد و هیچ‌گاه یاد نمی‌گیرد که در شرایط دردآور زندگی با خود مهربان باشد. لذا ممکن است انگیزه‌های پنهانی مانند تنبیه خود در بروز رفتار خودجرحی نقش داشته باشد و نوجوان از خودجرحی بدون خودکشی که یک راهبرد مقابله‌ای ناهنجار است استفاده کند. پرونده مقاله

این پژوهش با هدف بررسی نقش میانجی بهزیستی روان شناختی در رابطه ی ذهن آگاهی و پذیرش با کمال گرایی در افراد متاهل انجام شده است.روش این پژوهش از نوع توصیفی – همبستگی بود. جامعه آماری این پژوهش حاضر کلیه‌ی افراد متأهل غیر بالینی ساکن مشهد در سال 1401 بود. از میان جامعه مورد نظر بود بر اساس فرمول کوکران تعداد 400 نفر عنوان تعداد نمونه در نظر گرفته شد . افرد نمونه به شیوه ی نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. ابزار مورد استفاده در این پژوهش پرسشنامه ذهن آگاهی فرایبورگ ،پرسشنامه پذیرش و عمل نسخه دوم بوند ،هیز بایر کرپنتر، جینو و همکارانش (۲۰۱۱) ،پرسشنامه بهزیستی روانشناختی ریف (1980)،مقیاس کمال گرایی چند بعدی تهران بشارت (1386) می باشد. داده ها با روش آماری معادلات ساختاری مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.نتایج نشان داد بهزیستی روان شناختی در رابطه ی ذهن آگاهی و پذیرش با کمال گرایی نقش میانجی دارد ( p<0.5).

پرونده مقاله