زمینه و هدف: قرار گرفتن مردان در معرض ذرات معلق (PM2.5) و آلودگی هوا با گازهای مختلف می‌تواند به طور جدی اسپرم زایی را تهدید کند. با این حال، در مورد مکانیسم مولکولی خاص آن نادانسته‌های زیادی وجود دارد. در مطالعه حاضر به بررسی اثر مواجهه با PM2.5 و آلودگی‌های گازی بر سیستم اکسیدان، آنتی اکسیدانی، استرس اکسیداتیو و همچنین بررسی تغییرات سطح بیان پروتئین آکواپورین از طریق ایمونوهیستوشیمی و وسترن بلات در بافت بیضه پرداخته شد. مواد و روش ها: تعداد 36 موش صحرایی نر نژاد ویستار به طور تصادفی به سه گروه تقسیم شدند: یک گروه کنترل در معرض هوا در شرایط استاندارد، یک گروه گاز که به تنهایی در معرض آلاینده‌های گازی (Gas) قرار داشتند و یک گروه گاز به اضافه PM2.5 (Gas+PM2.5). آلاینده‌ها همه گروه‌ها به مدت سه ماه، چهار روز در هفته و پنج ساعت در روز در معرض قرار گرفتند. نتایج: یافته ها نشان می‌دهد که قرار گرفتن همزمان در معرض آلاینده‌های گازی و PM2.5 باعث افزایش در غلظت مالون دی آلدئید (MDA)، همچنین کاهش پروتئین آکواپورین 9 در ایمونوهیستوشیمی و وسترن بلات در مقایسه با گروه کنترل نشان داد. نتیجه گیری: بنابراین قرار گرفتن در معرض PM2.5 و آلاینده‌های گازی احتمالاً باعث تحریک استرس اکسیداتیو در بیضه شده که منجر به کاهش پروتئین آکواپورین 9 از طریق فعال شدن مسیرهای سیگنالینگ می‌شود. به نظر می‌رسد آلودگی PM2.5 نقش مهمی در بروز ناباروری از طریق اختلال در اسپرماتوژنز دارد. پرونده مقاله

آلودگی هوا یکی از مهمترین معضلات زیست‌محیطی است که تاثیر آن بر قدرت باروری مورد توجه قرار گرفته است. مطالعه حاضر به بررسی اثر مواجهه با PM2/5 و آلودگی‌های گازی، تغییر هورمون‌های جنسی، شکست DNA اسپرم و همچنین سنجش MS-HRM برای ژن Aquaporin9در بافت بیضه پرداخته شد. پس از نمونه‌گیری و ارزیابی غلظتPM2/5 ، از۲۴ سر رت نر استفاده گردید. حیوانات به طور تصادفی در سه گروه دریافت‌كنندهء PM2/5 به همراه آلاینده‌های گازی، دریافت‌كنندهء آلاینده‌های گازی و کنترل دریافت‌كنندهء هوای تمیز با شرایط استاندارد تقسیم‌بندی شدند. بعد ازشش ماه جهت بررسی تغییرات، هورمون محرک فولیکول FSH ، تستوسترون و همچنین شکست DNA در اسپرم حیوانات ارزیابی شدند و همچنین سنجش MS-HRM برای این ژن انجام شد. نتایج نشان داد که گروه مواجهه‌یک نسبت به گروه کنترل، افزایش FSH و کاهش معنی‌داری در مقدار تستوسترون سرمی را نشان دادند. همچنین گروه‌های تیمار شده با مواجهه‌دو کاهش معناداری در تستوسترون سرمی نسبت به گروه کنترل نشان دادند. از لحاظ شکست DNA اسپرم در گروه‌های تیمار مواجهه‌یک و مواجهه‌دو افزایش معنی‌داری نسبت به گروه کنترل نشان دادند. در بررسی متیلاسیون تنها گروه مواجهه‌یک تغییرات آماری معنی‌داری در مقایسه با گروه کنترل در مدت 6 ماه نشان داد. بنابراین قرار گرفتن در معرض PM2/5 و آلاینده‌های گازی منجر به تداخل درترشح هورمون های جنسی و اثر مخرب بر شکنندگی DNA اسپرم و در نتیجه اختلال در عملکرد تولید مثل مردان می شود که این امر در القای نازایی در جنس نر حائز اهمیت می‌باشد. این یافته‌ها ممکن است در شناسایی اهداف درمانی برای کاهش اختلالات ناباروری انسان ناشی از قرار گرفتن در معرض PM2/5 کمک کند. پرونده مقاله