زمینه و هدف : آدیپونکتین نوعی آدیپوکاین است که در متابولیسم قند و لیپید ها نقش دارد، این آدیپوکاین علاوه بر بافت چربی توسط بافت های دیگر مانند عضلات و کبد نیز ترشح می شود. مطالعه حاضر با هدف بررسی مقایسه اثر تمرینات استقامتی، مقاومتی و ترکیبی بر سطح بیان ژن آدیپونکتین در ماهیچه‌های دست و پای موش‌های صحرایی نر نژاد ویستار طراحی شد. مواد و روش¬ها : مطالعه حاضر پژوهشی تجربی چندگروهی است که در آن 40 سر موش نر سالم نژاد ویستار در چهار گروه ده‌تایی کنترل، تمرین مقاومتی، استقامتی و ترکیبی تقسیم شدند. هر گروه به مدت 8 هفته تمرین‌های مختص خود را انجام دادند. در نهایت ماهیچه‌ دست و پا برای اندازه گیری ژن آدیپونکتین مورد بررسی قرار گرفتند. نتایج : نتایج آنالیزها نشان داد که میزان بیان ژن آدیپونکتین در بین تمام گروه‌ها با هم تفاوت داشت (001/0 > P). میزان بیان نسبی ژن آدیپونکتین در تمام گروه‌های تمرینی نسبت به گروه کنترل افزایش معناداری داشت (001/0 > P). همچنین، در مقایسه گروه‌های تمرینی با هم، تمرین‌های ترکیبی بیشترین تاثیر و تمرین مقاومتی کمترین تاثیر را اعمال کردند. در مقایسه درون گروهی، بیان ژن آدیپونکتین در تمرین مقاومتی در ماهیچه دست بیشتر از پا بود (047/0 = P)، اما در تمرین استقامتی بیان ژن در ماهیچه پا بیشتر بود (029/0 = P). این دو ماهیچه در هنگام تمرین ترکیبی با هم تفاوت معناداری نداشتند (086/0 = P). نتیجه گیری : بر اساس نتایج این مطالعه، تمام شیوه‌های تمرین‌های ورزشی می‌توانند بیان ژن آدیپونکتین را افزایش دهند، اما تمرین ترکیبی، استقامتی و مقاومتی به ترتیب بیشترین تاثیر را دارند. پرونده مقاله

In non-alcoholic fatty liver disease, serum levels of liver enzymes and lipid profiles were increased. One of the ways to deal with the risk factors of non-alcoholic fatty liver is to do physical activity and exercise. This semi-experimental study was conducted with the aim of comparing the effects of long-term continuous and interval training on non-alcoholic fatty liver risk factors in elite runners. Thirty elite runners with average height (176.5±0.05), weight (66.7±5.5) and age (20.2±0.00) were selected, and based on the specialized training were divided into two equal groups of continuous and interval training. Non-alcoholic fatty liver risk factors were measured with special laboratory techniques after standard fasting at the medical diagnosis laboratory. The non-parametric Mann-Whitney U test was used at the significance level of 0.05 to check the hypotheses. Despite high maximum oxygen consumption in both training groups, the levels of HDL_c, TG, LP (a) and HDL/LDL and HDL/TC ratio were lower in the interval training group than in the continuous training group, while the concentration of LDL_c, TC and BMI in the interval training group was higher than the continuous training group. Interval and continuous training increased liver enzymes. This increase was greater in the interval training group, which indicates more liver damage after performing this type of training. Therefore, performing interval and continuous training improves aerobic capacity and adjusts lipid profile and BMI. پرونده مقاله