A factorial experiment was performed as a randomized complete block design with three replications in Sari Research Farm during 2016-2017. Three levels of stress, including drought stress on the time of tillering initiation (15 days after transplanting), in remobilization stage (the end of flowering and the beginning of grain filling stage), and no drought stress (control), were considered as the main factors. Four fertilizer sources, including vermicompost, Azolla compost, humic acid, and chemical fertilizers of nitrogen, phosphorus, potassium, along with two local Tarom and Shirodi cultivars, were considered as the sub-factor. The maximum paddy seed yield was obtained in the non-stress condition using humic acid in Shirodi and local Tarom cultivars. The highest harvest index in the first year under non-stress conditions was obtained from the use of humic acid fertilizer resources in the Shirodi cultivar (54.08%), and the maximum concentrations of chlorophylls a, b, and total chlorophyll were obtained under non-stress conditions. With applying stress, especially drought stress at the complete heading stage, the chlorophyll concentration significantly reduced, so that under drought stress at the heading stage, chlorophyll a, b, and total chlorophyll concentrations reduced by 3.8, 2.6, and 3.3, respectively, compared with the control. the use of humic acid is recommended to obtain the maximum functional and physiological traits of the studied rice cultivars under drought stress. پرونده مقاله

به‌منظور بررسی اثرات سیستم های تغذیه ای شیمیایی و آلی بر عملکرد، بهره وری آب مصرفی ارقام برنج تحت تنش کم‌آبیاری، آزمایشی به‌صورت اسپلیت پلات فاکتوریل در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی با سه تکرار در در مزرعه شرکت زراعی دشت ناز واقع در شهرستان ساری در سال 1395 اجرا شد. تیمارهای تنش کم آبیاری در سه سطح: تنش در زمان آغاز پنجه دهی ( 15روز بعد از نشاکاری)، مرحله رشدی انتقال مجدد (پایان گلدهی و شروع پر شدن دانه ها) و عدم تنش (شاهد) به عنوان عامل اصلی به صورت قطع آبیاری و آبیاری مجدد پس از ظهور ترک مویی انجام شد. نوع سیستم تغذیه ای در چهار سطح ورمی کمپوست و کمپوست آزولا به ترتیب به مقادیر 6 و 8 تن در هکتار، اسید هیومیک (5/4 در هزار)، کود رایج شیمیایی نیتروژن، فسفر، پتاسیم و رقم در دو سطح (شیرودی و طارم محلی) به صورت فاکتوریل به ‌عنوان عامل فرعی در نظر گرفته شدند. نتایج تجزیه واریانس نشان داد تفاوت معنی داری بین ارقام شیرودی و طارم از نظر عملکرد شلتوک در سطوح مختلف تنش کم‌آبیاری و سیستم‌های تغذیه‌ای وجود داشت. در شرایط آبیاری متداول، بیشترین عملکرد شلتوک، در رقم شیرودی و طارم محلی به ترتیب 9/6577 و 4/3776 کیلوگرم در هکتارحاصل گردید. تنش کم آبیاری در مرحله رشدی آغاز پنجه‌دهی سبب کاهش عملکرد به میزان 87/6 و 67/1 درصد و در مرحله انتقال مجدد سبب کاهش عملکرد به میزان 65/17 و 97/2 درصد به‌ترتیب برای ارقام شیرودی و طارم در مقایسه با شرایط عدم تنش گردید. با کاربرد اسید هیومیک، کمپوست آزولا و ورمی‌کمپوست، عملکرد شلتوک به‌ترتیب به مقدار 12/16، 02/9 و 62/3 درصد در مقایسه با مصرف کود رایج شیمیایی در رقم شیرودی و هم‌چنین به میزان 85/7، 47/3 و 21/2 درصد نسبت به کود شیمیایی در رقم طارم محلی افزایش یافت. بیشترین میزان بهره وری آب مصرفی در ارقام شیرودی و طارم به‌ترتیب با میانگین‌های 1050/0 و 8016/0 کیلوگرم بر مترمکعب (بدون احتساب بارندگی، رواناب خروجی و آب خاک ورزی)تحت شرایط عدم اعمال تنش مشاهده گردید. در مجموع نتایج نشان داد بیشترین عملکرد شلتوک برای هر دو رقم شیرودی و طارم تحت شرایط عدم تنش در سیستم تغذیه‌ای اسید هیومیک حاصل گردید. پرونده مقاله

Influence of Chemical Fertilizers and Animal Manure on Morphological Traits of Medicinal Plants in Northern IranJaber Mehdiniya Afra1*، Ebrahim habibi 1 ، Amin Fathi2، Ammara Saleem3Fatemeh Ghadimi4،Shima Khazainezhad4،Roghayeh Rezazadeh4،Tahmineh Danafar4،Yasaman Kheyri4،Fatemeh Nozari4،Zahra Avish41-Faculty of Agriculture, Technical and Vocational University, Tehran, Iran2-PhD of Agronomy, Islamic Azad University, Ayatollah Amoli Branch, Amol. Iran3-University of the Punjab, Lahore, Pakistan; ammara-602398@pu.edu.pk4-Associate student of Medicinal Plants Department, Tohid Amol Technical and Vocational School, Amol, Iran *Corresponding author Email: mehdiniya.jaber@gmail.comReceived: 10 April 2022 Accepted: 10 June 2022Abstract In 2022, we conducted a comprehensive investigation into the effects of chemical fertilizers and animal manure on three distinct medicinal plants. Employing a factorial experiment design with three repetitions, we examined the first factor - chemical fertilizers - at three distinct levels, comprising the recommended 100% NPK dosage as a control, 50% of the recommended NPK (NPK50), and 75% of the recommended NPK (NPK75). The second factor was animal fertilizers, which we studied at four levels: cow manure, sheep manure, chicken manure, and a control group. Notably, the highest dry weight of the entire peppermint plant, an impressive 22.98 g, was achieved through a treatment utilizing 75% of the recommended NPK in conjunction with chicken manure. Conversely, the lowest dry weight for the entire peppermint plant was recorded in the recommended 50% NPK treatment without the use of animal manure, yielding a mere 13.9 g. Lemon balm and zufa plants, under the recommended 100% NPK treatment without animal manure, displayed maximum dry weights of 18.18 and 5.07 g, respectively. In contrast, the lowest dry weight for these plants was observed in the recommended 50% NPK treatment without animal manure, with rates of 5.87 and 18.1 g, respectively. Our results demonstrated the positive impact of employing 100% of the recommended NPK fertilizer without animal manure on the growth of the studied plant organs. Conversely, by reducing the application of both chemical fertilizers and animal manure, the growth conditions of these plants were markedly improved, resulting in significant enhancements in various measured parameters. It is worth noting that an excessive influx of inputs did not lead to increased growth. پرونده مقاله

به منظور بررسی پاسخ صفات آگرو فیزیولوژیکی ارقام برنج ایرانی شیرودی و طارم محلی با مصرف منابع تغذیه‌ای (شیمیایی، آلی) تحت شرایط تنش خشکی آزمایشی به‌صورت اسپلیت فاکتوریل در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی با سه تکرار واقع در شهرستان ساری در سال 1395 اجرا شد. تیمارهای تنش کم آبیاری در سه سطح: تنش در زمان آغاز پنجه‌دهی ( 15روز بعد از نشاکاری)، مرحله رشدی انتقال مجدد (پایان گلدهی و شروع پر شدن دانه‌ها) و عدم تنش (شاهد) به عنوان عامل اصلی بصورت قطع آبیاری و آبیاری مجدد پس از ظهور ترک مویی انجام شد. نوع سیستم تغذیه‌ای در چهار سطح ورمی‌کمپوست و کمپوست آزولا به ترتیب به مقادیر 6 و 8 تن در هکتار، اسید هیومیک (5/4 در هزار)، کود رایج شیمیایی (NPK) و رقم در دو سطح (شیرودی و طارم محلی) بصورت فاکتوریل به ‌عنوان عامل فرعی در نظر گرفته شدند.نتایج نشان داد حداکثر عملکرد شلتوک در شرایط تنش کم آبیاری اعمال شده مرحله آغاز پنجه‌دهی با مصرف اسید هیومیک در رقم شیرودی به میزان 5577.9 کیلوگرم در هکتار حاصل شد. بیشترین عملکرد بیولوژیکی و شاخص برداشت، وزن هزاردانه در شرایط تنش کم آبیاری اعمال شده در مر حله آغاز پنجه‌دهی با مصرف منابع کودی اسید هیومیک در رقم شیرودی به دست آمد. حداکثر میزان کلروفیل کل، a وb به ترتیب میزان 23/5، 76/2 ، 47/2 درصد در شرایط عدم تنش با مصرف اسید هیومیک در رقم طارم محلی حاصل شد. حداکثرمحتوای نسبی آب برگ در شرایط عدم تنش کم آبیاری با مصرف اسید هیومیک در رقم طارم محلی به دست آمد. بنابراین با توجه به نتایج حاصل از این آزمایش اسید هیومیک نقش قابل توجه‌ای در افزایش کمی محصول با کاهش خسارت ناشی از تنش در ارقام ایفا کرد. پرونده مقاله

آوﻳﺸﻦ L.) Thymus kotschyanus) ﺑﻪ دﻟﻴﻞ دارا ﺑﻮدن ﺧﻮاص داروﻳﻲ و ﺑﻴﻮﻟﻮژﻳﻜﻲ ﻳﻚ گیاه ﻛﺎملا شناخته شده است.ﻳﻜﻲ از ﮔﻮﻧﻪ ﻫﺎی آﻧﺪﻣﻴﻚ اﻳﻦ ﺟﻨﺲ در اﻳﺮان اﺳﺖ. اﺳﺎﻧﺲ اﻳﻦﮔﻮﻧﻪ ﻳﻚ ﻣﻨﺒﻊ ﻏﻨﻲ از ﺗﻴﻤﻮل اﺳﺖ. در اﻳﻦ ﺗﺤﻘﻴﻖ ﺑﺮای ﺑﺮرﺳﻲ اﺛﺮ روش ﺧﺸﻚ ﻛﺮدن ﺑﺮ ﻣﻴﺰان اﺳﺎﻧﺲ و ﻧﻮع و درﺻﺪ اﺟﺰای ﺗﺸﻜﻴﻞ دﻫﻨﺪه آوﻳﺸﻦ اﻧﺪام ﻫﺎی ﻫﻮاﻳﻲ اﻳﻦ ﮔﻮﻧﻪ از روستای پلور واقع در شهرستان آمل در ﻣﺮﺣﻠﻪ گل دهی ﻛﺎﻣﻞ ﺑﺮداﺷﺖ ﺷﺪ. جهت بررسی تاثیر چهار روش مختلف خشک کردن (نور مستقیم خورشید، سایه، ماکروویو با توان 900 و 360 وات) و شرایط ژنتیکی و اکولوژیکی بر میزان اسانس این گیاه، نمونه هایی از گیاه مذکور در زمان 100 درصد گل دهی با ارتفاع 10 سانتی متر از سطح زمین برداشت و در شرایط آزمایشگاهی میزان اسانس با دستگاه کلونجر و نوع ترکیبات اسانس به دستگاه کروماتوگرافی گازی متصل به طیف سنج جرمی (GC-MS) مورد بررسی قرار گرفت. با توجه به نتایج حاصله از تجزیه واریانس صفات نشان داد که بیش ترین وزن تر با (36/667) گرم و میزان رطوبت با (39/118) هر چند اختلاف داشتند اما از نظر آماری معنی دار نبود و بالا ترین میزان اسانس با (39/1) و درصد اسانس با (23/1) از روش سایه خشک حاصل شد که از نظر آماری در سطح یک درصـد معنی دار بود، در بررسی اثر روش های مختلف خشک کردن بر مقدار اسانس آویشن کوهی نشان داد که بیش ترین اسانس ها از جمله تیمول (56/16%)، کارواکرول (39/32%)، کاریوفیلن (55/11%) از تیمار روش خشک کردن ماکروویو با توان 900، آلفا ترپینن (05/1%)، پی سیمن (90/12%)، گاما ترپینن (44/9 %) از روش سایه خشک، بورنئول (06/4%)، دلتا کادینن (22/3%) از روش خشک کردن با نور مستقیم خورشید به دست آمد که از نظر آماری در سطح یک درصد معنی دار بود. کم ترین میزان اسانس تیمول، پی سیمن از تیمار روش خشک کردن ماکروویو با توان 360، کارواکرول از روش خشک کردن با نـور مستقیـم خورشیـد، کاریوفیلن از روش سایه خشک و آلفـا ترپینن، گـاما ترپینن، بورنئـول و دلتا کادینن از تیمار روش خشک کردن ماکروویو با توان 900 حاصل شد پرونده مقاله

به منظور مطالعه اثر کود مرغی و باکتری های محرک رشد بر عملکرد و اجزای عملکرد گیاه دارویی مریم گلی آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار در سال زراعی 1393 بین درختان باغ مرکبات با ارتفاع 11 متر از سطح دریا به اجرا شد. عامل اول در سه سطح شامل: کود مرغی سه تن در هکتار، شش تن در هکتار، شاهد. عامل دوم در چهار سطح شامل: آزوسپیریلوم، سودوموناس، آزوسپیریلوم+ سودوموناس و شاهد بود. استفاده از کود مرغی و باکتری محرک رشد اثر معنی دار بر افزایش حجم تاج پوشش، ارتفاع بوته، حجم ریشه ، طول برگ‌، عرض برگ گذاشت. اثر متقابل کود زیستی و آلی نیز به جز بر حجم تاج پوشش و حجم ریشه تاثیر مثبت و معنی داری بر سایر صفات داشت. بر اساس نتایج اثرات متقابل بیش ترین حجم تاج پوشش، ارتفاع بوته، حجم ریشه، طول برگ‌، عرض برگ در ترکیب دو باکتری همراه با کاربرد شش تن کود به ترتیب با متوسط 33/64 سانتی متر، 40/58 سانتی متر، 73/64 میلی لیتر، 86/6 سانتی متر، 2 سانتی متر و کم ترین مقدار این صفات در حالت عدم مصرف کود مرغی و بدون استفاده از کود زیستی به ترتیب با میانگین 41 سانتی متر، 06/35 سانتی متر، 36/25 میلی لیتر، 13/4 سانتی متر، 16/1 سانتی مترحاصل شد. نتایج نشان داد مصرف کود زیستی به همراه کود دامی باعث افزایش بهبود خصوصیات مرفولوژیک گیاه دارویی مریم گلی در منطقه گردید. پرونده مقاله

به منظور مطالعه اثر کود های آلی و بیولوژیکی بر ویژگی های رشد، عملکرد و خصوصیات کمی و کیفی گیاه دارویی بادرنجبویه آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح پایه بلوک های کامل تصادفی با 12 تیمار و سه تکرار در سال زراعی 1393 در استان مازندران شهرستان محمود آباد انجام شد. عامل اول در سه سطح شامل کاربرد کود گوسفندی به مقدار 5 و 10 تن در هکتار و عدم مصرف یا شاهد، عامل دوم در چهار سطح شامل باکتری ازتوباکتر و باسیلوس به ترتیب از سویه های ( chrococcumو pobilis)، ترکیب دو باکتری و عدم مصرف می باشند. نتایج نشان داد، کاربرد کود های دامی و بیولوژیک منجر به افزایش طول ریشه، وزن ریشه، حجم ریشه، وزن خشک ریشه، درصد اسانس، عملکرد اسانس و همچنین وزن خشک بوته نسبت به شاهد گردید و تیمار های تلفیقی کود گوسفندی و باکتری ها بیش ترین تاثیر را در افزایش صفات مورد مطالعه داشتند. اثرات متقابل کود گوسفندی و باکتری نشان داد که بیش ترین مقدار طول ریشه از تیمار 10 تن و تلفیق مصرف باکتری با میانگین 66/43 سانتی متر و کم ترین آن با میانگین 24 سانتی متر در تیمار عدم مصرف کود گوسفندی و باکتری حاصل شد. استفاده از ترکیب تیمار کود زیستی و دامی، منجر به افزایش 55 درصدی وزن خشک کل گیاه نسبت به سایر تیمار شاهد شد. پرونده مقاله

بابونه یکی از مهم ترین گیاهان دارویی شناخته شده توسط انسان است و با توجه به کاربرد روز افزون آن درصنایع داروسازی، آرایشی و بهداشتی، عطر سازی و تهیه چاشنی های غذایی از اهمیت بسیار زیادی برخوردار می باشد. شوری خاک یکی از موانع و محدودیت های اصلی در تولید بهینه محصولات کشاورزی از جمله گیاهان دارویی است. اسید آسکوربیک از ترکیبات آنتی اکسیدانی بسیار قوی بوده که می تواند اثرات شوری بر گیاهان را کاهش دهد. به این منظور آزمایشی به صورت کرت های خرد شده در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در شهرستان دره شهر در سال 1390 با سه تکرار انجام شد. عوامل آزمایش شامل شوری آب آبیاری، به عنوان عامل اصلی با سه سطح (0، 50 و 100 میلی مولار) و اسید آسکوربیک با سه سطح (0، 5 و 10 میلی مولار) به عنوان عامل فرعی بودند. نتایج نشان داد که افزایش شوری باعث کاهش معنی دار ارتفاع، ماده خشک کل، عملکرد گل خشک و دانه شد اما با مصرف اسید آسکوربیک این صفات افزایش معنی دار این نشان داد. اثر متقابل اسید آسکوربیک و شوری نیز بر عملکرد گل خشک معنی دار بود. حداکثر عملکرد گل خشک در شوری صفر میلی مولار و مصرف 10 میلی مولار اسید آسکوربیک به مقدار 1123 کیلو گرم در هکتار به دست آمد. نتایج این بررسی بیانگر اثرات مفید اسید آسکوربیک در کاهش اثرات مضر شوری بر عملکرد کمی گیاه دارویی بابونه آلمانی بود. پرونده مقاله

از جمله مهم ترین و ارزشمند ترین گونه های دارویی که عمدتاً در مناطق کوهستانی و نقاط مرتفع می روید گیاهی از خانواده لابیاته به نام آویشن کوهی یا Thymuskotschyanus است. جهت بررسی تاثیر ارتفاع رویش و چهار روش مختلف خشک کردن (نور مستقیم خورشید، سایه، ماکروویو با توان 900 و 360 وات) و شرایط ژنتیکی و اکولوژیکی بر میزان اسانس این گیاه، نمونه هایی از گیاه مذکور در سه ناحیه ارتفاعی(2100، 2700 و 3300) در زمان 100 % گل دهی به صورت فاکتوریل در قالب طرح کامل تصادفی مورد بررسی قرار گرفت. با توجه به نتایج حاصله از تجزیه واریانس صفات بر ارتفاع و روش های مختلف خشک کردن نشان داد تغییرات میزان اسانس ها از جمله تیمول، کارواکرول، آلفا ترپینن، پی سیمن، گاما ترپینن، بورنئول، کاریوفیلن، دلتاکادینن و کاریوفیلن اکسید در سطح آماری یک درصد معنی دار شدند. بیش ترین میزان تیمول از تیمار خشک کردن ماکرویوو با توان 900 وات و ارتفاع 3300 متر با متوسط 22/41 درصد حاصل شد. پرونده مقاله

ﻳﻜـﻲ از ﮔـﻮنـه ﻫـﺎی ﮔﻴﺎﻫـﻲ ارزﺷﻤﻨـﺪ ﻛـﻪ ﻋﻤﺪﺗﺎً در ارﺗﻔـﺎﻋـﺎت ﻛﻮﻫﺴﺘﺎﻧـﻲ روﻳـﺶ دارد ﮔﻴـﺎه آویـشـن اﺳﺖ ﺑا ﻧـﺎم علمـی KotschyanusThymusﻣﺘﻌﻠﻖ ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻮاده ﻻﻣﻴﺎﺳﻪ، ﮔﻮﻧﻪ ﻫﺎی اﻳﻦ ﺗﻴﺮه ﺗﻘﺮﻳﺒﺎ در ﺳﺮاﺳﺮ ﺟﻬﺎن ﭘﺮاﻛﻨﺪه اﻧﺪ و ﺑﻪ ﻃﻮر ﺧﺎﺻﻲ در ﻣﻨﺎﻃﻖ ﻣﺪﻳﺘﺮاﻧﻪ ای ﺗﺠﻤﻊ دارﻧﺪ و آوﻳﺸﻦ ﻛﻮﻫﻲ از ﺟﻤﻠﻪ ﮔﻴﺎﻫﺎن اﺻﻠﻲ روﻳﺶ ﻫﺎی ﻣﺪﻳﺘﺮانه ای ﻣﻲ ﺑﺎﺷﺪ. جهت بررسی تأثیر ارتفاع رویش و شرایط ژنتیکی و اکولوژیکی بر میزان اسانس این گیاه، نمونه هایی از گیاه مذکور در سه ناحیه ارتفاعی (2100، 2700 و 3300) در زمان 100 درصد گل دهی با ارتفاع 10 سانتی متر از سطح زمین برداشت و در شرایط آزمایشگاهی میزان اسانس با دستگاه کلونجر و نوع ترکیبات اسانس به دستگاه کروماتوگرافی گازی متصل به طیف سنج جرمی (GC-MS) مورد بررسی قرار گرفت. با توجه به نتایج حاصله از تجزیه واریانس صفات بر روی ارتفاع نشان داد که صفت های وزن تر با (36/667) و میزان رطوبت با (39/118) و میزان اسانس با (71/1) و درصد اسانس با (26/0) در سطح یک درصد آماری معنی دار بودند. در بررسی اثر ارتفاع بر مقدار اسانس آویشن کوهی نشان داد که بیش تر اسانس ها از جمله تیمول، کارواکرول، آلفا ترپینن، پی سیمن، گاما ترپینن، بورنئول، کاریوفیلن، دلتاکادینن و کاریوفیلن اکسید و ... در سطح یک درصد آماری معنی دار شدند. پرونده مقاله

فسفر و روی از عناصر غذایی ضروری برای گیاه بوده که می تواند اثرات متفاوتی در گیاهان داشته باشد. به منظور بررسی اثرات متقابل این عناصر بر سویا، آزمایشی گلدانی به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی در سه تکرار در سال زراعی 1390 انجام شد. عوامل مورد آزمایش شامل عامل Aبا سه سطح فسفـر (صفر، 50 ،100 میلی گرم بر کیلو گرم) از منبع سوپرفسفات تریپل و عامل B با سه سطح روی (صفر، 5 ،10 میلی گرم بر کیلو گرم) از منبع سولفات روی بود. مقایسه میانگین اثر ساده سطوح فسفر نشان داد که با افزایش سطح فسفر، غلظت فسفر برگ و بذر به طور معنی داری افزایش و غلظت روی برگ و ساقه به طور معنی داری کاهش یافت اما میزان پروتئین و روی بذر تغییری نکرد، اما میزان روغن بذر در سطح 50 میلی گرم بر کیلو گرم فسفر بیش ترین مقدار بود. مقایسه میانگین اثر ساده افزایش سطوح روی نشان داد که با افزایش سطح روی، غلظت روی برگ، ساقه و بذر افزایش و غلظت فسفر بذر به طور معنی داری کاهش یافت اما بر غلظت فسفر برگ، پروتئین و روغن بذر تاثیر معنی داری نداشت. حداکثر غلظت فسفر بذر با مصرف هم زمان100 و 5 میلی گرم بر کیلو گرم فسفر و روی به دست آمد و حداکثر غلظت روی بذر با مصرف هم زمان 50 و 10 میلی گرم بر کیلو گرم فسفر و روی حاصل شد. به طور کلی اثر متقابل این عناصر بر کیفی سویا تاثیرات متفاوتی داشته و استفاده متعادل آن باعث افزایش فسفر، روی و روغن در گیاه می گردد پرونده مقاله