یکی از نظریه پردازان برجستة حوزة تصحیح، دیمیتری لیکاچف روس است که در کتاب متن شناسی خود و در چند نمونه از مقالاتش، به طور مفصل به ارائة دیدگاهش دربارة تصحیح متون خطّی پرداخته است. در این مقاله، با بررسی آثاری که زنان در ایران تصحیح کرده اند، بهترین آثار تصحیحی زنان بر مبنای نظریة لیکاچف مشخص می شود. هدف از این کار فهم بهتر نظریة لیکاچف است؛ درواقع نظریة لیکاچف تنها تئوری تصحیح است که معتقد است با اینکه سبک تصحیح زنان و مردان در کلّیت یکسان است، برخی تفاوت های جزئی نیز دارد. نظریة لیکاچف دارای سه مرحلة اصلیِ تربیت، کشف و به گزینی و ارائه است. پرسش اصلی پژوهش این است که باتوجه به نظریة لیکاچف، آیا می توان نوعی سبک شخصی برای تصحیح زنان قائل شد؟ که پاسخ به آن، مثبت است و این ویژگی را باید در توجه دقیق و ظریف زنان به مسائل پیرامتن جست وجو کرد. همچنین مهم ترین نتیجه گیری این مقاله، شناسایی تصحیح ظفرنامة منظوم از منصوره شریف زاده به عنوان بهترین تصحیح زنانه است؛ نیز شناسایی این اصل که شاخصة رعایت انسجام ساختاری در پیرامتن، مهم ترین امتیاز تصحیحات زنان به شمار می رود. پرونده مقاله