در این مطالعه اثر غلظت‌های مختلف سه نوع مخلوط گازی (دی‌اکسید کربن ، نیتروژن و اکسیژن) و نیز شرایط تحت خلأ ،بسته‌بندی معمولی و لاکتات سدیم برای افزایش زمان ماندگاری گوشت تازه بوقلمون در شرایط دمای یخچال (0C4) در سه نوع پوشش پلیمری4 لایه مورد بررسی قرار گرفت. شاهد با 4 نوع بسته‌بندی با اتمسفر اصلاح شده با ترکیب‌های گازی که شامل 1) 75 درصد CO2 + 25 درصد N2 ، 2) 25 درصد CO2 + 75 درصد N2 ،3) 49 درصد CO2 + 49 درصد+ N2 2 درصد O2 و 4) تحت خلأ ، همراه و یا بدون لاکتات سدیم بودند ، مقایسه گردید. برای بسته‌بندی نمونه‌ها از پاکت‌های چند لایه،PET12/AL7 /OPP20/ LLD85 ، PET12 /AL7 /PET 12/LLD 95 و ‌PET12/AL7 /PA15/ LLD 85‌ استفاده شد‌ و طی 16 روز مورد آزمون‌های شمارش باکتر‌های هوازی ، باکتری‌های بی‌هوازی ، تغییرات pH،TVN ، PVو ارزیابی‌های حسی قرار گرفتند. مدت ماندگاری گوشت بوقلمون در پاکت‌های 118 میکرون تحت ترکیبات گازی 75 درصد CO2 ، 49 درصد CO2 ، 25 درصد CO2 به ترتیب 16 ،15 و 13 روز و تحت خلأ و شاهد11 و 6 روز ، در ترکیبات گازی 75 درصد CO2 ،در4 لایه 126 میکرون، 15 روز ، با 49 درصد CO2 ، 25 درصد CO2 13 و11روز ، در خلأ و شاهد 10 و5 روز . در نمونه-های پاکت 124 میکرون ، در ترکیبات گازی 75 درصد CO2 ، 49 درصد CO2 ، 25 درصد CO2 ، تحت خلاء و شاهد به ترتیب9،11،13، 7و3 روزگزارش شد. بهترین تیمار متعلق به نمونه‌های تحت شرایط دی اکسید‌کربن 75 درصد همراه لاکتات سدیم درون بسته‌های 118 میکرون حاوی پلی آمید بود و تأثیر مطلوبی بر خواص فیزیکوشیمیایی و میکروبی نمونه‌ها گذاشت. بدترین تیمار متعلق به نمونه‌های بسته شده تحت شرایط بدون گاز و لاکتات سدیم درون پوشش‌های 124 میکرون بود . پرونده مقاله