رفتار خودکشی مشکل عدیده ای در سراسر جهان است و همزمان، توجه تجربی کمی بدان شده است. نظریه‌ی بین فردی-روان شناختی مدعی است که تمایل به خودکشی در نتیجه‌ی حضور دو ریسک فاکتور تعلق پذیری خنثی[1] و ادراک سربار بودن5 است. هدف پژوهش حاضر تحلیل نقش میانجی مدل بین فردی خودکشی (ادراک سربار بودن، تعلق پذیری خنثی) در رابطه‌ی بین اهمیت داشتن و خودکشی در دانشجویان بود. برای این منظور طی یک پژوهش توصیفی از نوع همبستگی و مدل معادلات ساختاری 333 نفر از دانشجویان دانشگاه محقق اردبیلی به روش نمونه گیری در دسترس انتخابو از نظر نیازهای بین فردی، اهمیت داشتن، و رفتارهای خودکشی مورد ارزیابی قرار گرفتند. نتایج تحلیل همبستگی نشان داد که اهمیت داشتن به طور مستقیم با متغیر نیازهای بین فردی و همچنین خودکشی رابطه دارد و نیازهای بین فردی نیز رابطه ی مستقیمی با خودکشی دارد. نتایج غیرمستقیم نیز نشان داد که اهمیت داشتن با میانجی گری نیازهای بین فردی با خودکشی رابطه دارد. با توجه به یافته های پژوهش می توان نتیجه گرفت که نظریه ی روان شناسی بین فردی خودکشی جونیر برای پیش بینی خودکشی از برازش مناسب و خوبی برخوردار است و متغیر اهمیت داشتن نیز می تواند در قالب این نظریه به پیش بینی بهتر خودکشی کمک کند و می توان برای پیشگیری از خودکشی از آن کمک گرفت. 4. Thwarted Belongingness 5. Perceived Burdensomeness پرونده مقاله

هدف از پژوهش حاضر پیش­بینی اعتیاد، اضطراب و تکانش­گری بر مبنای تجربیات ناگوار کودکی، افسردگی، ناامیدی و سلامت والدینی در دختران نوجوان بوده است. روش پژوهش حاضر توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعۀ پژوهش حاضر شامل کلیه دانش­آموزان دختری می­شد که در موسسات آموزش زبان در شهر اردبیل مشغول به گذراندن کلاس­های فوق­العاده برای یادگیری زبان در سال 1397 بودند که از بین آنها تعداد 165 نفر به صورت در دسترس به عنوان نمونه انتخاب شدند. ابزارهای پژوهش شامل پرسشنامۀ محقق­ساختۀ سوءمصرف مواد، الکل، سیگار و داروهای روان­گردان، پرسشنامۀ تجربیات ناگوار کودکی، پرسشنامۀ سلامت بیمار-2، مقیاس ناامیدی، مقیاس تکانشگری-پرخاشگری، پرسشنامۀ توجه خانوادگی و پرسشنامۀ اختلال اضطراب فراگیر بود. یافته­­ها نشان داد که تجربیات ناگوار کودکی با اعتیاد، اضطراب و تکانشگری رابطه مثبت معنی­دار دارد. توجه والدینی نیز با اعتیاد، اضطراب و تکانشگری همبستگی منفی معنی­داری داشته است و افسردگی و ناامیدی نیز با تکانشگری و اضطراب همبستگی داشته­اند. افسردگی در پیش­بینی تکانشگری و اضطراب بیشترین سهم را داشته است، اما در پیش­بینی اعتیاد، تجربیات ناگوار کودکی بیشترین سهم را داشته است. از این یافته­ها نتیجه گرفته می­شود که روابط درون خانواده و سال­های اولیۀ رشدی نقشی کلیدی در پیش­بینی اختلالات در زندگی آتی فرد دارند. پرونده مقاله