هدف از پژوهش حاضر پیش­بینی اعتیاد، اضطراب و تکانش­گری بر مبنای تجربیات ناگوار کودکی، افسردگی، ناامیدی و سلامت والدینی در دختران نوجوان بوده است. روش پژوهش حاضر توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعۀ پژوهش حاضر شامل کلیه دانش­آموزان دختری می­شد که در موسسات آموزش زبان در شهر اردبیل مشغول به گذراندن کلاس­های فوق­العاده برای یادگیری زبان در سال 1397 بودند که از بین آنها تعداد 165 نفر به صورت در دسترس به عنوان نمونه انتخاب شدند. ابزارهای پژوهش شامل پرسشنامۀ محقق­ساختۀ سوءمصرف مواد، الکل، سیگار و داروهای روان­گردان، پرسشنامۀ تجربیات ناگوار کودکی، پرسشنامۀ سلامت بیمار-2، مقیاس ناامیدی، مقیاس تکانشگری-پرخاشگری، پرسشنامۀ توجه خانوادگی و پرسشنامۀ اختلال اضطراب فراگیر بود. یافته­­ها نشان داد که تجربیات ناگوار کودکی با اعتیاد، اضطراب و تکانشگری رابطه مثبت معنی­دار دارد. توجه والدینی نیز با اعتیاد، اضطراب و تکانشگری همبستگی منفی معنی­داری داشته است و افسردگی و ناامیدی نیز با تکانشگری و اضطراب همبستگی داشته­اند. افسردگی در پیش­بینی تکانشگری و اضطراب بیشترین سهم را داشته است، اما در پیش­بینی اعتیاد، تجربیات ناگوار کودکی بیشترین سهم را داشته است. از این یافته­ها نتیجه گرفته می­شود که روابط درون خانواده و سال­های اولیۀ رشدی نقشی کلیدی در پیش­بینی اختلالات در زندگی آتی فرد دارند. پرونده مقاله