گوشت مرغ از جمله مواد غذایی بسیار فسادپذیر است. پوشش‌دهی و بسته‌بندی با اتمسفر اصلاح شده از جمله روش‌های جدید افزایش ماندگاری گوشت‌ها می‌باشند. تأثیر پوشش خوراکی کاراگینان 1 درصد حاوی اسانس پونه کوهی 5/1 درصد به همراه بسته‌بندی با اتمسفر اصلاح شده (۵٪ O2، ۶۰٪ N2، ۳۵٪ Co2)، برکیفیت گوشت مرغ در دمای یخچال در این مطالعه بررسی گردید. پس از تقسیم نمونه‌ها به سه گروه بدون پوشش (کنترل)، پوشش‌دهی شده با کاراگینان و پوشش‌دهی شده با کاراگینان و اسانس پونه کوهی، به مدت 21 روز در دمای یخچال نگهداری شدند و در فواصل معین زمانی ( روزهای ۰، ۳، ۶، ۹، ۱۲، ۱۵، ۱۸ و ۲۱) جهت آزمون‌های میکروبی (بار میکروبی سایکروفیل و مزوفیل)، شیمیایی (pH، مقادیر مواد ازته فرار (TVN) و تیوباربیتوریک اسید (TBA) ) و حسی (شکل ظاهری، میزان الاستیسیته عضلات، بو و رنگ) مورد ارزیابی قرار گرفتند. بر اساس نتایج بررسی باکتریایی، تیمار کاراگینان و تیمار کاراگینان حاوی اسانس پونه کوهی نسبت به گروه کنترل، اثر معناداری بر به تعویق انداختن روند افزایش بار باکتریایی سایکروفیل و مزوفیل داشت. از نظر شیمیایی نیز تیمار ترکیبی کاراگینان- پونه کوهی مقادیر TBA، TVN و pH کمتری نسبت به دو گروه دیگر در طول نگهداری نشان داد (001/0> P). همچنین تیمار کاراگینان و تیمار کاراگینان حاوی اسانس پونه کوهی باعث حفظ سنجه‌های حسی در سطح قابل قبول به مدت ۶ و ۱۲ روز شدند. بر اساس نتایج مطالعه حاضر، پوشش کاراگینان به تنهایی مدت زمان ماندگاری فیله‌های مرغ را ۶ روز افزایش داد و پوشش کاراگینان- اسانس پونه کوهی توانست این مدت زمان ماندگاری را به مدت ۱۲ روز افزایش دهد. پرونده مقاله

شمارش کلی بار میکروبی بستنی‌های سنتی و صنعتی به روش پورپلیت و مطابقت نتایج حاصله با استانداردهای موجود، از جمله کارهای آزمایشگاهی معمول در تمامی کارخانجات تولید کننده بستنی و نیز ادارات نظارت بر بهداشت مواد غذایی است. ازسوی دیگر سرعت دستیابی به نتایج بار میکروبی در اسرع وقت و در حداقل زمان ممکن، از جمله نکات ویژه و مد‌نظر کارخانجات به منظور اطمینان از کیفیت محصولات تولیدی و در حال توزیع می‌باشد. لذا با تکیه بر این موضوع، بهره‌گیری از تکنیک امپدانس در ارزیابی بار میکروبی بستنی‌های سنتی و صنعتی (وانیلی و کاکائویی) مد نظر واقع شد که با صرف وقت کمتر، دستیابی سریع‌تر به نتایج را میسر می‌سازد. همچنین در این مطالعه، مطابقت نتایج حاصله از روش امپدانس با نتایج به دست آمده از روش پورپلیت به منظور طراحی مدل های پیشگوی بار میکروبی بر پایه امپدانس در بستنی های مذکور مورد بررسی واقع گردید. بدین منظور در طی 6 ماه، 120 نمونه (بستنی های سنتی و صنعتی هر کدام 60 عدد) از مناطق مختلف اهواز تهیه شدند. نیمی از نمونه بستنی های سنتی و صنعتی از نوع وانیلی و نیم دیگر کاکائویی بودند. نمونه ها در شرایط استریل مورد آزمایش و کشت قرار گرفتند. اندازه گیری بار میکروبی به روش پورپلیت و نیز امپدانس بر اساس دستورالعمل های موسسه استاندارد و تحقیقات صنعتی ایران به انجام رسید. سپس منحنی انطباق بین دو روش و معادلات آن ها با استفاده از نرم افزار اکسل به دست آمد. بر اساس نتایج حاصل، میزان انطباق روش امپدانس با روش پورپلیت در بستنی‌های ساده و کاکائویی تولیدی به روش صنعتی به ترتیب معادل 55/96% و 31/95% بود. همچنین میزان انطباق روش امپدانس با روش شمارش بار میکروبی به روش مرجع در بستنی‌های ساده و کاکائویی تولیدی به روش سنتی به ترتیب معادل 07/89% و 37/87% بود. به طور کلی در مطالعه حاضر میزان انطباق روش امپدانس با روش شمارش بار میکروبی به روش مرجع در بستنی‌های صنعتی و سنتی به ترتیب معادل 61/94% و 92/87% بود. بنا بر نتایج، به لحاظ اهمیت حصول هر چه سریع‌تر نتایج در آزمون‌های کنترل کیفیت غذایی، بهره‌گیری از تکنیک‌های جدیدی همچون روش امپدانس در صنایع غذایی به عنوان جایگزینی برای روش‌های مرسوم قدیمی می‌تواند مورد استفاده باشد که در چند سال اخیر نیز در برخی کشورهای توسعه یافته به منظور کنترل کیفیت مواد غذایی مختلف مورد استفاده قرار گرفته است پرونده مقاله

استافیلوکوکوس آرئوس یکی از سه عامل عمده مسمومیت غذایی می باشد که هر ساله صد ها هزار نفر را مبتلا می کند. امروزه به دلیل تولید انبوه مواد غذایی، نیاز به روش های سریع تر و دارای حساسیت و ویژگی بیشتر برای کنترل کیفیت مواد غذایی از احتیاجات ضروری مراکز نظارتی می باشد. از روش های جدید کنترل کیفی می توان به روش امپدانس و همچنین محیط های کشت کروموژنیک اشاره نمود. از مزایای آن ها نسبت به روش مرجع، عدم نیازمندی به عملیات آزمایشگاهی با حجم بالا و سرعت نسبتاً زیاد آن ها در حصول نتایج می باشد. با توجه به این موضوع، ارزیابی مقایسه ای نتایج حاصل از روش های امپدانس، کروموژنیک و مرجع در کنترل کیفیت مواد غذایی مد نظر قرار گرفت. در این مطالعه ارزیابی آلودگی به استافیلوکوکوس آرئوس بر روی 100 نمونه غذایی با ریسک بالا به سه روش مرجع، امپدانس و کروموژن صورت گرفت. بر اساس نتایج حاصله به ترتیب، 32، 21 و 57 نمونه با استفاده از روش های مرجع، امپدانس و کروموژن، آلوده به استافیلوکوکوس آرئوس تشخیص داده شدند. پس از بررسی آماری که با استفاده از نرم افزار SPSS16 انجام گرفت، آزمون کوکران نشان داد که اختلاف معنی داری بین سه روش وجود دارد؛ یعنی عملکرد یکسانی با یکدیگر ندارند (001/0>P). البته بین روش امپدانس با مرجع، برخلاف کروموژن با مرجع، اختلاف معنی داری وجود ندارد (05/0<P)، یعنی عملکرد یکسانی با هم دارند و می توان از روش امپدانس به عنوان جایگزین مناسب به جای روش مرجع، استفاده نمود و روش کروموژن نمی تواند جایگزین روش امپدانس شود. پرونده مقاله

از ویژگی‌های آب الکترولیز شده می‌توان به ارزان، ایمن و بی‌خطر بودن و عدم تأثیر سوء بر محیط‌زیست اشاره کرد. هدف مطالعه حاضر بررسی مدت‌زمان مواجهه با آب الکترولیز شده خنثی بر کاهش آلودگی به سالمونلا تیفی‌موریوم و اشریشیا کلی در پوست و فیله ماکیان تازه بود. بدین منظور از آب الکترولیز شده خنثی با غلظت کلر فعال ppm 100 استفاده شد. همچنین مدت‌زمان مواجهه 1, 5, 10, 15 و 30 دقیقه بر روی پوست و فیله تلقیح شده به ترتیب با میزان log/cm2 6 و log/g 6 از باکتری‌های فوق‌الذکر در نظر گرفته شد.. بر اساس نتایج، میزان کاهش باکتری‌های مورد مطالعه در تیمار فیله و پوست با آب الکترولیز خنثی نسبت به آب مقطر معنی‌دار بود (01/0>P). تیمار فیله با آب الکترولیز خنثی به مدت 15 دقیقه، باعث از بین رفتن کامل باکتری اشریشیا کلی شد به‌گونه‌ای که این باکتری درروش کشت سطحی قابل شناسایی نبود. بیشترین میزان کاهش اشریشیا کلی در تیمار آب الکترولیز خنثی در پوست ، در زمان 30 دقیقه، log/cm2 63/2 بود. همچنین بیشترین کاهش سالمونلا تیفی‌موریوم در تیمار فیله و پوست با آب الکترولیز خنثی در زمان 30 دقیقه به ترتیب log/g 51/2 و log/cm254/2 بود. بنابر نتایج این مطالعه، استفاده از آب الکترولیز خنثی در شستشوی لاشه مرغ‌های کشتار شده در خط تولید و چیلرهای کشتارگاه طیور می‌تواند به‌عنوان یک روش ضدعفونی مناسب موردتوجه قرار گیرد. پرونده مقاله

جهت مطالعه حاضر در طی مدت 6 ماه تعداد 150 نمونه شیر خام گاو عرضه شده در منطقه ی اهواز تهیه و در شرایط سرما به آزمایشگاه منتقل شد. مقدار 25 میلی لیتر از هر نمونه شیر به داخل 225 میلی لیتر از محیط غنی سازی Tris-Buffered Peptone Water با pH معادل 8 افزوده گشته و به مدت 3 هفته در دمای 4 درجه سانتی گراد نگهداری شد و در روزهای 7، 14 و 21، نسبت به انجام کشت خطی بر روی محیط کشت اختصاصی آگار CIN اقدام و در دمای 30 درجه سانتی گراد به مدت 24 ساعت گرمخانه گذاری شد. سپس کلونی های مشکوک به یرسینیا انتخاب و پس از انجام برخی آزمایش های بیوشیمیایی اولیه در مرحله بعد جهت تشخیص قطعی از پرایمرهای اختصاصی ژن کروموزومی 16s rRNA استفاده شد. در این تحقیق یرسینیا انتروکولیتیکا از 36 نمونه (24 درصد) جدا شد. نهایتاٌ جدایه های تایید شده جهت ارزیابی حساسیت آنتی بیوتیکی، بر روی محیط جامد کشت سطحی داده شد. نتایج تست سنجش حساسیت نشان داد که صد در صد جدایه ها به سیپروفلوکسین حساس بودند. پس از آن به ترتیب (05/97درصد) به جنتامایسین، (17/91 درصد) به تتراسایکلین، (29/85 درصد) به سفتازیدیم، (35/82 درصد) به نالیدیکسیک اسید، (41/79 درصد) به کانامایسین، (64/67 درصد) به تری متوپریم سولفامتاکسازول، (64/17 درصد) به آموکسی سیلین و (70/14درصد) به سفالوتین حساس بوند. همچنین در هیچ کدام از جدایه ها حساسیت به اریترومایسین مشاهده نشد که نشان دهنده ی بیشترین مقاومت جدایه های یرسینیا انتروکولیتیکا به این آنتی بیوتیک می باشد. پرونده مقاله