پژوهش حاضر با هدف تعیین میزان اثر بخشی آموزش گروهی مبتنی بر رویکرد امید درمانی بر بهزیستی روان شناختی دانش آموزان دختر انجام شد. پژوهش، نیمه تجربی ، از نوع پیش آزمون - پس آزمون با گروه گواه بود. جامعه آماری شامل کلیه دانش آموزان دختر پایه دوم متوسطه مدارس دولتی شهرستان گیلانغرب که در سال تحصیلی 95-94 مشغول به تحصیل بودند. به منظور انجام این پژوهش، نمونه ای به حجم 30 دانش آموز به شیوه نمونه گیری تصادفی خوشه ای انتخاب شدند. بدین صورت که ابتدا از بین کل دبیرستان های سطح شهر، به طور تصادفی سه مدرسه انتخاب، و از هر مدرسه روی دو کلاس پایه دوم، پرسشنامه بهزیستی روانشناختی اجرا گردید، سپس تعداد 30 نفر از جامعه فوق، که نمره پایین تر از نقطه برش در این آزمون کسب کرده بودند، انتخاب شدند. از این تعداد 15 نفر برای گروه آزمایش و 15 نفر برای گروه گواه به صورت تصادفی گمارده شدند. گروه آزمایشی روش امید درمانی را طی 8 جلسه 90 دقیقه ای ، (هر هفته یک جلسه) دریافت کرد. پس از اتمام جلسات مجددا آزمون بهزیستی روانشناختی روی دو گروه انجام گردید. نتایج نشان داد که امید درمانی در افزایش بهزیستی روانشناختی دانش آموزان موثر بوده است. پرونده مقاله

پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش میانجیگری انسجام خانواده در رابطه بین خودپنداره تحصیلی با سازگاری تحصیلی انجام گرفته است. روش پژوهش مورد استفاده توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری پژوهش کلیه دانش آموزان دختر دوره دوم متوسطه شهر تهران در ســال تحصیلی 95-94 بوده است که از این جامعه نمونه‌ای به حجم 600 نفر، به روش نمونه‌گیری خوشه‌ای چندمرحله‌ای انتخاب شد. و از آن‌ها خواسته شد پرسشنامه خودپنداره تحصیلی و پرسشنامه سازگاری تحصیلی و پرسشنامه انسجام خانواده را تکمیل کنند. تحلیل داده‌ها با محاسبه ضرایب همبستگی و تحلیل مسیر، با نرم افزار AMOS-18 انجام گرفت. جهت آزمون روابط غیر مستقیم نیز از آزمون بوتاستراپ استفاده شد. بر اساس نتایج پژوهش، روابط مستقیم و غیرمستقیم در مدل پیشنهادی معنادار بودند و روابط بین متغیرهای مذکور، از برازش قابل قبول برخوردار بود. بر اساس یافته‌های این پژوهش، می‌توان نتیجه گرفت که انسجام خانواده بین خودپنداره تحصیلی با سازگاری تحصیلی دارای نقش میانجی می‌باشد. کلید واژه ها: خودپنداره تحصیلی، انسجام خانواده، سازگاری تحصیلی. پرونده مقاله