هدف اصلی مقاله، ارائه مدلی برای ارتقاء سرمایه فکری اعضاء هیات علمی دانشگاه آزاد اسلامی است. تحقیق حاضر رویکرد آمیخته است. در فاز طراحی الگوی اولیه از رویکرد کیفی و در فاز تبیین مدل از رویکرد کمّی بهره برده شد. همچنین، این تحقیق یک مطالعه استقرایی و به شیوه اکتشافی– کاربردی بود. جامعه آماریبخش کیفی شامل خبرگان دانشگاهی مطلع موضوع پژوهش که از طریق نمونه‌گیری گلوله برفی تعداد 20 نفر انتخاب شدند. جامعه آماریبخش کمی شامل کلیه اعضای هیات علمی رسمی و پیمانی دانشگاه های شهر تهران در سال 1398 بودند که تعداد آنها 4065 نفر اعلام شدند که بر اساس جدول تعیین حجم نمونه مورگان برابر با 354 نفر نمونه محاسبه گردید. روایی ابزار تحقیق در بخش کیفی بهتبعیتازمدل فلینتو همکاران(2002) به تایید رسید. در بخش کمی و پرسشنامه نهایی روایی ابزار بصورت محتوایی و با همکاری اساتید محترم راهنما و مشاور و 5 نفر از خبرگان دانشگاهی به تایید رسیده و پایایی آن نیز با روش محاسبه آلفای کرونباخ 0.975 محاسبه گردید. نتایج حاصل از اجرای پژوهش در بخش کیفی نشان داد که ابعاد سرمایه انسانی با فراوانی 90 بار در جایگاه نخست، سرمایه فرآیندی با 80 بار تکرار در جایگاه دوم، عوامل فردی با 69 بار تکرار در جایگاه سوم، عوامل سازمانی با فراوانی61 بار در جایگاه چهارم، عوامل محیطی با 59 بار تکرار در جایگاه پنجم، سرمایه مشتری با 43 بار تکرار در جایگاه ششم، سرمایه ساختاری با 36 بار در جایگاه هفتم و در نهایت سرمایه زیرساختی با 33 بار تکرار در جایگاه نهایی و هشتم قرار داشت. در بخش کمی ضرایب مسیرهای مولفه های مختلف سرمایه فکری اساتید دارای تفاوت بوده به گونه ای که بالاترین ضریب مسیر مربوط به سرمایه فرآیندی با ضریب مسیر 0.89 بوده است. پرونده مقاله