ویروس تب بی دوام گاو که یک اربوویروس می باشد منجر به بیماری تب بی دوام و یا بیماری سه روزه در گاو و گاومیش می شود. بیماری ناشی از این ویروس از نظر اقتصادی دارای اهمیت زیادی است. بیماری به صورت فصلی در مناطق گرمسیری، نیمه گرمسیری و معتدل آفریقا، شرق آسیا، خاورمیانه و استرالیا شایع است. این بیماری از دهه های پیش در ایران گزارش شده است؛ با این حال مطالعه جامع در مورد سویه های شایع مناطق مختلف ایران بخصوص استان خوزستان وجود ندارد. لذا هدف از این مطالعه بررسی اپیدمیولوژی مولکولی ویروس بیماری سه روزه در جنوب غرب ایران، استان خوزستان؛ با کمک تعیین توالی ژن گلیکوپروتئین سطحی ویروس می باشد. در این مطالعه 50 نمونه خون حاوی ضد انعقاد، از دام های دارای علائم بیماری تب بی دوام جمع آوری شد. پس از استخراج RNA از بافی کوت نمونه ها، حضور ژن G ویروس با کمک روش RT nested-PCR بررسی شد. سپس محصولات PCR تعیین توالی شدند و درخت فیلوژنتیکی ترسیم شد. نتایج واکنش های RT nested-PCR نشان دهنده حضور ویروس در منطقه خوزستان بود و پس از مقایسه توالی نمونه های حاضر با سایر سویه های موجود در بانک ژنی مشخص شد که جدایه های استان خوزستان در گروه مربوط به سویه های خاورمیانه قرار می گیرند و بسیار نزدیک به سویه های اسرائیل، ترکیه،هند و مصر هستند. جدایه های ویروس تب بی دوام گاوی شناسایی شده در این مطالعه از لحاظ فیلوژنی با بقیه سویه های ویروسی که قبلا در ایران شناسایی شده بودند متفاوت بود و این مطالعه نشان دهنده پدیدار شدن سویه های جدید ویروسی در خوزستان می باشد.بر اساس این یافته ها جهت شناخت بهتر اپیدمیولوژی این ویروس در کشور، مطالعات بیشتر بر پایه اپیدمیولوژی مولکولی مورد نیاز است تا بتوان راه های ورود ویروس به کشور را مشخص و برنامه های پیشگیری را تهیه و تدوین کرد. پرونده مقاله

زمینه وهدف:طی نگه داری منی،آسیب های ناشی از اکسیداسیون از علل مهم کاهش کیفیت اسپرم ها محسوب می شود.هدف از مطالعه حاضر، بررسی تأثیر افزودن سطوح مختلف اسیدآمینه سیستئین به رقیق کننده بر خصوصیات منی قوچ عربی تحت شرایط نگهداری به صورت مایع بود. روش کار: اسپرم گیری از 10رأس قوچ عربی به طور هفتگی برای 8 هفته انجام و منی آن ها بلافاصله با هم مخلوط و رقیق سازی شد. نمونه ها به 5 قسمت تقسیم و سطوح مختلف سیستئین را دریافت نمودند. تیمارها شامل سطوح صفر، 5، 10، 15 و20 میلی مول سیستئین در رقیق کننده منی بودند. در زمان های مختلف نگهداری منی(1، 12، 24، 36 و 48 ساعت)، فراسنجه های کیفی منی بررسی شدند. یافته ها: در تمام زمان های نگه داری منی، میزان سلامت غشای پلاسمایی اسپرم در تیمارهای سیستئین بهبود یافت(05/0>P). 24 و 36 ساعت پس از نگه داری منی، زنده مانی اسپرم ها در سطوح 5، 10 و 15 میلی مول سیستئین بهبود یافت. در زمان های 36 و 48 ساعت، سطوح 5 و 10 میلی مول سیستئین موجب کاهش میزان ناهنجاری های اسپرم شدند(05/0>P). 48 ساعت پس از نگه داری منی، میزان تحرک پیش رونده و زنده مانی اسپرم در سطوح 5 تا 15 میلی مولسیستئین افزایش یافت. بیشترین میزان توان آنتی اکسیدانی تام پلاسمای منی در زمان های یک و 24 ساعت، مربوط به سطوح 15 و 20 میلی مول سیسئین بود(05/0>P). نتیجه‌گیری: با افزایش زمان نگه داری منی قوچ عربی، سطوح پایین سیستئین(کمتر از 15 میلی مول) باعث بهبود اغلب فراسنجه های کیفی اسپرم شدند. اما میزان توان آنتی اکسیدانی تام پلاسمای منی در سطوح بالاتر سیستئین(15 و 20 میلی مول) افزایش یافت. پرونده مقاله

The aim of this study was to evaluate the concentrations of reproductive hormones in blood plasma and in follicular fluids of different sized follicles during various stages of the estrous cycle in Holstein cattle. Jugular blood samples from 42 adult Holstein cattle were collected immediately after the slaughter. Antral fluids from small (4-5 mm), medium (6-9 mm) and large (10-20 mm) follicles were collected and the stages of estrous cycle were recorded. The gonadotropin and steroid concentrations in blood plasma and steroid levels in follicular fluid were measured. Estradiol-17-ßconcentrations in antral fluids of small follicles in early diestrous were significantly(P<0.05) higher than the concentration of that in the follicular fluids from small antral follicles in other stages of the estrous cycle.Concentrations of estradiol-17-ßin follicular fluids from medium antral follicles in metestrous were significantly (P<0.05) higher than that of those in pro-estrous and estrous phase of the estrous cycle. There were no significant differences in the follicular fluid concentrations of estradiol-17-ßfrom the large follicles among the various stages of estrous cycle (P>0.05). The variation in progesterone concentration within the follicles of various size during different phases of estrous cycle was not significant (P>0.05). The plasma concentrations of FSH, LH and estradiol-17-ßin proestrous and estrous were higher than the other stages of the cycle (P<0.05). The plasma progesterone concentration in late diestrous was higher than in metestrous, proestrous and during estrous (P<0.05). پرونده مقاله

This experiment was conducted to determine the reproductive performance of Arabian ewes treated with short and long-term progesterone devices in addition to low doses of equine chorionic gonadotropin (eCG) during the anoestrus season. A total of 36 ewes were divided into three groups: in group I vaginal sponges (60 mg medroxy progesterone acetate; (MAP)) were applied and removed after 6 days; in group II, vaginal MAP sponges were removed 12 days following insertion, while group III served as control group. The first two groups were intramuscularly injected with of 300 IU eCG, following sponge removal. Parameters such as oestrus response rate, time to onset of oestrus, duration of oestrus, pregnancy, lambing and fecundity rates were evaluated. Blood samples were collected one day before sponge insertion and two days after sponge insertion and on day of oestrus. There were significant differences between the group I and II with control group regarding the plasma estradiol and progesterone levels. There were no significant differences in oestrus response, time to onset of oestrus, pregnancy, lambing and fecundity rates between groups I and II (P>0.05). However, differences were significant when these two treatment groups were compared with the control group. In group I, duration of oestrus was significantly higher than group II (P<0.05). In addition, other factors in group I was numerically greater than group II (P>0.05). It was concluded that short-term sponge treatment (6 days) had better performance when compared with the long-term sponge treatment (12 days) in Arabian ewes. پرونده مقاله

ااین پژوهش به منظور ارزیابی عملکرد، صفات لاشه و سیستم ایمنی جوجه های گو شتی تغذیه شده با اسانس اکالیپتوس و مورد انجام پذیرفت. براي اجراي آزمایش تعداد 250 قطعه جوجه گوشتی یک روزه (مخلوط دو جنس) سویه راس 308 در قالب طرح کاملا تصادفی با 5 تیمار و 5 تکرار و 10 جوجه در هر تکرار به مدت 42 روز استفاده شد. تیمارها شامل 1- جیره پایه (شاهد) 2- جیره پایه همراه با 250 میلی گرم بر کیلوگرم اسانس اکالیپتوس 3- جیره پایه همراه با 250 میلی گرم بر کیلوگرم اسانس مورد 4- جیره پایه همراه با 125 میلی گرم بر کیلوگرم اسانس اکالیپتوس و 125 میلی گرم بر کیلوگرم اسانس مورد 5- جیره پایه همراه با 250 میلی گرم بر کیلوگرم اسانس اکالیپتوس و 250 میلی گرم بر کیلوگرم اسانس مورد بودند. نتایج نشان داد تیمارها تاثیر معنی‌داری بر مصرف خوراک نداشتند. اما سبب کاهش وزن بدن و افزایش ضریب تبدیل خوراک در مقایسه با تیمار شاهد شدند. تیمارها سبب کاهش وزن نسبی سینه و افزایش چربی بطنی در مقایسه با تیمار شاهد شدند (05/0p < ). عیار آنتی بادی علیه گلبول¬های قرمز گوسفند در سن 28 روزگی تحت تاثیر تیمارها قرار گرفت (05/0p < )، و بیشترین مقدار آن در تیمار دریافت کننده 250 میلی گرم بر کیلوگرم اسانس مورد مشاهده شد، ولی وزن نسبی طحال و بورس و عیار آنتی بادی علیه گلبول های قرمز در سن 28 روزگی تحت تاثیر تیمارها قرار نگرفت (05/0

پرونده مقاله