شناسایی مولکولی ویروس تب بی دوام در گاوهای استان خوزستان

محورهای موضوعی : ویروس شناسی

خلیل میرزاده ¹ (گروه علوم و صنایع غذایی، دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی خوزستان، ملاثانی، ایران.)
سیده الهام رضاتوفیقی ² (اهواز، دانشگاه شهید چمران اهواز، دانشکده علوم، گروه زیست شناسی)
سید صالح طباطبایی وکیلی ³ (گروه علوم و صنایع غذایی، دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی خوزستان، ملاثانی، ایران.)

تاریخ دریافت : 1400/03/16 تاریخ پذیرش : 1400/06/19 تاریخ انتشار : 1400/12/01

کلید واژه: بررسی فیلوژنی, بیماری سه روزه, ویروس تب بی دوام گاو, آر تی نستد پی سی آر,

چکیده مقاله :

ویروس تب بی دوام گاو که یک اربوویروس می باشد منجر به بیماری تب بی دوام و یا بیماری سه روزه در گاو و گاومیش می شود. بیماری ناشی از این ویروس از نظر اقتصادی دارای اهمیت زیادی است. بیماری به صورت فصلی در مناطق گرمسیری، نیمه گرمسیری و معتدل آفریقا، شرق آسیا، خاورمیانه و استرالیا شایع است. این بیماری از دهه های پیش در ایران گزارش شده است؛ با این حال مطالعه جامع در مورد سویه های شایع مناطق مختلف ایران بخصوص استان خوزستان وجود ندارد. لذا هدف از این مطالعه بررسی اپیدمیولوژی مولکولی ویروس بیماری سه روزه در جنوب غرب ایران، استان خوزستان؛ با کمک تعیین توالی ژن گلیکوپروتئین سطحی ویروس می باشد. در این مطالعه 50 نمونه خون حاوی ضد انعقاد، از دام های دارای علائم بیماری تب بی دوام جمع آوری شد. پس از استخراج RNA از بافی کوت نمونه ها، حضور ژن G ویروس با کمک روش RT nested-PCR بررسی شد. سپس محصولات PCR تعیین توالی شدند و درخت فیلوژنتیکی ترسیم شد. نتایج واکنش های RT nested-PCR نشان دهنده حضور ویروس در منطقه خوزستان بود و پس از مقایسه توالی نمونه های حاضر با سایر سویه های موجود در بانک ژنی مشخص شد که جدایه های استان خوزستان در گروه مربوط به سویه های خاورمیانه قرار می گیرند و بسیار نزدیک به سویه های اسرائیل، ترکیه،هند و مصر هستند. جدایه های ویروس تب بی دوام گاوی شناسایی شده در این مطالعه از لحاظ فیلوژنی با بقیه سویه های ویروسی که قبلا در ایران شناسایی شده بودند متفاوت بود و این مطالعه نشان دهنده پدیدار شدن سویه های جدید ویروسی در خوزستان می باشد.بر اساس این یافته ها جهت شناخت بهتر اپیدمیولوژی این ویروس در کشور، مطالعات بیشتر بر پایه اپیدمیولوژی مولکولی مورد نیاز است تا بتوان راه های ورود ویروس به کشور را مشخص و برنامه های پیشگیری را تهیه و تدوین کرد.

منابع و مأخذ:

• Abu-Elzein EM, Al-Afaleq AI, Housawi FM, Al-Basheir AM (2006) A study of bovine ephemeral fever involving sentinel herds and seroprevalence in Saudi Arabia. Revue scientifique et technique 25:1147–1151.


• Abu-Elzein EM, Gameel AA, Al-Afaleq AI, Al-Gundi O, Bukhari A (1997) Bovine ephemeral fever in Saudi Arabia. Veterinary Record 140:630–631.


• Al-Sultany HAO, IQ Hassan IQ. (2013) Molecular investigation of bovine ephemeral fever in Iraq. Veterinary and Animal Science 2 : 42-50.


• Bakhshesh M, Abdollahi D. (2015) Bovine Ephemeral Fever in Iran: Diagnosis, Isolation and Molecular Characterization. Journal of Arthropod-Borne Diseases 9: 195–203.


• Beygi Nassiri MT, Pasandideh R, Seyfi Abad Shapouri MR. (2016) Cloning and Expression of the G1 Epitope of Bovine Ephemeral Fever Virus G Glycoprotein in Escherichia coli. Genetics in the 3rd Millennium. 14: 4250-4255.


• Burgess GW (1971) Bovine ephemeral fever. A review. The Veterinary bulletin 41:887–895.


• Davies FG, Shaw T, Ochieng P (1975) Observations on the epidemiology of ephemeral fever in Kenya. Journal of Hygiene 75 :231–235.


• He CQ, Liu YX, Wang HM, Hou PL, He HB, Ding NZ (2016) New genetic mechanism, origin and population dynamic of bovine ephemeral fever virus. Veterinary Microbiology 182:50–56


• Hsieh YC, Chen SH, Chou CC, Ting LJ, Itakura C, Wang FI (2005) Bovine ephemeral fever in Taiwan (2001–2002). Journal of Veterinary Medical Science 67:411–416.


• Inaba Y, Sato K, Tanaka Y, Ito H, Omori T (1969) Serological identification of bovine epizootic fever virus as ephemeral fever virus. Japanese Journal of Microbiology 13:388–389.


• Kemp GE, Mann ED, Tomori O, Fabiyi A, O’Connor E (1973) Isolation of bovine ephemeral fever virus in Nigeria. Veterinary Record 93:107–108.


• Lane RP (1983) Insects of Saudi Arabia: Culicoides (Diptera: Ceratopogonidae) of Saudi Arabia and their veterinary importance. In: Buttiker W, Krupp F (eds) Fauna of Saudi Arabia, vol 5. Ciba Geigy, Basel, pp 529–544.


• Lee f. (2019) Bovine Ephemeral Fever in Asia: Recent Status and Research Gaps. Viruses.11:1-12.


• Momtaz H, Nejat S, Moazeni M, Riahi M. (2012) Molecular epidemiology of Bovine ephemeral fever virus in cattle and buffaloes in Iran. Revue de Médecine Vétérinaire 163: 415-418.


• Oguzoglu TC, Erturk A, Cizmeci SG, Koc BT, Akca Y (2015) A report on bovine ephemeral fever virus in Turkey: antigenic variations of different strains of EFV in the 1985 and 2012 outbreaks using partial glycoprotein gene sequences. Transboundary and Emerging Disease 62:e66–e70.


• Pasandideh R, Beigi Nassiri MT, Seyfi Abad Shapouri MR. (2019). Expression of the G1 epitope of bovine ephemeral fever virus G glycoprotein gene by pET24-G1 recombinant construct in Escherichia coli. Iranian Veterinary Journal 15: 15-24.


• Pyasi S, Sahu BP, Sahoo P, Dubey PK, Sahoo N, Byrareddy SN, Nayak D (2020) Identification and phylogenetic characterization of bovine ephemeral fever virus (BEFV) of Middle Eastern lineage associated with 2018-2019 outbreaks in India. Transboundary and Emerging Disease 67: 2226-2232.


• Rosen S (1931) Ephemeral fever (three days’ fever) of cattle in Palestine. Veterinary Journal 87:244–246.


• Snowdon WA (1970) Bovine ephemeral fever: the reaction of cattle to different strains of ephemeral fever virus and the antigenic comparison of two strains of virus. Australian Veterinary Journal 46:258–266.


• George TD (2004) Bovine ephemeral fever. In: Coetzer JAW, Tustin RC (eds) Infectious diseases of Livestock, 2nd edn. Oxford University Press, Cape Town, pp 1183–1193.


• Tian FG, Jiang CL, Zakrzewski H, Davis SS (1987) A comparison of a Chinese and an Australian strain of bovine ephemeral fever virus. Australian Veterinary Journal 64:159.


• Tonbak S, Berber E, Yoruk MD, Azkur AK, Pestil Z, Bulut H (2013) A large-scale outbreak of bovine ephemeral fever in Turkey, 2012. The Journal of Veterinary Medical Science 75:1511–1514


• Trinidad L, Blasdell KR, Joubert DA, Davis SS, Melville L, Kirkland PD, Coulibaly F, Holmes EC, Walker PJ (2014) Evolution of bovine ephemeral fever virus in the Australian episystem. Journal of Virology 88:1525–1535.


• Walker PJ, Klement E. (2015) Epidemiology and control of bovine ephemeral fever. Veterinary Research 46:1-19


• Wang F-I, Hsu AM, Huang KJ. (2001) Bovine ephemeral fever in Taiwan. Journal of Veterinary Diagnostic Investigation13: 462– 467.


• Young PL (1979) Infection of water buffalo (Bubalus bubalis) with bovine ephemeral fever virus. Australian Veterinary Journal 55:349–350.


• Zheng FY, Lin GZ, Qiu CQ, Yuan KZ, Song JY (2007) Expression and antigenic characterization of the epitope-G1 of bovine ephemeral fever virus glycoprotein in Pichia pastoris. Virologica Sinica, 22:347–352.


• Zheng FY, Qui CQ (2012) Phylogenetic relationships of the glycoprotein gene of bovine ephemeral fever virus isolated from mainland China, Taiwan, Japan, Turkey, Israel and Australia. Virology Journal 9:e268.