چکیده

بخش کشاورزی در ایران، به دلایلی همچون ارزآوری، تأمین امنیت غذایی و غیره، در قیاس با سایر بخش‌های اقتصادی کشور از نقشی بارز در عرصه اقتصادی برخوردار است. اما تولید در این بخش پیوسته در شرایط ناپایدار و دشواری قرار دارد. شکاف در پیشرفت تکنولوژیکی می‌تواند یکی از مهم‌ترین عوامل تعیین‌کننده تجارت دوجانبه و رشد اقتصادی بین کشورها باشد و می‌توان تکنولوژی را به‌عنوان راهکاری برای کاهش مخاطرات بکار گرفت. بنابراین هدف مطالعه حاضر بررسی اثرات کوتاه‌مدت و بلندمدت شکاف تکنولوژی بر تجارت بخش کشاورزی ایران و کشورهای طرف تجاری بوده است. برای این منظور بر اساس مدل جاذبه و با استفاده از روش ARDL در داده‌های پنل مسئله پژوهش بررسی شد. در این راستا داده‌های 57 کشور طرف تجاری ایران در بخش کشاورزی برای دوره 2001 تا 2018 جمع‌آوری شد. نتایج پژوهش بر اساس چهار شاخص شکاف تکنولوژی کل، هزینه‌های تحقیق و توسعه، برنامه‌های ثبت اختراع و محققان تحقیق و توسعه بیانگر آن است که شکاف تکنولوژی در بلندمدت بر تجارت بخش کشاورزی اثر مثبت و معنادار دارد. پرونده مقاله

مقدمه و هدف: در اغلب مطالعات، تولید سوخت­های زیستی دلیل عمده­ای برای افزایش گرسنگی و نا امنی غذایی شناخته می شود، این در حالی است که رابطه­ی بین سوخت­های زیستی و امنیت غذایی در ایران ناشناخته است. این مطالعه باهدف بررسی اثرات سوخت­های زیستی بر امنیت غذایی در ایران انجام شد. مواد و روش­ها: برای بررسی رابطه بین امنیت غذایی و سوخت زیستی از روش پیشرفته و پویای داده‌های تابلویی گشتاورهای تعمیم‌یافته استفاده شد. همچنین داده­ها برای دوره 2000 تا 2019 برای کشورهای خاورمیانه از جمله ایران جمع‌آوری شد. یافته­ها: افزایش سوخت­های زیستی باعث کاهش 11/0 درصدی امنیت غذایی شد ولی ضریب معنی­دار نبود. سوخت­های زیستی اثرات منفی و معنی­داری روی دسترسی غذایی و اثرات مثبتی روی موجود بودن غذا و استفاده از غذا داشتند. ضریب موردنظر 598/16 و در سطح احتمال 95 درصد معنادار بود. در واقع می‌توان گفت که در ایران سوخت‌های زیستی باعث افزایش دسترسی به غذا می‌شود. بحث و نتیجه­گیری: نتایج نشان داد که سوخت­های زیستی بر امنیت غذایی کشور ایران تأثیر معنی­داری نداشتند، که این به علت وجود ذخایر بالای سوخت‌های فسیلی در کشور ایران است. پرونده مقاله