مقدمه و هدف: در اغلب مطالعات، تولید سوخت­های زیستی دلیل عمده­ای برای افزایش گرسنگی و نا امنی غذایی شناخته می شود، این در حالی است که رابطه­ی بین سوخت­های زیستی و امنیت غذایی در ایران ناشناخته است. این مطالعه باهدف بررسی اثرات سوخت­های زیستی بر امنیت غذایی در ایران انجام شد. مواد و روش­ها: برای بررسی رابطه بین امنیت غذایی و سوخت زیستی از روش پیشرفته و پویای داده‌های تابلویی گشتاورهای تعمیم‌یافته استفاده شد. همچنین داده­ها برای دوره 2000 تا 2019 برای کشورهای خاورمیانه از جمله ایران جمع‌آوری شد. یافته­ها: افزایش سوخت­های زیستی باعث کاهش 11/0 درصدی امنیت غذایی شد ولی ضریب معنی­دار نبود. سوخت­های زیستی اثرات منفی و معنی­داری روی دسترسی غذایی و اثرات مثبتی روی موجود بودن غذا و استفاده از غذا داشتند. ضریب موردنظر 598/16 و در سطح احتمال 95 درصد معنادار بود. در واقع می‌توان گفت که در ایران سوخت‌های زیستی باعث افزایش دسترسی به غذا می‌شود. بحث و نتیجه­گیری: نتایج نشان داد که سوخت­های زیستی بر امنیت غذایی کشور ایران تأثیر معنی­داری نداشتند، که این به علت وجود ذخایر بالای سوخت‌های فسیلی در کشور ایران است. پرونده مقاله

با توجه به اینکه برنج یکی از مهمترین غلات تولیدی کشور بوده و استان مازندران بخشی از مناطق مهم در تولید این محصول است ، در این مقاله مزیت نسبی ارقام گوناگون این محصول در استان مازندران مورد بررسی قرار گرفته است . آمار و داده های مورد نیاز در این مطالعه که شامل قیمت محصول و هزینههای تولید در سال های موردنظر است از منابع وزارت جهاد کشاورزی ، مرکز آمار ایران و سایت سازمان خوار و بار و کشاورزی ملل متحد( فائو) بدست آمده و برای تعیین مزیت نسبی ارقام گوناگون برنج در مازندران(دانه بلند مرغوب ، دانه بلند پر محصول، دانه متوسط مرغوب و دانه کوتاه) از شاخص هزینه ی منابع داخلی در بین سال های 1360 تا 1386 استفاده شده است . با استفاده از تابع لگاریتمی و روش رگرسیونهای به ظاهر نا مرتبط عامل های کارآمد بر روند تغییرات این شاخص تعیین شده است . بر اساس نتایج بدست آمده ، با محاسبه ی شاخص هزینه ی منابع داخلی مشخص شد که در دوره ی موردنظر و در استان مازندران ، تولید برنج دانه بلند مرغوب بین سال های 76 تا 86، برنج دانه بلند پر محصول و دانه متوسط مرغوب بین سال های 79 تا 86 و برنج دانه کوتاه در سال 78 و بین سال های 80 تا 86 از مزیت نسبی برخوردار بوده است . همچنین ، متغیرهای عملکرد در هکتار و نرخ ارز خارجی بر روی مزیت نسبی ارقام دانه بلند مرغوب ، دانه بلند پر محصول و دانه متوسط مرغوب و متغیر هزینه ی سایهای نهادههای تجارت نا پذیر بر روی ارقام دانه کوتاه بیشترین تاثیر را داشتهاند . در ضمن روند زمانی تغییرات شاخص هزینه ی منابع داخلی نشان میدهد که سیاستهای اتخاذ شده از سوی دولت در دوره ی زمانی مورد مطالعه باعث بوجود آمدن روندی مثبت ، اما محدود در جهت ایجاد مزیت نسبی برای ارقام گوناگون برنج در استان مازندران شده است. پرونده مقاله