The current study aims to consider the important thoughts about regionalism in architecture, its categories, in general, and “regionalism now”, in particular, from Tzonis and Lefaivre’s perspectives. We have been motivated by the last chapter of their book, Architecture of Regionalism in the Age Globalization: Peaks and Valleys in the Flat World, in the conceptual shift to an identical and cultural landscape, in addition to economical and specially, ecological aspects over the past two decades. Thus, it presents a re-reading of regionalism from a wider inclusive framework. This paper argues that critical regionalist architecture has entered a new stage in its evolutionary process. In this context, the main goal of this paper is to develop a set of criteria that will act as a tool for identifying “Regionalism Now”. Methodologically, based on qualitative content analysis and inductive logic, these criteria can be classified to achieve a comprehensive model. The new trends in critical regionalism move toward the concept of sustainable development. Sustainability which has been raised in the last decades of twentieth century has been coincided with “regionalism”. This concept addresses the negative environmental and social impacts of structure by utilizing design methods, materials, energy and development spaces that are not detrimental to the region ecosystem or communities. The philosophy is to ensure that the actions taken today do not have negative consequences for future generations and comply with the principles of social, economic and ecological sustainability of architectural practice. پرونده مقاله

بناهای فرهنگی به‌عنوان مجموعه‌های نمادین و زیبای شهری، هویت یک شهر و یا منطقه را پدید می‌آورند که همواره متأثر از ساخت‌وسازهای گوناگون بوده است. ساخت‌وسازها بیش از هر چیز فرم و کالبد بنا را مورد تحول قرار می‌دهند که با عدم شناخت و تأثیرگذاری مؤلفه‌ها و میزان اثرات آن‌ها بر یکدیگر باعث واگرایی در فرم و کالبد آن‌ها شده است. این امر در بناهای فرهنگی نوساز به‌صورت مشهود قابل‌رؤیت است. تکنولوژی در حوزه ساخت‌وساز، باعث پیدایش انواع مصالح ساختمانی و همچنین نحوه کاربست آن‌ها در حالات گوناگون شده است. مقاله حاضر بر آن است که با خوانش مؤلفه‌های ادراک تکتونیک در معماری به تبیین سهم عاملی هریک از مؤلفه‌ها در خلق زیبایی بناهای فرهنگی دوره حال و آینده بپردازد. روش تحقیق از نوع ترکیبی، لانه کردن و از نوع کیفی در کمی است؛ که با استفاده از بخش کیفی ابزار کمی تدوین می‌شود. برای تدوین سؤالات مرحله کیفی و انجام مصاحبه نیمه ساختار با متخصصین از مرور نظام‌مند ادبیات برای استخراج و مفاهیم در حوزه نظری استفاده می‌شود. سپس مصاحبه با 36 نفر از متخصصین که با سیستم گلوله برفی و همچنین برای آن‌ها معیار ورود به تحقیق لحاظ می‌شود، آغاز می‌گردد. نتایج از نفر 28 ام به بعد داری اشباع نظری بوده است تقلیل داده‌ای در حوزه کیفی با کدگذاری باز با رویکرد توصیف و تفسیر صورت، در نرم‌افزار ATLASTI صورت می‌گیرد. محدوده مطالعاتی بناهای فرهنگی معاصر دو دهه اخیر شهر تهران است. در بخش کمی برای اثرگذاری هریک از مؤلفه‌های ادراک تکتونیک، پرسشنامه با طیف لیکرت به ازای هر مؤلفه تدوین می‌گردد. در این مرحله برای تحلیل داده‌ها از نرم‌افزار ORIGINPRO استفاده می‌شود. نتایج حاکی از این است که بر اساس یافته‌های به‌دست‌آمده از مدل رگرسیونی مشخص می‌شود بیشترین ضریب تعیین با مقدار(000/1) مربوط به مؤلفه فن ساخت و کمترین مربوط به مؤلفه تزئینات با مقدار(265/0) است. پرونده مقاله