اثر متقابل ژنوتیپ و محیط یکی از مهم ترین مباحث و چالش های پژوهشگران اصلاح نباتات می باشد. این پژوهش برای بررسی پایداری عملکرد بیست و هشت ژنوتیپ گندم نان (Triticum aestivum)، در شش مکان مختلف و در دو سال متوالی (95-94 و 96-95)، انجام شد. این آزمایش به صورت طرح بلوک کامل تصادفی با چهار تکرار انجام شد. بر اساس نتایج تجزیه واریانس مرکب، اثرات متقابل دو جانبه ژنوتیپ × سال و سال × مکان و اثرات سه جانبه ژنوتیپ × سال × مکان در سطح یک درصد، معنی دار گردید. تجزیه پایداری عملکرد با استفاده از روش های پارامتری چند متغیره (AMMI و GGE biplot) انجام گردید. اثر اصلی ژنوتیپ و محیط در نتایج تجزیه AMMI در سطح یک درصد معنی دار شدند. از دو مولفه اصلی PC1 و PC2 برای رسم بای پلات استفاده گردید. بر اساس پارامترهای تجزیه پایداری مدل AMMI، ژنوتیپ های 25،16،27 و 6 به عنوان ژنوتیپ های پایدار انتخاب شدند. بر اساس نتایج تجزیه گرافیکی، اثر متقابل ژنوتیپ × محیط با استفاده از GGE biplot ژنوتیپ های 15،14،17،18 و 20 به عنوان ژنوتیپ های پایدار معرفی شدند که مکان زابل متفاوت از مکان های دیگر نشان داده شده اند. پرونده مقاله