هدف این پژوهش بررسی تأثیر تنظیم هیجان، نشخوار خشم و خود انتقادی بر ناسازگاری اجتماعی با میانجی گری شفقت به خود و انعطاف پذیری روان شناختی در دانش آموزان مقطع متوسطه دوم شهر اهواز بود. طرح پژوهش توصیفی از نوع همبستگی و از طریق الگویابی معادلات ساختاری (SEM) بود. جامعه آماری پژوهش شامل تمامی دانش آموزان مقطع متوسطه دوم شهر اهواز در سال تحصیلی 1400-1399 بود (مجموعاً، 49744 دانش آموز). از این جامعه، 850 دانش آموز به روش نمونه‌گیری خوشه ای چندمرحله ای جهت بررسی فرضیه‌های پژوهش انتخاب شدند. ابزار مورد استفاده در این پژوهش شامل مقیاس‌های تنظیم هیجانی Gross and John (2003)، نشخوار خشم Sukhodolsky et al. (2001)، سطوح خود انتقادی Thompson and Zuroff (2004)، شفقت به خود Neff (2003)، پذیرش و عمل Bond et al. (2011) و رشد اجتماعی Weitzman (1990) بود. بررسی برازش الگوی پیشنهادی پژوهش با استفاده از الگویابی معادلات ساختاری (SEM) و با کمک نرم‌افزارهای SPSS و AMOS ویراست 24 انجام گرفت. جهت آزمودن اثرات غیرمستقیم از روش بوت‌استراپ استفاده شد. یافته‌ها نشان‌دهنده برازش مطلوب الگوی نهایی با داده‌ها بودند. نتایج نشان داد که تنظیم هیجانی، نشخوار خشم و خود انتقادی تأثیر مستقیم بر ناسازگاری اجتماعی دانش آموزان دارند (05/0p<). همچنین، یافته‌های پژوهش حاکی از آن بود که تنظیم هیجانی، نشخوار خشم و خود انتقادی تأثیر غیرمستقیم بر ناسازگاری اجتماعی با میانجی گری شفقت به خود و انعطاف پذیری روان شناختی دارند (05/0p<). با توجه به نتایج پژوهش، تنظیم هیجانی، نشخوار خشم، خود انتقادی، شفقت به خود و انعطاف پذیری روان شناختی از مهم ترین متغیرهای اثرگذار بر ناسازگاری اجتماعی نوجوانان است که باید در زمان تدوین و اجرای مداخلات به این متغیرها توجه داشت. پرونده مقاله

بررسی تاثیر آموزش مهارتهای زندگی بر احساس امنیت اجتماعی و سلامت روان در نوجوانان اهواز امیر دهان زاده محمد برنا چکیده هدف پژوهش حاضر بررسی تاثیر آموزش مهارتهای زندگی بر احساس امنیت اجتماعی و سلامت روان در نوجوانان شهر اهواز بود. نمونه پژوهش شامل 30 نوجوان بود که به صورت در دسترس و داوطلبانه انتخاب و سپس به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه گمارده شدند. طرح پژوهش از نوع پیش آزمون- پس آزمون با گروه گواه بود. از هر دو گروه به وسیله پرسشنامه امنیت اجتماعی و پرسشنامه سلامت عمومی GHQ)) پیش آزمون به عمل آمد. سپس گروه آزمایش به مدت 10 جلسه (5هفته)، هفته ای دو جلسه 120 دقیقه ای در معرض متغیر مستقل (آموزش مهارت های زندگی) قرار گرفتند. سپس از هر دو گروه پس آزمون به عمل آمد. برای تحلیل داده ها از تحلیل کوواریانس چند متغیری (مانکوا) با استفاده از نرم افزار SPSS-23 استفاده شد. نتایج بدست آمده در سطح معنی داری 05/0 نشان دادند که آموزش مهارت های زندگی باعث افزایش احساس امنیت اجتماعی و سلامت روان در نوجوانان گروه آزمایش در مقایسه با گروه گواه شد. کلید واژه : مهارت های زندگی، احساس امنیت اجتماعی، سلامت روان،روانشناسی پرونده مقاله

هدف پژوهش حاضر تعیین میزان تاثیر آموزش هوش هیجانی بر اضطراب اجتماعی، سازگاری اجتماعی و سلامت روانی دانشجویان دانشگاه آزاد اسلامی واحد اهوازبود.نمونه پژوهش شامل60 نفر(30نفر گروه آزمایش و30نفر گروه گواه)بود. که به شیوه نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب و سپس به طور تصادفی ساده در دو گروه آزمایش و گواه گمارده شدند. طرح پژوهشی از نوع پیش آزمون-پس آزمون با گروه گواه بوداز هردو گروه براساس پرسشنامه اضطراب اجتماعی ماتیک و کلارک (1998) و سازگاری اجتماعی مظاهری (1385) و پرسشنامه سلامت روان SCL-90. پیش آزمون به عمل آمد .و گروه آزمایش 8جلسه90 دقیقه ای در معرض متغیر مستقل (هوش هیجانی) قرار گرفتند سپس از هردو گروه پس آزمون به عمل آمد و یک ماه بعد نیز پیگیری انجام شد.برای تحلیل داد ه ها از تحلیل کواریانس چندمتغیری (مانکوا) استفاده شد. نتایج به دست آمده در سطح معنی داری05/0 نشان دادند که آموزش هوش هیجانی در آزمودنی های گروه آزمایش نسبت به میانگین گروه گواه ،موجب کاهش اضطراب اجتماعی و افزایش سازگاری اجتماعی و سلامت روانی در گروه آزمایش شده است. نتایج پیگیری نشان داد که تفاوت ها در نمرات پیگیری اضطراب اجتماعی، سازگاری اجتماعی و سلامت روانی مربوط به تداوم تاثیر آموزش هوش هیجانی (عضویت گروهی) می باشد. کلمات کلیدی: هوش هیجانی، اضطراب اجتماعی، سازگاری اجتماعی، سلامت روانی. پرونده مقاله

هدف مطالعۀ حاضر مقایسه اثربخشی درمان شناختی رفتاری مثبت نگر و آموزش راهبردهای تنظیم شناختی هیجان تاب آوری و خودکارآمدی دانش آموزان دختردارای افسردگی غیربالینی بود. این پژوهش از حیث هدف، کاربردی؛ ازجهت گردآوری داده ها میدانی و روش تحقیق تجربی از نوع طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه گواه بود. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه دانش آموزان دختر متوسطه دوم با افسردگی غیر بالینی شهر اهواز که در سال تحصیلی 1398-99مشغول تحصیل بودند که از بین آنها نمونه ای مشتمل بر 45 نفر به روش نمونه گیری هدفمند انتخاب گردید. گروه های آزمایش و گواه به روش تصادفی معادل شدند . درمان شناختی رفتاری مثبت نگر بر اساس مداخله تنظیمی برگرفته از کتاب درمان شناختی رفتاری مثبت نگر (بن نینک،2014) طی ده جلسه 90 دقیقه ای و پروتکل آموزش تنظیم شناختی هیجان گراس در 8 جلسه 90 دقیقه ای به ترتیب در گروه های آزمایش1 و 2 انجام شد وگروه گواه هیچ گونه آموزشی دریافت نکرد. داده ها به کمک پرسشنامه‌های افسردگی بک و همکاران (1996)، مقیاس تاب آوری کونر و دیویدسون (2003) و مقیاس خودکارامدی عمومی شرر و همکاران (1982) جمع آوری و با استفاده از تحلیل کواریانس یک متغیری (آنکووا) و چند متغیری (مانکوا)، در نرم‌افزار SPSS-24 تحلیل شدند. یافته‌ها نشان داد که گروه‌های آزمایش و گواه در مرحله پس‌آزمون از نظر خودکارآمدی، تاب‌آوری تفاوت معنی‌داری داشتند (001/0p <). یعنی، درمان شناختی رفتاری مثبت نگر و آموزش راهبردهای تنظیم شناختی هیجان باعث افزایش تاب‌آوری و خودکارآمدی در دانش‌آموزان دختر دارای افسردگی غیربالینی شد. همچنین، نمرات درمان شناختی رفتاری مثبت نگر در هر دو متغیر در مقایسه با راهبردهای تنظیم شناختی هیجان به طور معناداری بیشتر بود. کلید واژه ها: درمان شناختی رفتاری مثبت نگر ، راهبردهای تنظیم شناختی هیجان ، تاب آوری ،خودکارآمدی، دانش آموزان ، افسردگی غیربالینی پرونده مقاله