هدف از پژوهش حاضر، مقایسه اثربخشی گشتالت درمانی و موسیقی درمانی بر اضطراب امتحان و ‏بهزیستی تحصیلی در ‏دانش ‏آموزان ‏دختر متوسطه دوم می باشد. روش پژوهش، روش ‏آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس ‏آزمون بود. جامعه آماری پژوهش شامل تمامی دانش ‏آموزان دختر متوسطه دوم شهر شیراز ‏می ‏باشد. نمونه آماری شامل دو گروه آموزش ‏(هرکدام 15 نفر) ‏و یک گروه کنترل ‏(15 نفره) ‏که با روش نمونه گیری تصادفی ‏خوشه ای چندمرحله ای انتخاب شده و دو گروه ‏آزمایش، گشتالت درمانی و موسیقی درمانی را دریافت ‏کردند. ابزار تحقیق شامل مقیاس اضطراب امتحان فریدمن و مقیاس بهزیستی تحصیلی سالملاـ ‏آرو و آپادایا ‏بود. نتایج تحلیل واریانس چندمتغیره نشان دهنده تاثیر معنادار گشتالت درمانی و ‏موسیقی درمانی بر اضطراب ‏امتحان (43/20‏F=‎‏ و000/0‏P=‎‏) و بهزیستی ‏تحصیلی(47/38‏F=‎‏ و ‏‏000/0‏P=‎‏) ‏می باشد. همچنین بین ‏گشتالت درمانی و موسیقی درمانی در اضطراب ‏امتحان و بهزیستی ‏تحصیلی تفاوت معناداری مشاهده نشد(05/0>P). با توجه به نتایج به دست آمده یعنی اثر بخشی گشتالت درمانی و موسیقی درمانی بر کاهش اضطراب امتحان و بهبود ‏بهزیستی تحصیلی، ‏نقش درمان های فوق در کاهش اضطراب امتحان و بهبود کارکردهای هیجانی دانش آموز در محیط ‏تحصیلی بیش از پیش آشکار می ‏گردد. پرونده مقاله

چکیده هدف از انجام پژوهش حاضر، مدل یابی رابطه بین اثر حمایت اجتماعی و ذهن‌آگاهی بر بهزیستی روان‌شناختی با در نظر گرفتن نقش میانجی ارضای نیازهای اساسی روان‌شناختی در والدین کودکان استثنایی بود. در این مطالعه توصیفی- همبستگی، جامعه آماری کلیه والدین کودکان استثنایی استان خوزستان در سال 1398 بودند. به روش نمونه­گیری در دسترس تعداد 234 نفر به عنوان نمونه انتخاب شدند. پرسشنامه حمایت اجتماعی، ذهن‌آگاهی، بهزیستی روان‌شناختی و ارضای نیازهای اساسی روان‌شناختی در مورد آنها اجرا گردید. داده‌های پژوهش حاضر به کمک نرم افزار SPSS و AMOS ویراست 25 با استفاده از روش تحلیل مسیر انجام شدند. جهت آزمون روابط غیرمستقیم از آزمون بوت استراپ استفاده می‌شود. نتایج پژوهش نشان داد، تمام مسیرهای مستقیم بجز مسیر حمایت اجتماعی به بهزیستی روان‌شناختی معنی دار شد. مسیرهای غیرمستقیم نیز از طریق ارضای نیازهای اساسی روان‌شناختی با بهزیستی روان‌شناختی معنی دار شدند. بر اساس نتایج این پژوهش، الگوی پیشنهادی از برازش مطلوبی برخوردار است و گام مهمی در جهت شناخت عوامل مؤثر در بهزیستی روان‌شناختی والدین کودکان استثنایی محسوب می‌شود. می‌تواند به عنوان الگویی مناسب برای تدوین و طراحی برنامه‌های پیشگیری از تنیدگی‌های تجربه شده والدین و افزایش بهزیستی روان‌شناختی آنها، مفید واقع شود. پرونده مقاله

 مقدمه:اضطراب شایع ترین مشکلات روان شناختی کودکان بشمار می­رود که همواره مورد توجه پژوهشگران بوده است. هدف: این پژوهش با هدف بررسی اثر بخشی آموزش برنامه فرندز بر اضطراب کودکان شهر شیراز انجام شده است. روش: روش پژوهش نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون ـ پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری شامل تمامی کودکان دختر و پسر 9 تا 11 ساله مدارس ابتدایی شهر شیراز در سال تحصیلی 94-93 بود که با روش نمونه گیری تصادفی چند مرحله­ای و با استفاده از پرسش نامه­اضطراب کودکان20 نفر از دانش آموزان انتخاب و با روش تصادفی ساده به دو گروه آزمایش(10 نفر) و گروه کنترل(10 نفر) اختصاص یافتند. گروه آزمایش به مدت 3 ماه در معرض آموزش برنامه فرندز قرار گرفت و گروه کنترل مداخله ای دریافت نکردند، پس از سه ماه و پایان برنامه پس آزمون و یک ماه پس از مداخله مرحله پیگیری انجام گرفت. تجزیه و تحلیل داده­ها هم با استفاده از آزمون تی تست و تحلیل کوواریانس چند متغیری انجام شده است. یافته­ها: نتایج پژوهش هم سو با مطالعات دیگر از اثر بخشی آموزش برنامه فرندز بر کاهش اضطراب کودکان به شکل قاطع در مرحله پس آزمون و پیگیری حمایت کرد، هم چنین، مشخص شد بیش ترین تأثیر در مرحله پس آزمون بر کاهش اضطراب اجتماعی کودکان و در مرحله پی گیری بر کاهش اضطراب اجتماعی و اضطراب فراگیر بوده است. نتیجه گیری: برنامه فرندز می­تواند به عنوان یک مداخله پیشگیرانه در کاهش اضطراب کودکان در جامعه ایرانی مورد توجه قرار گیرد. پرونده مقاله

    این پژوهش با هدف بررسی اثر بخشی آموزش کارکردهای اجرایی و آموزش مدیریت والدینی بر نشانه های اضطرابی کودکان انجام گرفت. پژوهش از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری این پژوهش، همه کودکان پیش دبستانی 5-4 ساله مبتلا به اختلالات اضطرابی منطقه شش تهران به تعداد 114 نفر بود. با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی ساده در مجموع 60 کودک انتخاب شدند و در سه گروه که هر کدام شامل بیست نفر بود، جای گرفتند. در گروه نخست، کودکان مورد آموزش کارکرهای اجرایی و درگروه دوم، والدین مورد آموزش مدیریت والدینی قرار گرفتند در حالی که گروه سوم آموزشی ندیدند. ابزار سنجش آزمون، مقیاس اضطراب کودکان اسپنس(اسپنس،1988) بود. در تجزیه و تحلیل داده ها از تحلیل کوواریانس استفاده شد. نتایج نشان داد که نمره های دو گروه آموزش دیده در پس آزمون نسبت به پیش آزمون کاهش دارد (P<0.001). هم‌چنین، گروه دوم که آموزش مدیریت اجرایی را دریافت کرده بودند، در مقایسه با گروه آموزش، کارکردهای اجرایی در مقایسه پس آزمون با پیش آزمون، کاهشی بیش تر نشان داد. (P<0.001). بنابراین، آموزش کارکردهای اجرایی و مدیریت والدینی می‌تواند در درمان اختلالات اضطرابی کودکان مفید واقع شوند، ولی آموزش مدیریت والدینی تاثیری بیش تر دارد. پرونده مقاله