هدف اصلی این پژوهش آسیب شناسی مدیریت استعداد در میان مدرسین دانشگاه و طراحی مدل بهینه می باشد. روش پژوهش از نوع توصیفی- پیمایشی است. جامعه آماری پژوهش حاضر مدرسان دانشگاه آزاد واحد های تهران با حجم نمونه ۳۶۰ نفر بوده است که با روش نمونه گیری کوکران انتخاب شده اند. ابزارگردآوری داده ها پرسش نامه محقق ساخته بوده است ، که پس از تایید روایی محتوایی آن، پایایی آن با استفاده از آزمون آلفای کرونباخ ۹۲٪ محاسبه شده است. روش تجزیه وتحلیل داده ها با استفاده از تحلیل عاملی اکتشافی و آزمون تحلیل عاملی تاییدی و تکنیک مدل‌یابی معادله ساختاری (SEM) با نرم‌افزار آماری لیزرل انجام گرفته است. نتایج پژوهش نشان می دهد براساس سنجش شاخص ها و مولفه های مدیریت استعداد که براساس مدل آسیب شناسیسه شاخگی در ابعاد ساختاری، زمینه ای و محتوایی، بین وضع مطلوب و وضع موجود مدیریت استعداد فاصله وجوددارد،که در پایان پژوهش براساس نتایج به دست آمده راهکارها و مدل بهینه بهبود مدیریت استعداد در مولفه های شرایط استخدامی،جایگاه سرمایه انسانی متخصص،زیرساخت های علمی،زیرساخت های الکترونیک و فناوری، بسترهای قانونی وحقوقی،شرایط فرهنگی ، پذیرش و حمایت مدیران،پذیرش و حمایت مدرسین توسط مدل نهایی حاصل از نتایج حاصل گردید.مدل تحقیق حاضر و نتایج آن می تواند در راستای سیاست گذاری ها آینده وتصمیمات مدیران در راستای آینده پژوهی در این حوزه و ضرورت توجه بیشتر به مدیریت استعدادها ،توسعه و بهیود آن موثر باشد. پرونده مقاله

بودجه و بودجه ریزی اهمیت به سزائی در دستیابی به اهداف مد نظر حکومت ها دارد و اگر درست اجرا شود می تواند منشا اثر باشد. بنابراین هدف پژوهش حاضر بررسی تعیین استراتژی مرسوم در نظام بودجه ریزی کشور است. جامعه آماری پژوهش، کارشناسان بودجه سازمان های دولتی بوده و تعداد آن ها در مجموع 60 نفر می باشد. با توجه به پیش بینی احتمال عدم تمایل برخی کارشناسان به مشارکت در پژوهش، حجم نمونه مورد استفاده از بررسی های کمی متشکل از کارشناسان بودجه دستگاه های اجرائی با استفاده از فرمول کوکران محاسبه و 52 نفر انتخاب گردید. پژوهش حاضر از نگاه هدف، کاربردی؛ از نظر نحوه جمع آوری داده ها، پژوهش توصیفی- پیمایشی؛ و از نگاه نوع داده ها کمی و از نظر زمانی پژوهشی مقطعی محسوب می شود. نتایج پژوهش نشان می دهد که مولفه بودجه ریزی افزایشی در ایران بر مولفه های بودجه ریزی برنامه ای، بودجه ریزی مرکز هزینه، بودجه عملکرد محرک و بودجه بر مبنای صفر ارجحیت و برتری داشته و بودجه ریزی در ایران در عمل افزایشی بوده و نمی توان آن را به معنای واقعی برنامه ای تلقی نمود. پرونده مقاله