این پژوهش به‌منظور مقایسۀ اثربخشی مشاورۀ گروهی مبتنی بر رویکرد وجودی و شناختی ـ رفتاری بر میزان کمرویی دانش‌آموزان پسر دبیرستانی در باروق انجام شد. این پژوهش از نوع آزمایشی با طرح پیش‌آزمون ـ پس‌آزمون با گروه گواه بود. جامعۀ آماری همۀ دانش‌آموزان مدارس متوسطۀ شهر باروق بودند. از میان دبیرستان‌های پسرانه، از طریق نمونه‌گیری خوشه‌ای دو مدرسه انتخاب شد و با اجرای پرسشنامۀ کمرویی سموعی 30 دانش‌آموز که کمرویی بالاتری داشتند انتخاب و به‌صورت تصادفی در سه گروه جایگزین شدند. مشاورۀ گروهی مبتنی بر رویکرد وجودی به مدت هشت جلسه روی یک گروه اجرا شد و روی گروه دیگر هشت جلسۀ رویکرد شناختی ـ رفتاری اجرا شد و گروه گواه مداخله‌ای دریافت نکرد. داده‌ها با استفاده از آزمون تحلیل کوواریانس و شفه، تجزیه و تحلیل شدند. تحلیل کوواریانس نشان داد که بین گروههای مطالعه تفاوت معناداری وجود دارد. آزمون تعقیبی شفه نشان داد که بین گروه گواه و گروه آزمایشی وجودی و نیز بین گروه آزمایشی شناختی ـ رفتاری و گروه گواه تفاوت معناداری وجود دارد و میانگین گروههای آزمایشی وجودی و شناختی ـ رفتاری از گروه گواه بیشتر است (01/0 > P ) . پرونده مقاله