اثربخشی آموزش هنر خوشنویسی بر کاهش میزان اضطراب دانشآموزان دختر دبیرستان
محورهای موضوعی : علوم تربیتی
فاطمه اسمعیل طلایی
1
(
کارشناسی ارشد مشاورهی مدرسه دانشگاه علامه طباطبایی
)
عبداالله شفیع آبادی
2
(
استاد گروه مشاوره و قائم مقام آموزشی دانشگاه علامه طباطبایی.
)
حسین سلیمی
3
(
عضو هیات علمی دانشگاه علامه طباطبایی
)
کلید واژه: اضطراب, هنردرمانی, خوشنویسی, آموزش خوشنویسی,
چکیده مقاله :
پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی هنر خوشنویسی بر کاهشاضطراب دانشآموزان دختر سال اول مقطع متوسطه منطقه یک آموزش و پرورششهر تهران در سال تحصیلی 88 – 89انجام شد. روش پژوهش از نوع نیمهآزمایشی و طرح پژوهش از نوع پیش آزمون – پس آزمون با گروه کنترل بوده است.به منظور اجرای پژوهش از میان دبیرستانهای دخترانه منطقه یک آموزش وپرورش، یک دبیرستان به طور تصادفی انتخاب گردید. سپس صد و پنجاه و چهارنفر از دختران دانشآموز سال اول این دبیرستان با استفاده از پرسشنامه اضطرابزانک مورد ارزیابی قرار گرفتند. پس از آن سی نفر از دانشآموزانی که دارایبیشترین میزان اضطراب بودند انتخاب شدند و بطور تصادفی ساده در دو گروهپانزده نفری آزمایش و کنترل قرار گرفتند. به گروه آزمایش، ده جلسه هنرخوشنویسی، هر جلسه بیست و پنج دقیقه برای هر فرد، آموزش داده شد و به پانزدهنفر دیگر به عنوان گروه کنترل هیچ نوع آموزشی داده نشد. پس از اجرای برنامهمداخلهای و تکمیل مجدد پرسشنامه مذکور توسط دو گروه آزمایش و کنترلدادههای جمعآوری شده در پیش آزمون و پس آزمون از طریق تحلیل کواریانس مورد ارزیابی و تحلیل قرار گرفتند. نتایج به دست آمده نشان داد که تفاوت معناداریبین دو گروه آزمایش و کنترل وجود داشت که بیانگر اثر بخش بودن آموزش هنرخوشنویسی بر کاهش میزان اضطراب میباشد.
The participants were a group of students studying in Tehran, the firstdistrict, in the academic year 1388-1389. The school was randomlyselected. The research design was an quasi-experimental design, withpre-test and post-test. The subjects were randomly assigned toexperimental and control group. Using Zang self rating anxiety scale,the anxiety level of 154 students was evaluated. Thirty students whohad the highest level of anxiety were randomly assigned to theintervention (n =15) and control (n = 15) groups. The interventiongroup received 10 sessions of calligraphy training (every session 25minutes for each student) and the control group received no training.At the end, both groups were given the same questionnaire as the posttest. The results of the pre-test and post-test were analyzed usingcovariance. The significant decrease in the anxiety level of the studygroup suggested a positive role for calligraphy in reducing anxiety.
_||_
