در شرکت هایی که افشای ریسک آنها محافظه کارانه است برای افشای اخبار خوب مرتبط با ریسک تأییدپذیری بیشتری لازم بوده و برای افشای اخبار بد ریسک، استاندارد پایین تری از تأییدپذیری لازم است. هدف از این پژوهش، ارائه مدلی برای سنجش محافظه کاری در افشای ریسک با در نظر گرفتن ویژگی های خاص شرکت ها می باشد. جامعه آماری پژوهش، شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران و دوره زمانی پژوهش از ابتدای سال 1388 تا پایان سال 1397 می باشد. برای این منظور و با استفاده از رابطه نامتقارن بین ریسک نامطلوب و لحن افشای ریسک، مدلی برای سنجش محافظه کاری در افشای ریسک ارائه شد. برازش این مدل نشان داد که مدیران شرکت ها در افشای ریسک های شرکت محافظه کارانه عمل می کنند. همچنین به منظور ارائه مدلی برای سنجش محافظه کاری در افشای ریسک برای یک شرکت در یک دوره زمانی خاص، پس از آزمون های لازم برای تشخیص ویژگی های تأثیرگذار بر محافظه کاری در افشای ریسک، سه ویژگی اهرم مالی، فرصت های رشد و مالکیت نهادی به مدل اولیه سنجش محافظه کاری اضافه شد و این مدل بر اساس ویژگی های خاص شرکت ها تعدیل گردید. برازش این مدل نشان داد که اهرم مالی و فرصت های رشد، محافظه کاری در افشای ریسک را افزایش داده و مالکیت نهادی منجر به کاهش محافظه کاری در افشای ریسک می شود. پرونده مقاله

هدف از پژوهش حاضر تعیین الگوئی بهینه برای کیفیت گزارشگری مالی از دید گروه های ذینفع می‌باشد. در این پژوهش متغیرهای موثر بر کیفیت گزارشگری مالی که از طریق مصاحبه با گروه‌های ذینفع ( تهیه کنندگان، حسابرسان، سهامداران و پژوهشگران ) به روش تئوری زمینه‌بنیان استخراج شده، بر روی سه شاخص ارزیابی کیفیت گزارشگری مالی مبتنی بر مدل تعدیل‌شده جونز (1995)، مدل تعدیل‌شده دچو و دیچو (2002) و مدل فرانسیس و همکاران (2005) بر روی نمونه‌ای متشکل از 120 شرکت پذیرفته شده بورس اوراق بهادار تهران برازش گردید. تا از این طریق مشخص گردد کدام متغیرهای مدنظر گروه های ذینفع می تواند به نحو مطلوب کیفیت گزارشگری مالی را تبیین نماید. نتایج نشان داد که عوامل موثر از دیدگاه گروه ها ، متفاوت می باشند و تفاوت بین دیدگاه های گروه های ذینفع مشهود است . پس از تعیین خطای نوع اول و دوم با توجه به اینکه مدل تبیین کیفیت گزارشگری مالی از دیدگاه حسابرسان دارای کمترین خطا بود . پرونده مقاله

در این پژوهش الگویی برای اندازه‌گیری کارایی سرمایه گذاری در شرکت‌های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران ارائه شده است. از این رو، با مطالعه پژوهش‌های پیشین در زمینه کارایی سرمایه گذاری، 17 متغیر اثرگذار بر کارایی سرمایه گذاری به منظور ارائه مدل بهینه سرمایه گذاری انتخاب شده که با استفاده از پنل دیتا و نرم افزارهای ایوز یک مدل بهینه کارایی سرمایه گذاری بر مبنای جریان وجه نقد ناشی از فعالیتهای سرمایه گذاری برآورد گردیده است. جامعه آماری پژوهش شامل 129 شرکت پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار طی سال‌های 1386تا 1396 می باشد. در نهایت، مدل تهیه شده با نام اختصار ineff با 11 متغیر اندازه شرکت، اهرم مالی، سن شرکت، کیوتوبین، رشد فروش، بازده دارایی‌ها، نسبت سودعملیاتی به کل دارایی‌ها، نسبت جریان نقد عملیاتی به کل دارایی‌ها، نقدشوندگی سهام، انحراف معیار جریان‌های نقد عملیاتی و نسبت نقدی به دلیل معناداری بر میزان وجه ‌نقد صرف شده در فعالیت‌های سرمایه گذاری ارائه شده است. نتایج این پژوهش ارائه مدلی به منظور اندازه گیری کارایی سرمایه گذاری به منظور تصمیم گیری در رابطه با سرمایه گذاری است. پرونده مقاله

با توجه به محدودیت منابع و در نتیجه اهمیت روز افزون افزایش کارایی سرمایه‌گذاری و همچنین نقش مهم سرمایه در گردش در تداوم فعالیت بنگاه های اقتصادی، در این تحقیق به بررسی رابطه محدودیت مالی با کارایی سرمایه‌گذاری و استراتژی سرمایه در گردش پرداخته می‌شود. در این راستا اطلاعات مالی 171 شرکت در طی دوره زمانی90 تا 95 بررسی شده است. بر اساس تحلیل‌های صورت گرفته در فرضیه اول مشخص شد که محدودیت مالی بر ناکارایی سرمایه‌گذاری تاثیر مثبت و معناداری دارد. در فرضیه دوم مشخص گردید که بین محدودیت مالی و سیاست‌های انتخابی سرمایه در گردش رابطه‌ای معنی‌دار وجود ندارد. فرضیه سوم بیانگرآن است که بین محدودیت مالی و ناکارایی سرمایه‌گذاری در شرکت‌هایی که استراتژی جسورانه را بکار می‌برند رابطه ای مثبت و معنادار مشاهده می‌شود و نهایتاً در فرضیه چهارم مشخص گردید بین محدودیت مالی و ناکارایی سرمایه‌گذاری در شرکت‌هایی که استراتژی محافظه کارانه را بکار می‌برند رابطه ای معنادارمشاهده نمی‌شود.نتایج کلی بیان می‌کند که محدودیت در تامین منابع، موجب انحراف از سرمایه گذاری مطلوب می شود. همچنین تاثیر نامطلوب محدودیت مالی بر کارایی سرمایه گذاری تنها برای شرکت هایی که دارای استراتژی جسورانه سرمایه در گردش هستند رخ می دهد و این تاثیر در شرکت هایی با استراتژی محافظه کارانه مشاهده نمی شود. پرونده مقاله

در هر اقتصادی پس ا انداز و سرمایه گذاری دو عاملی هستند که رشد اقتصادی را به دنبال خواهند داشت به طور واضح تر این کیفیت تبدیل پس انداز به سرمایه گذاری است که تعیین کننده رشد اقتصادی است در حقیقت اگر پس اندازهای جامعه به بنگاههایی سرازیر شوند که توان ایجاد حداکثر بازده را داشته باشند از یک طرف باعث افزایش رفاه سرمایه گذار شده از طرف دیگر باعث افزایش سودآوری و بهبود توان بنگاه مورد نظر می شود و نهایتاً رشد اقتصادی جامعه به وجود میآید و همچنین از آنجا که هزینه سرمایه به عنوان معیار و ملاکی در تصمیمات سرمایه گذاری ایجاد ساختار بهینه ،سرمایه اندازه گیری شاخصهای عملکرد و تنزیل جریانهای نقدی آتی جهت تعیین ارزش دارای اهمیت میباشد. لذا شناخت عوامل اثر گذار بر هزینه سرمایه شرکتها و یافتن راههائی برای کنترل و کاهش این هزینه ضروری می نماید. از طرف دیگر، تصمیم جدی کشور برای واگذاری شرکتهای دولتی به بخش خصوصی اهمیت کیفیت سرمایه گذاری و به دنبال آن اهمیت افشاء و درک رفتار افشاء شرکتها را دو چندان کرده است. لذا در تحقیق حاضر به بررسی تاثیر بر هزینه سرمایه شرکتهای پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران پرداخته ایم. با توجه به متمایز بودن ماهیت افشاء اطلاعات اختیاری و اجباری اثر افشاء اطلاعات اختیاری و اثر افشاء اطلاعات اجباری جداگانه . بر هزینه سرمایه بررسی شده است؛ لذا دادههای مربوط به ١٢٤ شرکت پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران در دوره زمانی ۹ ساله ۱۳۸۲ - ۱۳۹۰ جمع آوری و مورد بررسی قرار گرفته است. برای تعیین تاثیر مذکور از مدل رگرسیونی چند متغیره مبنی بر داده های تابلویی در طی دوره ۹ ساله پژوهش استفاده شده است. به طور کلی نتایج حاصل از مدلهای رگرسیونی بیانگر است که افشاء اطلاعات بر هزینه سرمایه شرکتهای پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران تاثیر نمی گذارد. پرونده مقاله