شوری یکی از اصلی ترین تنش های محیطی است که جوانه زنی و استقرار گیاهچه را تحت تاثیر قرار می‌دهد. این پژوهش به‌منظور تعیین اثر پیش تیمار با تسریع کنند ها بر بهبود جوانه زنی بذرهای سرخارگل در شرایط تنش شوری به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی در سه تکرار در آزمایشگاه تکنولوژی بذر دانشکده کشاورزی دانشگاه شاهد انجام شد. پیش تیمار بذر با جیبرلیک اسید 500 قسمت در میلیون به‌مدت 48 ساعت، نیترات پتاسیم 2/0 درصد به‌مدت 72 ساعت و پیش‌تیمار آبی به‌مدت 24 ساعت بر جوانه زنی و مصرف مواد ذخیره ای بذر سرخارگل در شرایط تنش شوری انجام شد. چهار سطح تنش شوری صفر، 3، 6 و 9 دسی‌زیمنس بر متر اعمال شد. اثر متقابل پیش تیمار و تنش شوری بر درصد و سرعت جوانه زنی، طول ریشه چه و ساقه چه، وزن خشک ریشه چه و ساقه چه و شاخص بنیه بذر معنی دار بود. میزان شاخص جوانه زنی با افزایش تنش شوری کاهش یافت به‌طوری که در نه دسی زیمنس بر متر به صفر رسید. اما با پیش تیمار جیبرلیک اسید 500 قسمت در میلیون تحت شرایط تنش شوری سه دسی زیمنس بر متر همراه با افزایش جذب آب در گیاه از اثرات منفی تنش شوری کاسته، در نتیجه موجب بهبود درصد جوانه زنی، طول ریشه‌چه، طول ساقه‌چه، و وزن خشک ریشه و ساقه و شاخص بنیه بذر میگردد به طور کلی اعمال پیش تیمار نیترات پتاسیم و جیبرلیک اسید جهت حصول بالاترین ویژگی های جوانه زنی و حداکثر عملکرد ماده خشک در شرایط شوری بذر سرخارگل توصیه می شود. پرونده مقاله

تنش شوری یک عامل محیطی محدود کننده تولید محصول در گیاهان است و امروزه به‌عنوان یک مشکل روز افزون در کشاورزی مطرح است. به‌منظور بررسی تاثیر هیدرو پرایمینگ بذر بر برخی خصوصیات بذرهای سرخارگل و کاسنی آزمایشی در آزمایشگاه علوم و تکنولوژی بذر دانشکده کشاورزی دانشگاه شاهد در بهار 1394 به‌صورت فاکتوریل بر مبنای طرح کاملا تصادفی با 3 تکرار اجرا شد. در این تحقیق سه عامل مورد بررسی قرار گرفت، عامل اول هیدروپرایمینگ با آب مقطر در سه زمان (شاهد، 10 و 20) و عامل دوم تنش شوری که شامل پنچ سطح (صفر، 3، 6، 9 و 12) دسی‌زیمنس‌بر‌متر نمک طبیعی دریاچه قم و استفاده از بذرهای دو گیاه کاسنی و سرخارگل بود. نتایج مقایسه میانگین نشان داد که در بذرهای هیدروپرایم شده 10 ساعته سرخارگل حداکثر جوانه‌ زنی (91/66 درصد) و سرعت جوانه‌ زنی (79/68بذر در ساعت) در تنش شوری 6 دسی‌ زیمنس ‌بر‌متر نسبت به کاسنی داشت. نتایج افزایش مقدار طول ریشه‌چه (1/33سانتی‌متر) و ساقه‌چه (1/49سانتی‌متر) بذرهای هیدرو پرایم شده 10 ساعت سرخارگل در سطح شوری 6 دسی‌ زیمنس‌ ر‌متر را نسبت به کاسنی نشان داد. مقدار شاخص بنیه بذرهای هیدرو پرایم شده 10 ساعت سرخارگل (357) در سطح شوری 6 دسی‌ زیمنس ‌بر‌مترنسبت به کاسنی مشاهده شد. بذرهای هیدرو پرایم شده 10ساعت سرخارگل بیشترین محتوای پرولین ریشه‌ چه (24/1 میکرومول بر گرم بر وزن تر) و ساقه‌ چه (1/3 میکرو مول بر گرم وزن تر) را در سطح شوری 12 دسی‌ زیمنس ‌بر‌متر نسبت به کاسنی داشت. پرونده مقاله

شوری یکی از اصلی ترین تنش های محیطی است که جوانه زنی و استقرار گیاهچه را تحت تاثیر قرار می‌دهد. این پژوهش به‌منظور تعیین اثر پیش تیمار با تسریع کنند ها بر بهبود جوانه زنی بذرهای سرخارگل در شرایط تنش شوری به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی در سه تکرار در آزمایشگاه تکنولوژی بذر دانشکده کشاورزی دانشگاه شاهد انجام شد. پیش تیمار بذر با جیبرلیک اسید 500 قسمت در میلیون به‌مدت 48 ساعت، نیترات پتاسیم 2/0 درصد به‌مدت 72 ساعت و پیش‌تیمار آبی به‌مدت 24 ساعت بر جوانه زنی و مصرف مواد ذخیره ای بذر سرخارگل در شرایط تنش شوری انجام شد. چهار سطح تنش شوری صفر، 3، 6 و 9 دسی‌زیمنس بر متر اعمال شد. اثر متقابل پیش تیمار و تنش شوری بر درصد و سرعت جوانه زنی، طول ریشه چه و ساقه چه، وزن خشک ریشه چه و ساقه چه و شاخص بنیه بذر معنی دار بود. میزان شاخص جوانه زنی با افزایش تنش شوری کاهش یافت به‌طوری که در نه دسی زیمنس بر متر به صفر رسید. اما با پیش تیمار جیبرلیک اسید 500 قسمت در میلیون تحت شرایط تنش شوری سه دسی زیمنس بر متر همراه با افزایش جذب آب در گیاه از اثرات منفی تنش شوری کاسته، در نتیجه موجب بهبود درصد جوانه زنی، طول ریشه‌چه، طول ساقه‌چه، و وزن خشک ریشه و ساقه و شاخص بنیه بذر میگردد به طور کلی اعمال پیش تیمار نیترات پتاسیم و جیبرلیک اسید جهت حصول بالاترین ویژگی های جوانه زنی و حداکثر عملکرد ماده خشک در شرایط شوری بذر سرخارگل توصیه می شود. پرونده مقاله

تنش شوری یک عامل محیطی محدود کننده تولید محصول در گیاهان است و امروزه به‌عنوان یک مشکل روز افزون در کشاورزی مطرح است. به‌منظور بررسی تاثیر هیدرو پرایمینگ بذر بر برخی خصوصیات بذرهای سرخارگل و کاسنی آزمایشی در آزمایشگاه علوم و تکنولوژی بذر دانشکده کشاورزی دانشگاه شاهد در بهار 1394 به‌صورت فاکتوریل بر مبنای طرح کاملا تصادفی با 3 تکرار اجرا شد. در این تحقیق سه عامل مورد بررسی قرار گرفت، عامل اول هیدروپرایمینگ با آب مقطر در سه زمان (شاهد، 10 و 20) و عامل دوم تنش شوری که شامل پنچ سطح (صفر، 3، 6، 9 و 12) دسی‌زیمنس‌بر‌متر نمک طبیعی دریاچه قم و استفاده از بذرهای دو گیاه کاسنی و سرخارگل بود. نتایج مقایسه میانگین نشان داد که در بذرهای هیدروپرایم شده 10 ساعته سرخارگل حداکثر جوانه‌ زنی (91/66 درصد) و سرعت جوانه‌ زنی (79/68بذر در ساعت) در تنش شوری 6 دسی‌ زیمنس ‌بر‌متر نسبت به کاسنی داشت. نتایج افزایش مقدار طول ریشه‌چه (1/33سانتی‌متر) و ساقه‌چه (1/49سانتی‌متر) بذرهای هیدرو پرایم شده 10 ساعت سرخارگل در سطح شوری 6 دسی‌ زیمنس‌ ر‌متر را نسبت به کاسنی نشان داد. مقدار شاخص بنیه بذرهای هیدرو پرایم شده 10 ساعت سرخارگل (357) در سطح شوری 6 دسی‌ زیمنس ‌بر‌مترنسبت به کاسنی مشاهده شد. بذرهای هیدرو پرایم شده 10ساعت سرخارگل بیشترین محتوای پرولین ریشه‌ چه (24/1 میکرومول بر گرم بر وزن تر) و ساقه‌ چه (1/3 میکرو مول بر گرم وزن تر) را در سطح شوری 12 دسی‌ زیمنس ‌بر‌متر نسبت به کاسنی داشت. پرونده مقاله