به منظور بررسی واکنش کلزا به نحوه استفاده از کود نیتروژن، آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار در سال زراعی 95-94 اجرا شد. فاکتور اول دو رقم کلزا (Hayola 401 و RGS003) و فاکتور دوم چهار نحوه اعمال تیمار کود نیتروژن به صورت سرک (F1: سه مرحله کوددهی به صورت پای‌بوته، F2: سه مرحله محلول‌پاشی، F3: چهار مرحله کوددهی پای‌بوته و F4: چهار مرحله محلول‌پاشی) بود. نتایج نشان داد که بیشترین ارتفاع بوته در نمونه‌برداری دوم و سوم با اعمال تیمار F3 و با 144/8 و 161 سانتی‌متر به دست آمد. وزن خشک و سطح برگ در تمام مراحل نمونه‌برداری بیشترین مقدار از اعمال تیمار F3 حاصل شد. همین روند در مورد وزن خشک شاخه‌های جانبی نیز مشاهده شد، به طوری که در مرحله سوم نمونه برداری بیشترین وزن خشک شاخه‌های‌جانبی با مقدار 59/4 گرم در بوته از اعمال تیمار F3 به دست امد. بیشترین عملکرد زیست توده و دانه از اعمال تیمار F3 به ترتیب با مقدار 1029 و 332 گرم در مترمربع به دست آمد. اعمال تیمار F3 در رقم هایولا 401 بیشترین تعداد خورجین (145 خورجین در بوته)، زیست توده (1105 گرم در مترمربع)، عملکرد روغن (121 گرم در متر مربع) و عملکرد دانه با مقدار 358 گرم در متر مربع را داشت. به طورکلی، نتایج نشان داد کلیه شاخص های مورفولوژیکی و عملکردی بوته از تاثیر چهارمرحله کوددهی پایه بوته حاصل شد که رقم هایولا 401 واکنش مثبت بیشتری به این نحو کوددهی را نشان داد. پرونده مقاله

درکشت تأخیری چغندرقند، استفاده از کود نیتروژن و باکتری محرک رشد، می‌توانند در تسریع رشد و جبران زمان از دست ‌رفته، اهمیت زیادی داشته باشند. برای بررسی این موضوع آزمایشی در سال 1397 به‌صورت کرت‌های دو بار خردشده در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی با ۳ تکرار در مزرعه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه فردوسی مشهد انجام شد. عامل‌های مورد مطالعه شامل تاریخ کاشت با دو سطح (تاریخ کاشت معمول و تاریخ کاشت تأخیری) به‌عنوان عامل اصلی، کود نیتروژن با دو سطح مصرف کود نیتروژن بر اساس مقدار توصیه شده (300 کیلوگرم در هکتار) و ۲۵ درصد کمتر از مقدار توصیه شده (225 کیلوگرم در هکتار) به‌عنوان عامل فرعی و باکتری محرک رشد با دو سطح (مایه زنی با باکتری و بدون باکتری) به‌عنوان عامل فرعی فرعی درنظر گرفته شدند. صفات مورد مطالعه شامل شاخص سطح برگ، تجمع ماده خشک کل، سرعت رشد، سرعت رشد نسبی و سرعت فتوسنتز خالص بودند. بررسی این آزمایش نشان داد بیشترین شاخص سطح برگ (05/3)، ماده خشک (2898 گرم بر مترمربع در واحد حرارتی)، سرعت رشد، سرعت رشد نسبی و سرعت فتوسنتز خالص در هر دو تاریخ کاشت معمول و تأخیری، مربوط به تیمار کود نیتروژن براساس توصیه همراه با مایه زنی باکتری بودند. کمترین مقدار این صفات در هر دو تاریخ کاشت با کود نیتروژن ۲۵ درصد کمتر ازتوصیه با عدم مایه زنی باکتری محرک رشد به دست آمدند. عملکرد ریشه نیز در تیمار باکتری محرک رشد در دو تاریخ کاشت معمول و تأخیری نسبت به دیگر تیمارها به طور معنی داری 10 درصد برتری نشان داد. بر این اساس، به نظر می‌رسد در کشت تأخیری برای جبران زمان از دست ‌رفته در گیاه چغندرقند استفاده تلفیقی از کودهای شیمیایی و زیستی مؤثر است. پرونده مقاله

به‌منظور بررسی اثر تلفیقی کودهای آلی و شیمیایی بر خصوصیات رویشی و عملکرد فلفل دلمه ای سبز، آزمایشی در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار در مزرعه تحقیقاتی دانشگاه فردوسی مشهد در سال 1396 اجرا شد. تیمارها شامل شاهد (بدون اضافه کردن هیچ کودی)، کود شیمیایی NPK، کود دامی، ورمی کمپوست، ورمی کمپوست+ شیمیایی، دامی+ شیمیایی، دامی+ ورمی کمپوست و دامی+ ورمی کمپوست+ شیمیایی بود. نتایج نشان داد که اعمال کود تلفیقی دام و شیمیایی سبب افزایش چشمگیری بسیاری از شاخص‌های مورفولوژیکی و اجزای عملکرد در گیاه شد. بیشترین ارتفاع بوته، تعداد برگ، سطح برگ، وزن خشک اندام هوایی، شاخص اسپد، طول میوه، تعداد میوه در بوته و وزن تر میوه در بوته از اعمال تیمار کود دامی به همراه کود شیمیایی به دست آمد. استفاده از کود دام و شیمیایی سبب افزایش 45 درصدی هدایت روزنه نسبت به شاهد شد. بیشترین تعداد حفره در میوه از تیمار ورمی کمپوست و بیشترین قطر میوه از ترکیب کود ورمی کمپوست و کود شیمیایی حاصل شد. به‌طورکلی نتایج نشان داد استفاده توام کود دامی و شیمیایی, به‌دلیل اثر بهبود دهندگی ساختمان فیزیکی و شیمیایی خاک، تحریک برخی میکروارگانیسم ها و در دسترس قرار دادن عناصر غذایی سبب افزایش بسیاری از صفات مورفولوژیکی، اجزای عملکرد و عملکرد فلفل دلمه ای شد. پرونده مقاله

The effect of day lengths (LD1, LD2, and LD3; natural day length, 1.5 and 2.5 hours light more than the natural day length, respectively) and potassium humate treatment (PH1 as control and PH2: 50% of potassium humate) on photosynthesis traits, chlorophyll fluorescence, carbohydrate and total antioxidant capacity of stevia was studied. Under LD3, the following parameters significantly improved: root/shoot (R/S), leaf water content per unit leaf area (LWCA), and leaf weight rate (LWR), while R/S increased by 16% under PH2. A combined application of LD3 with PH2 increased the morphological parameters including, shoot dry weight (SDW) and root weight rate (RWR). Furthermore, this combination resulted in higher growth compared with the LD1/PH1 combination. Also, an increased day length improved stomatal conductance (gs), transpiration rate (E), WUEi, photosynthesis pigments; chlorophyll fluorescence (Fo, Fm, Fv, Fm/Fv), and antioxidant activity. Besides, regardless of the photoperiod treatment, these parameters improved compared to PH1. The impact of LD3 or PH2 on carbohydrate content tended to be greater than the expected impact of LD2 or PH1. Our results suggest that increasing day length and application of potassium humate, both as individual and combined factors, will change the growth of stevia. پرونده مقاله

The most important and sensitive level in the modification of rangelands surrounding the mine is the initial seedling establishment of plants, which often faces failure due to adverse environmental conditions, poor soil nutrients, disturbance of soil different layers and its instability and unstable soil around the mines. New methods of rangeland improvement using biological and non-biological materials (zeolite, superabsorbent and mycorrhiza) and strategies may help to establish plants in the soil around abandoned mines. This research aims to investigate the possibility of improving the primary establishment and growth of Agropyron desertorum in mine areas infected with heavy metals. Initially, seeds were sown in paper pots. After two months, pots were treated with Glomus intraradices, zeolite and superabsorbent along with control. Pots were transplanted in the field in semi-arid lands of East Mashhad cement factory using a completely randomized block design with four replicates in 2016. The plants were irrigated only once for the establishment. Data were collected about establishment rate, plant height, the percentage of mycorrhiza root inoculation and shoot, root and total dry weight. The results showed that the application of mycorrhiza, zeolite and superabsorbent increased plant establishment rate (50, 42 and 25%) and root dry weight (62, 72 and 15%) higher than that for control. Application of the mycorrhiza and zeolite treatments increased plant height (44 and 42%), aboveground dry biomass (51 and 61%) and total dry matter biomass (54 and 66%) higher than that for control treatment. The results showed that mycorrhiza and zeolite treatments had the greatest effect on increasing the initial establishment and improving the growth characteristics of A. desertorum. It was concluded that using zeolite and Glomus intraradices may be effective method for the initial establishment of plants in areas contaminated with heavy metals in the mining area in the semi-arid regions. پرونده مقاله

از آنجایی که هدایت روزنه‌ای (gs) پیوند دهنده‌ی فتوسنتز و تعرق گیاه است، برآورد دقیق آن به منظور اتخاذ عملیات‌های مدیریتی که قادر به افزایش رشد گیاه از طریق مصرف کارآمدتر آب هستند، دارای اهمیت زیادی می‌باشد. در مطالعه‌ی حاضر، از مدل ساده‌ای که مبتنی بر اختلاف دمای میان برگ گیاه و یک سطح مرجع است، به‌منظور برآورد هدایت روزنه‌ای برگ‌های گیاه استفاده شد. این مدل به وسیله داده‌های مربوط به یک آزمایش مزرعه‌ای دو ساله، که طی سال‌های 1392 و 1393 در مزرعه تحقیقاتی دانشگاه فردوسی مشهد بر روی گیاه دارویی کدوی پوست کاغذی به اجرا در آمد، واسنجی و اعتبارسنجی شد. نتایج نشان داد، کارآیی و دقت مدل در شبیه‌سازی هدایت روزنه‌ای برگ‌های کدو تحت شرایطی که بوته‌ها با کمبود نیتروژن مواجه نبودند، بسیار خوب بود. تحت شرایطی که بوته‌های کدو با کمبود نیتروژن مواجه بودند نیز، از طریق معرفی شاخص تغذیه نیتروژن (NNI) و اعمال آن در مدل، کارآیی و دقت مدل تا حد خوب یا بسیار خوب بهبود یافت. اختلاف نسبی بین میانگین مقادیر شبیه‌سازی شده و اندازه‌گیری شده‌ی هدایت روزنه‌ای برای تیمارهای بدون کمبود نیتروژن، 1/1 تا 5/2 درصد و برای تیمارهای با کمبود نیتروژن، 8/2 تا 5 درصد بود. بنابراین، مدل مورد استفاده در این مطالعه، به دلیل دقت نسبتاً بالا، ساده بودن و نیاز داشتن به داده‌های ورودی اندک، گزینه‌ای مناسب جهت استفاده در مدل‌های گیاهی مبتنی بر هدایت روزنه‌ای می‌باشد. پرونده مقاله