پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش میانجی خودپنداره ی تحصیلی در رابطه ی بین الگوهای ارتباطی خانواده با انگیزه ی پیشرفت انجام پذیرفت. پژوهش حاضر از نوع همبستگی است. جامعه آماری پژوهش، دانشجویان دانشگاه شهید باهنر کرمان به تعداد 12947 نفر بودند که از بین آن ها 380 نفر (150 پسر، 230 دختر) به روش خوشه‌ای چند مرحله ای انتخاب شدند. شرکت کنندگان پرسشنامه های الگوهای ارتباطی خانواده (فیتزپاتریک و ریچی، 1997)، خودپنداره ی تحصیلی (لی یو و وانگ، 2005)، انگیزه ی پیشرفت (هرمنس، 1970) را تکمیل کردند. داده ها با استفاده از آمار توصیفی و آزمون تحلیل مسیر مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. نتایج حاکی از آن بود که الگوهای ارتباطی خانواده به‌طور مثبت و معنی دار پیش‌بینی کننده خودپنداره ی تحصیلی می‌باشد و خودپنداره ی تحصیلی نیز به‌طور مثبت و معنی دار انگیزه ی پیشرفت را پیش‌بینی می‌کند. الگوهای ارتباطی از طریق متغیر واسطه‌ای خودپنداره ی تحصیلی نیز انگیزه ی پیشرفت را پیش‌بینی می‌کند. درنتیجه ی بیشتر بودن اثرات کلی دو مسیر مستقیم و غیر مستقیم ابعاد الگوهای ارتباطی خانواده و خودپنداره ی تحصیلی یک نقش میانجی‌گری نسبی برای خودپنداره ی تحصیلی بین الگوهای ارتباطی با انگیزه ی پیشرفت وجود دارد. نتیجه گرفته می شود که می توان با آموزش و توجه بیشتر به روابط بین خانواده و خودپنداره افراد در افزایش انگیزه ی پیشرفت، بهره گرفت. پرونده مقاله

هدف این پژوهش تعیین نقش واسطه‌ای خودفریبی در ارتباط بین ذهن‌آگاهی و امنیت اجتماعی بود. پژوهش از نوع همبستگی بود و شرکت‌کنندگان 300 نفر از دانشجویان (160 دختر و 140 پسر) دورۀ کارشناسی دانشگاه شیراز بودند که به شیوۀ نمونه‌برداری تصادفی خوشه‌ای چندمرحله‌ای انتخاب شدند و به مقیاس ذهن‌آگاهی (دروتمن، گالوب، اوگانیسان و رید، 2018)، پرسشنامه خودفریبی (سیرونت، هررو، ویلامورال و رودریگز، 2019) و مقیاس امنیت اجتماعی (گیلبرت، مک‌اوان، بلوی، میلز و گیل، 2009) پاسخ دادند. به منظور تحلیل مدل پژوهش از مدل‌یابی معادلات ساختاری استفاده شد. نتایج نشان‌دهندۀ رابطۀ منفی و معنادار ذهن‌آگاهی و خودفریبی، رابطۀ منفی و معنادار خودفریبی و امنیت اجتماعی و رابطۀ مثبت و معنادار ذهن‌آگاهی و امنیت اجتماعی بود. هم‌چنین خودفریبی در ارتباط بین ذهن‌آگاهی و امنیت اجتماعی نقش واسطه‌گری داشت. درمجموع یافته‌های این پژوهش نشان می‌دهد که بهبود ذهن‌آگاهی دانشجویان و کاهش خودفریبی آنان می‌تواند باعث افزایش امنیت اجتماعی در آنان می‌شود. پرونده مقاله

خلق افسرده، به گونه‌های مختلف فرایندهای شناختی اعم از تفکر پیچیده، حل مساله، حافظه، خلاقیت و به ویژه توجه و رمز گردانی اطلاعات را تحت تاثیر قرار می‌دهد. هدف پژوهش حاضر، مقایسه ی نحوه ی اختصاص توجه به محرک‌های مرتبط و نامرتبط خنثی در خلق افسرده‌ی القایی و غیر افسرده بود. بدین منظور، طی یک پژوهش مقایسه ای با مداخلات آزمایشی، 89 نفر، از دانشجویان غیر افسرده ی دانشگاه آزاد اسلامی اهواز و دانشجویان کارشناسی رشته ی روان شناسی دانشگاه شهید باهنر کرمان طی یک غربالگری انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه کاربندی شدند. یکی از گروهها مورد القای افسردگی قرار گرفت و توجه متمرکز افراد با استفاده از تکلیف بازشناسی الگوهای مکعب ها و توجه نامتمرکز اندازه گیری شد. تحلیل واریانس نمرات نشان داد که در اختصاص توجه به محرک‌های مرتبط، تفاوت معناداری بین گروهها وجود ندارد اما، میزان توجه به محرک‌های نامرتبط در افراد گروه افسرده- القایی بیشتر از گروه غیر افسرده بود. یافته‌ها نشان می دهد که شیوه ی توجه نامتمرکز علاوه بر خلق افسرده در شرایط با خلق افسرده القایی نیز وجود دارد. پرونده مقاله