کشت مخلوط محصولات علوفه ای و استفاده تلفیقی از کودهای آلی و شیمیایی از اهمیت خاصی برخوردار می باشد. به منظور بررسی صفات کمی و کیفی کشت مخلوط ذرت و خلرتحت تاثیر کودهای آلی، زیستی و شیمیایی آزمایشی به صورت فاکتوریل بر پایه طرح بلوک های کامل تصادفی با 3 تکرار در مزرعه یالیان قزوین در دو سال زراعی 1392 و 1393 انجام شد. سطوح کشت شامل : ذرت خالص،کشت مخلوط ذرت وافزایشی خلر (25% تراکم خلر خالص)،کشت مخلوط ذرت و افزایشی خلر (50% تراکم خلر خالص) و خلر خالص، سطوح کودی شامل: شیمیایی (پایه و سرک)، کود دامی گاوی (پایه) و مرغی سرک، کود دامی گاوی (پایه) و شیمیایی سرک و کود دامی گاوی (پایه) و شیمیایی (سرک و محلول پاشی)، در سه تیمار اخیر به همراه تلقیح بذر ذرت و خلر با ازتوباکتر و استفاده از مایکوریز در بستر کشت بودند. نتایج نشان داد که بیشترین میزان علوفه ذرت با عملکرد 84230 کیلوگرم در هکتار از تیمار ذرت خلر 50% دامی شیمیایی تولید گردید. کشت مخلوط یک روش مناسب برای تولید محصول است و کمیت تولید را نسبت به کشت های خالص افزایش می دهد. بیشترین میزان علوفه خلر با عملکرد 46020 کیلوگرم در هکتار به دلیل نفوذ بیشتر نور درکانوپی و عدم رقابت با ذرت، از تیمارخلر خالص دامی- شیمیایی تولید شد. بیشترین میزان کربوهیدرات از تیمار ذرت خالص شیمیایی- شیمیایی با میانگین 59/30 درصد، بیشترین میزان پروتئین خام با میانگین 75/24 درصد از تیمار خلر خالص شیمیایی حاصل شد. بیشترین قابلیت هضم ماده خشک و علوفه ای با کیفیت بالاتر با میانگین 08/ 68 درصد از تیمار ذرت خلر 25% دامی- شیمیایی به دست آمد. کشت مخلوط وکاربرد توام کود های شیمیایی و آلی سبب بهبود کمی و کیفی عملکرد علوفه گردید. پرونده مقاله

این آزمایش در سال های زراعی 90-1389 و 91-1390 به منظور مطالعه اثر سطوح مختلف کودهای حاوی نیتروژن، آبیاری نرمال و قطع آبیاری در مرحله پر شدن دانه بر عملکرد، برخی اجزای عملکرد و موسیلاژ اسفرزه، در ایستگاه تحقیقات کشاورزی اسماعیل آباد قزوین انجام گرفت. این پژوهش به صورت دو آزمایش جداگانه در هر سال و هر آزمایش به صورت کرت های خرد شده بر پایه طرح بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار انجام گرفت. آزمایش ها در دو سال متوالی تکرار و نهایتاً با استفاده از تجزیه مرکب نتایج پژوهش مشخص گردید. پلات های اصلی شامل آبیاری نرمال و قطع آبیاری در مرحله پر شدن دانه و پلات های فرعی شامل کودهای حاوی نیتروژن (ورمی کمپوست، کود دامی و کود شیمیایی نیتروژنی اوره) هر یک در سه سطح به میزان 30، 60 و 90 کیلوگرم در هکتار نیتروژن خالص به کار برده شدند. اثرات آبیاری و کودهای حاوی نیتروژن بر عملکرد موسیلاژ (01/0P≤) و درصد موسیلاژ (05/0P≤) معنی دار بود. اثرات متقابل آبیاری × کودهای حاوی نیتروژن بر عملکرد بیولوژیک و محتوای نسبی آب (05/0P≤)، عملکرد دانه و وزن هزار دانه (01/0P≤) معنی دار شد. طبق نتایج این تحقیق؛ بالاترین سطح کاربرد ورمی کمپوست (90 کیلوگرم در هکتار نیتروژن خالص) در شرایط آبیاری نرمال، نتایج بهتری را در تولید گیاه اسفرزه نشان داد. پرونده مقاله

In order to investigate the effect of foliar application of iron (Fe), zinc (Zn) and boron (B) on grain yield and some physiological characteristics of soybeans under water stress, two separate experiments were conducted in a randomized complete block design with eight treatments in three replications in Aleshtar, Lorestan, during 2013-2014 and 2014-2015. In one experiment, irrigation was performed after 50 mm of evaporation and in the second experiment, irrigation was performed after 100 mm of evaporation from the Class A evaporation pan. Experimental treatments included: spraying of pure water, Zn, Fe, B, Zn + Fe, Zn + B, Fe + B and Zn + Fe + B. The results of variance analysis showed that the effects of irrigation and foliar application were significant on grain yield, proline content, soluble sugars, chlorophyll a, chlorophyll b, PWC and anthocyanin. The water stress resulted to increase proline content under water stress condition compared with normal irrigation. Water stress also was led to decrease grain yield (30%). The most grain yield was related to normal irrigation treatment (2070.5 kg.ha-1) and foliar application of Zn + Fe + B (2200.1 kg.ha-1). پرونده مقاله

به منظور بررسی تاثیر محلولپاشی عناصر ریزمغذی آهن، روی و بُر در دو رژیم مختلف آبیاری بر خصوصیات زراعی سویا لاین M9، آزمایشی به صورت طرح پایه بلوک های کامل تصادفی با 8 تیمار در 3 تکرار در منطقه الشتر، استان لرستان طی دو سال زراعی 1393-1392/1394-1393 به صورت دو آزمایش جداگانه انجام گردید. در آزمایش اول، آبیاری بعد از 50 میلی مترتبخیر از تشتک و در آزمایش دوم آبیاری بعد از 100 میلی مترتبخیر از تشتک انجام گرفت. عناصر ریزمغذی شامل عدم محلول پاشی ریزمغذی، محلولپاشی عناصر ریزمغذی روی، آهن، بُر، روی+آهن، روی+بُر، آهن+ بُر و روی+آهن+ بُر بودند. نتایج نشان داد اثر آبیاری بر صفات ارتفاع بوته، تعداد گره، تعداد غلاف در بوته، وزن هزار دانه، عملکرد روغن و عملکرد دانه در سطح احتمال یک درصد معنی دار بود. اثر محلول پاشی عناصر ریزمغذی بر صفات ارتفاع بوته، تعداد گره، تعداد غلاف در بوته، تعداد دانه در غلاف، وزن هزار دانه و عملکرد دانه در سطح احتمال یک درصد و بر صفت تعداد ساقه جانبی در سطح احتمال پنج درصد معنی‌دار گردید. بیشترین عملکرد دانه مربوط به تیمار آبیاری پس از 50 میلی‌مترتبخیر از تشتک و محلول پاشی توام عناصر ریزمغذی روی، آهن و بُر با میانگین 2561 کیلوگرم در هکتار و کمترین عملکرد دانه مربوط به تیمار پس از 100 میلی‌مترتبخیر از تشتک و عدم محلولپاشی عناصر ریزمغذی با میانگین 1086 کیلوگرم در هکتار بود. پرونده مقاله

این تحقیق در فصل زراعی 1395-1394 در شهرستان رشت (بخش سنگر) با هدف بررسی تأثیر تنش کم آبی و روش‌های مختلف کشت مستقیم بر رشد و عملکرد برنج اجرا شد. به این منظور آزمایشی به صورت اسپلیت پلات در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در چهار تکرار انجام شد. عوامل آزمایشی شامل: آبیاری در 2 سطح شامل: I1: ارتفاع آب بطور دائم 2 سانتیمتر به بالا و I2: فقط نم دار (کم آبیاری)، و روش‌های کشت مستقیم در 4 سطح شامل: S1: کشت کپه‌ای، S2: کشت خطی، S3: کشت پخشی و S4: شاهد (نشاء کاری) بوددند. نتایج نشان داد که آبیاری و روش کشت تأثیر معنی‌داری در سطح یک درصد بر تعداد پنجه موثر در واحد سطح داشت. اما اثر متقابل تیمارها بر صفت مذکور معنی دار نبود. بررسی جدول مقایسه میانگین ها نشان داد که آبیاری مطلوب با میانگین 1447 پنجه موثر در واحد سطح نسبت به کم آبیاری برتری معنی داری از لحاظ آماری داشت. نتایج همچنین نشان داد که استفاده از روش‌های کشت مستقیم (پخشی، کپه ای و خطی) نسبت به شاهد برتری معنی داری داشتند و همگی در یک گروه آماری قرار گرفتند. نتایج اثرمتقابل تیمارها بر عملکرد دانه نیز نشان داد که در شرایط آبیاری مطلوب روش کشت نشایی (شاهد) با میانگین 3314 کیلوگرم در هکتار بیشترین عملکرد دانه را داشت، اما در شرایط تنش رطوبتی روش کشت کپه‌ای با میانگین 2054 کیلوگرم در هکتار نسبت به سایر تیمارها برتری معنی داری داشت. پرونده مقاله

این تحقیق در فصل زراعی 1395-1394 در شهرستان رشت (بخش سنگر) با هدف بررسی تأثیر تنش کم آبی و روش های مختلف کشت مستقیم بر رشد و عملکرد برنج اجرا شد. به این منظور آزمایشی به صورت اسپلیت پلات در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در چهار تکرار انجام شد. عوامل آزمایشی شامل: آبیاری در 2 سطح شامل: I1: ارتفاع آب بطور دائم 2 سانتیمتر به بالا و I2: فقط نم دار (کم آبیاری)، و روش های کشت مستقیم در 4 سطح شامل: S1: کشت کپه ای، S2: کشت خطی، S3: کشت پخشی و S4: شاهد (نشاء کاری) بوددند. نتایج نشان داد که آبیاری و روش کشت تأثیر معنی داری در سطح یک درصد بر تعداد پنجه موثر در واحد سطح داشت. اما اثر متقابل تیمارها بر صفت مذکور معنی دار نبود. بررسی جدول مقایسه میانگین ها نشان داد که آبیاری مطلوب با میانگین 1447 پنجه موثر در واحد سطح نسبت به کم آبیاری برتری معنی داری از لحاظ آماری داشت. نتایج همچنین نشان داد که استفاده از روش های کشت مستقیم (پخشی، کپه ای و خطی) نسبت به شاهد برتری معنی داری داشتند و همگی در یک گروه آماری قرار گرفتند. نتایج اثرمتقابل تیمارها بر عملکرد دانه نیز نشان داد که در شرایط آبیاری مطلوب روش کشت نشایی (شاهد) با میانگین 3314 کیلوگرم در هکتار بیشترین عملکرد دانه را داشت، اما در شرایط تنش رطوبتی روش کشت کپه ای با میانگین 2054 کیلوگرم در هکتار نسبت به سایر تیمارها برتری معنی داری داشت. پرونده مقاله

به منظور بررسی تاثیر منابع کود نیتروژن و سولفات روی بر عملکرد گیاه دارویی همیشه بهار آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با 3 تکرار در تاکستان در سال 1390 انجام شد. فاکتورهای آزمایش شامل منابع کود نیتروژن (کود دامی و کود اوره) با 4 سطح، 0 تن کود دامی + 120 کیلوگرم اوره در هکتار، 10 تن کود دامی + 90 کیلوگرم اوره، 20 تن کود دامی + 60 کیلوگرم اوره ، 30 تن کود دامی + 30 کیلوگرم اوره و 40 تن کود دامی + 0 کیلوگرم اوره و سولفات روی با 3 سطح، عدم محلول پاشی، 1 بار محلول پاشی و 2 بار محلول پاشی مقدار توصیه شده بودند.نتایج نشان دادند که عامل منابع مختلف کود اوره بر قطر کاپیتول،تعداد دانه در گیاه و شاخص برداشت گل تاثیر معنی داری داشت اما بر شاخص برداشت دانه تاثیر معنی داری نشان نداد .همچنین عامل مصرف کود سولفات روی بر قطر کاپیتول و تعداد دانه در گیاه اثر معنی داری را نشان دادا ولی برروی شاخص برداشت دانه و شاخص برداشت گل تاثیر معنی داری نداشت .همچنین نتایج نشان دادند که اثر متقابل منابع مختلف کود اوره و مصرف سولفات روی بر تعداد دانه در گیاه معنی دار شده است. پرونده مقاله

آزمایشی به منظور بررسی تأثیر کاربرد سیستم های مختلف تغذیه ای ازته و کود زیستی بر عملکرد و اجزای عملکرد دانه آفتابگردان بصورت اسپلیت پلات در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در شهرستان بوئین زهرا در سه تکرار انجام شد. سطوح نیتروژن به عنوان فاکتور اصلی در پنج سطح شامل: N1 : معرف تیمار 100% مصرف نیتروژن (326 کیلوگرم در هکتار اوره)، N2 : تیمار 80% نیتروژن (260 کیلوگرم در هکتار اوره)، N3 : مصرف 60% نیتروژن (195 کیلوگرم در هکتار اوره)، N4 : مصرف 80% نیتروژن و 20% کود دامی (3/1 تن در هکتار) و N5 : مصرف 60% کود نیتروژن و 40% کود دامی (6/2 تن در هکتار) و کاربرد باکتری آزوسپریلیوم به عنوان فاکتور فرعی در چهار سطح شامل: B1 : عدم کاربرد باکتری آزوسپیریلیوم B2 : تلقیح با باکتری آزوسپیریلیوم، B3 : محلول پاشی باکتری آزوسپیریلیوم، B4 : تلقیح به همراه محلول پاشی باکتری آزوسپیریلیوم در نظر گرفته شدند. نتایج آزمایش نشان داد که تیمارهای کود دهی نیتروژن و آزوسپریلیوم اثر معنی داری بر صفات مورد آزمون داشتند. به طوری که تیمار 100% مصرف نیتروژن از منبع اوره بیشترین تعداد دانه در طبق را داشت. همچنین تیمار تلقیح به همراه محلول پاشی آزوسپیریلیوم بیشترین تعداد دانه در طبق را به همراه داشت. همینطور نتایج نشان داد که تیمار 100% مصرف نیتروژن از منبع اوره و مصرف 60% کود نیتروژنه از منبع اوره و 40% کود دامی بالاترین عملکرد دانه را دارا بودند. تیمارهای محلول پاشی و نیز تلقیح بذری + محلول پاشی آزوسپریلیوم بیشترین عملکرد دانه را داشتند که در یک گروه آماری مشترک قرار گرفتند. پرونده مقاله

تشخیص وضعیت رشد گیاهان دارویی در شرایط مختلف آبیاری و تنش خشکی میتواند راهنمای کشت گیاهان مقاوم در مناطق خشک یا کم آب باشد. جهت ارزیابی تأثیر کود دامی و قارچ میکوریزا بر شاخص های فیزیولوژیک رشد گیاه کدوی تخم کاغذی (cucurbita pepo L.) در شرایط تنش کم آبی آزمایشی به صورت اسپلیت فاکتوریل در قالب بلوک های کامل تصادفی در چهار تکرار، در بهار و تابستان 1388 در ایستگاه تحقیقاتی فیض آباد مرکز تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی قزوین انجام شد. عامل آبیاری در سه سطح شامل: I1=60 ، I2=120 و I3=180 (بصورت میلیمتر تبخیرتجمعی از تشتک تبخیر کلاسA ) در کرت های اصلی که در مرحله قبل از گلدهی اعمال شد و عامل کود دامی در سه سطح شامل: 0 ، 15 و 30 تن در هکتار بود که به همراه قارچ میکوریزا در 2 سطح (کاربرد و عدم کاربرد) در کرت های فرعی قرار گرفتند. نتایج 4 مرحله نمونه برداری نشان داد که کاربرد 30 تن در هکتار کود دامی و کاربرد میکوریزا در شرایط بدون تنش ماده خشک، سرعت رشد نسبی و سرعت رشد محصول را افزایش داد. همچنین بعد از اعمال تنش شاخص های فیزیولوژیکی کاهش یافتند. پرونده مقاله