In order to investigate the changes in fatty acids composition of rapeseed lines under Chitosan application, a factorial split-plot experiment was conducted based on RCBD in 3 replications during 2 years (2014-2016) in Karaj, Iran. Irrigation and Chitosan as main plots and cultivar in sub-plots were considered. In this study, treatments included irrigation at 2 levels (normal irrigation and cut off irrigation after flowering stage), Chitosan at 2 levels (pure water and foliar application of Chitosan 250 mg/l), and rapeseed cultivars (BAL104, DIE710/08, BAL101, BAL102, QUIE03/11, and OKAPI). The result of ANOVA showed irrigation and cultivar had a significant effect on fattiest acids. Results exhibited cut off irrigation after the flowering stage reduced the oleic acid content compared to normal irrigation. Results also indicated that erucic acid and grain glucosinolate contents were different among the mentioned varieties and they were influenced by irrigation regimes. Cut off irrigation at the flowering stage increased erucic acid and grain glucosinolate in all varieties. On the other hand, the lowest erucic acid and grain glucosinolate were observed in cv. Okapi under normal irrigation, and it might be considered useful rapeseed to include in the diet as it contains low specific glucosinolate and erucic acid. Moreover, var. DIE710/08 had the lowest erucic acid and grain glucosinolate under drought stress conditions. پرونده مقاله

In order to investigate the effect of foliar application of iron (Fe), zinc (Zn) and boron (B) on grain yield and some physiological characteristics of soybeans under water stress, two separate experiments were conducted in a randomized complete block design with eight treatments in three replications in Aleshtar, Lorestan, during 2013-2014 and 2014-2015. In one experiment, irrigation was performed after 50 mm of evaporation and in the second experiment, irrigation was performed after 100 mm of evaporation from the Class A evaporation pan. Experimental treatments included: spraying of pure water, Zn, Fe, B, Zn + Fe, Zn + B, Fe + B and Zn + Fe + B. The results of variance analysis showed that the effects of irrigation and foliar application were significant on grain yield, proline content, soluble sugars, chlorophyll a, chlorophyll b, PWC and anthocyanin. The water stress resulted to increase proline content under water stress condition compared with normal irrigation. Water stress also was led to decrease grain yield (30%). The most grain yield was related to normal irrigation treatment (2070.5 kg.ha-1) and foliar application of Zn + Fe + B (2200.1 kg.ha-1). پرونده مقاله

این پژوهش به منظور بررسی تأثیر محلول‌پاشی روی، بر و منگنز بر عملکرد گلرنگ رقم محلی اصفهان تحت شرایط مختلف رطوبتی در بهار و تابستان 1394 در منطقه قزوین انجام شد. این آزمایش به صورت کرت‌های یکبار خرد شده در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی در 3 تکرار اجرا شد. عوامل مورد آزمایش شامل: دور آبیاری در 3 سطح (I1: آبیاری هر 6 روز یکبار، I2: آبیاری هر 9 روز یکبار و I3: آبیاری هر 12 روز یکبار) به عنوان عامل اصلی و محلول‌پاشی عناصر ریزمغذی در 8 سطح (M1: Zn، M2: B، M3: Mn، M4: B + Zn، M5: Mn + Zn، M6: B + Mn، M7: B + Zn + Mn: M8: آب خالص (شاهد)) به عنوان عامل فرعی در نظر گرفته شدند. نتایج تجزیه واریانس نشان داد که اثر ساده آبیاری و اثر ساده محلول‌پاشی بر عملکرد دانه گلرنگ معنی‌دار بودند. نتایج مقایسه میانگین‌های اثر آبیاری بر عملکرد دانه نشان داد که بیشترین عملکرد دانه متعلق به تیمار آبیاری 6 روز با میانگین 1584 کیلوگرم در هکتار بود و تیمارهای 9 و 12 روز آبیاری به ترتیب با میانگین‌های 1438 و 1306 کیلوگرم در هکتار کمترین عملکرد دانه را داشتند و از نظر آماری در یک گروه آماری مشترک قرار داشتند. نتایج مقایسه میانگین‌های اثر سطوح محلول‌پاشی بر عملکرد دانه نشان داد که تیمار روی + منگنز + بور با میانگین 1579 کیلوگرم در هکتار بیشترین عملکرد دانه را دارا بود و کمترین مقدار عملکرد دانه متعلق به تیمار شاهد با میانگین 1262 کیلوگرم در هکتار بود. پرونده مقاله

این تحقیق با هدف بررسی تأثیر محلول پاشی آهن و روی بر عملکرد کمی و کیفی دو رقم کلزا انجام شد. تحقیق حاضر به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در 3 تکرار اجرا گردید. عوامل مورد آزمایش شامل: محلول پاشی عناصر ریزمغذی در 4 سطح (M1: آب خالص (شاهد)، M2: محلول پاشی آهن، M3: محلول پاشی روی و M4: محلول پاشی آهن + روی) و ارقام کلزا (V1: اکاپی و V2: نپتون) که به صورت فاکتوریل در کرت های آزمایشی قرار گرفتند. نتایج تجزیه واریانس نشان داد که اثر رقم و محلول پاشی در سطح یک درصد بر عملکرد دانه معنی دار بود. نتایج مقایسه میانگین های اثر رقم بر عملکرد دانه نشان داد که رقم نپتون با میانگین 3441 کیلوگرم در هکتار نسبت به رقم اکاپی با میانگین 3091 کیلوگرم در هکتار برتری معنی داری داشت. نتایج مقایسه میانگین های اثر محلول پاشی بر عملکرد دانه نشان داد که محلول پاشی آهن + روی با میانگین 3526 کیلوگرم در هکتار بیشترین عملکرد دانه را داشت. پرونده مقاله

این پژوهش به منظور بررسی تأثیر محلول پاشی روی، بر و منگنز بر عملکرد گلرنگ رقم محلی اصفهان تحت شرایط مختلف رطوبتی در بهار و تابستان 1394 در منطقه قزوین انجام شد. این آزمایش به صورت کرت های یکبار خرد شده در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در 3 تکرار اجرا شد. عوامل مورد آزمایش شامل: دور آبیاری در 3 سطح (I1: آبیاری هر 6 روز یکبار، I2: آبیاری هر 9 روز یکبار و I3: آبیاری هر 12 روز یکبار) به عنوان عامل اصلی و محلول پاشی عناصر ریزمغذی در 8 سطح (M1: Zn، M2: B، M3: Mn، M4: B + Zn، M5: Mn + Zn، M6: B + Mn، M7: B + Zn + Mn: M8: آب خالص (شاهد)) به عنوان عامل فرعی در نظر گرفته شدند. نتایج تجزیه واریانس نشان داد که اثر ساده آبیاری و اثر ساده محلول پاشی بر عملکرد دانه گلرنگ معنی دار بودند. نتایج مقایسه میانگین های اثر سطوح آبیاری بر عملکرد دانه نشان داد که بیشترین عملکرد دانه متعلق به تیمار آبیاری 6 روز با میانگین 1584 کیلوگرم در هکتار بود و تیمارهای 9 و 12 روز آبیاری به ترتیب با میانگین های 1438 و 1306 کیلوگرم در هکتار کمترین عملکرد دانه را داشتند و از نظر آماری در یک گروه آماری مشترک قرار داشتند. نتایج مقایسه میانگین های اثر سطوح محلول پاشی بر عملکرد دانه نشان داد که تیمار روی + منگنز + بور با میانگین 1579 کیلوگرم در هکتار بیشترین عملکرد دانه را دارا بود و کمترین مقدار عملکرد دانه متعلق به تیمار شاهد با میانگین 1262 کیلوگرم در هکتار بود. پرونده مقاله

تحقیق حاضر در روستای حصارخروان، از توابع بخش محمدیه شهرستان البرز در استان قزوین در بهار و تابستان 1393 انجام شد. این تحقیق به صورت اسپلیت پلات در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در 3 تکرار اجرا شد. عوامل مورد آزمایش شامل: تنش خشکی در 4 سطح (I1: شاهد، I2: قطع آبیاری در مرحله رشد رویشی، I3: قطع آبیاری در مرحله رشد زایشی و I4: قطع آبیاری در مرحله رشد رویشی و زایشی) به عنوان عامل اصلی و محلول پاشی سلنیوم در 3 سطح (S1: عدم کاربرد، S2: 15 گرم در لیتر و S3: 30 گرم در لیتر) به عنوان عامل فرعی بودند. نتایج تجزیه واریانس نشان داد که اثر سطوح آبیاری و سلنیوم بر عملکرد دانه ذرت در سطح 1 درصد معنی دار بود. همچنین اثر متقابل آبیاری و سلنیوم بر عملکرد دانه ذرت در سطح 5 درصد معنی دار بود. نتایج مقایسه میانگین های اثر سطوح آبیاری بر عملکرد دانه نشان داد که بیشترین عملکرد دانه از تیمار آبیاری نرمال با میانگین 7506 کیلوگرم بر هکتار حاصل شد و کمترین مقدار عملکرد دانه نیز متعلق به تیمار قطع آبیاری در هر دو مرحله رویشی و زایشی با میانگین 4036 کیلوگرم بر هکتار بود. نتایج مقایسه میانگین های اثر سطوح سلنیوم بر عملکرد دانه بیانگر این بود که بیشترین مقدار عملکرد دانه مربوط به تیمار 30 گرم در لیتر سلنیوم با میانگین 6185 کیلوگرم بر هکتار بود و کمترین مقدار در تیمار عدم مصرف سلنیوم با میانگین 5296 کیلوگرم بر هکتار مشاهده شد. پرونده مقاله

پژوهش حاضر با هدف بررسی تأثیرات کودهای زیستی نیتروکسین و سوپر نیتروپلاس بر خصوصیات مورفولوژی و عمکلرد دانه ذرت هیبرید ماکسیما و 704 در منطقه نظام آباد قزوین انجام شد. این تحقیق به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در 3 تکرار انجام گردید. عامل رقم در 2 سطح (H1: هیبرید 704 و H2: هیبرید ماکسیما) و کود زیستی در 4 سطح (B1: نیتروکسین، B2: سوپر نیتروپلاس، B3: نیتروکسین و سوپر نیتروپلاس و B4: عدم تلقیح (شاهد)) در نظر گرفته شدند. نتایج آزمایش نشان داد که اثر سطوح کود زیستی و رقم در سطح یک درصد بر تعداد دانه در بلال معنی دار بود. تیمار نیتروکسین + سوپر نیتروپلاس با میانگین 788 دانه بیشترین تعداد دانه در بلال را داشت و کمترین مقدار در تیمار عدم تلقیح مشاهده گردید. رقم ماکسیما با میانگین 796 دانه نسبت به رقم 704 برتری معنی داری داشت. نتایج آزمایش نشان داد که اثر سطوح کود زیستی، رقم و اثر متقابل آنها بر عملکرد دانه در سطح یک درصد معنی دار بود. نتایج مقایسه میانگین های اثر متقابل سطوح کود زیستی و رقم بر عملکرد دانه نشان داد که رقم ماکسیما با تیمار نیتروکسین + سوپر نیتروپلاس و سوپر نیتروپلاس به تنهایی بیشترین عملکرد دانه را داشت. پرونده مقاله

این آزمایش در سال زراعی 1396-1395 در منطقه شال واقع در شهرستان بوئین زهرا با هدف بررسی تأثیر زمان محلول پاشی و عناصر ریزمغذی بر صفات زراعی گندم بصورت اسپلیت پلات در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار به اجرا درآمد. زمان محلولپاشی یکی در مرحله ساقاب و در مرحله ظهور سنبله به عنوان عامل اصلی عناصر ریز مغذی در 8 سطح: عدم مصرف (آب خالص) ، آهن، روی، مس، آهن+ روی، آهن+ مس، مس+ روی و آهن+ مس+ روی در کرت های فرعی قرار گرفتند. نتایج تجزیه واریانس داده ها نشان داد که اثر زمان پاشش (در سطح 5 درصد)، عناصر ریزمغذی (در سطح 1 درصد) و اثر متقابل زمان پاشش × عناصر ریزمغذی (در سطح 1 درصد) بر عملکرد دانه معنی دار بود. نتایج مقایسه میانگین اثر زمان پاشش بر عملکرد دانه نشان داد که محلول پاشی در زمان ظهور سنبله باعث افزایش عملکرد دانه گردید. محلول پاشی در زمان ظهور سنبله با میانگین 6789 کیلوگرم در هکتار نسبت به محلول پاشی در زمان ساقاب برتری معنی داری داشت و حدود 5 درصد افزایش نشان داد. نتایج مقایسه میانگین های اثر ریزمغذی بر عملکرد دانه نشان داد که محلول پاشی توأم آهن+ مس+روی با میانگین 7483 کیلوگرم در هکتار بیشترین عملکرد دانه را داشت. نتایج مقایسه میانگین های اثرمتقابل زمان پاشش و ریزمغذی بر عملکرد دانه بیانگر این بود که محلول پاشی آهن+ مس+روی در زمان ظهور سنبله بیشترین عملکرد دانه را داشت. نتایج همچنین نشان داد که محلول پاشی در زمان پاشش باعث افزایش عملکرد دانه هر یک از تیمارهای ریزمغذی شد. پرونده مقاله