اخیراً پیش‌تیمار دانه‌ها با لیزر هلیوم – نئون به‌عنوان یکی از ایمن‌ترین شیوه‌های تقویت جوانه‌زنی دانه، رشد دانه و افزایش مقاومت گیاهان به تنش‌ها، علاقه جامعه علمی را به خود جلب کرده است. به علت حساس بودن فیتوکروم ها به نور قرمز، با پرتودهی نور لیزر He-Ne به بذر گیاه در طول‌موج nm 8/632، می‌توان فعالیت آنزیم‌های مرتبط با رشد و گلدهی را افزایش داد. در این مطالعه، اثر لیزر بر خصوصیات مورفولوژیک و فیزیولوژیک گیاه دارویی خرگوشک (Verbascum Songaricum.) در شرایط نرمال و تحت تنش آبی بررسی گردید. ابتدا اثر لیزر هلیوم – نئون با مدت‌زمان‌های (صفر و 30 دقیقه) و تنش کم‌آبی در دو سطح آبیاری معمول و تنش کم‌آبی (آبیاری در زمان پنجاه‌درصد ظرفیت زراعی خاک) بر جوانه‌زنی بذر در یک آزمایش به‌صورت کرت های‌خردشده در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی در چهار تکرار در شرایط مزرعه تحقیقاتی دانشگاه آزاد واحد اصفهان ارزیابی شد و بهترین ارتفاع ساقه گیاه، طول ریشه، تعداد گل ساقه اصلی را در اثر متقابل لیزر و تنش کم‌آبی به ترتیب25/294 سانتی متر، 90/38 سانتی متر، 471 عدد و بیشترین مقدار سوپراکسیددیسموتاز، کاتالاز، پرولین به ترتیب 12/58، 43/0، 74/117 میلی گرم نشان داد. لیزر هلیوم – نئون با یک الگوی وابسته به مدت‌زمان تابش، جوانه‌زنی بذر، گلدهی گیاه خرگوشک و رشد بذر را در هر شرایط با تنش کم‌آبی بهبود بخشید. پرونده مقاله

در این تحقیق تجزیه ارتباطی 105 ژنوتیپ گندم نان (Triticum aestivum L.) با استفاده از 12 آغازگر SSR مورد ارزیابی قرار گرفت. بدین منظور، بذور گندم در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار و در دو شرایط نرمال (mM NaCl 10) و شور (mM NaCl 120) در گلدان ها کشت شدند و فعالیت آنزیم های کاتالاز، آسکوربات پراکسیداز و محتوای پروتئین کل مورد سنجش قرار گرفت. نتایج تجزیه واریانس مرکب داده های فیزیولوژیک، نشان داد که فعالیت آنزیم های کاتالاز، آسکوربات پراکسیداز و محتوای پروتئین کل در ارقام مورد مطالعه گندم نان، تفاوت معنی داری را داشتند. نتایج تجزیه رگرسیون چند متغیره نشان داد که نشانگرهای gwm67b - gwm282d تحت شرایط شوری، نسبت به سایر نشانگرهای مورد مطالعه ، پیوستگی بیشتری با فعالیت کاتالاز در گونه های مورد مطالعه داشته اند. همچنین جدول مربوطه، مارکرهای gwm291a- wmc73a- barc124a را بعنوان موثرترین نشانگرها در پیوستگی با آنزیم APXمعرفی نمود. تجزیه ساختار جمعیت و بارپلات بدست آمده از آن نیز نشان داد که شاخص K و متوسط لگاریتم لایک لی هود، بیشترین مقدار را در2 K= (57.38) دااشته اند، بنابراین به احتمال قوی جمعیت مورد استفاده دارای 2 زیر جمعیت بودند. تجزیه Tassel مربوط به نشانگرهای SSR تحت شرایط آبیاری طبیعی و آبیاری با آب شور نشان داد که 54 مکان مرتبط با صفات مورد مطالعه در شرایط شاهد و 61 مکان در شرایط شوری بر اساس مدل خطی عمومی (GLM) و همچنین 35 مکان مرتبط در شرایط شاهد و 20 مکان در شرایط شوری بر اساس مدل خطی مختلط (MLM) به دست آمد. پرونده مقاله

تنش خشکی به عنوان یکی از مهم‌ترین عوامل محدود کننده رشد در نظام‌های کشاورزی می‌تواند بر رشد، عملکرد و مواد مؤثر دارویی گیاهان دارویی و معطر خسارت وارد کند. آزمایشی به منظور بررسی اثر فراوانی‌ آبیاری شامل 4، 6 و 8 روز یک‌بار بر عملکرد کمی و کیفی اسانس گیاه مریم گلی (Salvia officinalis L.) در قالب طرح بلوک کامل تصادفی با سه تکرار در مزرعه تحقیقاتی دانشگاه آزاد اسلامی واحد شهرکرد در سال 1395 اجرا شد. اسانس‌ به روش تقطیر با آب با استفاده از کلونجر از برگ‌های خشک شده در سایه گیاه مریم گلی که در مرحله شروع گلدهی برداشت شده بودند، فرآیند استخراج انجام شد. اسانس های حاصل از تیمارهای مختلف با استفاده از دستگاه کروماتوگرافی گازی (GC) و کروماتوگرافی گازی متصل به طیف سنج جرمی (GC/MS) مورد تجزیه فیتوشیمیایی قرار گرفتند. اثرات سطوح مختلف آبیاری تأثیر معنی‌داری بر عملکرد اسانس، مقدار 1و8- سینئول به عنوان ترکیب اصلی و نیز ترکیبات لیمونن و آلفا- هومولن داشتند. بیشترین عملکرد اسانس و مقادیر ترکیبات 1و8- سینئول (05/11 درصد)، لیمونن (67/2 درصد) و آلفا- هومولن (32/1 درصد) از فراوانی آبیاری 8 روز حاصل گردید. احتمالاً چنین به نظر می‌رسد که افزایش فواصل آبیاری با القای تنش خفیف تا ملایم خشکی می‌تواند در افزایش عملکرد و ویژگی‌های کمی و کیفی اسانس گیاه دارویی مریم گلی مؤثر باشد. پرونده مقاله

In a study to select sensitive and tolerant soybean lines to drought-stress and selection of superior genotypes, 80 soybean lines obtained from crosses of Karbin×Fora cultivars immediately with control (cultivar L.17) in crop rotation 2016-2017 In the Lurestan-Saraab research farm sit, they were evaluated in the form of a Lattice design 9×9 with two replications. The results of the analysis of variance showed significant differences between the control line and other lines there was a significant difference between the blocks for different traits. According to the results of stepwise regression and PCA traits were grouped into four components, accounting for about 62% of the total variation. The evaluation of grain yield potential and accurate evaluation with PCA of traits led to the selection of lines superior lines in the experiment. The results of this study showed that plant height, number of pods per plant, number of seeds per pod, and 100- seed weight can be used as criteria for selection to improve seed yield in drought-stress condition soybeans. پرونده مقاله

Nanotechnology is now an integrated feature of most modern research in agriculture. Nanomaterials are being widely used for enhancing soil fertility and strengthening its organic cycle and subsequently, improving yields of important crops. These particles can be prepared easily through different chemical, physical, and biological approaches. In this paper, biological method of preparation of Zinc, Iron, and Silver nanoparticles are described using the extracts of three medicinal plants which are commonly used for their important pharmaceutical properties, namely chamomile, licorice, and aloe vera. Also, the analytical techniques used to confirm the quality of the produced bio-NPs are explained. پرونده مقاله

Tuberose is an valuable ornamental plant with a high economic value, which is among the five leading cut flowers of the world. The major obstacle hindering the development of cut flower exports, especially tuberoses, is their short postharvest vase life caused by the disruption of the plant’s water relations due to growth and an increase in vase solution microbial load. The quality and longevity of flowers are highly dependent on their stem stability and antioxidant systems. This research investigated the effect of Nano-silver (NS) applied to the cut flowers of tuberoses cv. ‘Dezfuli’ in 24 h pulse treatments in a randomized complete design. The cut flowers were treated with NS at four rates (0 as control, 10, 20, and 30 mg/L) along with 3% sucrose. Then, the treated flowers were fully immersed in deionized water. The results showed that the application of NS treatment positively increased the activity of antioxidant enzymes and improved postharvest conditions in Polianthes tuberosa L. (cut tuberose flower). Moreover, NS reduced the accumulation of malondialdehyde (MDA) in flower stems and also had a positive effect on the rate of chlorophyll increase compared to the control. NS extended the postharvest vase life of the treated flowers versus the control and increased solution uptake and fresh weight of the cut flowers. In this experiment, the 10 mg/L rate of NS exhibited the best results. پرونده مقاله

تاغ و آتریپلکس از گونه های مقاوم به شوری و خشکی هستند که در چند دهه اخیر، به طور وسیع در عملیات مقابله با بیابان زایی و احیای مراتع خشک و نیمه خشک در ایران کاشته شده‌اند. این مطالعه به منظور بررسی اثر تاغ‌کاری و آتریپلکس‌کاری بر خصوصیات فیزیکوشیمیایی خاک در بخشی از مراتع بیابانی ملارد شهرستان زرندیه انجام گرفت. بدین منظور سه منطقه شامل شاهد (مرتع طبیعی) منطقه آتریپلکس کاری و منطقه تاغ‌کاری هر یک به مساحت 5 هکتار انتخاب شد. نمونه برداری به روش تصادفی –سیستماتیک انجام گرفت و در هر کدام از مناطق 20 پلات در امتداد 2 ترانسکت به طول 500 متر مستقر شد. نمونه برداری خاک در دو عمق 0-30 و 30-60 سانتیمتر از مناطق شاهد و تیمار (آتریپلکس کاری و تاغزار) انجام گرفت و خصوصیات مهم فیزیکو شیمیایی خاک نظیر بافت خاک ، شوری یا هدایت الکتریکی(EC) ، اسیدیته (pH) ، کربن آلی ، آهک، فسفر، کلسیم، منیزیم، سدیم و پتاسیم، کلر و بی‌کربنات در آزمایشگاه اندازه گیری شدند. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از آنالیز واریانس یکطرفه استفاده گردید. نتایج نشان داد به‌غیر از اسیدیته و مقدار سیلت در بقیه متغیرهای خاک، اختلاف معنی‎دار بین تیپ‌های گیاهی و منطقه شاهد وجود دارد. گونه تاغ، بیش از آتریپلکس موجب شوری، قلیاییت و آهکی شدن خاک سطحی گردیده است؛ اما با توجه به بومی بودن و سازگاری بالای این گونه، به نظر می رسد گزینه مناسب تری برای احیای چنین مراتع خشکی باشد. پرونده مقاله

به منظور مطالعه تاثیر روش های مختلف خاکورزی و مدیریت بقایای گیاهی بر خصوصیات اگرومورفولوژیک در گندم دیم سرداری، آزمایشی به صورت کرتهای خرد شده نواری در قالب طرح پایه بلوک های کامل تصادفی در چهار تکرار درسال زراعی 1391-1390 اجرا شد. عوامل مورد بررسی شامل خاکورزی در چهار سطح با گاو آهن برگردان دار توام با دیسک، چیزل، خاکورز مرکب و کشت مستقیم و عامل بقایای گیاهی در چهار سطح سوزاندن، چراندن، کلش کامل و بدون کلش به ترتیب به عنوان فاکتور افقی و عمودی در نظر گرفته شدند. نتایج نشان داد حداقل وزن سنبله در کشت مستقیم معادل 69/0 گرم بود که نسبت به روش استفاده از گاو آهن برگردان دار توام با دیسک 25% کاهش نشان داد و حداکثر وزن سنبله معادل 88/0 گرم در استفاده از چیزل به دست آمد که نسبت به روش استفاده از گاو آهن برگردان دار توام با دیسک 2% افزایش نشان داد. بیشترین عملکرد دانه معادل 81/909 کیلوگرم در هکتار از کشت مستقیم حاصل شد که نسبت به استفاده از دستگاه های گاو آهن برگردان دار توام با دیسک، خاکورز مرکب و چیزل به ترتیب 12، 17 و 24% عملکرد دانه را افزایش داد. اثر متقابل تیمارهای خاکورزی و مدیریت بقایای گیاهی نشان داد بیشترین عملکرد دانه معادل 50/990 و 63/946 کیلوگرم در هکتار به ترتیب از تیمار کشت مستقیم توام با چرانیدن و کشت مستقیم توام با سوزاندن حاصل شد. پرونده مقاله

به منظور بررسی اثرات کاربرد پلیمر سوپر جاذب و عناصر روی و سلنیوم بر عملکرد و اجزای عملکرد گندم دورم، آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در چهار تکرار در ایستگاه تحقیقاتی دانشگاه آزاد اسلامی اراک در سال زراعی 90-89 انجام شد. عوامل مورد آزمایش شامل مصرف سوپر جاذب در دو سطح صفر و 25 کیلوگرم در هکتار، مصرف سولفات روی در سه سطح صفر، 25 و50 کیلوگرم در هکتار و مصرف سلنیوم در دو سطح صفر و20 گرم در هکتار بود.نتایج نشان داد که اثر سولفات روی بر صفات عملکرد و اجزای عملکرد دانه در سطح 1% معنی دار شد. مصرف 50 کیلوگرم در هکتار سولفات روی عملکرد دانه را نسبت به تیمار شاهد 6/13% افزایش داد. اثر متقابل دوگانه تیمارها نشان داد که محلول پاشی سلنیوم توأم با مصرف 50 کیلوگرم سولفات روی در هکتار عملکرد دانه را 14% افزایش داد. همچنین مصرف 25 کیلوگرم در هکتار سوپر جاذب توأم با 50 کیلوگرم سولفات روی در هکتار باعث افزایش 18% عملکرد دانه شد. همچنین با کاربرد 25 کیلوگرم در هکتار سوپر جاذب، 50 کیلوگرم سولفات روی و محلول پاشی سلنیوم عملکرد دانه را به میزان 19% نسبت به شاهد افزایش نشان داد. پرونده مقاله

به منظور بررسی تاثیر پلیمر سوپر جاذب و عناصر روی و سلنیوم بر صفات زراعی گندم دورم، آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در چهار تکرار در مزرعه تحقیقاتی دانشگاه آزاد اسلامی اراک در سال زراعی 90-1389 انجام شد. عوامل مورد آزمایش شامل سوپر جاذب در دو سطح صفر و 25 کیلوگرم در هکتار، سولفات روی در سه سطح صفر، 25 و 50 کیلو گرم در هکتار و سلنیوم در دو سطح صفر و20 گرم در هکتار بود. نتایج حاصل نشان داد که مصرف 50 کیلوگرم در هکتار سولفات روی، صفات طول سنبله، شاخص بازآوری و عملکرد دانه را نسبت به تیمار شاهد به ترتیب 6/7، 7/21 و 6/13% افزایش داد. اثر متقابل دوگانه تیمارها نشان داد که محلول پاشی سلنیوم توام با مصرف 50 کیلوگرم سولفات روی در هکتار عملکرد دانه را 14% افزایش داد. همچنین مصرف 25 کیلوگرم در هکتار سوپر جاذب توام با 25 کیلوگرم سولفات روی در هکتار عملکرد دانه و شاخص بازآوری را به ترتیب 3/15 و 3/16% افزایش داد. اثر متقابل سه گانه تیمار ها نشان داد که بیشترین عملکرد دانه معادل 3502 کیلوگرم در هکتار از تیمار 25 کیلوگرم در هکتار سوپر جاذب، 50 کیلوگرم سولفات روی و محلول پاشی سلنیوم حاصل شد که با تیمار 25 کیلوگرم در هکتار سوپر جاذب، 50 کیلوگرم سولفات روی و بدون محلول پاشی سلنیوم با عملکرد معادل 3385 کیلوگرم در هکتار در یک گروه آماری قرار گرفت. پرونده مقاله

به منظور بررسی تنوع درون گونه ای تحمل به تنش شوری در دو رقم گندم متحمل و حساس در شرایط کنترل و تنش گندم الگوی بیان 60 ژن منتخب القا شونده با تنش شوری در سطح رونوشت برداری مورد مقایسه قرار گرفت. در این آزمایش از روش نورترن بلات معکوس جهت بررسی الگوی بیان ژن ها استفاده گردید. جهت سادگی 16 الگوی بیان ممکن برای ارقام متحمل و حساس در شرایط کنترل و تنش در نظر گرفته شد. الگوی بیان ژن های مورد بررسی در 10 الگو از 16 الگوی بیان قرار گرفت. الگو های بیان شماره 2، 6، 8 و 12 در این آزمایش نسبت به سایر الگوها با اهمیت تر در نظر گرفته شدند. الگوی بیان شماره 2 نسبت به سایر الگو های بیان بیشترین تعداد ژن را در خود جای داد. الگوی بیان اکثر عوامل رونویسی مورد مطالعه در چهار الگوی فوق قرار گرفتند. با اعمال تنش شوری 7 ژن در هر دو رقم متحمل و حساس افزایش بیان معنی دار نشان دادند. در این تحقیق 4 ژن شامل ژن LEA از الگوی بیان شماره 2، ژن CBEFP از الگوی بیان شماره 6، ژن bZIP5 از الگوی شماره 8 و ژن wsr3 از الگوی بیان شماره 12 به عنوان ژن های منتخب برای تحمل به تنش شدید و طولانی مدت در رقم ماهوتی در نظر گرفته شدند. نتایج نشان دهنده آن بود که با اعمال تنش شوری بیان ژن ها در رقم متحمل بیشتر دستخوش تغییر قرار می گیرد. این نتایج نشان می دهد که تفاوت در الگوی بیان ژن ها در واریته های درون یک گونه ممکن است منشاء ایجاد واریته های متحمل و حساس به تنش شوری باشد. پرونده مقاله

این آزمایش در سال 1389 به صورت اسپلیت فاکتوریل در قالب طرح پایه ی بلوک ‌های کامل تصادفی با چهار تکرار اجرا شد. در این آزمایش تنش آبی به عنوان عامل اصلی در سه سطح آبیاری بر اساس نیاز آبی گیاه (شاهد)، آبیاری به میزان 85% نیاز آبی گیاه، آبیاری به میزان 70% نیاز آبی گیاه در کرت های اصلی و مصرف مقادیر مختلف زئولیت در سه سطح عدم مصرف زئولیت (شاهد)، مصرف زئولیت به مقدار چهار تن در هکتار، مصرف زئولیت به مقدار هشت تن در هکتار و مصرف سالیسیلیک اسید در دو سطح عدم مصرف سالیسیلیک اسید و مصرف سالیسیلیک اسید به عنوان عوامل فرعی به صورت فاکتوریل در کرت های فرعی قرار داده شد. نتایج نشان داد که اثر سطوح مختلف تنش آبی بر صفاتی مانند ارتفاع گیاه، تعداد غوزه در بوته، تعداد دانه در غوزه، عملکرد دانه و عملکرد بیولوژیک غوزه های فرعی در سطح احتمال یک درصد معنی دار بود. همچنین سطوح مختلف مصرف زئولیت نیز بر صفاتی چون، تعداد غوزه در بوته، تعداد دانه در غوزه، عملکرد دانه و عملکرد بیولوژیک غوزه های فرعی در سطح آماری یک درصد و صفت ارتفاع بوته در سطح پنج درصد معنی دار شد. مصرف سالیسیلیک اسید نیز بر صفاتی همچون تعداد دانه در غوزه و عملکرد دانه در سطح آماری یک درصد معنی دار بود. در بین سطوح مختلف تنش آبی، بیشترین و کمترین عملکرد دانه با میانگین 75/954 و 29/455 کیلوگرم در هکتار به ترتیب مربوط به تیمار آبیاری بر اساس 100 و 70 % نیاز آبی گیاه بود. همچنین در بین سطوح مختلف مصرف زئولیت بیشترین و کمترین عملکرد دانه با میانگین 58/823 و 33/589 کیلوگرم در هکتار به ترتیب مربوط به تیمار مصرف 8 تن زئولیت و تیمار عدم مصرف زئولیت بود. پرونده مقاله

این آزمایش در منطقه خنداب استان مرکزی بخش قره چای، اراضی روستای مانیزان به صورت کرت های خرد شده در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با چهار تکرار اجرا گردید. کرت های اصلی شامل تیمارهای کودی به صورت تلفیقی در شش سطح، کودهای NPKبراساس 100، 75 و 50% توصیه آزمایشگاه، کودهای NPKبراساس 75% توصیه آزمایشگاه + 10 تن در هکتار کود دامی، کودهای NPKبراساس 50% توصیه آزمایشگاه +25 تن در هکتار کود دامی و40 تن در هکتار کود دامی و کرت های فرعی شامل محلول پاشی با غلظت های مختلف سولفات روی در سه سطح شامل شاهد (بدون محلول پاشی)، محلول پاشی با سولفات روی دو وچهار در هزار در نظر گرفته شد. نتایج نشان داد، بیشترین عملکرد علوفه معادل92291 کیلوگرم در هکتار از تیمار مصرف 40 تن کود دامی حاصل شد که با تیمار مصرف 75% کود پایه توام با مصرف 10 تن در هکتار کود دامی با عملکرد معادل 88845 کیلوگرم در هکتار اختلاف معنی داری نداشتند. همچنین محلول پاشی با سولفات روی با غلظت 4 در هزار بیشترین عملکرد علوفه (87379 کیلوگرم در هکتار) را تولید نمود. بیشترین درصد پروتئین (59/12%) از تیمار مصرف 40 تن کود دامی حاصل شد. همچنین سولفات روی با غلظت 4 در هزار بیشترین درصد پروتئین (73/18%) را تولید کرد. با محلول پاشی دو و چهار درهزار سولفات روی، غلظت روی دانه به ترتیب 9/8 و 08/23% نسبت به شاهد افزایش نشان داد. بطور کلی نتایج نشان داد که با مصرف 75% توصیه کود پایه و مصرف 10 تن در هکتار کود دامی توام با محلول پاشی سولفات روی با غلظت 4 در هزار می توان به عملکرد کمی و کیفی مطلوب دست یافت. پرونده مقاله

جهت بررسی اثر مصرف کود فسفر و برخی از ریز مغذی بر عملکرد دانه و روغن کلزا رقم اکاپی در منطقه اراک آزمایشی در سال زراعی 90-1389 به صورت اسپلیت پلات در قالب طرح پایه ی بلوک های کامل تصادفی با چهار تکرار اجرا شد. کرت های اصلی به مصرف کود فسفر در سه سطح P1= بر اساس 100 % میزان توصیه شده، P2= بر اساس50 % کمتر از میزان توصیه شده، P3= بر اساس 150% بیشتر از میزان توصیه شده و کرت های فرعی به مصرف انواع کودهای ریز مغذی در پنج سطح M1= عنصر بر(B)، M2= عنصر روی (Zn)، M3= عنصر آهن (Fe)، M4= ترکیبی از سه عنصر بر (B)، روی (Zn) و آهن (Fe) و M5= عدم مصرف عناصر ریزمغذی اختصاص یافتند. نتایج نشان داد فسفر بر صفاتی چون ارتفاع ساقه، تعداد خورجین در بوته، عملکرد دانه و عملکرد روغن اختلاف معنی داری (01/0p<) را نشان داد. همچنین مصرف انواع ریز مغذی و اثر متقابل آنها با کود فسفر بر صفاتی چون ارتفاع ساقه، تعداد خورجین در بوته، عملکرد دانه و عملکرد روغن در سطح یک درصد معنی دار شد. مصرف انواع ریزمغذی بر تعداد دانه در خورجین در سطح پنج درصد معنی دار بود. بر اساس نتایج بدست آمده بیشترین عملکرد دانه با میانگین 77/7 تن در هکتار از مصرف 50 % کمتر از میزان توصیه شده فسفر به همراه مصرف ترکیب عناصر بر(B)، روی (Zn) و آهن (Fe) به دست آمد. پرونده مقاله