به منظور بررسی اثر محلول‌پاشی ورمی واش، ورمی کمپوست و همزیستی میکوریزایی بر برخی از خصوصیات مورفولوژیک زولنگ، آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح کامل تصادفی با 4 تکرار در سال 1393 در ساری اجرا شد. فاکتورهای آزمایش شامل میکوریزا گونه Glomus moseae(صفر و 10 درصد حجمی)، ورمی کمپوست (صفر و 10 درصد حجمی) و ورمی واش (صفر و 5/1 لیتر) بود. صفاتی از قبیل وزن خشک گل، تعداد دانه در هر بوته، سطح برگ، تعداد ساقه، طول و عرض برگ و قطر گل مورد بررسی قرارگرفت. نتایج بدست آمده نشان داد تیمارهای کود آلی و میکوریزا تأثیر معنی‌دار بر سطح برگ، وزن خشک گل و سایر صفات مورد بررسی نسبت به شاهد داشت. اثرات متقابل سه‌گانه نشان داد کاربرد ورمی واش × کاربرد ورمی کمپوست × همزیستی میکوریزایی سطح برگ را نسبت به شاهد افزایش داد. نتایج این پژوهش نشان داد محلول‌پاشی ورمی واش و کاربرد ورمی کمپوست و همزیستی میکوریزایی از طریق در دسترس قراردادن عناصر غذایی موجب افزایش اجزای عملکرد و بهبود صفات مورفولوژیک گیاه زولنگ گردید. پرونده مقاله

پرونده مقاله

BACKGROUND: Sufficient nutrients supplying is one of the most important factors in realizing the crops potential performance and achieving high yield, which in conventional agriculture is provided by using chemical fertilizers. OBJECTIVES: This study aims to evaluate the root and shoot structure of quinoa cultivars in response to the phosphorus and zinc sulfate fertilizers application in the Research, Agricultural Education and Natural Resources Center of Khuzestan province. METHODS: The statistical model was factorial based on completely randomized design (CRD) with three factors including the use of triple superphosphate fertilizer at four amounts (0, 6, 12, 18 mg. kg-1 soil weight), foliar application of zinc sulfate in three concentrations (water without zinc sulfate (control), foliar application at 4 and 8 g. L-1 concentrations) and three quinoa cultivars (Giza 1, Q26, Titicaca) in P.V.C pots and in three replications. RESULT: The simultaneous effect of experimental factors on chlorophyll index and shoot morphological traits was significant. Root length to shoot length ratio was affected by the main effect of P2O5 fertilizer and the cultivars differences, and the effect of zinc sulfate was not significant on this trait. In most of the analysed traits, the 4 g. L-1 concentration of zinc sulfate was more effective than the 8 g. L-1 concentration. The total grain weight of the three cultivars was affected by the amount of fertilizer, and the best values of this attribute belonged to the 18 mg. kg-1 triple superphosphate and 4 g. L-1 concentration of zinc sulfate in Q26 cultivar. This trait (TGW) showed the most positive correlation with the plant height, number of lateral branches, stem diameter, and chlorophyll index. CONCLUSION: Based on the results of this experiment, the optimal application of P-Zn ratios by reducing the antagonism effects led to the root and shoot structure development, and increased quinoa cultivars production. پرونده مقاله

In order to reducing the risk of heavy metals concentration in plant tissues which areamong the edible plants by human, find the active carbon ability in heavy metals removalfrom Lead (Pb) and Cadmium (Cd) contaminated soils and its effect on growthand nutrient absorption of Sweet basil, this greenhouse experiment was conducted inthe faculty of agriculture, Islamic Azad University, Karaj branch, Iran. The experimentwas conducted in factorial in the form of a completely randomized design with fourreplications and three treatments: different levels of active carbon (0. 5, 10, 15 and 20g.kg-1soil), Lead (0 and 4 g.kg-1 soil) and Cadmium (0 and 0.08 g.kg-1 soil). Resultsshowed that active carbon significantly affected the sweet basil trials. It was observedthat the Pb and Cd absorption was reduced in soil contaminated with heavy metalwhen active carbon was applied. The optimum results were obtained through the applicationof active carbon in 20 g.kg-1 soil treatment. Totally, our results showed that activecarbon could improve the basil growth in heavy metal contaminated soil by inhibitionof Pb and Cd translocation into the plant tissues. Moreover, it was found thatSweet basil has a high ability in heavy metals removals in polluted regions. پرونده مقاله

BACKGROUND: Plant nutrition with nitrogen, biochar, and bacteria leads to the improvement of soil quality, enhanced nutrient supply and facilitated root growth, all of which play a significant role in increasing agricultural productivity and improving crop yields.OBJECTIVES: To investigate the yield reaction of Chamran cultivar wheat and root properties to mycorrhiza and biochar at different levels of nitrogen, an experiment was conducted during two crop years (2017-18) in the southwest of Iran.METHODS: The experiment was designed as a factorial study using a randomized complete block design (RCBD) with four replications. The experimental factors included four levels of nitrogen (applied as urea with 46% nitrogen): 0, 50, 100, and 150kg.N.ha-1, two levels of Rhizophagus Irregularis inoculum (without and with application), and three levels of biochar: 0, 4, and 8 ton.ha-1.RESULT: The results of the analysis of variance demonstrated significant effects of urea fertilizer, mycorrhiza and biochar on root length, root diameter and root colonization. In this research, the combined use of biochar and urea fertilizer in plants inoculated with mycorrhiza fungi showed better effects on all investigated traits compared to the use of biochar, nitrogen, and mycorrhiza alone. The highest values for root length, root diameter, root dry weight, root volume and root surface density were obtained from the application of 100 and 150 kg.N.ha-1 of nitrogen, along with 4 and 8 ton.ha-1 of biochar and mycorrhiza. In plants inoculated with mycorrhiza fungi at a biochar level of 4 ton.ha-1, there was a significant increase in root length (24%), root colonization rate (9%), root volume (22%) and root surface density (35%) compared to the control plants. This increase was attributed to the improved ability to absorb nutrients and enhance plant growth.CONCLUSION: According to the results of this research, the application of 100 kg.N.ha-1 of nitrogen and 4 ton.ha-1 of biochar in plants inoculated with mycorrhiza fungi played a vital and effective role in promoting wheat growth and increasing yield by improving the root system. پرونده مقاله

BACKGROUND: Azospirillum is effective in biostabilization of nitrogen and Pseudomonas is effective in dissolving soil phosphorus. OBJECTIVES: Current study was conducted to assess effect of different level of nitrogen and biofertilizer on seed yield, its components and protein content. METHODS: This research was carried out via spilt plot factorial experiment based on randomized complete blocks design with three replications along 2014-2015 year. The main factor included nitrogen (N0%=0 or control, N50%=75, N75%=112.5, N100%=150 kg.ha-1). The sub factor at first consisted Azospirillum (Azo0: non use of Azospirillum or control, Azo1: use of Azospirillum) and then Pseudomonas (Pse0: non use of Pseudomonas or control, Pse1: use of Pseudomonas). RESULT: The results showed that the application of nitrogen fertilizer had a significant effect on seed protein content, seed protein yield, plant height and seed yield at 1% probability level, also inoculation of Azospirillum increased the effect of nitrogen fertilizer on these traits. Mean comparison result of different level of Pseudomonas indicated that maximum seed yield (4800 kg.ha-1) was noted for Pse1 and minimum of that belonged to control treatment. So Pseudomonas inoculation increased seed yield by 8% compared to the control treatment (no bacterial inoculation). As for Duncan classification made with respect to interaction effect N × Azo the maximum and minimum amount of seed yield belonged to N100% and Azo1 (5710.9 kg.ha-1) and control (3981.3 kg.ha-1). Inoculation of the plant with Azospirillum increased the seed protein content by 14.8%. Also inoculation of Pseudomonas caused the highest amount of seed protein content of 13.56 (g.100 g-1). CONCLUSION: Inoculation of Pseudomonas fluorescence also had a significant effect on all the mentioned traits. Inoculation of Azospirillum and 75 kg N ha-1 significantly increased seed yield and the use of Azospirillum led to save 25% of the nitrogen fertilizer and can be advised to producers. پرونده مقاله

به منظور بررسی اثر کودهای آلی و همزیستی میکوریزایی بر اجزای عملکرد و درصد اسانس نعناع آبی آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح کامل تصادفی با 8 تیمار و 4 تکرار در سال 1393 در ساری اجرا شد. عوامل شامل کاربرد میکوریزا در دو سطح (صفر و 10درصد حجم گلدان)، ورمی کمپوست در دو سطح (صفر و 10 درصد حجم گلدان) و چای کمپوست در دو سطح (صفر و 5/1 لیتر برای هر گلدان) در نظر گرفته شدند. نتایج به دست آمده نشان داد که استفاده از کودهای آلی و همزیستی میکوریزایی به طور معنی دار باعث بهبود خصوصیات کمّی و کیفی نعناع آبی می شود. تیمارهای کود آلی تاثیر معنی دار بر اغلب صفات مورد بررسی داشته و منجر به افزایش کلیه صفات در مقایسه با شاهد شدند. به طوری که، بیشترین مقادیر ارتفاع بوته، تعداد برگ، تعداد دانه در بوته، وزن خشک بوته، طول ریشه، قطر ریشه، شاخص سطح برگ، درصد و عملکرد اسانس تحت تاثیر تیمار همزیستی میکوریزایی، کاربرد چای کمپوست، ورمی کمپوست و کمترین آنها در تیمار شاهد حاصل گردیدند. به طورکلی، کاربرد کودهای آلی و بیولوژیک در مقایسه با عدم مصرف آنها منجر به حصول عملکرد بالا در گیاه نعناع آبی گردید. در واقع این افزایش عملکرد در اثر کودهای آلی و بیولوژیک از طریق بهبود فعالیت تنظیم کننده های رشد گیاه و کاهش آبشویی عناصر موجود در خاک و فراهمی بیشتر جذب عناصر غذایی منجر به افزایش رشد گیاه شده و در نتیجه سبب افزایش اجزای عملکرد و درصد اسانس نعناع آبی گردیده است. پرونده مقاله

به‌منظور بررسی اثر کودهای آلی و زیستی بر خصوصیات کمی و کیفی بادرنجبویه آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح کامل تصادفی با 4 تکرار در سال 1393 به شکل گلدانی در شرایط محیطی در شهرستان ساری اجرا شد. عوامل آزمایش شامل میکوریزا (صفر و 10 درصد حجم گلدان)، ورمی کمپوست (صفر و 10 درصد حجم گلدان) و چای کمپوست (صفر و 5/1 لیتر) بود. صفاتی از قبیل تعدادگل و میزان نیتروژن، فسفر و پتاسیم اندام های هوایی مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد که استفاده از کودهای آلی و همزیستی میکوریزایی تاثیر معنی دار بر تعدادگل و وزن تر داشتند و کلیه صفات مورد بررسی را در مقایسه با شاهد افزایش دادند. به طوری که بیشترین غلظت نیتروژن و قطر ساقه از تیمار همزیستی میکوریزا + چای کمپوست + ورمی کمپوست به دست آمد. مقایسه میانگین اثرات متقابل سه گانه نشان داد تیمار عدم کاربرد ورمی کمپوست × کاربرد چای کمپوست × همزیستی میکوریزایی عملکرد وزن تر بوته را نسبت به شاهد افزایش داد. نتایج نشان داد کاربرد ورمی کمپوست، چای کمپوست و همزیستی میکوریزایی از طریق در دسترس قرار دادن عناصر غذایی باعث افزایش خصوصیات کمی و کیفی بادرنجبویه گردید. پرونده مقاله

به‌منظور بررسی اثر چای کمپوست، ورمی کمپوست (به‌عنوان کوهای آلی) و همزیستی میکوریزایی بر اجزای عملکرد و عملکرد نعنای آبی آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح کامل تصادفی با 4 تکرار در سال 1393 در ساری اجرا شد. فاکتورهای آزمایش شامل میکوریزا گونه Glomus moseae (صفر و 10 درصد حجم گلدان)، ورمی کمپوست (صفر و 10 درصد حجم گلدان) و چای کمپوست (صفر و 5/1 لیتر) بود. صفاتی از قبیل شاخص‌های رشد و میزان نیتروژن، فسفر و پتاسیم اندام‌های هوایی مورد بررسی قرار گرفت. نتایج بدست آمده نشان داد تیمارهای کود آلی و میکوریزا تاثیر معنی‌دار بر وزن خشک و تر و قطر گل داشتند و کلیه صفات مورد بررسی را در مقایسه با شاهد افزایش دادند. به‌طوری که بیشترین قطر گل،میزان نیتروژن و فسفر از تیمار میکوریزا + چای کمپوست + ورمی کمپوست به‌دست آمد. اثرات متقابل سه گانه‌ نشان داد عدم کاربرد چای کمپوست × کاربرد ورمی کمپوست × همزیستی میکوریزایی سطح برگ را نسبت به شاهد افزایش داد. نتایجتحقیق حاضر نشان داد کاربرد ورمی کمپوست، چای کمپوست و همزیستی میکوریزایی از طریق در دسترس قرار دادن عناصر غذایی باعث افزایش اجزای عملکرد و بهبود صفات کمی و کیفی گیاه نعنای آبی گردید. پرونده مقاله

به‎منظور بررسی روابط بین صفات مورفولوژیکی، فیزیولوژیکی و بعضی از عناصر شیمیایی گیاه کافوری، نمونه‎های این گیاه از رویشگاه طبیعی اراک در مرحله گل‎دهی کامل جمع‎آوری شد. صفات مورفولوژیکی مانند ارتفاع گیاه، تعداد پنجه، قطر بزرگ و کوچک تاج پوشش، عملکرد سرشاخه کل و سرشاخه گل‎دار 20 تا 40 گیاه از هر پلات اندازه‌گیری شد. هم‎چنین کلروفیل، قندهای محلول، پرولین، سدیم، پتاسیم، منیزیم، کلسیم، کلر و آهن گیاهان هر پلات اندازه‌گیری شد. نتایج حاصل از همبستگی صفات نشان داد که عملکرد سرشاخه کل با عملکرد سرشاخه گل‎دار (**97/0r=)، تعداد پنجه (**94/0r=)، قطر تاج پوشش2 (**83/0r=)، کلروفیل کل 1 (*79/0r=)، کلروفیل کل 2 (*77/0r=)، کلروفیل a (*78/0r=) و کلروفیل b (*77/0r=) همبستگی مثبت معنی‌دار دارد، اما با طول ریشه (*74/0-r=)، عملکرد ریشه (**83/0-r=)، قندهای محلول (*76/0-r=)، پرولین (**94/0-r=) و کلر (*77/0-r=) همبستگی منفی معنی‌دار دارد. عملکرد سرشاخه گل‎دار با تعداد پنجه (**97/0r=)، قطر تاج پوشش1 (*77/0r=)، قطر تاج پوشش2 (**97/0r=) و کلروفیل کل1 (*74/0r=) همبستگی مثبت معنی‌دار و با عملکرد ریشه (*77/0-r=)، قندهای محلول (*97/0-r=)، کلسیم (*72/0-r=) و مقدار کلر موجود در گیاه (**81/0-r=) همبستگی منفی معنی‌دار داشت. قندهای محلول با پرولین (**83/0r=)، مقدار منیزیم (**88/0r=)، کلسیم (**90/0r=) و کلر (**91/0r=) همبستگی مثبت معنی‌دار داشتند. پرولین با منیزیم (*79/0r=)، کلسیم (*79/0r=) و کلر (**87/0r=) همبستگی مثبت معنی‌دار داشت. در رگرسیون گام به گام اثر صفات بر عملکرد سرشاخه گل‎دار به عنوان متغیر وابسته، پنج صفت عملکرد سرشاخه کل، آهن، قطر تاج پوشش 2، کلر و قطر تاج پوشش 1 به ترتیب وارد معادله شدند. نتایج حاصل از تجزیه علیت نشان داد که سرشاخه کل بالاترین اثر مستقیم و مثبت را بر عملکرد سرشاخه گل‎دار دارد. به طور کلی نتایج نشان داد که شوری باعث کاهش اندام‌های هوایی گردیده و جذب آهن را کاهش می‌دهد، اما گیاه برای مقابله با شوری از جذب املاح و گسترش سیستم ریشه‌ای استفاده می‌نماید. پرونده مقاله

قارچ‌های میکوریزایی یکی از مهم ترین میکروارگانیسم‌های محیط ریشه محسوب می‌شوند که از طریق ایجاد هم زیستی با ریشه گیاهان نقش کلیدی را در پایداری ریزوسفر در زیست بوم های زراعی بازی می‌کنند. اثرات این قارچ‌ها از طریق ایجاد تغییرات روی برخی از خصوصیات ریشه و جذب عناصر غذایی در گیاهان میزبان اعمال می‌شود. در این آزمایش چهار سویه مختلف از قارچ‌های میکوریزایی شامل Glomus mosseaeG. etanicatum, intraradices G. و ترکیبی از سویه های مختلف G. mosseae, Gigaspora hartigaو G. fasciculatum با چهار تکرار در قالب طرح کاملاً تصادفی در دو مرحله در شرایط گلخانه و خاک غیراستریل به کار گرفته شدند. بعد از برداشت گیاهان، ریشه‌ها با آب معمولی شستشو داده شدند. ویژگی‌های ریشه مانند وزن خشک، طول، شاخص کلونی‌زایی، وزن خشک کل ریشه‌های میکوریزایی، نسبت طول ریشه به وزن خشک و غلظت فسفر، پتاسیم، روی و آهن اندازه‌گیری شدند. نتایج تجزیه واریانس نشان داد که سویه‌های مختلف کارایی متفاوتی در ایجاد کلونی‌زایی روی ریشه‌های یونجه داشتند، به طوری که سویه Glomus mosseae بیشترین میزان شاخص کلونی‌زایی را داشت. هم چنین وزن خشک کل ریشه‌های میکوریزایی تحت تأثیر سویه‌های مختلف قرار گرفت. سویه‌های مختلف روی وزن خشک ریشه تأثیر معنی‌داری نداشتند و با توجه به نتایج آزمون دانکن گیاهان تیمار شده با Glomus mosseae دارای بیشترین وزن خشک ریشه بودند. سویه های مختلف در جذب عناصر غذایی با یکدیگر اختلاف نشان دادند. در این تحقیق مشخص شد که G. mosseae قابلیت جذب و انتقال فسفر، روی و پتاسیم بیشتری نسبت به سویه های دیگر دارد. پرونده مقاله

به منظور تعیین اثر کودهای زیستی محتوی قارچ میکوریزا، باکتری ازتوباکتر و آزوسپیریلوم بر صفات رویشی گیاه دارویی ریحان، آزمایشی در قالب طرح بلوک کامل تصادفی با چهار تکرار در مزرعه تحقیقاتی دانشگاه آزاد اسلامی واحد کرج انجام شد. تیمارهای به کار رفته در این آزمایش شامل تلقیح با میکوریزا، ازتوباکتر، آزوسپیریلوم و تیمار کاربرد تلفیقی شامل میکوریزا + ازتوباکتر، میکوریزا + آزوسپیریلوم، ازتوباکتر + آزوسپیریلوم، میکوریزا + ازتوباکتر + آزوسپیریلوم و تیمار بدون تلقیح یا شاهد بودند. تلقیح گیاه با این کودهای زیستی باعث افزایش معنی‌داری در مقدار وزن تر و خشک شاخساره، وزن تر و خشک ریشه، ارتفاع گل‌آذین و ارتفاع بوته شد. مقدار وزن خشک شاخساره در تیمارهای ترکیبی به طور معنی‌داری بیشتر از شاهد بود، در حالی که هیچ‌گونه تفاوت معنی‌داری بین استفاده جداگانه کودهای زیستی با شاهد مشاهده نشد. وزن تر و خشک ریشه در ازتوباکتر و آزوسپیریلوم به طور معنی داری نسبت به میکوریزا بالاتر بود، ولی در تیمارهای تلفیقی اثر افزایشی قابل ملاحظه‌ای دیده نشد. طول گل آذین و ارتفاع بوته در تمام تیمارها بیشتر از تیمار شاهد بود. البته، عرض برگ، طول برگ و درصد اسانس تحت تاثیر تیمارهای کودی قرار نگرفتند. استفاده تلفیقی کودهای زیستی ازتوباکتر و آزوسپیریلوم به صورت تلقیح بذر به منظور افزایش عملکرد زیست‌توده و عملکرد اسانس ریحان توصیه می شود. پرونده مقاله

قارچ میکوریزا تحمل گیاهان به تنش ها را افزایش می دهد. به منظور بررسی تأثیر قارچ میکوریزا در محیط های شور و بدون شوری بر روی خصوصیات مرفولوژیکی و محتوای عناصر غذایی جو رقم کارون در کویر، آزمایشی گلخانه‎ ای به صورت فاکتوریل با دو فاکتور در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در گلخانه مزرعه تحقیقاتی دانشگاه آزاد اسلامی واحد ساوه در سال 1386- 1385 انجام شد. فاکتور اول در دو سطح شامل استفاده و عدم استفاده از قارچ میکوریزای سویه Glomus intraradices بود و فاکتور دوم سطوح شوری بودند. رقم جو در گلدان‎های پنج کیلویی در شوری 6/0 ، 8 و 13 دسی زیمنس رشد داده شدند. شوری سبب کاهش وزن خشک ریشه و اندام های هوایی ،وزن تر ، ارتفاع ، طول سنبله ، تعداد پنجه و تعداد برگ در بوته ها شد، ولی بر تعداد برگ ساقه اصلی بی‎تأثیر بود. تلقیح میکوریزایی کلیه صفات به جز تعداد برگ در ساقه اصلی را هم در شرایط شور و هم در تیمار شاهد به طور معنی داری افزایش داد. میکوریزا سبب افزایش شاخص تحمل جو شده و این بهبود در شرایط شوری بالا مشهودتر بوده و در مجموع گیاهان در محیط شور وابستگی میکوریزایی بالاتری را نشان دادند. بوته های تلقیح شده با میکوریزا دارای محتوای عناصر غذایی بیشتری در کلیه شرایط نسبت به گیاهان تلقیح نشده بودند. این محتوای عناصر غذایی بیشتر می تواند یکی از دلایل افزایش مقاومت به تنش گیاهان میکوریزایی شده نسبت به گیاهان میکوریزایی نشده باشد. پرونده مقاله