این پژوهش به‌منظور بررسی سلامت روانی دانش‌آموزان دبیرستانی دختر شهرستان قم انجام شد. روش پژوهش از نوع زمینه‌یابی است. جامعۀ آماری همۀ دانش‌آموزان دختر دورۀ متوسطه شهرستان قم (15872 نفر) است که تعداد 340 نفر از آنها با استفاده از روش نمونه‌گیری تصادفی طبقه‌ای و خوشه‌ای چندمرحله‌ای از نواحی یک، دو و سه اداره آموزش و پرورش شهر قم انتخاب شدند. ابزار اندازه‌گیری آزمون SCL-90-R (دراگوتیس، 1994) بود که به‌طور گروهی در مدارس اجرا شد. تحلیل داده‌ها نشان داد که در تمام عامل‌ها میانگین بالاتر از خط برش آزمون (7/0) است. از نظر میزان شیوع مشکلات روان‌شناختی، عامل افسردگی با شیوع 67 درصد از بالاترین مقدار و فوبیا با 6/21 درصد از کمترین مقدار برخوردار است. مقایسۀ میانگین مشکلات روان‌شناختی دختران دبیرستانی نواحی مختلف شهر قم با استفاده از آزمون تجزیه و تحلیل واریانس یکطرفه (ANOVA) نشان داد که فقط در عامل افسردگی تفاوت معناداری وجود دارد و در سایر عامل‌ها تفاوت معناداری وجود ندارد. براساس نتایج می‌توان گفت که سلامت روان‌شناختی دانش‌آموزان دختر دبیرستانی شهرستان قم در وضعیت مطلوبی قرار ندارد و شایسته است تلاش بیشتری برای تأمین بهداشت و سلامت روانی آنها صورت پذیرد.  پرونده مقاله

پژوهش حاضر با هدف تعیین تأثیر روش تدریس کلاس واژگون بر پیشرفت تحصیلی و نگرش دانش‌آموزان در درس ریاضی در ناحیه 3 شهر اصفهان انجام گرفت. پژوهش از نظر هدف کاربردی و از لحاظ روش از نوع پیش‌آزمون - پس‌آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری این پژوهش را کلیه دانش‌آموزان پسر پایه هفتم دوره متوسطه اول ناحیه 3 شهر اصفهان در سال تحصیلی 98-1397 تشکیل می‌داد. نمونه‌گیری در پژوهش حاضر، به‌صورت نمونه‌گیری در دسترس بود گروه آزمایش در یک دوره آموزشی 10 جلسه‌ای به روش کلاس واژگون شرکت کردند ولی گروه کنترل در طی این 10 جلسه به روش معمول سنتی آموزش دیدند. برای سنجش پیشرفت تحصیلی دانش‌آموزان، از معدل نمراتی که دانش‌آموزان، از آزمون پیشرفت تحصیلی در درس ریاضی، ساخته شده توسط پژوهشگر که پیش و پس از مداخله اجرا شد، کسب کردند و برای سنجش نگرش به درس ریاضیات، از پرسشنامه نگرش سنج ریاضیات آیکن (1979) استفاده شد. به‌منظور تجزیه‌وتحلیل داده‌های این پژوهش پس از کسب اطمینان از عدم تخطی از مفروضه‌های لازم از روش تحلیل کوواریانس استفاده شد. نتایج این پژوهش نشان داد که تدریس به روش کلاس واژگون بر پیشرفت تحصیلی دانش‌آموزان مؤثرتر از روش سنتی بوده است، اما تفاوت نگرش دانش‌آموزان به درس ریاضی در دو گروه به لحاظ آماری معنادار نبوده است؛ بنابراین برنامه‌ریزی برای اجرای روش کلاس واژگون در دبیرستان‌ها می‌تواند در بهبود پیشرفت تحصیلی در درس ریاضیات مؤثر باشد. پرونده مقاله

هدف: هدف از پژوهش حاضر، بررسی برازش مدل رابطه بین دینداری و تعالی پس از ضربه با نقش میانجی خلاقیت و سبک تفکر در جانبازان بود..روش: پژوهش حاضر توصیفی و از نوع همبستگی است. نمونۀ مورد مطالعه 362 جانباز بود که به روش تصادفی ساده از جانبازان (25 تا70 درصد) بنیاد شهید و امور ایثارگران شهرستان های استان تهران در سال (1399) انتخاب شدند. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه های تعالی پس از ضربه تدسچی و کالهون (2011)، دینداری آلپورت و راس(1950)، خلاقیت تورنس (1966) و سبک تفکر استرنبرگ و واگنر (1979) استفاده شد.. داده ها با استفاده از روش تحلیل مسیر و نرم افزار SPSS25 و Amos24 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.یافته ها: نتایح تحلیل مسیر نشان داد که دینداری بر سبک تفکر، خلاقیت و تعالی پس از ضربه؛ سبک تفکر بر خلاقیت؛ خلاقیت و سبک تفکر بر تعالی پس از ضربه اثرات مستقیم و معنادار داشته است.. همچنین دینداری از طریق نقش واسطه ای خلاقیت، اثر غیر مستقیم مثبت و معناداری بر تعالی پس از ضربه جانبازان دارد.نتیجه گیری: دینداری به همراه خلاقیت بر تعالی پس از ضربه در افراد مبتلا به تروما تأثیر زیادی دارد. به عبارتی، افرادی که از دینداری بالاتری برخوردارند، دینداری بر خلاقیت آنها تاثیر می گذارد و این افراد برای بازگشت به شرایط ایده‌آل، به کمک توانایی‌ها و امکانات خود به بازسازی ذهنی و روانی اقدام می‌نمایند؛ بنابراین تعالی پس از ضربه قابل پیش بینی است.واژه های کلیدی: تروما، تعالی پس از ضربه، دین داری، خلاقیت، سبک تفکر. پرونده مقاله

خانواده ‌به ‌عنوان ‌اساسی‌ترین ‌نهاد ‌اجتماعی، ‌در ‌طول ‌تاریخ ‌بشری ‌بر ‌اثر ‌عوامل ‌گوناگون ‌دست‌خوش ‌تغییر ‌شده ‌است ‌که ‌یکی ‌از ‌این ‌عوامل ‌اشتغال ‌زنان ‌و ‌تاثیر ‌آن ‌در ‌تربیت ‌فرزندان ‌است. ‌هدف ‌پژوهش ‌حاضر ‌بررسی ‌مقایسه‌ای ‌مسؤولیت‌پذیری ‌و ‌انگیزه ‌پیشرفت ‌در ‌نوجوانان(پسر ‌و ‌دختر) ‌با ‌مادران ‌شاغل ‌و ‌خانه‌دار ‌بود. ‌روش ‌تحقیق ‌علی ‌ـ ‌مقایسه‌ای ‌و ‌جامعه ‌آماری ‌شامل ‌کلیه ‌دانش‌آموزان ‌پایه ‌نهم ‌شهرستان ‌قم، ‌در ‌سال ‌تحصیلی95ـ ‌94 ‌بود ‌که ‌تعداد ‌372 ‌نفر ‌از ‌آنها ‌(186 ‌دانش‌آموز ‌با ‌مادر ‌شاغل ‌و ‌186 ‌دانش ‌آموز ‌با ‌مادر ‌خانه‌دار،186 ‌دختر ‌و ‌186 ‌پسر) ‌با ‌روش ‌نمونه‌گیری ‌تصادفی ‌طبقه‌ای ‌به ‌عنوان ‌نمونه ‌انتخاب ‌شدند. ‌ابزار ‌گرداوری ‌اطلاعات ‌در ‌این ‌پژوهش ‌پرسشنامه ‌مسؤولیت‌پذیری ‌نوجوانان ‌کرمی ‌و ‌نعمتی ‌و ‌انگیزه ‌پیشرفت ‌هرمنس ‌بود. ‌برای ‌تحلیل ‌داده‌ها ‌از ‌روش ‌توصیفی(میانگین ‌و ‌انحراف ‌معیار)وآزمون ‌مانوا ‌و ‌آزمون ‌تی ‌مستقل ‌استفاده ‌شد. ‌یافته‌ها ‌نشان ‌دادند ‌که ‌میانگین ‌نمره ‌کلی ‌مسؤولیت ‌پذیری ‌در ‌نوجوانان ‌با ‌مادران ‌خانه ‌دار ‌بیشتر ‌از ‌شاغل ‌است ‌و ‌این ‌تفاوت ‌معنادار ‌است(P<0.05). ‌اما ‌در ‌مقایسه ‌انگیزش ‌پیشرفت، ‌این ‌تفاوت ‌معنی ‌دار ‌نیست. ‌ضمنا ‌در ‌مقایسه ‌مسؤولیت ‌پذیری ‌دختران ‌و ‌پسران، ‌تفاوت ‌در ‌خرده ‌مقیاس ‌امانتداری ‌معنادار ‌بود(( ‌P<0.001 ‌که ‌حاکی ‌از ‌بالاتر ‌بودن ‌میانگین ‌امانتداری ‌در ‌پسران ‌نسبت ‌به ‌دختران ‌است. ‌از ‌لحاظ ‌انگیزش ‌پیشرفت ‌تحصیلی ‌نیز، ‌این ‌تفاوت ‌معنادار ‌بود(P<0.01) ‌و ‌میانگین ‌نمره ‌انگیزش ‌پیشرفت ‌تحصیلی ‌در ‌دختران ‌بیشتر ‌از ‌پسران ‌بود. ‌بنابراین ‌اشتغال ‌مادران ‌بر ‌محیط ‌خانواده ‌خصوصا ‌بر ‌مسؤولیت‌پذیری ‌و ‌انگیزه ‌پیشرفت ‌فرزندانشان ‌تاثیر‌گذار ‌است ‌و ‌با ‌توجه ‌به ‌جنسیت ‌نیز ‌در ‌مورد ‌این ‌متغیرها ‌تفاوت ‌وجود ‌دارد. پرونده مقاله

عوامل زیادی مثل انگیزش، خودکارآمدی می‌توانند بر یادگیری دانش آموزان تأثیر بگذارند. در این ‌باره، شواهد نشان داده که انگیزش یکی از عوامل مؤثر و مهم در بهبود عملکرد دانش آموزان است. پژوهش حاضر با هدف شناسایی نیمرخ انگیزشی دانش آموزان با استفاده از تحلیل مبتنی بر شخص و مقایسه‌ خودکارآمدی تحصیلی با توجه به این نیمرخ‌ها انجام‌گرفته است. این پژوهش یک مطالعه توصیفی- علی مقایسه‌ای است. حجم نمونه شامل تعداد 211 نفر از جامعه آماری دانش‌آموز مقطع متوسطه دوره دوم بود که به روش نمونه‌گیری خوشه‌ای تصادفی چندمرحله‌ای انتخاب شدند و مقیاس جهت‌گیری اهداف پیشرفت الیوت و مک گرگور (2001) و خودکارآمدی تحصیلی جینکس و مورگان (1999) را تکمیل نمودند. برای تحلیل داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار SPSS از روش تحلیل خوشه‌ای، تحلیل واریانس چند متغیری و آزمون تعقیبی توکی بهره گرفته شد. بر اساس نتایج حاصل از تحلیل خوشه‌ای، چهار خوشه انگیزش برای دانش آموزان به دست آمد: 2/13 درصد در خوشه‌ بی انگیزشی، 3/28 درصد در خوشه‌ انگیزش سه گانه، 6/19 درصد در خوشه‌ تبحرگرا-عملکردگرا و 8/38 درصد خوشه‌ انگیزش چندگانه قرار گرفتند. خودکارآمدی تحصیلی خوشه‌ بی انگیزشی (05/85M=)، کمتر از خوشه انگیزش سه گانه (53/90M=) بود، و بالاترین میانگین مربوط به خوشه‌های تبحرگرا-عملکردگرا (03/94M=) و انگیزش چندگانه (8/95M=) بود. یافته‌های به‌دست‌آمده می‌تواند به مسئولین حوزه آموزش کمک نماید تا با طراحی برنامه‌های مداخله‌ای تربیتی در ارتقا و یا حفظ انگیزش دانش آموزان، در طول سال‌های تحصیلی اقدامات مؤثری را انجام دهند. پرونده مقاله