گیاه سرخارگل (Echinacea purpurea) به‌عنوان ضدعفونی کننده، تقویت کننده سیستم ایمنی، ضدمیکروبو آنتی‌اکسیدانبه‌کار می رود. هدف از انجام پژوهش حاضر بررسی خاصیت آنتی‌اکسیدانی و ضدمیکروبی عصاره گیاه سرخارگل بود. در این پژوهش استخراج عصاره هیدروالکلی از اندام هوایی به روش غرقابی و با کمک حمام اولتراسونیک انجام شد. خاصیت آنتی‌اکسیدانی، فنول کل و DPPH(2,2-diphenyl-1-picrylhydrazyl) اندازه‌گیری و خاصیت ضدمیکروبی عصاره گیاه با استفاده از روش انتشار چاهک بررسی شد. شناسایی اجزای عصاره با استفاده از دستگاه کروماتوگرافی گازی (Gas chromatography-mass) GC-MS انجام شد. داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار SPSS و با آزمون‌های آماری دانکن تجزیه و تحلیل شدند. عصاره گیاه از ترکیبات فنولی خوبی برخوردار بود و DPPH عصاره در غلظت‌های (22/0، 25/0، 27/0، 31/0، 35/0، 41/0، 5/0) آزمایش شد وغلظت 50 IC (Half maximal inhibitory concentration) نشان‌دهنده درصد بازدارندگی مناسب این عصاره بود. قطر هاله عدم رشد (میانگین و انحراف معیار) استافیلوکوکوس اورئوس 24/1 ± 67/4، اشریشیا کولای 84/0 ± 11/3 و آسپرژیلوس نایجر 89/0 ± 78/1 میلی‌متر برآورد شد. کروماتوگرافی گازی در مجموع 38/81 درصد اجزای عصاره را شناسایی کرد که بیشترین ترکیبات جرماکرن دی (67/21 درصد)، پاراسیمن (53/5 درصد) و آلفا هومولن (89/4 درصد) بودند. نتایج این پژوهش نشان دادکه عصاره گیاه سرخارگل از اثرات آنتی‌اکسیدانی و ضد‌میکروبی برخوردار می‌باشد. پرونده مقاله

جوانه گندم منبع غنی از اسیدهای آمینه و اسیدهای چرب ضروری، مواد معدنی، ویتأمین ها، توکوفرول ها و فیتواسترول ها است که به‌عنوان محصول فرعی از صنعت آسیاب به‌دست می آید. وجود فعالیت های آنزیمی بالا همراه با محتوای بالای روغن غیراشباع، باعث کاهش ارزش غذایی جوانه گندم در طول ذخیره‌سازی شده و در نتیجه ماندگاری محصول را به‌شدت محدود می کند. هدف از این پژوهش، درون‌پوشانی جوانه گندم و باکتری پروبیوتیک باسیلوس لیکنیفورمیس توسط صمغ گوار و مالتودکسترین به روش خشک کردن انجمادی جهت افزایش عمر نگهداری جوانه گندم است. در این راستا از سه نسبت مختلف مالتودکسترین به صمغ گوار شامل 1 به 3/0، 1 به 1/0 و 1 به 03/0 استفاده شد و ماندگاری جوانه‌گندم پروبیوتیک درون‌پوشانی شده طی 360 روز نگهداری مورد ارزیابی قرار گرفت. آزمون ها در قالب طرح کاملا تصادفی اجرا شد و میانگین ها با روش دانکن در سطح معنی داری پنج درصد مقایسه گردید. اثر زمان بر تغییرات شاخص های اکسایشی جوانه گندم درون‌پوشانی شده مثبت ارزیابی شد و تیمار درون‌پوشانی شده با مالتودکسترین و گوار در همه نسبت های مورد بررسی در طی زمان ۳۶۰ روز نگه داری، به‌طور معنی داری سبب کاهش مقادیر عدد اسیدی کل شد (05/0>P). افزودن باسیلوس لیکنیفورمیس به‌صورت معنی داری سبب کاهش مقادیر عدد اسیدی کل و شاخص تیوباربیتوریک اسید در مقایسه با تیمارهای بدون پروبیوتیک شد (05/0>P). با افزایش زمان نگهداری، مقادیر پراکسید، آنیزیدین، توتوکس، کپک و مخمر در تیمار پروبیوتیک بصورت معنی‌داری افزایش یافت (05/0>P). پرونده مقاله

اسانس ها و عصاره های گیاهان دارویی به دلیل داشتن ترکیبات زیست فعال متعدد دارای خواص فراسودمندی ازجمله خواص آنتی‌اکسیدانی و آنتی میکروبی هستند و به عنوان افزودنی ها و نگهدارنده‌های خوراکی طبیعی مورد توجه قرار گرفته اند. در این تحقیق دو گیاه هوفاریقون (Hypericum perforatum L.) و لعل کوهستان (Oliveria decumbens Vent.) با استفاده از روش خیساندن و با کمک امواج التراسونیک عصاره گیری شدند و ترکیبات هر عصاره توسط GC-MS شناسایی گردید. محتوی ترکیبات فنولیک کل، میزان فعالیت آنتی اکسیدانی و خاصیت ضدمیکروبی آن ها ارزیابی شد. قطر هاله عدم رشد و حداقل غلظت‌های بازدارندگی و کشندگی هر عصاره در مقابل چند میکروارگانیسم مهم در صنعت غذا ارزیابی گردید. نتایج نشان می‌‌دهد که 19 ترکیب اصلی که مهمترین آن ها تیمول (40/24 درصد)، کارواکرول (00/23 درصد) و میریستیسین (78/9 درصد) هستند، 22/90 درصد عصاره لعل کوهستان را شامل می‌شوند. در عصاره هوفاریقون، 20 ترکیب مختلف، 16/94 درصد از عصاره را تشکیل می‌دهد که هیپرسین (92/25درصد) و هایپرفورین (69/16درصد) مهم ترین ترکیبات مؤثره شناسایی شده در این عصاره‌ هستند. محتوی ترکیبات فنولیک عصاره هوفاریقون و لعل کوهستان به ترتیب 0/24 و 5/9 میلی گرم در گرم وزن خشک ارزیابی شد. عصاره هوفاریقون فعالیت آنتی‌اکسیدانی بالاتری در مقایسه با عصاره لعل کوهستان نشان می‌دهد (IC50 عصاره‌ها ی هوفاریقون و لعل کوهستان به‌ترتیب 173/0 و 470/0 گرم بر میلی لیتر). عصاره لعل کوهستان به‌خوبی قادر به بازدارندگی فعالیت استافیلوکوکوس اورئوس، اشرشیا کلی و آسپرژیلوس نایجر است، درحالی که عصاره هوفاریقون تنها موجب محدود کردن فعالیت استافیلوکوکوس اورئوس، اشرشیا کلی می گردید و هیچ گونه تاثیری بر قارچ آسپرژیلوس نایجر نداشت. پرونده مقاله

مایونز امولسیون روغن در آب می باشد که توسط عمل امولسیفایری تخم‌مرغ پایدار می‌شود. اما سطوح بالای کلسترول موجود در زرده تخم‌مرغ سبب تلاش برای یافتن ماده‌ای مناسب به عنوان جایگزین تخم‌مرغ شده است. هدف از این پژوهش کاربرد شیر کنجاله پسته به عنوان جایگزین تخم‌مرغ و یافتن فرمول بهینه برای تولید مایونز می‌باشد. بدین منظور نمونه‌های مایونز با تخم‌مرغ کاهش یافته با استفاده از شیر کنجاله پسته در 5 سطح جایگزینی با زرده تخم‌مرغ (0، 25، 50، 75 و 100 درصد) و صمغ‌های زانتان و گوار در 5 سطح وزن کل فرمول (0، 05/0، 1/0، 15/0 و 2/0 درصد) با استفاده از روش سطح پاسخ طرح مرکب مرکزی تولید و سپس سفتی، نیروی چسبندگی، چسبندگی، پایداری حرارتی، پایداری فیزیکی نمونه‌ها اندازه‌گیری شدند و در نهایت مدل‌سازی انجام گرفت. ضریب تبیین مدل‌های بدست آمده حاکی از توانایی مناسب اکثر مدل‌ها در تخمین داده‌ها و تطابق مناسب داده‌های حاصل از اندازه‌گیری با اعداد تخمین زده شده توسط مدل‌ها بود. نمونه‌های حاوی 25درصد شیر کنجاله پسته با 09/0 درصد صمغ و 64 درصد شیر کنجاله با 15/0 درصد صمغ به عنوان نمونه‌های بهینه معرفی شدند. به منظور صحت از این پیشگویی، آزمون اعتبار سنجی انجام گرفت و مشخص شد که نمونه‌ها از لحاظ سفتی، نیروی چسبندگی، چسبندگی، پایداری فیزیکی و پایداری حرارتی با اعداد پیش‌بینی شده مطابقت داشته و تنها اختلاف ناچیزی باهم داشتند. می‌توان نتیجه گرفت با استفاده از این دوفرمول بهینه، سس مایونز با میزان کلسترول کم و ویژگی‌های مشابه با شاهد(حاوی 13 درصد زرده تخم‌مرغ)تولید کرد. پرونده مقاله

امروزه گرایش به مصرف مواد غذایی طبیعی، با کالری کم و ارزش تغذیه‌ای بالا در حال افزایش است. استویوزید نوعی شیرین-کننده طبیعی فاقد کالری و با شیرینی حدود 300 برابر بیشتر از ساکارز است که دارای خواص تغذیه‌ای و دارویی بسیار زیادی می‌باشد و بر خلاف شیرین‌کننده‌های مصنوعی تأثیرات منفی بر سلامت مصرف‌کننده نمی‌گذارد. هدف از این مطالعه، کاهش ساکارز مصرفی در تهیه گز و تولید محصولی با ارزش غذایی بالا با کمک گیاه آزیوش، منبع غنی از پتاسیم، آهن، مس، منگنز، روی و مقادیر انرژی بالا می‌باشد. اثر شکر با جایگزینی استویوزید-ایزومالت (100-0 درصد)، آزیوش (1-0 درصد) و دمای پخت (70-90 درجه سانتی‌گراد) بر دانسیته و سفتی گز و در آزمونهای دوره‌ای 45 روزه نمونه بهینه با شاهد از نظر خواص بافتی(سختی، چسبندگی، پیوستگی، ارتجاعیت، صمغیت و قابلیت جویدن) مورد بررسی قرار گرفتند. از نرم افزار دیزاین اکسپرت و روش سطح پاسخ در قالب طرح مرکب مرکزی با 6 نقطه مرکزی با آلفای برابر با عدد 2 و دو تکرار در سایر نقاط به‌ منظور بهینه‌سازی فرمولاسیون گز رژیمی، استفاده شد. دانسیته تیمارها با افزایش درصد جایگزینی شکر با استویوزید-ایزومالت بترتیب در دمای پایین و بالای پخت کاهش و افزایش یافت. افزایش دانسیته در مقادیر بالای آزیوش مشاهده شد. استفاده از مقادیر بالای استویوزید-ایزومالت و آزیوش باعث کاهش سفتی بافت گز گردید. فرمول بهینه گز شامل42 درصد جایگزینی شکر با استویوزید-ایزومالت، 18/0 درصد گیاه آزیوش و دمای پخت 87 درجه سانتی‌گراد معرفی گردید. هم‌چنین نتایج نشان داد برخی ویژگی های کیفی گز رژیمی حاوی گیاه آزیوش از نظر محتوی پروتئین، چربی و آهن بهبود یافته است. پرونده مقاله

عسل دارای خواص فیزیکوشیمیایی و دارویی متعددی است که با توجه به منشاء گیاهی، جغرافیایی، عوامل محیطی و گونه‌های زنبورعسل متفاوت بوده و می‌توانند مبنایی برای طبقه‌بندی انواع عسل باشند. این تحقیق با هدف مقایسه و تعیین ترکیبات پلی فنولی و فعالیت آنتی‌اکسیدانی و رنگ‌سنجی سه نوع عسل (با منابع گیاهی مختلف شامل: گشنیز، شوید و رازیانه) با دو روش تولیدی متفاوت (پروسه‌ای و بیولوژیک) انجام گرفت. بدین منظورآزمون‌های شیمیایی مانند اندازه گیری میزان ترکیبات فنولی با استفاده از معرف فولین‌سیوکالتیو و فعالیت آنتی‌اکسیدانی با استفاده از معرف DPPH و آزمون رنگ‌سنجی بر روی عسل‌های تولیدی (پروسه ای و بیولوژیک) و عسل طبیعی انجام گردید. در این تحقیق چهار نوع عسل طبیعی یونجه، گشنیز، شوید و رازیانه از مناطق غربی کشور جمع‌آوری و با استفاده از عصاره‌های گیاهی گشنیز، شوید و رازیانه، عسل‌های پروسه و بیولوژیک در شرایط مناسب تولیدگشت. نتایج نشان داد که میزان ترکیبات فنولی در محدوده ( 16 ع¯ط§ظ„غŒع© ط§ط³غŒط¯ ظ…غŒظ„غŒع¯ط±ظ… ع¯ط±ظ… 100"> )61/274-26/59 بود. بیشترین میزان فعالیت آنتی‌اکسیدانی در عسل طبیعی شوید (52/80%) حاصل شد. اگرچه تولید عسل‌های بیولوژیک نتایج مطلوبی نسبت به عسل پروسه و طبیعی نشان نداد ولی نتایج آزمون‌های عسل پروسه در سطح اطمینان 5 درصد تفاوت چشمگیری با عسل‌های طبیعی نداشت. لذا تولید عسل‌های پروسه یک روش موثر برای تولید عسل‌های گیاهی با خواص دارویی متفاوت می‌باشد. پرونده مقاله

ژله رویال از دیرباز دارای نقش درمانی برای بیماری‌ها به‌ویژه عفونت‌ها بوده است. دراین مطالعه میزان فعالیت آنتی‌اکسیدانی و اثر ضد‌ میکروبی ژله رویال بر باکتری‌های دهانی شامل: استرپتوکوک (موتانس، اپیدرمیدیس)، استافیلوکوک اورئوس و باکتری‌های معده - روده‌ای (استرپتوکوک سالیواریوس، اشریشیا کلی) مورد بررسی قرار گرفت. ابتدا تأثیر دو حلال آبی و بافر فسفات بر میزان استحصال ترکیبات فنولی و فعالیت آنتی‌اکسیدانی عصاره استخراج شده از 2 نمونه ژله رویال (تازه ایرانی، خشک تصعیدی ایرانی) بررسی شد. خواص ضد میکروبی عصاره ها در دو حلال آبی و بافر فسفات در غلظت های10، 15، 20 ، 25 و 30% به روش میکروبراث دیلوشن( شاخص حداقل غلظت بازدارندگی رشد) و انتشار دیسک(قطر هاله عدم رشد) اندازه‌گیری شد. نتایج نشان داد، بیشترین میزان ترکیبات فنولی مربوط به ژله رویال خشک تصعیدی ایرانی با 56/146 میکروگرم گالیک اسید در میلی لیتر ژله رویال بود. در ارتباط با خاصیت آنتی‌اکسیدانی نمونه‌ها، بیشترین خاصیت آنتی‌اکسیدانی مربوط به ژله رویال خشک تصعیدی با4/73% و کمترین مربوط به ژله رویال تازه ایرانی با 3/6% بود. در بررسی خاصیت ضد میکروبی نمونه‌ها، تاثیر‌ پذیرترین باکتری نسبت به غلظت‌های مختلف آبی و بافری ژله رویال، استرپتوکوک موتانس و مقاوم‌ترین، اشریشیا کلی مشاهده شد. در ارتباط با غلظت‌های بافری نمونه ها، نتایج مشابهی با غلظت های آبی مشاهده گردید. در مورد میزان حداقل غلظت مهارکنندگی(MIC)، بیشترین درصد برای اشریشیا کلی در عصاره بافری گزارش شد. به این ترتیب می توان ژله رویال را به عنوان منبعی از آنتی‌اکسیدان طبیعی معرفی نمود که ناشی از حضور ترکیبات فنولی موجود دراین ماده است. پرونده مقاله

بیوفیلم به مجموع میکروارگانیسم‌های محصور‌شده در پلی‌ساکارید خارج سلولی متصل به سطح جامد، اطلاق می‌گردد. به دلیل مقاومت بالای بیوفیلم به عوامل ضد‌میکروبی، بیوفیلم‌ها به عنوان اصلی‌ترین مشکل صنعت غذا بالاخص در آلودگی‌های پس از پاستوریزاسیون به‌شمار می‌آیند. به همین دلیل در این پژوهش، بیوفیلم تشکیل‌شده در خط‌ تولید شیر پاستوریزه، جداسازی شده تا باکتری‌های مؤثر در آلودگی پس از پاستوریزاسیون شیر، شناسایی شوند. بدین منظور پس از انجام سیستم شست‌و‌شو در مکان، از 10 نقطه خط‌تولید با 3 تکرار نمونه‌ برداری صورت گرفت و پس از خالص‌سازی باکتری‌ها، شناسایی جنس و گونه احتمالی آن‌ها با انجام آزمون‌های بیوشیمیایی و تطایق آن‌ها با جداول راهنمای برگی صورت پذیرفت. نتایج حاکی از حضور جنس‌های Listeria، Shigella،Staphylococcus ، Pseudomonas، Escherichiai، Corynebacterium، Bacillus، Aeromonas، Klebsiella، Proteus، Lactobacillus و Micrococcusمی‌باشد که در این بین غالب‌ترین جنس باکتریایی، Staphylococcus با 19% از جمعیت کل و غالب‌ترین باکتری براساس جنس و گونه احتمالی، Shigellasonnei با 11% جمعیت کل باکتریایی می‌باشد. پرونده مقاله

کرونوباکتر ساکازاکی از اصلی‌ترین پاتوژن‌های منتقله از شیر خشک و غذای کودک آلوده، به نوزاد است و از عوامل اصلی مرگ و میر، بیماری گوارشی و مننژیت در نوزادان است. بررسی حاضر به تشخیص میکروبیولوژیکی و مولکولی کرونوباکتر ساکازاکی در نمونه‌های غذای کودک و شیر خشک نوزاد و بررسی الگوی مقاومت آنتی‌بیوتیکی جدایه‌های باکتریایی پرداخته است. 200 نمونه غذای کودک و شیر خشک از برندهای مختلف جمع آوری و پس از کشت میکروبی، جدایه‌های باکتری با آزمون PCR مورد تشخیص قرار گرفت. سپس الگوی مقاومت آنتی‌بیوتیکی ایزوله‌ها با استفاده از روش انتشار دیسک مورد ارزیابی قرار گرفت. 3 نمونه از کل 100 غذای کودک (3 درصد) و 5 نمونه از کل 100 شیر خشک نوزاد (5 درصد) آلوده به کرونوباکتر ساکازاکی بود. برند‌های A، B و C از شیر خشک نوزاد و برند‌های A و D از غذای کودک آلوده به کرونوباکتر ساکازاکی بودند. برندهای B و C از شیر خشک نوزاد (هر کدام 10 درصد) و برند A از غذای کودک (8 درصد) آلوده به کرونوباکتر ساکازاکی بود. ایزوله‌های کرونوباکتر ساکازاکی بیشترین حساسیت را به آنتی‌بیوتیک سیپروفلوکسازین (38/20)، مروپنم (83/19) و ایمی‌پنم (63/19) و بیشترین مقاومت را به آنتی‌بیوتیک‌های آموکسی سیلین، آمپی سیلین، تیجسیکلین، تیکارسیلین، آزترونام و سفتازیدیم نشان داد. بازرسی دقیق بر کیفیت مواد اولیه شیر خشک و غذای کودک و نظارت دقیق بر روند تولید و رعایت اصول بهداشتی و استفاده از ضد میکروب‌های طبیعی از میزان شیوع آلودگی به این باکتری می‌کاهد. پرونده مقاله

بره‌موم به دلیل داشتن ترکیباتی با منشاء گیاهی مانند پلی‌فنول‌ها و پروتئین‌هایی مانند 10-HDA نقش ضد باکتریایی، ضد قارچی، ضد انگلی، آنتی اکسیدانی، ضد التهابی، ضد پوسیدگی دندان ایفاء می‌کند. از دیرباز دارای نقش درمانی برای بیماری‌ها به‌ویژه عفونت‌ها بوده است. در این تحقیق فعالیت ضد میکروبی عصاره الکلی، آبی و بافری بره‌موم بر باکتری‌های دهانی شامل: استرپتوکوکوس موتانس، استرپتوکوکوس اپیدرمیدیس، استافیلوکوکوس اورئوس و باکتری‌های معده - روده‌ای شامل: استرپتوکوکوس سالیواریوس و اشریشیا کلی با استفاده از روش حداقل غلظت مهارکنندگی(MIC) در محیط کشت مایع(TSB) و روش انتشار دیسک (قطر هاله عدم رشد) مورد بررسی قرار گرفت. حداقل غلظت مهارکنندگی بین سه عصاره الکلی، آبی و بافری تفاوت معنی‌داری نداشت یعنی اثر حلال ها بر حلالیت ترکیبات ضدباکتریایی بره موم تقریبا یکسان است. مقاومترین باکتری گرم مثبت نسبت به عصاره الکلی و بافری بره موم، استرپتوکوکس موتانس و مقاوم‌ترین باکتری نسبت به همه عصاره‌ها، اشریشیا کلای گزارش شد. در ارتباط با عصاره آبی بره موم، تفاوت معنی‌داری بین مقاومت باکتریها دیده نشد(P>0.05). در آزمون انتشار دیسک، میزان افزایش غلظت عصاره‌ها تاثیر به سزایی در میزان کشندگی باکتری‌ها داشت و حساس‌ترین باکتری نسبت به عصاره‌ها باکتری استافیلوکوکوس اپیدرمیدیس و مقاوم‌ترین باکتری استافیلوکوکوس اورئوس شناخته شد. هم‌چنین باکتری‌ها نسبت به عصاره بافری بیشترین حساسیت را از خود نشان دادند. پرونده مقاله

سیر بدلیل طعم دهندگی، ویژگی های پیشگیری و درمانی، ضدقارچی و ضد باکتریایی یکی از مهم ترین گیاهان مورد استفاده در غذاها است. برخی از قارچ ها در مواد غذایی رشد کرده و می توانند باعث آلودگی مواد غذایی شوند. هدف از این مطالعه، ارزیابی فعالیت ضد قارچی عصاره های آلیوم ساتیووم بر روی قارچ های رشته ای جدا شده از سس مایونز بود. قارچ های رشد یافته بر روی مایونز در محیط سابورودکستروز آگار محتوی کلرآمفنیکل کشت داده شد. قارچ ها بر اساس ویژگیهای ظاهری و ریزبینی شناسائی گردیدند. روش های چاهک پلیت و دیسک انتشاری برای اندازه گیری اثرات ممانعت کننده عصاره ها علیه سویه های هدف مورد نظر در آزمایش، بکار گرفته شدند، همچنین حداقل غلظت ممانعت کننده هر عصاره تعیین گردید. قارچهای آسپرژیلوس نیجر، آ. فومیگاتوس، آ. فلاووس، پنی سیلیوم، موکور، رایزوپوس، کلادوسپوریوم، فوزاریوم، آلترناریا و ژئوتریکوم شناسایی گردید. بیشترین فعالیت ضدقارچی برای عصاره های آبی در غلظت 300 میکروگرم بر میلی لیتر بدست آمد. بیشترین و کمترین ممانعت از رشد به ترتیب مربوط به فوزاریوم (2/33 میلی متر) و آ. نیجر (2/25 میلی متر) بود. حداقل غلظت ممانعت کننده برای آ. نیجر، آ. فلاووس، آ. فومیگاتوس، پنی سیلیوم، موکور، رایزوپوس و آلترناریا برابر با 350 و برای کلادوسپوریوم، فوزاریوم و ژئوتریکوم 300 میکروگرم بر میلی لیتر تعیین شد. حداقل غلظت ممانعت کننده عصاره های متانولی و اتانولی بالاتر از مقادیر مربوط به عصاره آبی بود. نتایج نشان داد که سیر میتواند به عنوان یک عامل ضد قارچ طبیعی در مواد غذایی استفاده شود. پرونده مقاله

فرآیندهای غیرحرارتی مانند اشعه ماوراء بنفش می تواند یک تکنیک امیدوارکننده و سالم برای حفظ ترکیبات مفید و مغذی آبمیوه ها باشند. این مطالعه تأثیر پاستوریزاسیون (LTLT) و اشعه UV-Cدر دوزهای 8، 15 و 30 وات را بر تغییرات محتوای اسید آسکوربیک، آنتوسیانین ها، فنول کل و ظرفیت آنتی اکسیدانی آب آلبالو بلافاصله پس از فرآوری، و برخی ویژگی های شیمیایی (pH، اسیدیته و رنگ) و میکروبی را طی 120 روز نگهداری در دمای اتاق (25 درجه سانتی گراد) مورد بررسی قرار داد. بر اساس نتایج به دست آمده، اشعه دهی به مدت 10 دقیقه باعث افزایش چشمگیر pHشد. سطح اسیدیته قابل تیتراسیون در طول دوره ذخیره سازی افزایش یافت و نتایج pH را تاییدکرد. آب آلبالوهای تیمار شده با اشعه UV-C در مقایسه با نمونه های پاستوریزه شده از محتوی اسید آسکوربیک، آنتوسیانین، فنول کل و فعالیت آنتی اکسیدانی بالاتری برخوردار بودند. افزایش دوز و زمان اشعه دهی تأثیر مثبتی بر افزایش میزان اسید آسکوربیک، آنتوسیانین ها، فنول کل و فعالیت آنتی اکسیدانی داشت. شاخص روشنی (L*) و قرمزی (a*) در نمونه های اشعه دهی شده در مقایسه با نمونه پاستوریزه شده به طور قابل توجهی بیشتر بود. در میان تیمارهای مختلف، نمونه های اشعه دهی شده با دوز 30 وات به مدت 6 و 10 دقیقه از نظر ویژگی های کیفی و میکروبی نسبت به سایر تیمارها ارجح بودند. در پایان دوره نگهداری، کمترین شمارش کپک و مخمرها در نمونه پرتودهی شده با دوز 30 وات به مدت 10 دقیقه به دست آمد. در مجموع می توان نتیجه گرفت که اشعه UV-C به عنوان یک جایگزین مناسب برای فرآیند پاستوریزاسیون (LTLT) آب آلبالو پیشنهاد می شود. پرونده مقاله

هدف از این مطالعه تأثیر اشعه فرابنفش C در مقایسه با روش معمول پاستوریزاسیون بر تغییرات کدورت، محتوی فنول کل آب انگور قرمز بلافاصله پس از فرآوری و برخی ویژگی های شیمیایی (pH، اسیدیته، اسید آسکوربیک، آنتوسیانین ها، ظرفیت آنتی اکسیدانی و رنگ) و میکروبی (کپک و مخمر) طی بازه زمانی 120 روز نگهداری در دمای اتاق بود. یازده تیمار شامل تیمارهای فرابنفش C در زمان های 2، 6 و 10 دقیقه و دوزهای 8، 15 و 30 وات به همراه نمونه آب انگور شاهد و پاستوریزه شده مورد استفاده قرار گرفتند. با گذشت زمان ذخیره سازی، مقادیر بریکس کاهش یافت و نمونه های اشعه داده شده با دوز 30 وات به مدت 2 و 6 دقیقه کمترین میزان بریکس را نشان دادند. اشعه دهی بمدت 10 دقیقه در مقایسه با زمان های اشعه دهی کمتر باعث کاهش اسیدیته و افزایش pH آب انگور گردید. آب انگورهای اشعه دهی شده در مقایسه با نمونه های پاستوریزه شده از محتوی اسید آسکوربیک، آنتوسیانین، فنول کل و فعالیت آنتی اکسیدانی بالاتری برخوردار بودند. نمونه های اشعه داده شده درصد بالاتری از فعالیت آنتی اکسیدانی را در پایان دوره نگهداری در مقایسه با سایر تیمارها از خود نشان دادند. اشعه فرابنفش C در مقایسه با پاستوریزاسیون توانست به طور مؤثری از تغییرات کدورت و رنگ آب انگور قرمز جلوگیری کند. تیمار با دوز 30 وات به مدت 6 و 10 دقیقه از نظر ویژگی های کیفی و میکروبی نسبت به سایر تیمارها ترجیح داده شد. در مجموع اشعه فرابنفش C به عنوان جایگزین مناسبی برای پاستوریزاسیون جهت حفظ بهتر ویژگی های کیفی و میکروبی آب انگور قرمز معرفی می گردد. پرونده مقاله

ادویه، به علت افزایش اشتها و همچنین افزایش عطر و طعم و رنگ به مواد غذایی، در سراسر جهان محبوب است، اما با این وجود بار میکروبی زیادی دارند. پلاسمای سرد یک فناوری غیرحرارتی و جایگزین مناسب برای روش‌های مرسوم حرارتی مورد استفاده در صنایع غذایی است که با خاصیت ضد میکروبی، بدون تأثیر منفی در کیفیت مواد غذایی باعث افزایش طول عمر مفید آن‌ها می‌شود. هدف از پژوهش حاضر بررسی برخی خواص کیفی و میکروبی فلفل قرمز به روش پلاسمای سرد بود. نتایج نشان داد ولتاژ پلاسما نسبت به مدت زمان تابش اثر بیشتری بر بهبود و حفظ محتوی فنول کل فلفل قرمز داشت، به‌طوریکه استفاده از تیمار پلاسمای سرد با ولتاژ متوسط (66/16 کیلو ولت) از نظر افزایش محتوی فنول کل فلفل قرمز نسبت به ولتاژهای پایین‌تر و بالاتر برتر بود. عدد اسیدی، عدد پراکسید، تیوباربیتوریک اسید و اندیس آنیزیدین تیمارها به‌طور معنی‌داری بیشتر از نمونه شاهد ارزیابی شد (05/0>p)، و نمونه شاهد کمترین شاخص‌های اکسایش را داشت. شمارش کلی میکروارگانیسم‌ها، استافیلوکوکوس آورئوس و اشرشیا کلی در نمونه‌های تیمار شده به‌طور معنی‌داری (05/0>p)، کمتر از نمونه شاهد بود. طبق نتایج به‌دست آمده، روش پلاسمای سرد به‌منظور فرآوری مواد غذایی پیشنهاد می‌شود زیرا می‌تواند کیفیت مواد غذایی را در سطح قابل قبولی حفظ کند. پرونده مقاله

Background & Aim: Natural compounds can prolong the shelf life of food by inhibiting the growth of pathogenic and spoilage microorganisms. The purpose of this study was to investigate the effect of Sheng and Ziziphora alcoholic extracts (at concentrations of 500, 1000 and 1500 ppm) on physico chemical properties and microbial quality of yogurt. Experimental: The sterilized extracts of the above plants were added to the yoghurt formulations in concentrations of 500, 1000 and 1500 ppm under sterile conditions. After inoculation, the inoculated milk was incubated at 45 ° C to reach 4 pH for approximately 3 hours. After reaching the desired pH, the yoghurts are cooled to a temperature of 6 ° C and then, at the same temperature were stored in order to undergo a secondary course of acidifying and producing aromatic compounds. After that, the physicochemical and microbial properties of yogurt were evaluated for 20 days on days 0, 5, 10, 15 and 20. Results & Discussion: Results showed thataddition of Sheng extract can control the acidity in yogurt and prevent yogurt from getting sour over time. It was found that the best concentration of Sheng extract for controlling acidity in yogurt and preventing it from being sourded over time was 1500 ppm. Adding both extracts did not have a negative effect on the viscosity of yogurt. In the case of sheng concentration of 1500 and Ziziphora with a concentration of 500 ppm, were more effective on viscosity over storage time. Also, adding both Shang and Ziziphora extracts at a concentration of 1500 ppm increased the shelf life of yogurt by reducing the growth of molds and yeasts. Industrial/ Practical recommendation: With the addition of alcoholic extract of Sheng and Ziziphora herbs to set yogurt, a product with a longer shelf life and expire time of more than 20 days can be produced. پرونده مقاله

سابقه و هدف: شیر و فرآورده های آن در بعضی شرایط، موجب رشد عوامل بیماری زا از جمله اشریشیا کلی که مهمترین آلوده کننده مواد غذایی است می گردند. این مطالعه با هدف بهینه سازی روش شناسایی اشریشیا کلی در بستنی بر مبنی 16S rDNA انجام شد. مواد و روش ها: در این مطالعه مقطعی–توصیفی از 200 نمونه بستنی جمع آوری شده از مناطق محتلف اصفهان، تعداد 82 جدایه باکتریایی جداسازی گردید. از این تعداد 48 جدایه اندول مثبت بودند. جداسازی بر اساس استاندارد ملی ایران شماره 2946 و استفاده از محیط های کروموژنیک به صورت مقایسه ای انجام شد. پس از انجام آنالیز عددی و سایر آزمون ها، به کمک PCR قطعه 16S rDNA تکثیر و سپس توالی یابی گردید. یافته ها: با توجه به روش ارائه شده در استاندارد ملی روش یاد شده دارای 88 درصد صحت و 12 درصد خطا می باشد. در این بررسی جدایه های اندول مثبت مانند اشریشیا هرمانی، پروویدنشیا رتگری، کلبسیلا اکسی توکا و مورگانلا مورگانی توانستند در نتیجه نهایی ارائه شده در استاندارد ملی ایران خطا ایجاد نمایند. نتیجه گیری: آنالیزهای انجام شده با استفاده از محیط های کشت حاوی مواد کروموژنیک نشان داد که با صحت بالاتر، سرعت بیشتر و قیمت ارزان تر می توان اشریشیا کلی تیپیک را شناسایی نمود. پرونده مقاله