هدف: کشف گونه‌هایی از میکروارگانیسم‌ها که دارای اثرات ضد میکروبی هستند، دریچه‌ای جدید برای مبارزه با میکروارگانیسم‌ها گشود. قارچ آسپرژیلوس یکی از این میکروارگانیسم‌ها بوده که در راه مبارزه علیه میکروب‌های بیماری‌زا، بسیار اثرگذار است. تمام گونه‌های آسپرژیلوس دارای اثرات ضد میکروبی مناسب و مشابه نیستند و شناسایی و جداسازی گونه‌های دارای اثرات ضد میکروبی، اهمیت دارد.مواد و روش‌ها: در این تحقیق از مرکبات کپک‌زده نمونه‌گیری صورت گرفته و جداسازی و شناسایی آسپرژیلوس‌ها از آنها انجام شد. سه گونه آسپرژیلوس فلاووس، آسپرژیلوس نایجر ایزوله اول و آسپرژیلوس نایجر ایزوله دوم جداسازی شدند. پس از آن متابولیت‌های خام این کپک‌ها در محیط کشت مایع سابرو دکستروز براث، در انکوباتور شیکردار تهیه گردیدند. در نهایت اثر این متابولیت‌ها روی استافیلوکوک اورئوس، از طریق انتشار دیسک با تعیین قطر هاله ممانعت از رشد هر یک از این متابولیت‌ها، روی این باکتری صورت گرفت و پس از آن MICو MBCمحاسبه گردیدند.یافته‌ها: میانگینMIC متابولیت آسپرژیلوس فلاووس روی استافیلوکوک اورئوس 33/208 μl/ml محاسبه شد و میانگین MBC آن روی این باکتری 66/416 μl/ml بدست آمد. میانگین MIC متابولیت آسپرژیلوس نایجر روی استافیلوکوک اورئوس 66/166 μl/ml محاسبه شد و میانگین MBC آن 33/333 μl/ml معین گردید. در اطراف دیسک‌های دارای 150، 165 و 180 میکرولیتر از متابولیت آسپرژیلوس نایجر، میانگین قطر هاله ممانعت از رشد، به ترتیب 8، 8 و 33/8 میلی متر بدست آمدند.نتیجه‌گیری: متابولیت هر آسپرژیلوس اثرات متفاوتی را در جلوگیری از رشد استافیلوکوک اورئوس ایجاد می‌کند. پرونده مقاله

زمینه و هدف: گروه های مختلف باکتری های اسیدلاکتیک باکتری هایی می باشند که در اکوسیستم های مختلف وجود داشته با تولید انواعی از فرآورده های میکروبی به اشکال مختلف اثرات مثبت زیادی در اکوسیستم های زیستی دارند که از مهم ترین آن ها می توان به نقش آن ها در درمان بیماری های عفونی و دخالت در رشد و تولید فاکتورهای مهم زیستی اشاره کرد. بنابراین نیاز به شناسایی باکتری های اسیدلاکتیک دارای پتانسیل پروبیوتیکی در اکوسیستم های مختلف می باشد. هم چنین از آن جایی که در صنعت آبزی پروری اعمال مدیریت در رشد و بهداشت و پیش گیری از بروز بیماری های عفونی از اهمیت اقتصادی بالایی برخوردار است، استفاده از ترکیبات محرک سیستم ایمنی می‌‌توانند موجب تقویت سیستم ایمنی گردند و توان موجود را برای رشد بیشتر و مواجهه با شرایط نامساعد محیطی بالا ببرند. این ترکیبات شامل انواع پروبیوتیک ها می باشند، لذا هدف از این تحقیق جداسازی و شناسایی لاکتوباسیل های دارای پتانسیل پروبیوتیکی از دستگاه گوارش سیاه ماهی Capoeta.razii و تاثیر آن بر شاخص های رشد و ایمنی ماهی کپور معمولی Cyprinus carpio بوده است.روش کار: برای رسیدن به این منظور از دستگاه گوارش سیاه ماهی Capoeta.raziiلاکتوباسیل های دارای پتانسیل پروبیوتیکی با انجام تست های میکروبی و مولکولی جداسازی و شناسایی شدند. در نتیجه 3 باکتری شناسایی شد که 2گونه از آن L.plantarum و یک گونه از آن L.brevis بوده است. تعداد240 قطعه ماهی کپور معمولی با وزن 2±15 گرم بین 12مخزن فایبرگلاسی500 لیتری با تراکم ذخیره سازی 20 عدد مـاهی در چهار تیمار(3 تکرار) که این تیمارها شامل گروه شاهد، گروه ماهیان تغذیه شده با غذای آغشته شده به باکتری لاکتو باسیل برویس به تعداد 106 ، گروه ماهیان تغذیه شده با غذای آغشته شده به باکتری لاکتو باسیل پلانتاروم به تعداد 106 و گروه ماهیان تغذیه شده با غذای آغشته شده به پروبیوتیک پریمالاک بودند.توزیع و تغذیه شدند.یافته ها: در پایان آزمایش، درگروه ماهیانی که لاکتوباسیل و پریمالاک دریافت کرده بودند، شـاخص هـای رشـد آن ها مانند افزایش وزن، نرخ رشد ویژه، ضریب تبدیل غذا و درصد بقا سطح بالاتر و مطلوب تری را نسبت به گروه ماهیانی که جیره آن ها فاقد لاکتوباسیل و پریمالاک بودند نشان دادند. هم چنین در فاکتورهای ایمنی نیز تعداد RBC و WBC ، پرتئین تام، آلبومین، گلوبولین، C3 افزایش و میزان کورتیزول کاهش یافت. پرونده مقاله

در سال‌های اخیر، به علت استفاده‌ بی‌رویه از داروهای ضد میکروبی، مقاومت به انواع داروها به وجود آمده است. هدف از مطالعه حاضر مقایسه اثرات عصاره های آبی، متانولی و اتانولی چای سیاه (Camellia sinensis) و هسته انگور (Vitis vinifera L.)بر روی مالاسزیا پاکی درماتیس (ATCC 10231)با روش های دیسک، چاهک و تعیین حداقل غلظت مهار کنندگی رشد (MIC) و حداقل غلظت کشندگی قارچ (MFC) می باشد. برای چای سیاه میزان میانگین MIC عصاره آبی33/3333 میکروگرم بر میلی لیتر، عصاره اتانولی9375 میکروگرم بر میلی لیتر و متانولی6250 میکروگرم بر میلی لیتر و همچنین میزان میانگین MFC عصاره آبی صفر، عصاره اتانولی18750 میکروگرم بر میلی لیتر و متانولی 12500میکروگرم بر میلی لیتر مشخص گردید. برای هسته انگور میزان میانگین MIC عصاره آبی1250 میکروگرم بر میلی لیتر، عصاره اتانولی 1250 میکروگرم بر میلی لیتر و متانولی33333 میکروگرم بر میلی لیتر و همچنین میزان میانگین MFC عصاره آبی 16667 میکروگرم بر میلی لیتر، عصاره اتانولی 102×125 میکروگرم بر میلی لیتر و متانولی23611 میکروگرم بر میلی لیتر مشخص گردید. هاله عدم رشد کلوتریمازول روی مالاسزیا پاکی درماتیس در دیسک بین 35 تا 47 میلی متر و در چاهک 40 تا 49 میلی متر مشخص گردید. در تمامی عصاره‌ها یک روند افزایشی در هاله عدم رشد با افزایش حجم عصاره‌های مصرفی مشاهده شدند. بنابراین عصاره های این دو گیاه دارای اثر ضد مخمری قابل دسترس و طبیعی ضد میکروبی، هستند ولی در مقایسه با کلوتریمازول هاله عدم رشد کوچکتری ظاهر شدند. با این وجود فعالیت ضد مخمری عصاره های هسته انگور بیش از چای سیاه میباشد. پرونده مقاله